محافل سیاسی جهان و ایران در انتظار اعلام پاسخ جمهوری اسلامی به بسته پیشنهادی هستند که مدتی پیش خاویر سولانا از جانب گروه کشورهای ۱+۵ به مقامات تهران ارائه داد. تا کنون جمهوری اسلامی تنها به اظهار نظر کلی اکتفا کرده و پاسخ مشخص به بسته پیشنهادی نداده است. در شرایطی که تهدیدات محافل جنگ افروز در واشنگتن، تل آویو و تهران در حال افزایش است، نیروهای صلح طلب نگرانند که جمهوری اسلامی چه با پاسخ منفی و چه با وقت کشی زمینه را برای حدت یافتن بحران هسته ای فراهم کند.
در رابطه با بسته پیشنهادی، این بار در تهران در بین برخی محافل سیاسی برخورد متفاوتی از سیاست جمهوری اسلامی مشاهده می شود. برخوردی که با وجود تحمیل سانسور سنگین بر رسانه ها و محروم کردن فعالین سیاسی و کارشناسان از اظهار نظر پیرامون پروژه هسته ای، در مطبوعات و سایتها بازتاب یافته است. این برخورد بر پذیرش کلیت بسته با اصلاح برخی مواد آن پای می فشارد. در عین حال نظرسنجی ها نشان می دهد که اکثریت مردم کشور ما خواستار برخورد مثبت با بسته پیشنهادی بوده و مخالف سیاست سکوت و برخورد منفی با آن هستند.
سازمان ما ضمن تاکید بر حق کشور ما برای برخورداری از تکنولوژی هسته ای، شرایط کنونی را حساس ارزیابی کرده و در همین ارتباط طی اعلامیه ای حساسیت مقطع فعلی را خاطر نشان کرده و اعلام نمود: “بحران هسته ای در مقطع زمانی سرنوشت سازی قرار گرفته است. مقطعی از فرصتها و تهدیدها. ارائه بسته پیشنهادی از جانب گروه کشورهای ۱+۵ زمینه را برای آن که بتوان از فرصتهای این مقطع بهره جست و تهدیدها را دفع کرد، فراهم آورده است. لازم است که تصمیم گیرندگان نهائی پرونده اتمی ایران این لحظه تاریخی و این واقعیت را که بن بست موجود در این پرونده با تداوم سیاست فعلی گشوده نخواهد شد، تشخیص دهند و بر نقش و مسئولیت خود که می توانند این وضع را یا به خروج از بن بست و یا به موقعیتهائی بس دشوارتر رهنمون شوند، واقف باشند.”
به نظر ما در چنین مقطع حساسی، سیاست سکوت و یا پاسخ منفی به بسته پیشنهادی، زمینه را برای تشدید تحریمهای بین المللی، صدور قطعنامه چهارم شورای امنیت علیه ایران و تهدیدهای نظامی فراهم خواهد آورد. ما بر این باوریم که منافع ملی ما در پذیرش بسته پیشنهادی گروه کشورهای ۱+۵ به عنوان مبنای مذاکره دو طرف است.
جمهوری اسلامی در چند سال اخیر با بهره گیری از صدا و سیما و سایر رسانه های حکومتی کوشیده است که پروژه هسته ای را به عنوان پروژه ملی قلمداد کرده و این تلقی را دامن زند که مردم ایران از پروژه هسته ای دفاع می کنند. قاعدتا مردم در مورد سرنوشت پروژه ملی تصمیم می گیرند.
اکنون زمان آن رسیده است که مجلس به جای اینکه در جلسه غیرعلنی خود روی بسته پیشنهادی به گفتگو به نشیند و خامنه ای و شورای عالی امنیت دور از چشمان مردم و در اتاقهای در بسته در مورد پروژه هسته ای تصمیم بگیرند، بگذارند کارشناسان آزادانه در باره محتوی بسته پیشهادی اظهار نظر کرده و مردم از طریق همه پرسی رای نهائی خود را در باره آن اعلام کنند.
با توجه به اهمیت موضوع و پیآمدهای سرنوشت ساز تصمیم گیری پیرامون بسته پیشنهادی برای کشور، منطقی آن است که موضوع در مدت زمانی معین ابتدا به نظرخواهی در رسانه ها و سپس همه پرسی در سطح کشور گذاشته شود تا سرنوشت کشور به دست گروه اندکی رقم نخورد. مراجعه به آرای مردم یکی از راههای برون رفت از بحران هسته ای است و می تواند کشور ما را از تحریمهای بین المللی و خطر حمله نظامی نجات دهد.
ضرورت دارد که جمهوری اسلامی برای حل بحران هسته ای به مردم مراجعه کند و نظر و رای آنها را مبنای برخورد خود نسبت به بسته پیشنهادی گروه کشورهای ۱+۵ قرار دهد. ما از سازمانها و فعالین سیاسی در داخل و خارج از کشور می خواهیم که از این خواست پشتیبانی کرده و در فرارویاندن آن به یک خواست عمومی مشارکت کنند.
هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
۱۰ تیر ماه ۱۳۸۷ (۳۰ ژوئن ۲۰۰۸)
