اول ماه مه، روز جهانی همبستگی کارگران و زحمتکشان، در راه است. کارگران ایران در حالی به استقبال این روز می روند که شمار زیادی از فعالان جنبش کارگری ایران در زندانهای جمهوری اسلامی به سر می برند. تنها گناه آنان، اقدام برای طرح خواستهایی است که در مقیاس بین المللی از حقوق مسلم کارگران محسوب میشوند، مانند حق تشکل، حق دریافت به موقع دستمزد، حق تجمع، حق امنیت شغلی، حق ایمنی کار و بسیاری دیگر از ابتدائی ترین حقوقی که دولت جمهوری اسلامی به مثابه بزرگترین کارفرمای ایران نقض می شوند. نام برخی از چهره های کارگری زندانی در ایران از این قرار است: منصور اسانلو ابراهیم مددی علی نجاتی فرزاد کمانگر فریدون نیکو فر جلیل احمدی محمد حیدری مهر محمد اشرفی مهدی فرهی شاندیز همچنین محمد اولیایی فر وکیل مدافع رهبران و فعالین سندیکای واحد و نیشکر هفت تپه به یک سال زندان محکوم شده است. بر این نامها باید تعداد زیادی از کارگران و زحمتکشانی را افزود که به دلایل مشابه در زندانهای سراسر کشور اسیرند. اسامی شماری از آنها منتشر نشده است چرا که خانواده های بسیاری از کارگران به دلیل محدودیت های اعمال شده از سوی حکومت و نیز به دلایل مالی از داشتن وکیل محرومند. در سالهای گذشته مناطق صنعتی کشور شاهد اعتصابات و اعتراضات پرشمار کارگری بوده اند. پیامد این اقدامات معمولاً حبس فعالان این اقدامات است. در جریان اعتراضات به تقلب انتخاباتی ۲۲ خرداد گذشته نیز شمار زیادی از کارگران و زحمتکشان دستگیر شده اند. بسیاری از آنها در بلاتکلیفی به سر می برند. حال که توجه افکار عمومی در ایران و جهان به وضعیت زندانیان سیاسی در ایران جلب شده است، جای آن است که اول ماه مه امسال را به روز بسیج افکار عمومی در ایران و جهان برای آزادی کارگران زندانی در ایران تبدیل کنیم. هیئت سیاسی ـ اجرایی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) ۲۲ فروردین ۱۳۸۹(۱۱ آوریل ۲۰۱۰)
