پیام مادر لطفى (مادر ِ شهید انوشیروان لطفى)
به جوانان حامل پیام ِ صلح و آزادى و حقوق بشر به سازمان ملل
فرزندان عزیز ِ پیام آور صلح و آزادى و حقوق بشر، سفر شما به شهر نیویورک، براى رساندن پیام آزادى و حقوق بشر مصادف با دیدار من از این شهر شد.
براى من مایه مباهات است که می توانم شما فرزندان ِ عزیز را از نزدیک ببینم و آرزو کنم که این حرکت شما توأمان با موفقیت باشد.
رساندن پیام صلح و آزادى مردم ایران به گوش سازمان ملل و مردم دنیا می تواند نوید بخش مبارزین در داخل کشور باشد. این حرکت شما قدمى در راه ِ حمایت از تداوم مبارزه تا حصول صلح و آزادى است. این سفر نشان می دهد هر جا بی عدالتى هست، مبارزه هم هست.
روى شما را با آرزوى موفقیت در راه و گام هاى بعدى شما براى اعتلاى صلح و آزادى و حقوق بشر می بوسم.
با احترام
مادر لطفی
٢٠ فروردین ١٣٨۵
نیویورک
پیام دکتر ناصر زرافشان
با شادمانى اطلاع یافتیم که براى بدرقه ى هیئت جوانان ایرانى، که عازم سازمان ملل متحد هستند، در مراسمى در شهر ِ گوتنبرگِ سوئد گردهم آمدید.
تلاش شما براى آگاه ساختن ِ جهانیان از آنچه که در ایران می گذرد و کوشش جوانان براى ابلاغ حقانیت مردم ایران و مبارزه ى آنان و انعکاس آن به مراجع بین المللى و وجدانهاى بیدار بشرى به من و همبندانم نیرو و امید می بخشد.
ما مشتاقانه تلاش هاى شما را دنبال می کنیم و به امید این که روزى فرا رسد، که ما براى تبادل نظر و هماهنگ ساختن تلایش هایمان، براى توسعه اقتصادى و اجتماعى میهن مان، در فضاى آزادى و عدالت اجتماعى در خود ایران گردهم جمع شویم .
از دور دستِ یکایک شما را می فشاریم و دل خود را همراه سفیران ِ جوان ِ صلح و آزادى و عدالت می کنیم.
ناصر زرافشان
تهران
١۹ فروردین ١٣٨۵
پیام به جوانان عازم دوستان صلح، مدافعان حقوق بشر و آزادی
براى من و براى همه ى دوستان آزادیخواه و صلح دوست ایرانى من مایه ى بسى مباهات است که می بینم جوانان برومند فرهیخته ى تازه نفس ما، به ویژه هم آنها که طعم رنج کشتار و حبس و آزار پدران خود را در راه آزادى و امنیت چشیده اند، به این سفر صلح و دوستى به سازمان ملل پاى گذارده اند. آنان قطاً و یقیناً نماینده ى نسل آگاه، کوشا و آزادیخواه میهن ما و نماینده من و ما به شمار می آیند.
در این هنگامه ى یأس آفرینى و کشانیدن جوانان به بى راهه هاى خود بینى و سودجویى شخصى، اقدام این نمایندگان جوان ما همانند کارهاى مشابه و فراوان دیگرى که امیدهاى آینده ى این سررمین بدان اهتمام ورزیده اند، شعله ى فروزان خورشید بهارى را در دل ما زنده و سرکش نگه می دارد.
ما همه به هم و به نیروى خود و یاورى مردم آزاده وصلح دوست جهان امید بسته ایم که آب در هاون نمی کوبیم.
سفیران صلح و دوستى جوان ما آگاه تر و برومندتر از آنند که نیاز به راهنمایى خاص من در این برهه داشته باشند. اما من به گفتن چند کلامى بدیشان سخت نیازمندم: آى عزیزان عاشق، ببرهاى جوینده جوان، لحظه اى را در این سفر و در دیدارتان با ریاست محترم مجمع عمومى و مسئولان حقوق بشر سازمان ملل متحد در دفاع از مبارزه هاى آزادیخواهانه و صلح جویانه مردم مستقل ایران را از دست ندهید. به بندیان ما بى- اندیشید و به آن همه ببرهاى عاشق که پاى در گسل هاى انسان شکن نگذاشتند و براى بهروزى مردم ایران عاشقانه جان باختند.
پیام ما را و پیام دلاوران آزادیخواه ما را از آن کرسی ها به گونه اى به همه ى مردم ستمدیده و آزادیخواه جهان برسانید و آن این که ما بر آن آزادى می اندیشیم که نه فقط راه خودکامگی هاى بومى را ببندد، بلکه فرصت از ستمگران و زور ورزان اقتصادى و سیاسى و نظامى جهانى بگیرد و در اختیار مردم محروم قرار دهد.
هیچ آزادى با حضور عفریت فقر و عقب ماندگى و مخاطره ى صلح جهانى به سبب ستمگرى قدرتمداران جهان پایدار نمی ماند.
ما به آزادى راستین و فراگیر و ژرف می اندیشیم و نه فقط جایگزینی هاى سیاسى سطحى.
پیروزى شما در گزینش همان راهى ست که می روید و بدینسان تا کنون امید بخش و پیروزمندید.
بار دیگر صورت ماه تان را می بوسم و دستتان را می فشارم. بهاران خجسته باد!
فریبرز رئیس دانا
تهران
١۹ فروردین ١٣٨۵
همایشى باشکوه از امید و واخواهی!
در روز شنبه هشت آوریل ٢٠٠۶ در ساعت هفت بعدازظهر جمع کثیرى از ایرانیان در خانه مردم، شهر گوتنبرگ سوئد، جمع شدند تا در حضور و همراه با سخنرانى آقاى دکتر عبدالکریم لاهیجى (حقوقدان، رییس جمعیت دفاع از حقوق بشر ایران و نایب رییس فدراسیون بین المللى جامعه هاى حقوق بشر)، براى چهار تن دانشجو، از نمایندگان نسل جوان ایران، که روز ١٠ آوریل ٢٠٠۶ از گوتنبرگ به نیویورک پرواز می کنند، آرزوى موفقیت نمایند. چهارجوان پرشور، عاشق و آگاه، که هدفشان رساندن فریاد بند یان و جوانان محروم وطنمان بگوش جهانیان است. همایشى زیبا از شعف و امید.
این همایش در واقع نتیجه بیش از یک سال تلاش هاى بی وقفه نهادهاى مدنى ایرانیان در سوئد و دیگر کشورهاى اروپا (به ویژه انگلیس، آلمان)، آمریکا و در همسویى با تلاش فرزانگان و فرهیختگان میهن ما، در ایران، که «براى توسعه اقتصادى و اجتماعى »، لحظه اى «مبارزه هاى آزادیخواهانه و صلح جویانه را از دست نمی دهند … و براى بهروزى مردم ایران، عاشقانه» تلاش می ورزند، بوده است. بیم و امیدى که درطى نزدیک به یکسال فکر و ذهن بانیان این حرکت متمدنانه را بخود مشغول کرده بود، دراین شب به شورى یگانه تبدیل شد، که جلوه اى از همبستگى شیرین دو نسل بود؛ که هر دو احساس تلخ درد شلاق، محرومیت و آوارگى را برگرده هاى خویش همراه دارند.
گردهمایى با خوش آمدگوئى و اعلام برنامه به زبان هاى فارسى، سوئدى و انگلیسى توسط مجرى همایش، آقاى رضا طالبى، آغاز و با سخنان نماینده حزب سوسیال دمکرات سوئد، آقاى عباس زرین پور، گشایش یافت. سپس آقاى داوود نوائیان، هماهنگ کننده پروژه، گفتارش را با خوش آمدگویى به آقاى دکتر لاهیجى و حاضران و همچنین با آرزوى موفقیت براى جوانان «کبوتران صلح و دوستی» آغاز کرد. او با ارائه ى گزارش از تاریخچه پروژه و اهداف آن؛ یعنى «دفاع از حقوق بشر»؛ «توسعه همکارى نهادهاى مدنی» و «تلاش براى نزدیکى، همفکرى و همکارى با نسل جوان»؛ تاکید کرد این پروژه در هر سه عرصه از اهداف اعلام شده، به طور نسبى، موفق بوده است. و سخنان خویش را با قرائت پیام فرزانه در بند، دکتر ناصر زرافشان پایان داد، که با استقبال گرم شرکت کنندگان روبرو شد. پیام آقاى دکتر فریبرز رئیس دانا توسط آقاى فرهنگ تاولى خوانده شد. این دو پیام، که از ایران ارسال شده بود، بااستقبال شدید شرکت کنندگان روبرو شد.
سخنرانى آقاى دکتر عبدالکریم لاهیجى پیرامون ساختار کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل و راههاى شکایت به کمیسیون در رابطه با زیر پا گذاشتن حقوق بشر در ایران بود که توجه حاضرین را به خود جلب کرد. ایشان در طى سخنان مبسوط خویش توضیح دادند که چگونه دولت هاى غربى با توجه به ملاحظات سیاسى و اقتصادى کشور خویش با ناقضین حقوق بشر درکشورمان برخورد مى کنند؛ چه وظیفه ى انسانى به ظاهر ساده ولى سنگین و پیچیده در مقابل همه ى انسان هاى فرزانه ى مدافع حقوق بشر قرار دارد. آقاى دکتر لاهیجى براى سفر « عزیزان عاشق» به سازمان ملل آرزوى موفقیت نمودند و سپس به پرسش هاى حاضران، در زمینه هاى مختلف، پاسخ دادند. با پایان سخنرانى آقاى دکتر لاهیجى، که در محیطى آرام، ولى صمیمى رنج، شور و امید مردم ایران و در کنار آن فعالیت بی وقفه تلاشگران راه آزادى را با شیوایى بیان کرد ؛ بخش اول همایش نیز پایان یافت.
بخش دوم گردهمآئى با اجراى موسقى راک؛ توسط هنرمند جوان سوئدى؛ اریک رد ِ لیوس؛ که همراه بانواى گیتار و ترانه هاى زیبا بوده، آغاز شد. سپس پیام اتحادیه سراسرى ایرانیان سوئد و نیز پیام شبکه فرهنگى ایرانیان اروپا؛ توسط آقایان بیژن شفیعى و مناف عمارى قرائت شد. آرش اسلامى شعر زیبایى از اشعار خود را خواند و آنرا تقدیم جوانان کرد.
آنگاه «عزیزان عاشق، ببرهاى جوینده جوان»، «سفیران ِ جوان ِ صلح و آزادى و عدالت»
زویا زرافشان، ثمین صادقى، مارال توحیدى و سهراب مختارى به سخن درآمدند و همایش حال و هواى دیگرى یافت. چهره هاى مصمم و امیدوار این جوانان موجى از امید به رهائى بندیان و خشم نسبت به آمرین نقض حقوق بشر درکشورمان، دردل ما به حرکت درآورد. گرماى سخنان این کبوتران صلح پژواکى ازفریاد میلیون ها جوان محروم ایرانى بود. سخنانِ ساده و صمیمى جوانان با شوق و امید، خشم و اشک، مهربانى، سپاس و عشق همراه بود.
این برنامه در حدود ساعت ٢٢، با سخنان و گفتگو آقاى دکتر لاهیجى با جوانان، در رابطه با هدف سفر شان به سازمان ملل، درمیان تشویق حاضران و تقدیم سپاس و گل به آقاى دکتر لاهیجى، جوانان، دست اندکاران پروژه و برگزارکنندگان همایش به پایان رسید. ولى انتظار و امید به نتایج سفر جوانان شروع شد.
گزارش از:
محمود ح. شوشتری
١٠ آپریل ٢٠٠۶
گوتنبرگ – سوئد
