آی آمریکا !، گرچه وایتمن ،شاعر ملی ات دیپلم نگرفته بود، اجداد سوسیالیستی ما در دانشنامه های به آرشیو سپرده شان، او را مهمترین شاعر مبلغ دمکراسی و هومانیسم میشمارند که تاکنون ایالات متحده به بشریت تقدیم کرده است. وایتمن غیر از شرح زندگی رنجبران و طبقه متوسط، بااعتقادبه سیر ترقی و پیشرفت جامعه، به تمجید ازنیروی رنجبران ورستاخیز تودهها پرداخت.اودر نقدهای ادبی اش خواهان وحدت : ادبیات،خلق و دمکراسی برای نجات انسان شد و مخالف : اختلاف طبقاتی،برده داری،زن ستیزی،نژادپرستی،اختلاف بین شهر و روستا، ودشمنی صنعت با طبیعت ،شد.وایتمن، زیبایی طبیعت، زندگی ،دمکراسی و کار انسان را به آواز درآورد.او با تکیه بر پیش بینی امرسن درمقاله “شاعر“، خودرا سخنور رنجبران و شاعرپیامبر گونه بشمار می آورد.
والت وایتمن درسال ۱۸۱۹ درآمریکا بدنیا آمد ودرسال ۱۸۹۲ درآنجا درگذشت.اوفرزند یک کشاورز بود که در محیط ومیان صنف پیشه وران بزرگ شده بود،ودر ادبیات بدون تحصیلات دانشگاهی،ولی خودآموز بود ودرزندگی، اوبه شغلهای گوناگون: نجاری،کارگر چاپخانه و معلمی پرداخت.اودرتمام عمردرفقر زیست ودرزمان حیات به مشهوریت ادبی لازم نرسید، وبه دلیل مبارزه اش علیه برده داران ازهمکاری ژورنالیستی بامطبوعات ممنوع گردید.وایتمن درجنگ داخلی سالهای ۱۸۶۱-۱۸۶۵ در شغل پرستاری و امدادرسانی تامرز نابودی جسمی و روحی خودبه درمان مجروحین پرداخت.اوسرانجام درسال ۱۸۷۳براثر سکته مغزی ازنظر جسمی فلج شد.
وایتمن، شعر ترقیخواهی جهانی راتحت تعثیر خودقرارداد، وشعر مدرن آمریکا درقرن بیستم بدون آثار وی غیر قابل تصور است.او در خارج ازآمریکا مشهورترین نویسنده ای است که به زبانهای دیگرترجمه شده.اورامیتوان شخصیت کلیدی مهمتریت تحول درشعرآمریکا،یعنی آغاز شعر نودانست.وی پایه گذار نوعی “انترناسیونالیسم ادبی“ گردید.درزمان حیات،اشعار وایتمن در اروپا ازجانب پیشاهنگان کارگری و روشنفکران فضای ادبی،ترجمه گردیدند و درمیان مردم سینه به سینه گشتند. به اعتراف خود، اوغالب اشعارش را تحت تعثیر اپرا نوشت. وایتمن اشعار خودرا در مجموع : آزمایش،بازی و تجربه زبانی-ادبی نامید.اوپویایی وزنده بودن زبان آمریکایی را عامل موفقیت شعرخودمیدانست.اشعار وایتمن بیش از سایر شاعران،دیالوگهایی هستند باخواننده.اوشعرخودرا بخشی ازتراپی و خوددرمانی شاعر وخواننده نامید. وایتمن دررابطه باترور ومرگ آبراهام لینکلن و واقعیات تلخ آمریکایی و مصایب جنگ داخلی ،به سرودن اشعاری غم انگیز، جدی و بدون طنز پرداخت.دراشعارش میتوان ایدههای دمکراتهای انقلابی زمان خود، انتقاداجتمایی،میهن پرستی، اخلاق همدردی با بیچارگان، وتنوع واقعیات آمریکا راملاحظه کرد.به دلیل فعالیتهای روزنامه نگاری، وی علاقه خاصی به مسایل روز، موج اخبار واطلاعات، وروش گزارشگری داشت و آنها را وارد متن آثارش نمود. وایتمن بعد از تجربه ؛ درمان مجروحین در جنگ،از سرودن اشعار ناسیونالیستی وقهرمانی دست کشید، و به ایده آلهای آمریکایی بدلیل وجود مرگ و درد و رنج ،شک نمود ودرپایان عمر به سبب تسلط هم وطنان بر مردم جنوب آمریکا بعد از استقلال، سرخورده از دمکراسی آمریکایی، ناامید شد.
از جمله آثار وایتمن : ساقه پرچم های گیاهی، چشم اندازهای آزادیخواهانه، کارگران آمریکایی، بچه های حضرت آدم، ضدالکل، ضرب های طبلی، سرودی برای خودم، زمان شکوفه های یاس، “کاپیتان!،آی ناخدای من“، و غیره هستند.درکتاب مجموعه شعر او یعنی “ساقه پرچم های گیاهی“،۳۹۶ شعر مدرن بدون قافیه گردآوری شده اند.اولین شعرکتاب فوق بااعتماد به نفس خاصی “سرودی برای خودم“ نام دارد، ودر روی جلد کتاب،تصویری ازشاعردرلباس کارگران فصلی نقاشی شده است. بهترین اشعار وی درباره مرگ آبراهام لینکلن و مصایب جنگ داخلی، دراین کتاب گردآوری شده اند. صاحبنظران،غالب اشعار او در این کتاب را سندی از ایدئولوژی درحال رشد آنزمان آمریکا میدانند، ایدئولوژی که برپایه روسوگرایی و آزادی طبیعی و اجتمایی با اشاره به آزادی طبیعت بود. وایتمن کتاب فوق را درآغاز،در سال ۱۸۵۵به مناسبت روز استقلال آمریکا،بانام مستعار و شامل ۱۳ شعر منتشرنمود،ولی آن در سال ۱۸۸۲ بدلیل غیراخلاقی بودن ،و مبارزه با “کاست برهمنی گونه “فرهنگ پوریتانی-ویکتوریایی با اصلاحگرایان آمریکا،ممنوع شد.دراین کتاب که شاهکار وایتمن نام گرفت، واژههای خیابانی، زبان عامیانه و گاه مبتذل پیرامون لذتهای جسمی انسان و در مخالفت با جو سنتی حاکم ،جا داده شده اند. وایتمن کوشید درکتاب “چشم اندازهای آزادیخواهانه “با کمک مقالات ژورنالیستی خود،به فرم دولت دمکراتیک و امکانات عملی آن بپردازد.اودراین کتاب، ناامیدی خودرا درباره احتمال شکست دمکراسی درآمریکا بزبان آورد.وایتمن در مقالات رئالیستی -ادبی نیز پیرامون تئوری دوراندیشانه ادبیات واقعگرایانه سخن گفت.درکتاب نامبرده، درسال ۱۸۷۱ باسودجویی وماتریالیسم تجاری درحال رشد آمریکا،تصفیه حساب شد. در کتاب “ بچه های حضرت آدم“،اوبه تعریف و تحسین از عشق و رابطه آزاد بین انسانها ،و جسم و پیکرهای زیبای آنها پرداخت. کتاب “کارگران آمریکایی“ اورا گزارش و تحقیقی ضد نظام برده داری می شمارند.گرچه وایتمن در کتاب “ضرب های طبلی”،به تحسین جنگ میهنی و عدالتخواهانه و قهرمان سربازان میپردازد، ولی درپایان عمر متوجه شد که چگونه جنگ موجب نابودی روح و جسم زیبای فرزندان حضرت!آدم میشود. اوتحت تعثیر اندیشه های امرسن و فلسفه ترانسندنت، خودرا شاعری روشنگر و مسیحای پیش بینی شده امرسن، دانست.وایتمن بدلیل این گونه اشعار انسانی و روشنگرانه اش آنزمان در اروپا،مخصوصا درفرانسه و انگلیس،محبوبیت یافت.
اشعار تصویری اورا زیر تعثیر اشعار: شکسپیر، دانته، هومر و سبک انجیل و فلسفه رمانتیک اروپایی،مخصوصا ایده آلیسم هگل میدانند.درآثار اومیتوان شباهتهایی با سبک نوشتن والتر اسکات،چالز دیکنز، و امرسن نیز مشاهده نمود.دربعضی از اشعارش، وایتمن به تقلید از نیچه و واگنر، به وصف قهرمانی انسان درمبارزه با بیعدالتیها و پلیدیها میپردازد.اوروی شاعران مدرنی مانند: جویس،الیوت،پاوند،ویلیامز،گینزبرگ،کرواک، لانگستون هیوز، و ه.کرانه، اثر گذاشت. لورکا، نرودا، بورخس، آندره ژید، به ترجمه اشعارش درکشورهای خود پرداختند. وایتمن در شوروی سابق، یکی از مشهورترین شاعران مردمی و انقلابی آمریکا بشمار می آمد.در فرانسه، سنبولیستها و اکسپرسیونیست ها به پخش بعضی از اشعارش پرداختند.پاوند میگفت که او تنها شاعر آمریکایی است که لخت و مادرزاد به شنا رفت و مثل سایر شاعران ، لباس دوخته شده اروپایی، به تن نداشت. گرچه الیوت از اینهمه تحسین وایتمن ،خودداری نمود.شاعری بنام یت نوشت که دمکراسی و آزادی تفکر باهم سازگار نیستند و منتقدی در مجله “ ساتردی رویوو“، ادعا کرد که وایتمن همانقدر از شعر می فهمد که خوک از ریاضیات!.
تاکید وایتمن روی زیبایی جسم و طبیعت و روابط عشقی بین انسانها آنزمان باعث بدنامی و سوء تفاهم های زیادی شد.درپایان اورا عارفی نامیدند که کوشید تا واسطه ای میان رمانتیک و مدرنیته گردد.نوسان نظری وایتمن میان اوتوپی و فاجعه روز قیامت و صحرای محشر! را، عکس العملی در برابر پایان عصر رمانتیک و تحولات تاریخی دورانساز آنزمان میشمارند.درنظر منتقدین فرهنگی، صدای شاعر مدرن جدید آمریکا از طبیعت سرچشمه گرفته بود.به این دلیل شعر او خلاف اشعار امرسن احساسی تر شد.اومیگفت که جسم باید از زیر تربیت خشن اخلاق و عقل بیرون آید و استقلال یابد تا بتواند منبع الهام شعر و مبلغ آن گردد. وایتمن خلاف مسیحیت پوریتانی و فلسفه ترانسندنت حاکم آنزمان، جسم و رمانتیک اروتیک را وارد شعر نمود.اوغیراز اشعار پان اروتیک و تبلیغ وحدت با طبیعت،تاحد پرستش به تحسین زندگی ،آزادی جسمی و دمکراسی پرداخت.وایتمن جهان را پروسه ای ترقیخواهانه از دگردیسی،استحاله و مسخ میدانست.اودرزمان حیات در آمریکا برخلاف اروپا بدلیل ارزشهای پوریتانی فرهنگ ویکتوریایی، طرد و ایزوله شد، ولی دراروپا محبوبیت خاصی یافت. وایتمن می گفت که شعر باید رادیکال، آزاد و در راه اتحاد دمکراتیک مردم باشد. او در جوانی خواهان آزادی و دمکراسی نامحدود فرد و جامعه شده بود.