جمعه ۲۹ تیر ۱۴۰۳ - ۲۲:۴۳
هر چند کناره‌گیری بخشی از نیروهای دخیل در پروژه “شکل‌دهی تشکل بزرگ چپ” از آن، نیروهای مشارکت کننده را با چالش‌های دامنه‌دار مواجه کرد که یافتن راهی مناسب برای غلبه بر آن، نیرو و زمان قابل توجهی را مصروف خود نمود، ولی جای خوشحالی است که بعد از سال ها کار و تلاش و پیشبرد بحث ها حول مسائل نظری، برنامه ای، استراتژی سیاسی و الگوهای حزبی، اکنون سه طرف برگزاری کنگره مشترک را در دستور کار خود قرار داده و برای آن برنامه ریزی می کنند.
وقتی ثبات رفتار آیت الله خامنه ای را پی میگیرم، به این نتیجه می رسم که تنها خط قرمز غیر قابل عبور تا اینجای کار برای ایشان “سران فتنه” بوده است .
فساد مالی لجام گسیخته توسط نزدیک‌ترین نیروهای مورد تٲئید ایشان، دستور مقابله و سرکوب منجر به قتل افراد در خطبه های نماز جمعه بیست و نهم خردادسال۸۸ ، دستور کش ندادن سوء استفاده های مالی و بورسیه ها، دستور قبول مذاکره با آمریکا در عمان به دکتر صالحی، موارد آشکار شده ای‌اند که هر کدام در سال‌های دور و نزدیک، ادعا می شد جزو خطوط قرمز«حضرت آقا» قرار دارند.
در مراسمی که در هفته گذشته از سوی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) بمناسبت فاجعه ملی در سال ١٣۶٧ برگزار شد برای نخستین‌بار ویدئو کلیپ مستندی انتشار یافت که حکایت از چگونگی رسیدن خبر و اسناد مربوط به این فاجعه به خارج از کشور بود. مقابله با فراموشی فاجعه ملی قتل وعام زندانیان سیاسی در تابستان و پائیز ۶٧ و کوشش در راه روشنگری هرچه بیشتر این جنایت هولناک از نقاط مشترک همه کنشگران این عرصه است. طبیعتا کوشش در راه مستند کردن آنچه بوقوع پیوسته و اقداماتی که انجام گرفته یکی از ابزارهای مقابله با فراموشی است،
در یک سالی که گذشت شرایط سخت زندگی کارگران و مزدبگیران ایران سخت‌تر شد. علاوه بر پیامدهای موقتی کردن هر چه بیشتر مشاغل که منجر به فقر هر چه بیشتر طبقۀ کارگر شده، بالا رفتن نرخ تورم ارزش دستمزد کارگران و قدرت خرید آنان را بسیار ناچیز کرده است. در این شرایط، امنیت شغلی و ایمنی کارگران در محل‌های کارشان نیز در معرض خطر دائمی است. بر بستر چنین شرایطی نیروهای کار در سراسر کشور مرتب دست به تظاهرات و تجمع‌های اعتراضی می‌زنند. در چنین شرایطی اتحاد و همبستگی نیروهای کار با جامعۀ مدنی و دیگر زحمتکشان و تقویت تشکل های مستقل کارگری تنها راه رهایی مزدبگیران است …
انگیزۀ شرکت در مرحلۀ دوم انتخابات دفع شرِ یک جریان به غایت ارتجاعی و خطرناک بود که مثل سرطان در جامعه ریشه دوانده است .ترس از جریان جلیلی و میرباقری و جریان آکادمی، واقعی است. پیروزی پزشکیان این جریان خطرناک را از سایه به درآورد وچهره‌اش را آشکار کرد. امروز در هر کوی و برزن بحث از میرباقری وخیانت‌های جریان جلیلی است.
تاریخ مبارزات مردمان در گوشه گوشه جهان همواره تجلی‌گاه نقش هنرمندان در روندهای تاربخی و گذرگاه‌های مهم آن بوده است. در مقاطعی از تاربخ سیر تحولات را با تغییرات شگرف هنری می‌توان شناسایی و نامگذاری کرد.
نقطه مشترک حکومت‌های غیردمکراتیک، دیکتاتوری و یا تمامیت‌خواه با جریان‌های برانداز، سرنگونی‌طلب و یا انقلابی در این است که برای هر دوی آنها “مرغ یک پا دارد”! برای اصلاح‌طلبان مذهبی حکومتی و اصلاح‌طلبان غیرمذهبی بیرون حکومت، مرغ داستان ما اصلاً پایی ندارد
سرخوردگی از اپوزیسیون، به‌ویژه؛ خارج کشور و سرکوب شدید و شکستن مقاومت مردم و تحمیل اختناق برجامعه که امید به بروز هر جنبش اعتراضی را به یاس تبدیل کرده است، مردم را به سمت یک لج‌بازی از روی استیصال با حکومت وادار کرده است.
از دولت ایتالیا درخواست می‌نماییم، از مسیرهای ارتباطات دیپلماتیک خود برای درخواست لغو فوری و بدون قید و شرط حکم اعدام شریفه محمدی و آزادی بی‌قید و شرط کلیۀ معترضین و زندانیان سیاسی در ایران استفاده نماید.
میزان توانایی کارگران برای برگزاری اقدامات مشترک، از جمله اعتصابات و عدم شرکت در امر تولید، مرتبط است با میزان دسترسی آنها به تشکل های صنفی مستقل و امکان ایجاد تشکل های جدید در مراکز کار. ولی در جمهوری اسلامی نه تنها حقوق پایه ای کارگران برای سازمان دهی و داشتن تشکل های مستقل رعایت نمیشود، بلکه فعالان کارگری، از جمله شریفه محمدی، مرتبا سرکوب و محکوم به حبس های طولانی مدت، ضربات شلاق و حتی اعدام میشوند.
ما بر این باوریم که با مبارزهٔ هم‌سوی همهٔ نیروهای مترقّی باورمند به آزادی، برابری، مردم‌سالاری (دموکراسی) و عدالت اجتماعی در زمینهٔ حکم منفور اعدام نیز می‌توان ارادهٔ حقوق بشری قاطبهٔ مردم را به این نظام جنایت‌کار تحمیل کرد. ما هم‌صدا با همهٔ این مبارزان لغو حکم اعدام شریفهٔ محمدی را خواهانیم و هم‌نوا با همهٔ نیروهای مترقّی ایران اعلام می‌کنیم جای مبارزان راه بهروزی مردم زندان نیست.
رفیق البرز شخصیتی آرام، فروتن و کم‌توقع داشت. بی‌ادعایی، رفتار اعتمادآفرین و لبخند ملایم‌اش آرام‌بخش جمع رفقای‌اش بود. فقدان این انسان نازنین، این رفیق باورمند، این رفیق به‌معنای واقعی رفیق، دردناک است و خسران بزرگی است برای سازمان‌مان، سازمان البرز و ما!
ما بر این باوریم که با مبارزهٔ هم‌سوی همهٔ نیروهای مترقّی باورمند به آزادی، برابری، مردم‌سالاری (دموکراسی) و عدالت اجتماعی در زمینهٔ حکم منفور اعدام نیز می‌توان ارادهٔ حقوق بشری قاطبهٔ مردم را به این نظام جنایت‌کار تحمیل کرد. ما هم‌صدا با همهٔ این مبارزان لغو حکم اعدام شریفهٔ محمدی را خواهانیم و هم‌نوا با همهٔ نیروهای مترقّی ایران اعلام می‌کنیم جای مبارزان راه بهروزی مردم زندان نیست.
