منو
جمعه ۲۹ تیر ۱۴۰۳ - ۱۴:۴۸
منو
جمعه ۲۹ تیر ۱۴۰۳ - ۱۴:۴۸
با نگرانی عمیق نسبت به تأثیر عواقب این تبهکاری بر سلامت فرزندان مردم، ارتکاب آن را شدیداً محکوم و اعلام می‌کنیم حکومت مسئول تأمین و تضمین سلامتی فرزندان مردم است. هر قصوری در این امر از سوی مردم بخشوده نخواهد شد. در عین حال، از تمامی شخصیت‌ها و نهادهای مردمی می‌خواهیم تا به پشتیبانی از خانواده‌های دانش‌آموزان که با نگرانی بسیار برای جان فرزندان خود به اشکال مختلف در صحنه حضور دارند، به میدان آمده و در رویارویی با تهدیدات خطرناک علیه کودکان و نوجوانان این سرزمین و علیه ناامن کردن محیط آموزشی برای دختران، جمهوری اسلامی را تحت فشار بگذارند.
راە تودە در سایت خود، در سرمقالە ٨١۴، عنوان کردە کە “تردید نیست که در حوادث آینده، همانطور که تجربه همه جنبش ها و انقلاب ها نشان داد،٬ بار دیگر روزنه اصلاح از بالا گشوده خواهد شد٬ ولی این بار گشوده شدن این روزنه نه براساس برنامه ریزی، ولو با اکراه طبقه حاکمه، که زیر فشار جنبش مستقیم مردم خواهد بود.”
ظهر روز پنجشنبه ۱۹ آذر ۱۴۰۰، اعضای کانون نویسندگان ایران و جمعی از دوست‌داران محمد مختاری و محمدجعفر پوینده در گورستان امامزاده طاهر، مزار آن ها را گلباران کردند. یکی از اعضای هیئت دبیران، بیانیه‌ی کانون به مناسبت بیست و سومین سالگرد قتلهای سیاسی زنجیره‌ای را خواند که دقایقی بعد نیروهای امنیتی به حاضران نزدیک شدند تا آنها را وادار به خروج از گورستان کنند. در این میان یکی از اعضای هیئت دبیران را به کناری کشیدند و تلفن دستی او را دقایقی توقیف و عکس‌ها و فیلم‌های ضبط شده از مراسم را حذف کردند.
در یک سالی که گذشت شرایط سخت زندگی کارگران و مزدبگیران ایران سخت‌تر شد. علاوه بر پیامدهای موقتی کردن هر چه بیشتر مشاغل که منجر به فقر هر چه بیشتر طبقۀ کارگر شده، بالا رفتن نرخ تورم ارزش دستمزد کارگران و قدرت خرید آنان را بسیار ناچیز کرده است. در این شرایط، امنیت شغلی و ایمنی کارگران در محل‌های کارشان نیز در معرض خطر دائمی است. بر بستر چنین شرایطی نیروهای کار در سراسر کشور مرتب دست به تظاهرات و تجمع‌های اعتراضی می‌زنند. در چنین شرایطی اتحاد و همبستگی نیروهای کار با جامعۀ مدنی و دیگر زحمتکشان و تقویت تشکل های مستقل کارگری تنها راه رهایی مزدبگیران است …
تاریخ مبارزات مردمان در گوشه گوشه جهان همواره تجلی‌گاه نقش هنرمندان در روندهای تاربخی و گذرگاه‌های مهم آن بوده است. در مقاطعی از تاربخ سیر تحولات را با تغییرات شگرف هنری می‌توان شناسایی و نامگذاری کرد.
نقطه مشترک حکومت‌های غیردمکراتیک، دیکتاتوری و یا تمامیت‌خواه با جریان‌های برانداز، سرنگونی‌طلب و یا انقلابی در این است که برای هر دوی آنها “مرغ یک پا دارد”! برای اصلاح‌طلبان مذهبی حکومتی و اصلاح‌طلبان غیرمذهبی بیرون حکومت، مرغ داستان ما اصلاً پایی ندارد
سرخوردگی از اپوزیسیون، به‌ویژه؛ خارج کشور و سرکوب شدید و شکستن مقاومت مردم و تحمیل اختناق برجامعه که امید به بروز هر جنبش اعتراضی را به یاس تبدیل کرده است، مردم را به سمت یک لج‌بازی از روی استیصال با حکومت وادار کرده است.
از دولت ایتالیا درخواست می‌نماییم، از مسیرهای ارتباطات دیپلماتیک خود برای درخواست لغو فوری و بدون قید و شرط حکم اعدام شریفه محمدی و آزادی بی‌قید و شرط کلیۀ معترضین و زندانیان سیاسی در ایران استفاده نماید.
جامعه‌ی معاصر ایرانی به وقت خود بهره‌گیری از «فرصت»های درون نظام را آزموده و نتیجه‌ی آزمون خود را که مبین سترونی آن بود، ثبت حافظه‌‌اش کرده است. ارزش روی‌کرد جامعه در قبال «انتخابات» اخیر هم دقیقاً در همین بود که در عین تشخیص تفاوت‌های نسبی رقبای حکومتی از همدیگر، ریل اصلی مبارزه با نظام را گم نکرد و حاضر نشد تجربه‌ی گرانقدر خویش را به رایگان خرج سیستمی کند.
میزان توانایی کارگران برای برگزاری اقدامات مشترک، از جمله اعتصابات و عدم شرکت در امر تولید، مرتبط است با میزان دسترسی آنها به تشکل های صنفی مستقل و امکان ایجاد تشکل های جدید در مراکز کار. ولی در جمهوری اسلامی نه تنها حقوق پایه ای کارگران برای سازمان دهی و داشتن تشکل های مستقل رعایت نمیشود، بلکه فعالان کارگری، از جمله شریفه محمدی، مرتبا سرکوب و محکوم به حبس های طولانی مدت، ضربات شلاق و حتی اعدام میشوند.
ما بر این باوریم که با مبارزهٔ هم‌سوی همهٔ نیروهای مترقّی باورمند به آزادی، برابری، مردم‌سالاری (دموکراسی) و عدالت اجتماعی در زمینهٔ حکم منفور اعدام نیز می‌توان ارادهٔ حقوق بشری قاطبهٔ مردم را به این نظام جنایت‌کار تحمیل کرد. ما هم‌صدا با همهٔ این مبارزان لغو حکم اعدام شریفهٔ محمدی را خواهانیم و هم‌نوا با همهٔ نیروهای مترقّی ایران اعلام می‌کنیم جای مبارزان راه بهروزی مردم زندان نیست.
رفیق البرز شخصیتی آرام، فروتن و کم‌توقع داشت. بی‌ادعایی، رفتار اعتمادآفرین و لبخند ملایم‌اش آرام‌بخش جمع رفقای‌اش بود. فقدان این انسان نازنین، این رفیق باورمند، این رفیق به‌معنای واقعی رفیق، دردناک است و خسران بزرگی است برای سازمان‌مان، سازمان البرز و ما!
ما بر این باوریم که با مبارزهٔ هم‌سوی همهٔ نیروهای مترقّی باورمند به آزادی، برابری، مردم‌سالاری (دموکراسی) و عدالت اجتماعی در زمینهٔ حکم منفور اعدام نیز می‌توان ارادهٔ حقوق بشری قاطبهٔ مردم را به این نظام جنایت‌کار تحمیل کرد. ما هم‌صدا با همهٔ این مبارزان لغو حکم اعدام شریفهٔ محمدی را خواهانیم و هم‌نوا با همهٔ نیروهای مترقّی ایران اعلام می‌کنیم جای مبارزان راه بهروزی مردم زندان نیست.
