منو
شنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۳ - ۰۵:۵۷
منو
شنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۳ - ۰۵:۵۷
از برجستگی‌های شخصیت هنری و اجتماعی سایه، آرمان‌گرایی او، پای‌بندیش به آرمان و باورهای آزادی‌خواهانه و عدالت‌جویانه‌اش بود. او سوسیالیسم را تنها راه پیش پای بشریت برای رسیدن به جهانی آزاد و برابر می‌دانست. در یکی از آخرین سروده‌هایش در خردادماه ۱۴۰۰ از زبان مرتضی کیوان یار دیرینش می‌سراید: «یادگار دلِ ما مژده‌ی آزادی انسان است»!
هیچکدام از مقامات امریکایی حرفی از جنگ با جمهوری اسلامی نزده اند و صحبت شان فقط اعمال تحریم های نفتی و مالی است, اما چرا عوامل دلسوز “نظام” این قدر عز و جز می کنند! مرتب صحبت از جنگ می کنند و به امریکا هشدار می دهند که با دم شیر بازی نکن! در واقع جمهوری اسلامی بازی ر در منطقه باخته است و این همه های و هوی آقای روحانی و سرداران فربه سپاه پوشش برای عقب نشینی های عنقریب است تا مثل همیشه علل بی خردی های “نظام” در دشمن سازی های منطقه ای و جهانی را بی پاسخ بگذارند، و مشمول زمان کنند.
آقای جهانگیری، معاون اول روحانی، در همایش رؤسای نمایندگی‌های جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور، گفت کە برای جلوگیری از آسیب پذیری اقشار متوسط و ضعیف، دولت درصدد است کە با یارانە و کالابرگ (بخوان کوپن)، نیازهای اساسی آنان را در شرایط فشار آمریکا تامین کند.
بدین ترتیب کشور بە شرایط دوران جنگ هشت سالە و البتە این بار بدون هیچ گونە جنگی، باز می گردد، شرایطی کە در آن دوبارە فضای کسب و کار بشدت افت می کند، و مردم باید در خانەهایشان نشستە و بە امید گرفتن قوت از طرف دولت، زندگی بگذرانند!
در یک سالی که گذشت شرایط سخت زندگی کارگران و مزدبگیران ایران سخت‌تر شد. علاوه بر پیامدهای موقتی کردن هر چه بیشتر مشاغل که منجر به فقر هر چه بیشتر طبقۀ کارگر شده، بالا رفتن نرخ تورم ارزش دستمزد کارگران و قدرت خرید آنان را بسیار ناچیز کرده است. در این شرایط، امنیت شغلی و ایمنی کارگران در محل‌های کارشان نیز در معرض خطر دائمی است. بر بستر چنین شرایطی نیروهای کار در سراسر کشور مرتب دست به تظاهرات و تجمع‌های اعتراضی می‌زنند. در چنین شرایطی اتحاد و همبستگی نیروهای کار با جامعۀ مدنی و دیگر زحمتکشان و تقویت تشکل های مستقل کارگری تنها راه رهایی مزدبگیران است …
از آن‌جا که در ایران هیچ گونه نظارت بی‌طرفی بر شمارش آرا وجود ندارد، حکومت هر رقمی را که دلش می‌خواهد اعلام می‌کند. در هر صورت، حتی اگر آمار حکومت را هم بپذیریم، حدود ۶۰ درصد از مردم واجد شرایط در این رای‌گیری شرکت نکرده‌اند و این هشداری بزرگ به حکومت است.
بر خلاف اصولی مثل عدالت و آزادی، همبستگی تا قبل از میانه‌ی قرن نوزدهم، یعنی کمی پیش از آنکه به شعار جنبش کارگری تبدیل شود، مفهوم سیاسیِ پرطرفداری نبود …
دختران، زنان و پسران و مردان با نه به حجاب اجباری و پذیرش حجاب اختیاری نشان دادند که از این به بعد این ما هستیم که ذهنی، روحی، عقلی و احساسی خودمان را تنظیم می کنیم و می سازیم، من نوعی ما می شویم. حق انتخاب و تصمیم‌گیری در هر سطحی را حساب شده داریم. به توی متجاوز آخوندی و مذهب افراطی ضد بشریت، ضد عقل، ضد احساس و ضد علم نه می گوییم.
با گروه اول خوشبختانه، متأسفانه؟ بیش از سی سال است درددل و پرسش بی‌پاسخ داشته‌ام. آنچنان که هر چه بنویسم تکراری است ولی حکم مشهوری در باب ممنوعیت تکرار در شرایط مشابه وجود ندارد…
در این‌گونه موارد دوگانۀ کاذبی درست می‌شود به نام اصلاح تدریجی یا براندازی و انقلاب! اما به گمانم میان مسجد و میخانه راهی است و آن تحمیل حق حاکمیت ملی و تأمین آزادی‌های معقول و البته تدریجی بر حاکمیت و حاکمان موجود با محوریت آقای خامنه‌ای است از طریق نافرمانی مدنی و یا درست‌تر «مقاومت مدنی» خشونت‌پرهیز. یکی از مهم‌ترین آن‌ها عدم مشارکت در مراسم عقیم انتخابات ادواری است. یعنی همان راهی که بسیاری از جمله موسوی و تاج‌زاده و مدنی انتخاب کرده‌اند.
مردم از «روزنه‌گشایی» و اصلاحات معنا‌دار در درون ساختار عملاً موجود عبور کرده‌اند و به آن امیدی ندارند. جامعه در مرحلۀ تحول‌طلبی و ایجاد تغییرات اساسی در ساختار موجود قراردارد…
سعید جلیلی، نامزد مورد حمایت جبههٔ پایداری، با پیشینۀ وابستگی فکری و تشکیلاتی به انجمن حجتیه، از چهره‌های متحجر و تاریک‌اندیش جمهوری اسلامی و نماد ایستایی در برابر مطالبات بر حق مردم برای تغییر و تحول اساسی است. او با دشمن‌تراشی کورکورانهٔ خود از عوامل مهم عدم حصول توافق بین‌المللی در راستای تأمین منافع مردم و مصالح میهن ما بود. جلیلی فردی از هستهٔ سخت قدرت و ادامه‌دهندۀ حتی افراطی‌تر دولت رئیسی است. راهبرد او در انتخابات تکیه بر تشکیلات پایداری و سوءاستفادۀ آشکار از امکانات دولتی است.
رفیق البرز شخصیتی آرام، فروتن و کم‌توقع داشت. بی‌ادعایی، رفتار اعتمادآفرین و لبخند ملایم‌اش آرام‌بخش جمع رفقای‌اش بود. فقدان این انسان نازنین، این رفیق باورمند، این رفیق به‌معنای واقعی رفیق، دردناک است و خسران بزرگی است برای سازمان‌مان، سازمان البرز و ما!
سعید جلیلی، نامزد مورد حمایت جبههٔ پایداری، با پیشینۀ وابستگی فکری و تشکیلاتی به انجمن حجتیه، از چهره‌های متحجر و تاریک‌اندیش جمهوری اسلامی و نماد ایستایی در برابر مطالبات بر حق مردم برای تغییر و تحول اساسی است. او با دشمن‌تراشی کورکورانهٔ خود از عوامل مهم عدم حصول توافق بین‌المللی در راستای تأمین منافع مردم و مصالح میهن ما بود. جلیلی فردی از هستهٔ سخت قدرت و ادامه‌دهندۀ حتی افراطی‌تر دولت رئیسی است. راهبرد او در انتخابات تکیه بر تشکیلات پایداری و سوءاستفادۀ آشکار از امکانات دولتی است.
