اخیرا صندوق بین المللی پول ضمن هشدار در مورد ادامە بحران کرونائی در دنیا، کشورها را بە ادامە خرج کردن پول برای کمک بە اقتصاد تشویق کرد.
بە نظر می رسد با این تقاضا و نیز تزریق پولی کە از همان ابتدای سربرآوردن کووید ١٩، کە برخی کشورها بە آن مباردت ورزیدند، ما با دوران جدیدی در اقتصاد دنیا روبرو هستیم کە در آن با ارائە بستەهای حمایتی از معیارهای نگاە نئولیبرالیستی فاصلە می گیرد. در واقع کرونا بمنزلە پایانی بر پیشروی بیشتر اقتصاد نئولیبرالی در اقصاء نقاط دنیاست.
اما اختصاص دادن پول بە اقتصاد جهت حمایت از آن، در همە کشورها نمی تواند یکسان باشد. در کشورهای پیشرفتە سرمایەداری این امر امکان پذیر است، در کشورهای در حال رشد باز می تواند با موانع جدی لااقل در مقطعی روبرو نباشد، اما در کشورهای فقیر اساسا امکان پذیر نیست، و بنابراین در این مورد نیاز بە کمک و حمایت جهانی است.
تا جائیکە بە کشور ما بر می گردد، بعلت تحریم و نیز سیاست نادرست خارجی جمهوری اسلامی، خزانە دولتی با مشکلات عدیدەای روبرو است و دولت ناتوان از ارائە خدمات جدی، کشور را بەنوعی بە حال خود رها کردەاست. در کشوری کە نە نئولیبرالیسم بر آن حاکم هست و نە سیاستهای حمایتی، بە نظر می رسد بیشتر از پیش سرگردان در پیچ سخت کرونا ماندەاست.
امید است با گشایشی در برجام و آغاز عادی شدن نسبی روابط با جهان، اقتصاد کشور تکانی بخورد و امکانات زیربنائی برای مواجهە با بلای کرونا قوی تر شوند.
