حملات موشکی ایالات متحده، بریتانیا و فرانسه، به مراکزی در سوریه اوضاع در این کشور را بحرانی تر کرده است. این حملات با توجیه واکنش به حملۀ شیمیائی به «دوما» انجام گرفت، حتی به بازرسان سازمان بین المللی منع سلاح های شیمیائی نیز فرصت نداد که کار خود را آغاز کنند. با این حمله، عملا فعالیت هیئت حقیقت‌یاب اعزامی از سوی سازمان بین‌المللی منع سلاح های شیمیائی به سوریه بی‌اهمیت شد.
آسیب شناسی بحرانی که سوریه امروز درگیر آن است، نیازمند بررسی دقیق و همه جانبۀ رویدادهای جهان و بخصوص خاورمیانه است. اما می توان گفت که از هفت سال پیش تاکنون که اعتراضات مسالمت آمیز مردم علیه دیکتاتوری بشار اسد، به خاک و خون کشیده شد، تحولات در سوریه با دخالت کشورهای خارجی که هر یک منافع خود را دنبال می کنند، مسیری دیگر در پیش گرفت. اعتراضات مردم علیه دیکتاتوری و برای آزادی با دخالت کشورهای خارجی به جنگ داخلی کشیده شد. در این منازعات در یک طرف رژیم دیکتاتوری بشار اسد و متحدان منطقه ای و بین المللی آن مانند ایران و روسیه و در طرف دیگر گروه های جهادی و اسلامی مانند النصر و داعش و دولت های عربستان، قطر، ترکیه، آمریکا و متحدان اروپائی او قرار داشتند. کنترل داعش بر بخشی از سوریه و نیز عراق زنگ خطر را برای همه به صدا در آورد. جنگ علیه داعش صف بندی های جدیدی را ایجاد نمود. اکنون و بعد از شکست دولت اسلامی «داعش» توازن متفاوتی در این جنگ شکل گرفته است. رژیم اسد با کمک روسیه و ایران از موقعیت بهتری برخوردار شده و بخش مهمی از کشور را به کنترل خود در آورده است. دولت آمریکا و متحدانش نقاط اتکای زیادی در داخل سوریه ندارند. حملات اخیر قبل از همه با هدف تغییر توازن موجود نیروها در سوریه به نفع ایالات متحده آمریکا و متحدان آن صورت گرفته است.
حملات اخیر آمریکا، بریتانیا و فرانسه برخلاف ادعای این دولت ها، کمکی به پایان دادن به جنگ در سوریه نمی کند. این حملات نه در جهت صلح در سوریه است و نه آن طور که آمریکا و متحدینش مدعی هستند، برای متوقف کردن استفاده از سلاح شیمیایی در جنگ سوریه بوده است. این حملات به آوراگی و کشتار و ویرانی بیشتر در سوریه دامن می زند. اکنون نیمی از جمعیت سوریه بی خانمان است. شهرهای بزرگ ویران شده اند. صدها هزار نفر جان خود را از دست داده اند. آن چه که مردم سوریه نیاز دارند بمباران و جنگ بیشتر نیست، صلح و توقف بمباران ها و امکان بازگشت بر سر خانه و کاشانۀ خویش است. این کار زمانی امکان پذیر است که جامعۀ بین المللی بتواند جنگ را متوقف کند و امکان صلح و مراجعه به مردم برای تعیین سرنوشت آینده کشور را مهیا کند. این امر بدون توافق بر سر میز مذاکره ممکن نیست.
از همان روز که جنگ و خونریزی مردم سوریه ابعاد منطقه ای و بین المللی پیدا کرد، عملا اپوزیسیون دمکرات، سکولار و صلح طلب سوریه به انزوا کشانده شد، جنگ سالاران مورد حمایت غرب و دول مرتجع منطقه از یک سو و حامیان منطقه ای و بین المللی رژیم اسد، میدان را در دست خود گرفتند، جهنم جنگی ویرانگر را بر مردم سوریه تحمیل نمودند و صدای همۀ نیروهای دمکرات و صلح طلب داخلی و بین المللی که خواهان پایان جنگ و کشتار بودند و حل مسئله سوریه را از طریق مذاکره و با دخالت سازمان ملل ممکن می‌دانستند، در غرش تانک ها و بمباران های ویرانگر طرفین گم شد. هنوز مردم سوریه تاوان حیات رژیم جنایتکار اسد و منافع آزمندانۀ قدرت های بزرگ جهانی و منطقه ای را پس می دهند.
ما حملۀ آمریکا و متحدانش به سوریه، هم چنین حملۀ شیمیائی را به عنوان یک اقدام جنایتکارانه ـ صرفنظر از این‌که از جانب کدام طرف باشد ـ محکوم می کنیم. به باور ما با ادامۀ بمباران ها، نمی توان به صلح دست یافت. برای صلح در سوریه ضروری است که بمباران ها و لشگرکشی ها به سوریه متوقف شود و با ایجاد شرائط تصمیم گیری آزادانۀ مردم سوریه، رژیم اسد به رای و اراده مردم گردن بگذارد و قدرت را به منتخبین مردم واگذار کند. تنها با آتش بس و صلح واقعی است که مردم سوریه از جنگ و خونریزی بیشتر نجات پیدا خواهند کرد. همۀ طرفین ذینفع و نیروهای درگیردر سوریه باید از طریق مذاکره به استقرار صلح در این کشور و بازسازی آن کمک کنند و به دخالت در آن پایان دهند تا سرنوشت سیاسی سوریه توسط مردم آن در یک انتخابات آزاد و دمکراتیک تعیین شود.
هیئت موقت موضعگیری سیاسی
حزب چپ ایران (فداییان خلق)
۲۷ فروردین ۱۳۹۷ (۱۶ آوریل ۲۰۱۸)
