«راهپیمایی به دور دنیا برای صلح» از روز ٢ اکتبر مصادف با روز تولد «ماهاتما گاندی» و روزجهانی عدم خشونت، از ولینگتون (Wellington) در زلاندنو آغاز شد و می بایست پس از طی ۱۶۰ هزار کیلومتر (یعنی چهار برابر دور کره زمین) در ٩٠ روز، در ٢ ژانویه سال ٢٠١٠ در منطقه پونتا دواکاس (Punta de Vacas) آرژانتین به پایان برسد. این راهپیمایی جهانی در مدت سه ماه از تمام نقاط آب و هوایی (از تابستان استوایی گرفته تا زمستان سیبری) عبور خواهد کرد و پیام صلح را بگوش همگان خواهد رساند.
راهپیمایی جهانی برای صلح طرحی است که اولین بار از طرف سازمان غیردولتی «جهان بدون جنگ» (Monde Sans Guerres) در بلژیک مطرح شد. این سازمان غیردولتی و بینالمللی دقیقاً بیش از پانزده سال است که برای صلح و عدم خشونت در جهان مبارزه میکند. این راهپیمایی جهانی با شرکت همهی گروهها، احزاب، انجمنها، سازمانها و نفراتی از میان تمامی کسانی که در روحیه مشترک صلحخواهی شریک هستند، شکل گرفته است. طرفداران صلح، جهان را به اشکال گوناگون خواهند پیمود تا یادآور شوند که این جهان برای زندگی است. به این حرکت جهانی بپیوندید و صدای صلح را رساتر کنید!
در اطلاعیههای این برنامه بینالمللی تاکید شده:”همه میتوانند به طرق گوناگون در راهپیمایی صلح در جهانی بدون خشونت شرکت کنند. یا به صورت همراه شدن در حرکتهای برنامهریزی شده در میان راه، و یا در ایدهها و طرحهای نو و حتی همراه شدن به صورت مجازی در یک وب سایت، و یا هر ایدهی دیگری که بتواند این حرکت را پربارتر کند. ما آرزو داریم که بهترین انسانها در تمام کشورها و قارهها در پیشبرد این پروژه شرکت کنند و نوآوری و نیروی خود را در خدمت طرح صلح قرار دهند.
در روز چهارم نوامبر، “راهپیمایان برای صلح و عدم خشونت”، به بلژیک وارد شدند و از روز ورود آنان برنامه هایی در شهرهای “بروکسل” و “ایپر” برای حمایت و تشویق و دفاع از خواسته های آنها در مراکز شهرداری بروکسل و ایپر برگزار شد. در بروکسل در برنامه مارش موندیال( راهپیمایی برای صلح)، سه تشکل ایرانی در بلژیک؛ کانون مدافعان حقوق بشر و گروه ندای مادران و کانون دفاع از حقوق بشر، فعالانه در آکسیون هایی که در تاریخ ۵ نوامبر در بروکسل در برابر پارلمان اروپا، در راهپیمایی تا مرکز شهر و در سالن معروف شهرداری بروکسل در مرکز شهر(هتل دو ویل) برگزار شد شرکت کردند. سه تشکل مذکور با شال گردن های سبز و پرچم ایران و پلاکاردها و تصویرهایی که احمدی نژاد رئیس جمهور ایران نیست و شکنجه را در ایران متوقف کنید، آزادی تمام زندانیان سیاسی، دفاع از تجمع مادران صلح در پارک لاله و دفاع از خواسته ها و آکسیون های اکثریت مردم ایران را با خود به همراه داشتند، در این آکسیون ها شرکت کردند. در برابر پارلمان اروپا و در محل شهرداری بروکسل خانم مرجان به نمایندگی از سه تشکل ایرانی بزبان فرانسه از این ابتکار بین المللی برای صلح در جهانی بدون خشونت دفاع کرد و متذکر شد که جنبشی که در ایران وجود دارد هر روز اراده و وابستگی خودش را هر چه بیشتر به صلح و عدم استفاده از خشونت نشان داده و می دهد. این رفتار اکثریت مردم ایران در شرایطی روی می دهد که منطقه ما با خشونت روز افزون مواجه است. دیروز در ۱۳ آبان در حدود دو میلیون نفر در تهران و هزاران نفر دیگر در شهرهای مختلف ایران تظاهرات وسیع و مسالمت آمیز انجام دادند. در حدود پنج ماه است که این سبک از مبارزه بدون خشونت، بوسیله اکثریت مردم ایران بکار گرفته شده است. این همه در حالی صورت می گیرد که رژیم تا دندان مسلح ایران از خشونت گسترده و بی سابقه ای برای سرکوب اعتراضات مردم استفاده کرده است. صدها نفر در روز ۱۳ آبان دستگیر شدند.
ایشان در ادامه گفتند که جنبش سبز می خواهد ساختاری را ایجاد کند که بعد از ۳۰ سال خرابی و بدبختی فضایی ساخته شود که در آن فضا به تنوع و تفاوت میان افراد، مذاهب و ایده ها احترام گذاشته شود. شما چنانکه می دانید در ایران اجازه تظاهرات به مخالفین داده نمی شود. به همین خاطر جوانان، زنان و دیگر اقشار جامعه از روزهایی که خود حکومت تظاهرات سراسری دارد، استفاده کرده تا بلکه از این طریق صدای حق طلبانه و دمکراتیک خود را بگوش مردم جهان برسانند. خانم مرجان در خصوص افزایش اعدام ها در ایران متذکر شدند که در ایران بنا به آمار سازمان عفو بین الملل در ۱۳ اوت، ظرف چند ماه گذشته درحدود ۱۱۵ نفر اعدام شدند. این آماری است که حکومت آن را رسماً اعلام کرده است. در آمار فوق ما از اعدام ها و کشتاری که بر علیه اقلیت های قومی کرد و بلوچ و دیگر اقلیت های مذهبی صورت می گیرد، آماری دقیق و رسمی نداریم. دولت آقای احمدی نژاد که در حال حاضر بر سر قدرت است بشدت نظامی و امنیتی است واغلب اعضای آن را نظامیان و بسیجی ها تشکیل می دهند. این دولت در برخورد با اعتراضات مردم از خشونت وسیعی استفاده کرده است. دولت نظامی و امنیتی می تواند با ایجاد یک جنگ در بیرون و در ادامه سرکوب و حذف اپوزیسیون در داخل استفاده کند. در جنگ ایران و عراق یکبار حکومت این روش را تجربه کرده است و در سال ۱۳۶۷ بیش از ۶ هزار نفر را بدین طریق اعدام کرد.
بنابر این دفاع از جنبش ما در ایران و همبستگی شما از این تلاش بزرگ اکثریت مردم ایران، دو برخورد مثبت را می توان توسط شما ایجاد کند. یکی دفاع از یک جنبش دمکراتیک و بدون خشونت و دوم حمایت از یک جنبش که می خواهد صلح را به منطقه خاور میانه بیاورد که این منطقه واقعا به آن نیاز دارد.
من به نمایندگی از طرف سه تشکل ایرانی در بلژیک از همبستگی شما با جنبش سبز ایران ممنون هستم و امیدوارم که در راهی که طی می کنیم شما را دوباره و دوباره ببینیم. ما امیدواریم شما را تا رسیدن به یک ایران آزاد و دمکراتیک با خود همراه داشته باشیم.
در برنامه سفرایی از افریقا، معاون شهردار بروکسل، مشاورین شهرداری، سخنگوی” راهپیمایی برای صلح در جهانی بدون خشونت” آقای رافائل، نمایندگانی از شیلی و دیگر کشورها سخنرانی کردند. و لحظاتی هنرمند ایرانی آقای بابک با نواختن سنتور گرمایی به مراسم دادند.
برنامه با ملاقات ها و سخنرانی ها و گفتگو میان شرکت کنندگان ادامه یافت. در ساعت ۷ شب در محلی دیگر در حدود صد نفر از بلژیکی ها و ایرانی در میدان فلاجه در منطقه شهرداری ایکسل جمع شدند و با گرفتن مشعل و خواندن سرودها و آوازهایی صلح آمیز برنامه را بپایان رساندند.
کانون مدافعان حقوق بشر در ایران-بلژیک
آدرس تماس: iranianbelgique@yahoo.fr
برای اطلاع بیشتر از سایت خبرنگاران صلح، اینجا را کلیک کنید:
http://www.jour4peace.com/default.asp
وبلاگ برای حمایت از راهپیمایی برای صلح و جهانی بی خشونت:
http://marchemondiale.bloguez.com
