قریب هشت ماه از جنبش موسوم به سبز مردم ایران می گذرد. جنبشی که با اعتراض به دروغ و تقلب انتخاباتی ۲۲ خرداد با شعار «رآی من کجاست» آغاز و با آماج قرار دادن دیکتاتوری واستبداد وعلیرغم همه رفتارهای وحشیانه وغیر انسانی با معترضین توسط رژیم تا به امروز ادامه یافته و همبستگی افکار عمومی داخلی و جهانی را عمیقا به سوی خود جلب کرده است. این جنبش اکنون در شرایط بسیار حساسی بسر می برد.
این جنبش در طی این مدت نشان داد که حرکتی است توده ای، مسالمت آمیز و خشونت پرهیز و علیرغم تحریکات رهبران سرکوبگر حکومت، بردباری و بلوغ مسالمت جویانه خود را در هر حرکت اعتراضی آشکارا به نمایش گذاشته است.
جنبش اعتراضی مردم ایران، جنبشی است که آراء و عقاید مختلف، فرهنگ ها و زبان های گوناگون، سالمندان، میانسالان و بویژه جوانان، زنان و مردان ایرانی را در خود جای داده است. تنوع و تحمل عقاید مختلف از ویژگی های والا و از دستاوردهای مهم این جنبش است.
ویژگی دیگر این جنبش، علیرغم داشتن رهبران نمادین، فاقد رهبری متمرکز و متشکل است و تا کنون به صورت شبکه های وسیع اجتماعی و مدنی سازمان یافته است. همبستگی و اتحادهای آگاهانه شبکه ها و جریانات حاضر در جنبش و فراگستردگی دامنه آن به سایر نقاط کشور، منجمله مناطق ملی کشورو مبارزه در راستای تحقق مطالبات آنان از زمره مهمترین وظایفی است که در چشم انداز قرار دارد.
ما امضا کنندگان این بیانیه به عنوان بخشی از روشنفکران ترکمن ضمن حمایت خود از جنبش موسوم به سبز ایران، بر انجام خواسته های حداقل و فوری خود نظیرآزادی زندانیان سیاسی، رعایت مبانی حقوق بشر، آزادی مطبوعات و رسانه ها، آزادی ایجاد تشکلها و احزاب، لغو مجازات اعدام، الغای سیاست امنیتی در ترکمن صحرا، اجرای بلادرنگ تحصیل و تدریس به زبان مادری برای کلیه اقوام و ملیت های کشور، آزادی پوشش زنان و دختران ترکمن در مراکز آموزشی و اداره جات، رفع اجحافات و اعمال تبعیضات بر اهل سنت و تأمین برابر حقوقی کلیه ادیان و مذاهب کشور، سپردن مسئولیت به افراد بومی متخصص و گسترش نقش آنان در اداره امور منطقه و تأسیس رادیو و تلویزیون محلی بزبان ترکمنی تاکید می کنیم.
ما عمیقا باور داریم که مرجع اصلی قدرت در کشور مردم ایران هستند و بر این اساس اعلام می داریم اگر بناست ایران برای همه ایرانیان باشد، باید که برابر حقوقی همه شهروندان و کلیه ملیت های ساکن ایران به رسمیت شناخته شود، برابری کامل حقوق زنان و مردان در همه شئون اجتماعی تضمین گردد و هرگونه تبعیض و قوانین تبعیض آمیز از میان برداشته شود. تحقق این امر در راستای عملی شدن اصول حقوق بشر و دمکراسی است.
جنبش اعتراضی مردم ایران پرچم تغییر را برافراشته است. بدون جدایی دین از دولت هیچگونه تغییری در کشورپایدار نخواهد بود.
یکی از منابع اصلی زایش بحران و نابرابری مزمن در ایران تمرکز قدرت سیاسی، منابع اقتصادی و امکانات فرهنگی درانحصار قدرت دولتی است. ما باور داریم که گام نهادن در شاهراه ترقی موزون، با تمرکز زدایی در قدرت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در ایران ممکن و میسر است.
امروز دیگر باید این واقعیت را پذیرفت که به هر میزان که این جنبش قوی تر، شجاع تر، همه جانبه تر، آگاه تر و هدفمند تر می شود، نیروی سرکوب و استبداد حاکم بر ایران ضعیف تر، گستاخ تر، لجام گسیخته تر و پراکنده تر می گردد. اکنون یک چیز بر همگان روشن شده است که با خشونت و سرکوب نمی توان جنبش مردم را فرو نشاند. اتخاذ راه حل انسانی و عقلانی، راه پاسخ گفتن به مطالبات و خواسته های این جنبش است. تصور فرسودن جنبش اعتراضی ایران تصوری نادرست است. آن که در این مبارزه فرسایشی فرسوده تر خواهد شد سرکوبگران و دیکتاتورها هستند.
بهمن ماه ۱٣٨٨
آتیلا عمادی، احمد مرادی, رحیم اجانلی, رجب الیاسیان, سبحان قلیچ تقان, مأتی وکیلی, ناژین گوکلانی, یعقوب قره قول
توجه: فعالین ترکمن دیگری که خواستار امضای این بیانیه هستند، میتوانند اسامی خود را به آدرس پست الکترونیکی زیر ارسال نمایند.
