چهارمین جلسه دادگاه حوادث اخیر تهران برگزار شد و باز هم تشکل سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و منصور اسالو رئیس هیئت مددیره این سندیکا که در سال ۸۴ اعتراضاتی نسبت به حق و حقوق صنفی خود داشتند مورد تاخت و تاز عوامل سرکوب گر قرار گرفت؛ لا زم به توضیح است که این سندیکا با رای رانندگان شرکت واحد و کارگران این شرکت، در شرایط سختی بدون دخالت کارفرما و دولت در نیمه خردادسال ۱۳۸۴ بعد از سی سال بازگشائی شد، هر چند که تاکنون اعضای این سندیکا بارها به زندان ۲۰۹ رفته اند و حتی زن و فرزندان انها را هم شبانه به زندان برده اند و برای ۱۶ نفر از این افراد در دادگاه انقلاب پرونده سازی کرده اند و بیش از ۴ سال است که ۳۰ نفر از اعضای این سندیکا از کار بیکار شده اند واقایان ابراهیم مد دی و اسالو هنوز در زندانهای اوین و رجائی شهر هستند و حتی از دادن مرخصی به این عزیزان دریغ کرده اند، ولی انگار باز هم سرکوبگران راضی نیستند و با دادگاه های نمایشی که از نظر اکثر کارشناسان حقوقی به هیچ عنوان دارای اعتبار نیست، سناریوی نخ نمای اعترافات علیه تمامی جنبش های مردمی را شاهد هستیم چرا که نمی خواهند بپذیرند که اعتراضات سندیکای کارگران شرکت واحد واعتراضات فراوان کارگران در کلیه نقاط کشور که اغلب اطلاع رسانی نشده یا بعد از گذشت ماهها منتشر می شود و اقشار دیگر مانند معلمان و دانشجویان و زنان نادیده گرفتن حقوق مدنی و اجتماعی این اقشار در ۳۰سال گذشته می باشد که هیچ توجهی به مطا لبات و خواستهای به حق اقشار مختلف مردم نشده و امروز با کوچکترین فرصتی که بوجود می آید مردم خواسته های خودشان را فریاد می کنند. آیا از تجربه های گذشته درسی نگرفته اید و باز هم همان روش تکراری و بیهوده را می خواهید انجام دهید. دیگر امروز رهبر انقلاب هم اعتقادی به دست داشتن عوامل بیگانه در اعتراضات ندارند و گفته اند که برای من ثابت نشده که حوادث اخیر در ارتباط با بیگا نگان باشد. ولی شما ها بعد از ۴ سال از اعتراضات به حق سندیکای شرکت واحد هنوز اصرار دارید که ما از کجا خط و ربط می گرفتیم، و البته من خودم افرادی را که در ۲۰۹ در بازداشت هستنند درک می کنم چون ما هم چندین بار زندان ۲۰۹ را تجربه کردیم و از شما اقای مسعود باستانی هیچ شکایتی نداریم چون می دانیم چقدر تحت فشار هستید.
ولی گفته های اقای باستانی هیچ ارتباطی به خارج از کشور ندارد چون که ایشان فیلمی از وضعیت چند خانواده شرکت واحدی تهیه کرده و ربطی به نظام و چهره پردازی از اسالو ندارد. کسی که چهره پردازی می کند شما هستید که با اعتراض به حق ما کارگران که در ۳۰ سال گذشته هیچ توجهی به خواستهای معیشتی ما نداشتید. می خواهم از اقای دادستان بپرسم که ایا پول نصف نان بربری را به راننده شرکت واحد به عنوان پول ناهار می دادند و یا در ماه ۲۱۰۰ ریال به عنوان پول خواربار می دادند و دهها مشکل دیگر رانندگان شرکت واحد، آیا ربطی به اقدام علیه امنیت ملی داشته. جناب دادستان شما دستور دادید بخاطر اعتراضات ما ساعت ۳ نیمه شب در حالی که همسران و فرزندان ما در رختخواب بودند به انها حمله کنند و با اسپری به چشمان بچه ۲ ساله بزنند زنها و فرزندانمان را کتک بزنند و به زندان ببرند. ( زمستان ۸۴ در رابطه با اعتصاب رانندگان شرکت واحد.)
ما فقط اعتراضی صنفی و خواسته های ابتدائی داشتیم ولی شما اسالو و مددی و دیگر اعضای هیئت مدیره سندیکای شرکت واحد رابا سیاه نمائی به بیگا نگان وصل کردید و به اقای اسالو ۵ سال زندان و اقای مددی,۵ ۳ سال زندان را بدون آنکه حتی به آقای مددی این حکم ابلاغ شود و بتواند از حق تجدید نظر استفاده کند محکوم کردید و آیا در مورداعضای هیئت مدیره سندیکا و فعا لین، عدالتی اجرا شد ما که ندیدیم. ما حتی شکایت های زیادی به حقوق شهروندی و دیگر جاهای ذیربط در مورد بی عدالتی که در مورد ما و خانواده هایمان صورت گرفته بود کردیم ولی متا سفانه همه به دادستان برخورد و این مافوق قدرتها اجازه رسیدگی به هیچ یک از شکایت ما کارگران را نداده و پرونده ها مختومه گردید ولی در مورد محکومیت کارگران با شدت تمام در مورد ما حکم صادر شد بطوری که قاضی پرونده می گفت: ” حیف که قانون دست ما را بسته و گرنه به اشد مجازات اسالو را محکوم می کردم.”
بهر حال هدفم از مطرح کردن این مسائل این است که در اصل شما از اسالو چهره سازی کردید و آبروی این نظام را هم در داخل و هم در مجامع بین المللی بردید و با توجه به اینکه ۱۷۰ میلیون کارگر در سراسر دنیا از سندیکا و اسالو حمایت کردند و از شما درخواست کردند که حقوق انها را به رسمیت بشناسید، هیچ توجهی نکردید ولی برای ملوانان انگلیسی که به قول خودتان به مرزها تجاوز کردند هورا کشیدید و با سوغاتی آنها را بدرقه کردید و یا در مورد دیگران که می گفتید جاسوسان خارجی هستند، ولی در مورد ما که هموطنتان بودیم نمی خواستید به کمترین خواسته ما که تشکیل سندیکا و رسیدگی به اوضاع معیشتی ما بود احترام بگذارید و رسیدگی کنید، چون در واقع شما ها هیچ گونه تشکلی را در کنار خود نمی توانید تحمل کنید و من به عنوان یک عضو هیئت مدیره نمایش اعترافات را محکوم می کنم و ادعای دادستان را در مورد بند ۴ کیفر خواست در مورد سندیکا را بی پایه و اساس و بدون هیچ استدال حقو قی و غیر قانو نی و غیر اخلاقی می دانم و گفته های آقای با ستانی را هم تکذیب می کنم و تقاضا دارم اگر راست می گوئید این فیلم را برای همه نشان دهید تا مشخص شود شما که بدون مدرک محکوم می کنید حال که مدرک دارید مطمئن هستم اگر فیلم را نشان دهید خودتان را محکوم کرده اید. و برای اکثریت آنهائی که در این کشور زندگی می کنند مشخص است اعترافاتی که در زندان گرفته می شود دارای هیچ اعتباری نیست و حتی از نظر حقوقی هم باطل است و این سناریو هم جزو پروسه از بین بردن تمام تشکل های مستقل می باشد.
می خواهم در اخر سوالی از خوانندگان بکنم که در ۴ سال گذشته کرایه خانه من ۱۱۰ هزار تومان در ماه بوده امروز همان خانه ۳۵۰ هزار تومان کرایه دارد آیا این توهم است یا واقعیت یعنی بیش از دو برابر؛ به نظر شما من کارگر با حقوق مصوب ۲۶۳۵۰۰ تومان وزرات کار چه کار کنم؛ فکر می کنید که اگر آزادی تشکلات کارگری وجود داشت و کارگران بخاطر اعتراضات خود به زندان نمی رفتنند، آیا امروز شرایط کار و کارگر این طور بود. برای همین تحمل سندیکا ها وتشکیلات مستقل مردمی را ندارند.
داوود رضوی- عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
