یک قدم به جلو
این گارگران نظافتچی زن، ماهیانه ۲۵۰ یورو دستمزد تحت عنوان “زنان خانه دار” از یک پیمانکار دلال، دریافت می کردند. اضافه کاری های آنها، به هیچ وجه محاسبه نمی شد و بیمه و امنیت شغلی هم وجود نداشت. در واقع نام و نشانشان هم در جایی ثبت نمی شد. حال اگر به هر دلیلی مدیران این هتل ها، قرارداد خود را با پیمانکاران فرعی یا دلال فسخ کنند، آنوقت همه چیزشان را از دست خواهند داد، حتی همین حقوق ماهانه را هم دریافت نخواهند کرد. اکثر این زنان کارگر که از کشورهای مختلف آفریقا آمده اند و فاقد اوراق مهاجرت هستند، به ناچار مجبور به پذیرش قراداد های کار کوتاه مدت غیر رسمی از طریق شرکت های کاریابی دلال می شوند. راشل ککه در مصاحبه ای با رسانه چپ گرای “آنلاین Urbania” گفته بود: “آنها فراموش کرده اند که ما آنها را ثروتمند کرده ایم، کار زنان نظافت چی خانه دار آنها را میلیاردر کرده است، اما آنها آنچه را که باید بدانند این است که وقتی که ما کارگران دست از کار بکشیم، چه اتفاقی خواهد افتاد!
این هتل های زنجیره ای در فرانسه، با در آمدهای میلیاردی، با شیوع ویروس کرونا دراولین اقدام خود، سعی به اخراج کارگران بخش بهداشت و نظافت و خدمات نمودند، در نتیجه از سال پیش، راشل ککه و تعدادی از همکارانش نیز به عنوان “زنان نظافت چی” بی کار شدند. اما او توانست همکاران خود را جمع کند و با هم به اعتصاب های خود علیه مدیران این هتل ها که میلیاردها ایرو سود برده اند و آنها حتی از تامین سرپناه برای خود و فرزندان خود محروم مانده اند ادامه دهند. برای برخی از همکاران او، طرح اعتصاب و یا حتی ادامه آن کاملا دور از ذهن بود. اما او برنامه اعتصاب را به طور جدی پیگیری کرد و سرانجام بقیه همکاران خود را همراه خود نمود. این زنان نظافت چی با پوشیدن جلیقه های ایمنی زرد، و با طبل و شیپور، به طور منظم به شعب مختلف این هتل ها مراجعه می کردند و در مورد درخواست های شغلی خود مکررا توضیحاتی می دادند، که از طرف مهمان ها و مسافران این هتل ها مورد توجه قرار می گرفت و این امری بود که مدیران این هتل ها تلاش داشتند از واگویی آنها جلو گیری کنند. اما برنامه اعتراضی زنان نظافت چی ادامه پیدا می کرد و سرانجام تقریبا پس از دو سال مبارزه با پشتیبانی اتحادیه کارگری فرانسه “cgt”، صدای آنها شنیده شد و اعتصاب کنندگان، توافق نامه ای را امضا می کنند.زنان خانه دار، در مورد تثبیت موقعیت شغلی خود توانستند یک قدم به جلو بر دارند.
باید یک ارگان فمینیستی را سازمان دهیم
آنها طی این مدت، برای دریافت دستمزد ماهیانه ۵۰۰ یورو می جنگیدند، البته این مقدار، پول کمی است، اما دو برابر بیشتر از دریافتی های آنها از پیش از اعتصاب است، ضمنا کمک هزینه غذا نیز دو برابر افزایش یافت.همچنین تا پیش از این، پرسنل نظافت چی، مجبور بودند ظرف مدت۱۷ دقیقه، یک اتاق و سرویس بهداشتی، تعویض ملافه ها، جاروکشی، تخلیه زباله و دیگر را مرتب و آماده کنند. راشل ککه در مصاحبه اش گفت: “چگونه و تا کی یک کارگر می تواند با این همه کاری که برسرش ریخته می شود، دوام بیابورد، این ریتم کاری، باعث بیمار شدن ما می شود و از تاب و توان ما خارج است”. اکنون، بعد از توافق نامه، به صورت کتبی ثبت شده است که: حد حداکثر، دو تا سه اتاق را باید در یک ساعت آماده نمایند، یک سیستم شمارش نیز برای جلو گیری از اضافه کاری اجباری و بی مزد در نظر گرفته شده است.
یک نماینده اتحادیه می گوید: گرچه دست یابی به توافق نامه اخیر برای آنها یک پیروزی محسوب می شود، به ویژه اینکه پیمانکار دیگر نمی تواند آنها را اخراج کند،اما هنوز هم به جای استخدام رسمی، برای پیمانکار دلال کار می کنند و به همین دلیل باید گفت که خواسته های اصلی اتحادیه ها برآورده نشده است. اکنون باید تلاش برای توافق در مورد شرایط کار در همه گروه های کاری ادامه پیدا کند.
راشل ککه، از سال ۲۰۱۹ در رسانه های چپ گرا، مصاحبه های زیادی کرده و حرف های زیادی هم برای گفتن دارد. وی در مصاحبه اخیر خود اعلام کرد که: “مایل است فعالیت های خود را در چهار چوب مبارزات فمنیستی سازمان دهد. زنان در مجموع در صنعت هتلداری، جایی برای خودشان باز کرده اند و نیرویی قابل اتکا هستند. و اگر به آنها نزدیک شوید، می توانید از آنها چیزهای زیادی بیاموزید.آن وقت به این فکر می افتید و می گویید: وای! به همین دلیل ها باید یک ارگان فمینیستی را سازمان دهیم”.
چهار شنبه ۵ خرداد ماه ۱۴۰۰-۲۶ مای ۲۰۲۱
