بنا برگزارشهای منتشرشدە، کشورهای عضو اتحادیە اروپا، قصد دارند ازاول ماە میلادی آیندە، تحریم نفتی علیە ایران را بە اجرا بگذارند. رادیو فردا، در روز دوشنبە گذشتە و بە دنبال نشست وزرای خارجە کشورهای عضو اتحادیە اروپا، اعلام کرد: ” وزیران امور خارجه اتحادیه اروپا روز دوشنبه اعلام کردند، این اتحادیه تحریم نفتی ایران را بر اساس موعد اعلام شده در روز اول ژوئیه سال جاری- ۱۱ تیرماه – اجرا خواهد کرد. ۲۷ عضو اتحادیه اروپا در ۲۳ ژانویه به رغم بحران مالی برخی از اعضا ازجمله یونان تصمیم گرفتند تا واردات نفت ایران را از اول ژوئیه تحریم کنند.” بە دنبال اعلام این تصمیم، کرە جنوبی، یکی از مشتریان اصلی نفت ایران در آسیا، کە مناسبات اقتصادی قابل توجهی از سالها پیش تا کنون با ایران داشتە نیز تصمیم بە پیوستن بە جمع کشورهای تحریم کنندە نفت ایران گرفتە است.
اعلام بە اجرا نهادن تحریم نفتی توسط اتحادیە اروپا، بی تردید نقش موثری درگسترش تحریم نفتی ایران درکشورهای اروپایی وحتی درجهان خواهد داشت.
تحریم نفتی ایران در شرایطی قرار است بە اجرا گذاشتە شود کە، بحران اقتصادی درایران بە اوج خود رسیدە و همچنان با شتاب فزایندەای درمسیر افزایش حرکت می کند، نرخ رشد اقتصادی همچنان درحال سقوط است، آمار واحدهای تولیدی ورشکستە و درحال رکود و بحران زدە بە سرعت فزونی می گیرد. لشکربیکاران روز بە روز پرشمارتر می شود، پول ملی نیمی از ارزش خود را از دست دادە، گرانی و تورم همە مرزهای پیشین را درهم نوردیدە و رشد قیمتها به رغم سقوط شدید قدرت خرید مردم همچنان ادامە دارد و قیمت نفت، مهمترین منبع درآمد کشور، کە در طی شش ماە گذشتە ٢۵% کاهش یافتە همچنان در حال کاهش است.
بە اجرا نهادە شدن تحریم نفتی علیە کشوری کە هنوز، بیش از ٧۵% اقتصاد و بودجە سالیانەاش از طریق درآمدهای نفت و گاز تامین می شود، بی تردید، حتی اگر شاخصهای اقتصادی اش این چنین کە امروز در کشورما هست نمی بود، بازهم تاثیرمنفی فلج کنندەای نە تنها بر اقتصاد بلکە در تمام امور و عرصەهای جامعە از خود بە جای می گذاشت. بهمین دلیل با اطمینان می توان گفت کە تحریم نفتی ایران بر وخامت اوضاع کنونی خواهد افزود و در صورت طولانی شدن زمان آن، افلاس اقتصادی و فقر و فلاکت کم نظیری را بر کشور و مردم وارد خواهد کرد کە جبران آنها نیازمند سالها تلاش و کوشش خواهد بود. کاهش قابل توجە و ناگهانی ارزش ریال، افزایش قیمت طلا و ارزهای خارجی در مقابل ریال پس از کنفرانس استانبول و افزایش دو بارە قیمت ارز و طلا در پی کنفرانس۵+١ در مسکو، نشان داد کە جامعە نیز این را باور دارد و مردم خواهان رسیدن بە توافق و موفقعیت مذاکرات، خاتمە یافتن تحریمهای پیشین و عدم بە اجرا نهادە شدن تحریم نفتی اند. دشواریهای ایجاد شدە ناشی از تحریمهای پیشین، وقوف رهبران رژیم بە پیامدهای تحریم نفتی، تغییر افکارعمومی نسبت بە مسلە هستەای و عمومی شدن مخالفت با سیاستهای ستیزە جویانە حکومت کە دامنە آن امروزە حتی بە میان برخی وابستگان بە رژیم نیز تسری یافتە است، در واقع زمینە مساعدی را برای حل و فصل مناقشە هستەای بیش از پیش مهیا کردە است. واکنشهای صالحی وزیر امور خارجە بە خبرآغاز تحریم نفتی ایران کە گفت: «آمادگی رفع سوء‌تفاهم‌ها با اروپا را داریم.» و “مساله مهم و قابل توجه پیدا کردن شریک قابل اعتماد برای تامین انرژی است” و «ما هم اکنون در حال تامین انرژی یونان، اسپانیا، و ایتالیا هستیم و آنها از این روابط خوب با ما بهره برده اند و ما دلیلی نمی بینیم که این روابط مختل شود.» و حتا واکنش بە ظاهر تهدید آمیز رامین میهمانپرست بە خبر عملیاتی شدن تحریم نفتی، سخنگوی وزارات خارجە، کە گفت: “این گونه اقدامات نه تنها آثار تخریبی برمذاکرات ایران و گروه ۱+۵ دارد بلکه می تواند وضع بحرانها را در اروپا شدیدتر و بدتر کند.” نشان دهندە آمادگی حکومت برای رسیدن بە توافق بر سرمناقشە هستەای باغرب است. سیاستهای ماجراجویانە و تهدید آمیزحکومت، بالاخص سیاستهای مرتبط بر فرایند فن آوری هستەای، طی سالهای متمادی، هموارە بهانە و حربەای بودە است در دست برخی از قدرتهای خارجی برای اعمال تحریمهائی کە هموارە جامعە ما از آنها بە شدت آسیب پذیرفتە و برخی دیگر در این میان توانستە اند با بهرە برداری ازاین کشمکش و بازی با کارت ایران منافع و تمایلات ملی کشورشان را در مصاف با رقیبانشان بە حساب ملت ایران بە پیش برانند. بر خلاف آنچە حکومت ادعا می کند، این مناقشە و پیامدهای آن امری ناگریز و اجتناب ناپذیر نبود. این امکان وجود داشت و هنوز هم وجود دارد که با تدبیر و رویکردی متفاوت، از وارد آمدن این همه خسارت به کشور جلوگیری کرد؛ زیرا کە چنین پیشامدهای در دنیای امروز را نمی توان امری اجتناب ناپذیر دانست. ما در دورانی زندگی می کنیم کە تضادها و اختلافات سیاسی و مسلکی بە خودی خود مانع مبادلات اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و همزیستی مسالمت آمیز کشورها با یکدیگر نیستند. مناسبات همزمان چین با آمریکا و تواماً با جمهوری اسلامی و کرە شمالی تنها یک نمونە از این دست است. تضادهای مسلکی و دیدگاە های اقتصادی و سیاسی جمهوری اسلامی با آمریکا عمیقتر از تضادهای میان چین و آمریکا نیست. اگر آنها توانستە اند در طی دەها سال بە رغم تفاوت و تضادهای متعددشان باهم مناسبات گستردە داشتە باشند، پس چگونە جمهوری اسلامی و آمریکا نمی توانند با یکدیگر مناسبات مشابەای داشتە باشند؟ اگرکشورهایی مانند ترکیە، برزیل و غیرە توانستەاند، فناوری هستەای غێر نظامی خود را بدون موانع خارجی بازدارندە درعین حفظ و بسط مناسباتشان با دولتهای گوناگون توسعە دهند، ایران نیز می تواند از چنین موقعیتی برخوردارگردد. حقیقت این است کە چهرە جهان طی دو دهە اخیر تغییر نمودە و دگرگون گشتە است. در پرتو این تحولات دولتهای دمکراتیکی در گوشە و کنار جهان بە قدرت رسیدە و این دولتها توانستەاند، شرایط کشورها و مردمانشان را از لحاظ مختلف بهبود بخشند. در برزیل، شیلی، بولیوی، اکوادور، آرژانتین، ونزولا، نیکاراگوئە، کرە جنوبی، تایوان، نپال، فیلیپین، ترکیە و … دیکتاتوریهای نظامی جای خود را بە دولتهای دمکراتیک یا منتخب دادەاند ومناسبات کم وبیش دمکراتیک درآنها مستقرگردیدە است. فرایند دمکراتیزە شدن در میانمار، مصر، تونس و … آغاز گردیدە است. در کشور ما طی دو دهە گذشتە جنبش اصلاحات و جنبش سبز سر برآوردەاند و دیکتاتوری و استبداد حاکم را بە چالشی جانفرسا کشاندەاند. اما رهبران رژیم حاکم بر ایران این تحولات را بە سود خود نمی بینند، بهمین جهت همچنان آنها را انکار می کنند یا وارونە “می فهمند”. آنها نمی خواهند بپذیرند کە عصرگذشتە مدتها است بە سر آمدە و گفتمانهای بکلی متفاوتی در جهان متحول جای گفتمانهای پیشن را گرفتە است. استفاده نا بخردانه از سیاست «انرژی هستەای حق مسلم ما است»، در واقع حربە و پوششی است در دست سران جمهوری اسلامی با هدف نفی و پایمال حقوق اساسی مردم ایران وسرکوب معترضین به سیاستهای حکومت. متاسفانە، تا کنون تاوان سیاستهای به غایت نادرست حکومت و مناقشات میان رژیم و قدرتهای خارجی را مردم پرداخت کردەاند. اینک نیزمردم اند کە باید با پیامدهای مخرب و فاجعە آمیز تحریمها در زیر سلطە یک حکومت دیکتاتوری خشن و وحشی دست و پنجە نرم کنند. خو شبختانە بە نظر می رسد کە باور عمومی در ایران نسبت بە ادعای رژیم مبنی بر ملی بودن برنامە هستەای نیز تغیر پیدا کردە و مردم فهمیدەاند کە سیاست هستەای رژیم بە جای این کە متضمن تامین حقوق مشروع کشورشان باشد، سایر حقوق آنها و کشورشان را نیز بە مخاطرە خواهد افکند. به علاوه به جای تضمین حق مشروع کشورمان مبنی بر استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای، امنیت جانی مردم و هستی کشور را در وضعیتی مخاطره آمیز قرار خواهد داد. مردم نیز در کار سبک-سنگین کردن مصالح خود و کشور رفته رفته پی به این واقعیت می برند که وارد کردن فشار از جانب توده های مردم، یگانه راه مجبور کردن رژیم به اتخاذ تدابیری در جهت یافتن راه حلی صلح آمیزبا هدف پایان دادن به این مناقشات است.
مذاکرات پیش روی برای هردو طرف فرصتی است برای اثبات حسن نیت و ارادە آنها برای رسیدن بە توافقی جامع و پایدار پیرامون این مناقشە و زدن مهر پایان بر تحریمهایی کە بنیانهای اقتصادی کشور را در معرض تلاشی بیشتر قرار می دهند. متاسفانە جبران زیانهای کلان مختلفی کە در اثر سیاستهای هستەای حکومت بە جامعە ما تحمیل گردیدە ناممکن است، اما چنان کە گفتە شد، جلوی ضرر را هر جا کە بگیرند، منفعت است. مسئولیت هیئت اعزامی حکومت برای کامیابی مذاکرات و گذاشتن نقطه پایان بر زیانها و خسارات آتی، بیش ازنمایندگان ۵+ ۱ است؛ زیرا لاینحل ماندن مناقشات موجود و طولانی شدن زمان تحریمها بە منافع ملی واقعی ایران آسیبهای شدیدتری وارد خواهد کرد.
