گروه کارجوانان سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) برنامه پالتاکی بمناسبت گرامی داشت ۱۶ آذر ۲۰۱۵ بر گزار کرد.
سخنرانان این برنامه عبارت بودند از:
– دکتر کاظم کردوانی، جامعه شناس و از دبیران سابق کنفدراسیون دانشجویان و محصلین ایرانی- خارج از کشور
– مهدی فتاپور، عضو شورای مرکزی سازمان، ازفعالین سابق جنبش دانشجویی و مسول سازمان دانشجویان پیشگام
– سیامک کلهر، عضو شورای مرکزی و مسول گروه کار جوانان سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
مدراتوری برنامه را رفیق مریم تنگستانی بر عهده داشت.
آغاز‌گر برنامه رفیق سیامک کلهر بود که سخنانش را با خوش آمد گویی به شرکت کنندگان و تشکر و سپاس از سخنرانان، تبریک ۱۶ آذر و گرامی‌داشت یاد جانباختگان جنبش دانشجویی میهن بویژه شهدای ۱۶ آذر آغاز کرد. رفیق کلهر ابتدا اشاره‌ای اجمالی به این روز بزرگ و حضور دانشجویان و جوانان میهن در روز ۱۶ آذر ۱۳۳۲ داشت و آنرا برآمد تاریخی و اعلام استقلال جنبش دانشجویی ایران از حکومت و مقابله با دیکتاتوری شاه و دفاع از استقلال وطن دانست.
رفیق کلهر در سخنانی رمز پایداری جنبش دانشجویی را در این دانست که دانشجویان فرزندان مردم و بر خواسته از اقشار مختلف جامعه‌اند و مطالبات آنها جدا از مطالبات عمومی مردم نیست؛ از اینرو در پیوند و ارتباطی تنگاتنگ با مبارزات سایر جنبش‌های اجتماعی از جمله جبش های کارگری، زنان، معلمان و … می باشند. رفیق کلهر در ادامه و در ترسیم سیمای این جنبش گفت:
در شرایط خفقان و دیکتاتوری که احزاب سیاسی مترقی و مستقل از حکومت امکان حضور در جامعه و فعالیت آزاد ندارند، بنوعی جنبش‌های اجتمایی و مشخصا جنبش دانشجویی وظیفه احزاب و سازمانهای سیاسی را به دوش می کشند. از اینرو، گاه خواسته ھای صنفی تحت تاثیر خواسته ھای سیاسی قرار می‌گیرد.
رفیق کلهر، سپس به روند حوادث پس انقلاب پرداخت و گفت حکومت ولایی همچون حکومت ستم شاهی ، صدای ازادیخوه دانشجویان را برنتافت و به مقابله با آن پرداخت و سناریو هایی از قبیل انقلاب فرھنگی، تصفیه ھای گسترده دانشجویان و اساتید، ھجوم و سرکوب وحشیانه ۱۸تیر را آفرید و با زور و ارعاب جو دانشگاه ھا را پادگانی کرد با این هدف که صدای این جنبش جوان را خاموش کند.
اگرچه در سایه استبداد و دیکتاتوری ولایی،اکنون جنبش دانشجویی بنوعی دچار رکود مقطعی شده است، اما دانشگاه و دانشجو همچنان زنده است و نقش آفرین و از هر فرصتی، روزنه ای برای تغییر و تحول خواهد گشود و برآمد خواهد کرد.
رفیق کلهر در بخش پایانی سخنانش به خواسته‌های دانشجویی پرداخت و آنان را چنین بیان کرد:
– برداشتن فضا و نگاه امنیتی از دانشگاه و دانشجو
– استقلال و خودگردانی دانشگاه‌ها
– ایجاد تشکل‌های مستقل دانشجویی
– ارتقاء سطح علمی دانشگاه‌ها
– تغییر سیستم نا عادلانه گزینش دانشجو و فراھم کردن شرایط یکسان برای ھمه داوطلبان ورود به دانشگاه
سپس نوبت به سخنان آقای دکتر کاظم کردوانی رسید.
ایشان از ابتکار سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) برای برگزاری این مراسم قدردانی کرد وبر اھمیت تداوم برگزاری چنین نشست ھایی تاکید کرد و گفت: حضور روسای جمھور در این روز در دانشگاه‌ها نشان دھنده اھمیت ان است، از طرف دیگر لازم است که با برپا کردن این نشست‌ها و روشنگری در مورد تاریخچه این روز در مقابل تلاشھایی که برای منحرف کردن تاریخ و منشاء این حرکت انجام میشود، ایستاد.
دکتر کردوانی در ادامه بخشی از نوشته سایت شرق آنلاین را خواند که در آن به ھویت انقلابی، اسلامی حرکت ۱۶ آذر اشاره شده بود. ایشان سپس به تلاشھای جمھوری اسلامی برای سرکوب جنبش دانشجویی و بدست گرفتن جو دانشگاه ھا اشاره کرد و گفت:
طبق آمار موجود، جمھوری اسلامی از بھمن ۵۷ تا انقلاب فرھنگی ۵۹ حدود ۱۲۰۰۰ و از آن پس ۷۰۰۰ نفر از اساتید و کادرھای علمی دانشگاھھا شامل کادرھای تمام وقت، نیمه وقت و قراردادی را از کار اخراج کرده است و پس از بازگشایی دانشگاه ھا کمیته ھایی برای بررسی صحت توبه دانشجویانی که به دانشگاه برگشته بودند تشکیل داد،این امر موجب اخراج تعداد دیگری از دانشجویان از دانشگاه شد.
آقای کردوانی در ادامه سخنانش گفت: یکی از روش‌های حاکمیت برای سرکوب و به انحراف کشاندن جنبش دانشجویی تشکیل دفتر تحکیم وحدت بود که این تشکیلات به مرور زمان دچار دگردیسی شده و عناصر مترقی زیادی از دل آن بیرون آمدند. در زمان اصلاحات، ایده ایجاد پارلمان دانشجویی مطرح شد که می‌توانست امکاناتی برای دانشجویان غیر اسلامی فراھم کند که به دلیل شکست اصلاحات این ایده نیز شکست خورد. پس از شکست اصلاحات جنبش دانشجویی باید جداگانه بررسی شود.
دکتر کردوانی در ترسیم جنبش دانشجویی امروز ایران و رابطه چپ با جنبش دانشجویی گفت:
۱- قاعدتا امروز ما جنبش دانشجویی به عنوان جنبش صنفی دانشجویان نداریم و بیشتر شاهد فعالیت‌های دانشجویی هستیم؛
۲- حزب کمونیست کارگری در رابطه با جنبش دانشجویی ضربات زیادی به چپ زده است؛
۳ – “چشم اسفندیار” جنبش چپ عدم وجود نگاه مدرن به نھاد ھای مدنی است که صرفا جنبه ھای صنفی و غیر سیاسی دارند جدا از ھرگونه ایدئولوژی باید کوشید که دانشگاه را به خانه دانشجو تبدیل کرد و آنچه که خواسته دانشجویان است را در حذف ایدیولوژیک بودن دانشگاه و مبارزه با دانشگاه ایدئولوژیک دانست.
سخنران سوم رفیق مھدی فتاپور بود.
ایشان ابتدا تاکید کردند که اھمیت ۱۶ آذر نه در تاثیری است که بر جامعه گذشته است بلکه اھمیت این روز بیشتر در شکل سنبولیکی است که برای جنبش دانشجویی پیدا کرده و از این جھت باید به آن اھمیت داد.
رفیق فتاپور در بخشی از سخنانش و در پاسخ به این پرسش که آیا امروز جنبش دانشجویی داریم یا نه، به تاریخچه جنبش دانشجویی از ابتدای تاسیس دانشگاه‌ها اشاره کرد که در آن زمان جنبش دانشجویی دارای خواسته‌های کاملا مشخص صنفی بود که در اشکال مختلف و با فراز و نشیب‌هائی مطرح می‌شدند.
از نظر ایشان جنبش دانشجویی خالص، صرفا جنبه صنفی دارد، ھمانطور که جنبش کارگری نیز دارای خواسته ھای روشن صنفی است؛ اما در جنبش دانشجویی به دلیل شکل خواسته‌ها و ماھیت عمدتا آرمان‌خواھانه جوانان، مرز بین خواسته‌های صنفی و سیاسی در این جنبش بسیار باریک و شکننده است. ما باید بین جنبش‌های صنفی دانشجویی و کارگری و تلاش‌هایی که نیروھای چپ برای تاثیر گزاری بر این جنبش ھا می‌کنند تفاوت قائل شویم.
وی در ادامه سخنانش گفت: امروز ضرورت دارد که ارزش‌های روانشناسانه نسل جوان جامعه و اشکال جدید مبارزاتی منطبق بر این ارزش ھا مورد مطالعه قرار گیرد .
رفیق فتاپور در بخش پایانی سخنانش در مورد ویژگی‌های جنبش دانشجویی به نکات زیر اشاره کردند:
دانشجوی جوان اصولا دغدغه حفظ موقعیت شغلی نداشته و مسئولیت مستقیم خانوادگی ندارد و از طرف دیگر (خصوصا در گذشته) مورد احترام جامعه است در نتیجه دارای اعتماد به نفس بالایی بوده و برای خود وظیفه و در خود توانایی ایجاد تغییر می بیند. بھمین دلیل پتانسیل بالایی برای رادیکالیزه شدن داشت و هنوز نیز دارد.
از طرف دیگر چون دانشجو با علم سرو کار دارد برای عناصر غیر علمی و خرافی و مذھبی نفوذ نا پذیر تر است.
حاکمیت در مورد حرکات دانشجویی بسیار حساس است و اغلب راه حلی جز فشار و سرکوب برای کنترل ان نمی بیند. پادگانی کردن دانشگاه‌ها و ستاره دار کردن دانشجویان اخراج و بازداشت آنها به دلیل ھمین امر است.
بخش بعدی برنامه شرکت کنندگان به طرح پرسش از سخنرانان و اظھار نظر پرداختند، پس از پاسخ سخنرانان به سوالات شرکت کنندگان، برنامه با پخش ترانه سرودهای خاطره انگیز دانشجویی به پایان رسید.
