مهمترین مشکل امنیتی ترکیە، مسئلە ‘پ ک ک’ است. از زمانیکە ‘پ ک ک’ از دهە هشتاد میلادی وارد مبارزە مسلحانە با دولت ترکیە شدە است، این کشور با صرف میلیاردها دلار و بکاربردن نیروی عظیم نظامی و امنیتی سعی کردە این جریان را عقب راندە و بر مشکل عظیم خود غلبە کند، امری کە تاکنون متحقق نشدە و ترکیە را بیش از پیش در غرقاب نظامی گری و جنگ فرو بردەاست. متاسفانە دولت این کشور بجای داشتن یک استراتژی مبتنی بر تحقق حقوق کردها و پیروکردن مبانی حقوق بشری، یک جنگ تمام عیار را علیە مناطق کردنشین براە انداختە است.
اما در سال جاری میلادی ترکیە بوضوح در استراتژی خود در مقابلە با ‘پ ک ک’ تغییرات قابل ملاحظەای ایجاد نمودە است. دقیقتر بگوئیم، این کشور با تعمیق استراتژی جنگی خود، ابعاد وسیعتری بە آن دادە است. اگر از همان اوائل پیدایش پ ک ک، ترکیە به علت وجود دولتهای قدرتمند منطقەای در سوریە و عراق با مشکل جدی دخالت مستقیم در این کشورها برای مقابلە با این نیرو روبرو بود، حال بعد از فروپاشی و یا تضعیف این دولتها استراتژی مبارزە با پ ک ک را بە عمق خاک این کشورها تسری دادە است و سعی می کند با این نیروی جدی مخالف عمدتا در آن سوی مرزها مبارزە کردە و آنها را نابود کند. اگر پ ک ک همە مناطق کردنشین در خاورمیانە را صحنە عمل و حضور خود یافتە است، بنا بە همان منطق، ترکیە هم همە این مناطق را صحنە عملیاتهای خود علیە این جریان یافتە است. اردوغان در این بارە کاملا نسبت بە دولتهای قبل از خود، متفاوت عمل می کند. تشخیص ترکیە این هست کە اگر مبارزە مسلحانە ‘پ ک ک’ عمدتا بە علت وجود پایگاههای این نیرو در مناطق مرزی کشورهای همسایە امکان پذیر است، پس باید با جنگ و حملە مستقیم هوائی و بویژە زمینی آنها را برچید، و بدین ترتیب ریشە نظامی این نیرو را خشکانید.
حملە نظامی بە عفرین و تصرف آن توسط ترکیە و نیروهای شبە نظامی وابستە بە آن، و نیز اخیرا نفوذ بیشتر بە عمق خاک اقلیم کردستان، دو فاکت مشخص اثبات این ادعا هستند. در سوریە، ترکیە ظاهرا تنها بە عملیات خود در عفرین بسندە نمی کند و درصدد است بە مناطق دیگر از جملە منبج هم لشکرکشی کند. در خاک کردستان عراق هم با تصرف چندین قلە مهم و استراتژیک و ایجاد پایگاههای نظامی و اطلاعاتی توانستە پ ک ک را وادار بە عقب نشینی بە مناطق جنوبی تری از خاک اقلیم بکند، چنانکە حالا منابعی از حزب دمکرات کردستان عراق خبر از حضور بیشتر و فشردەتر نیروهای این حزب کردی در مناطق اورامانت کردستان عراق می دهند. ترکیە مصر است کە بە عملیاتهای برون مرزی خود ادامە دهد و حضور نظامی و امنیتی خود را تا در توان دارد، گسترش دهد. عملیاتهای ترکیە، جلو چشم جهانیان و بدون اعتراض جدی از طرف محافل بین المللی صورت می گیرد.
البتە عملیاتهای ترکیە نتوانستە امنیت مورد نظر ترکیە را در داخل کشورش فراهم آورد. برعکس، عملیاتهای نظامی واحدهای گریلا در داخل ترکیە همچنان ادامە دارد و هر روز خبر از درگیریهای جدید می رسد، هرچند دیگر از آن حضور خیابانی مردم بە مانند سالهای قبل در شهرهای کردنشین این کشور خبری نیست.
یکی از تبعات گسترش حضور نظامی ترکیە در کشورهای منطقە و اشغال قسمتی از خاک آنها، می تواند عملا تغییرات ژئوپلتیکی باشد کە ترکیە بدون آنکە در تبلیغات رسمی خود از آن نام ببرد، اما صورت گرفتە است و در واقع ترکیە توانستە مناطقی را ضمیمە خاک خود کند. و با توجە بە شرایط بغرنج و بشدت بی ثبات و خطرناک خاورمیانە، تصور آن نمی رود کە بزودی و یا در آیندەای قابل پیش بینی نیروهای این کشور از این مناطق خارج شوند، کمااینکە بویژە در اقلیم کردستان از همکاری حزب دمکرات کردستان عراق هم بهرەمند هستند و حضور آنان عملا بنابر توافقنامەهائی است کە میان این جریان و دولت ترکیە منعقد شدەاند، توافقنامەهائی کە کسی از چند و چون آنان خبر ندارد.
بی گمان عملیاتهای نظامی ترکیە در عمق خاک کشورهای همسایە، می تواند بە تضعیف پایگاههای ‘پ ک ک’ در این کشورها بیانجامد، اما با توجە بە توان تحرک پ ک ک در جابجائی نیروهای خود بە مناطق دیگر، بە معنای پایان این نیرو نخواهد بود. بنابراین ترکیە عملا در یک جنگ بی انتهای برون مرزی درگیر شدە است کە منابع مالی این کشور را به شدت می بلعد. ترکیە با تغییر در استراتژی مقابلە خود با پ ک ک و انتقال میادین نبرد بە خاک کشورهای دیگر، وارد دوران نوینی از شیوە سرکوب کردها شدە است کە به کلی با گذشتە متفاوت است. سرکوب به واسطە یک استراتژی نوین، ‘استراتژی جنگ در ابعاد منطقەای’.