اسرائیل بشریت را تحقیر می کند

آهای انسانها!

آهای روشنفکران، دانش اندوختگان، وجدانهای بیدار جهان!

تا کی باید نظاره گر بود که یک حکومت در جهان و تنها یک حکومت، حکومت یک کشور ۶- ٧ ملیونی، اسرائیل، هر وقت، هر جا، هر کس، هر شهر و هر کشوری را خواست، بگیرد، بزند، بکشد، بمباران کند به “جرم” و “اتهامی” که تنها خود (و نه هیچ ارگان و نهاد دیگری در جهان)، به آنها نسبت می دهد؟

در ماه مقدس مردم، در ماه صلح، المپیک!، المپیک فوتبال، در ماهی که همه ملتها اختلافات و تفاوتها را به کنار نهاده و بطور برابر و دوستانه در میدان ورزش باهم رقابت می کنند و جهانیان با شادی و سرور به تماشای آن مشغول اند، آنگاه در نیمه های شب، زن و کودک آرمیده در بستر خویش را با بمب و توپ به خاک و خون بکشد. در سرزمینی با فشردگی جمعیتی کم نظیر درجهان، غزه (١/۶۵٧ ملیون نفر در ٣۶٠ کیلومتر مربع)، ۱۵۰۰۰ خانه را ویران کرده، بیش از ٢٠٠ نفر را که بیشترشان زن و کودک بودند، بکشد و رسماً اعلام کند که به هیچ دعوتی به “خویشتنداری” گوش نمی دهد! فراخوان آتش بس سازمان ملل (الف) را نمی پذیرد. فقط بمباران و بمباران و بمباران می کند. تا کی باید انگلستان و فرانسه و حکومت آمریکا، از این “حکومت” حمایت بی چون و چرا بکنند؟ و بگویند که “هیچکس، هیچ نهاد و ارگان ملی و بین المللی و … حق ندارد به اسرائیل بگوید بالای چشم تو ابرو”؟

ای انسانها! اسرائیل بشریت را تحقیر می کند!

تا کی باید نظاره گر بود؟ تا کی این وضع می تواند ادامه یابد؟

پنج کشور، پنج ابرقدرت، پنج پیروز جنگ جهانی دوم، عضو همیشگی شورای امنیت سازمان ملل اند و چون “باید” مسایل جهان را به تفاهم بین خود حل کنند، پس “برابر حقوقند، علیه هم نمی توانند قطعنامه بدهند پس حق وتو دارند”. اما سازمان ملل علیه ۶ کشور هرگز و هرگز نمی تواند قطعنامه صادر کند: پنج عضو دائمی شورای امنیت + اسرائیل، تنها یک حکومت در جهان است که خود پلیس، بازجو، قاضی و مجری حکم، علیه دیگران است. تنها یک حکومت، و آن هم اسرائیل است. انگلستان و فرانسه و حکومت آمریکا، با قدرت خود این “حق” اسرائیل را تضمین می کنند، حتی اگر اسرائیل به دولت آنها هم پرخاش و تندی و حتی توهین نماید (رفتار دولت نتانیاهو علیه دولت اوباما، و دخالت مستقیم در انتخابت ریاست جمهوری آمریکا علیه اوباما).

آی آدمها! اسرائیل بشریت را تحقیر می کند!

برخی می گویند: “چرا حماس را محکوم نمی کنید”؟ آری حماس را “محکوم” می کنیم ولی این حکومت (اسرائیل) به لبنان هم حمله می کند! حزب الله و لبنانی ها را هم “محکوم” می کنیم، به سوریه (۶) و عراق هم حمله می کند! رفته در دل آفریقا، به سودان حمله می کند. به یک کشتی کوچک حاوی صرفا کمک های انسانی، برای ١/۶۵٧ میلیون مردم غزه که در محاصره این حکومت و محروم از نیازهای اولیه زندگی اند، کشتی یی که کمک رسانان همه جای جهان و بویژه از همین اروپا و آمریکا آن را راه انداخته اند، در آبهای بین المللی حمله می کند، هفتاد امدادگر را لت وپار می کند، از آن میان دستکم یازده امدادگر بین المللی را می کشد، بعد می گوید آنها مسلح بوده اند و رسانه های “جامعه بین المللی هم طبق معمول به او “حق” می دهند. آخر آنها مسلح بوده اند که چه بکنند؟ بیایند “اسرائیل از بین ببرند؟” در مجمع عمومی مهمترین و معتبرترین سازمان جهانی، سازمان ملل، مجمعی که اصلا و اساسا برای صلح جهانی برپا شده، نخست وزیر این حکومت، مسئولان حکومتی دیگر (جمهوری اسلامی) را مورد توهین قرار می دهد، این بجای خود، اما او درحضور سران کشورهای جهان که فقط به فقط برای تحکیم صلح جهانی گرد آمده اند، رسما و علنا اعلام می کند که جدا از مذاکرات ۵+١، اگر خود تشخیص دهد و هروقت خود تشخیص دهد به ایران حمله نظامی می کند. چه کسی نمی داند که ما (اپوزیسیون) جمهوری اسلامی را محکوم می کنیم؟ چه کسی نمی داند که اکثریت مردم ایران از رژیم اسلامی متنفرند؟ اما سخن بر سر مقصر بودن یا نبودن این و آن نیست، سخن بر سر ” محکوم کردن” این و آن نیست، سخن بر سر این است که چرا و تا کی باید انگلستان و فرانسه، آلمان و حکومت آمریکا، بزور و پشتیبانی مالی، نظامی، دیپلماتیک و … یک حکومت یک کشور ۶-٧ میلیونی را، یکه تاز جهان، زیرپانهنده همه میثاقها و قوانین بین المللی (قطعنامه های سازمان ملل، کنوانسیون ژنو در مورد قواعد جنگ و در خطر قرار ندادن غیر نظامیان، مصوبات کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل و …) و معاف دائمی، نه تنها از هر مجازاتی، بلکه معاف دایمی از هر توبیخ و کمترین محکومیتی، آری همان که گفته شد: “… بالای چشم تو ابرو” بگردانند؟ بس است دیگر! قرن بیست ویکم هستیم، آهای انگلستان! آهای فرانسه، آلمان و حکومت آمریکا شرم کنید از این رفتار و کردار قرن ١٨ همی خود (نگاه کنید به سخنان آقای جان کری در محکوم کردن رفتار “قرن ١٨می” آقای پوتین، در رابطه با بحران اکراین). بس است! بشریت را تحقیر نکنید!

علیه آنچه می کنند بپا خیزیم، صدای اعتراض خود را بلند کنیم. مهم است که ادعا نامه خود را هر چه پربار تر کنیم:

اسرائیل و فلسطین:

سالها اسرائیل می گفت که سازمان آزادیبخش تروریست است، با آن مذاکره نمی کنیم. این سازمان تروریسم رامحکوم کرد و روند سیاسی را پیش برد. بعد اسرائیل گفت سازمان آزادیبخش در برنامه اش موجودیت اسرائیل را قبول ندارد، ما با آنها مذاکره نمی کنیم. این درست بود فلسطینیها و اعراب، اسرائیلی ها را، بیشتر، اروپائیان وامریکائیانی می دانستند که بعد از جنگ دوم بطور انبوه با کشتی به سرزمین فلسطین آمدند (یا کوچانده شدند). کوچندگان می گویند چون خدای آنان در کتاب آنان گفته که در فلانجا، فلان سرزمین مال آنان است پس این سرزمین فلسطین در اصل اسرائیل بوده و اصلا به اجداد آنان در تاریخ تعلق داشته و … اما سازمان آزادیبخش و همه کشورهای عربی از این نظر در گذشتند و اسرائیل را قبول کردند. ولی باز اسرائیل حاضر به مذاکره نشد تا این که پس از انقلاب ایران، فلسطینیان برای اولین بار دست به مقاومت و اعتراض توده ای زدند (انتفاضه). اسرائیل با خشونت تمام با آنان برخورد کرد اما از عقب راندشان ناتوان ماند. پس حزب کارگر اسرائیل با کمک آمریکا به قدرت رسید. قرارداد صلح اسلو امضا شد. راستگرایان اسرائیل نخست وزیر خود را که این قرارداد را امضاء کرده بود ترور کردند. بحران بالاگرفت. حزب لیکود به قدرت بازگشت. آریل شارون کسی که رسما با قرارداد اسلو مخالف بود روی کار آمد. در یک عمل آشکارا تحریک آمیز به درون مسجدالاقصی رفت. درگیری شروع شد. انتفاضه دوم … بازگشت نیروهای نظامی اسرائیل به سرزمین هایی که پس از” اسلو” از آن بیرون آمده بودند. محاصره محل زندگی عرفات. اسرائیل گفت عرفات مانع اصلی است تا عرفات هست مذاکره نمی کند. اسرائیل و غرب تلویحا می گفتند: “محمود عباس بهترین است”. عرفات به “آن شکل” مرد. محمود عباس جای او آمد. اسرائیل گام جدی پیش ننهاد. در یک انتخابات دمکراتیک در فلسطین، حماس برنده شد. اسرائیل گفت چون حماس پیروز شده، پس با فلسطینیان مذاکره نمی کند. اختلاف بین فلسطینیان بروز کرد. در ٢٠٠٧، حماس در غزه مستقر شد، سازمان آزادیبخش در رام الله. حالا اسرائیل می گفت چون فلسطینیان یکپا رچه نیستند و بین خود اختلاف دارند، پس نمی شود مذاکره کرد، زیرا اگر با محمود عباس توافق کنیم، حماس که از ان جداست، نمی پذیرد. در ٢٠٠٨ اسرائیل به غزه حمله کرد. بیلان کشته ها: ۴ اسراییلی، صد برابر آن، ۴١۴ فلسطینی. ٢٠٠٩ اسرائیل به غزه حمله کرد، بیلان: ٩ کشته اسراییلی، صد برابر آن، تقریبا ٨٩٠ کشه فلسطینی. ٢٠١٠ حمله به کشتی امدادرسانی به غزه. ٢٠١٢، حمله اسرائیل به غزه و کشتن نزدیک به هزار نفر از فلسطینیان، که بیشتر آن زنان و کودکان بودند. سال ٢٠٠٨ آقای اوباما رییس جمهور آمریکا می شود. او نشان می دهد که بین ریاست جمهوران آمریکا یکی از بهترین هاست، و ا صولا صلح طلب است. او تلاش های زیادی برای کشاندن اسرائیل به پای میز مذاکره بعمل آورد. اما همه دنیا تقریبا می دانند که حزب لیکود، نتانیاهو، حقوق فلسطینی ها را به رسمیت نمی شناسند. محور اصلی مذاکرات صلح قرداد صلح اسلو، بیرون رفتن اسرائیل از سرزمین های اشغالی اعراب، تضمین امنیت اسرائیل و … است، اما حکومت اسرائیل، این سرزمین ها به آبا و اجداد یهودیان، طبق نوشته کتاب دینی یهودیان، می داند و آنها را به خاک خود ضمیمه کرده است. مجلس اسرائیل در این باره قانون تصویب نموده است. دولت اسرائیل اعلام کرده که همواره به خانه سازی در این سرزمین ها ادامه می دهد. دولت اوباما خواهان صلح است.

اکنون نزدیک به ده سال است که تمام کشورهای “عربی” به رهبری عربستان تصویب کرده اند که در صورت بیرون رفتن اسرائیل از سرزمین های اشغالی همه کشورهای “عربی” با اسرائیل روابط عادی بر قرار کرده و امنیت آن کشور را تضمین می کنند. سازمان ملل و دولت آمریکا اعلام کرده اند که خانه سازی اسرائیل در سرزمینهای اشغالی غیرقانونی است. چگونه می شود حین مذاکره با فلسطینی ها با خانه سازی در زمین های آنان پروسه اشغال را ادامه داد، دراین صورت مذاکره می کنید بر روی “چه”؟ هر انسان عاقلی این را می فهمد. اسرائیل می گوید ما مذاکره می کنیم که فلسطینیان و اعراب و جهان “اسرائیل” را به عنوان “دولت یهود” به رسمیت بشناسند. امنیت آن را در مرزهای کنونی (یعنی به اضافه سرزمین های اشغالی) منهای قطعات کوچک و پراکنده از هم، که فلسطینی نشین خواهند بود، تضمین کنند. معنی این سخنان چیست؟

نخست این که “معلوم” نیست حکومتهای اسرائیل واقعا چه می خواهند. همان طور که در بالا گفته شد آنها اول می گفتند علت عدم مذاکره، تروریست بودن سازمان آزادیبخش است، بعد که خواستشان پذیرفته شد چیز دیگری گفتند و …؛ همه خواستهایشان پذیرفته شد. آنان خود تقریبا هیچ نپذیرفتند، سرانجام گفتند تا عرفات هست نمی شود! او برود، محمود عباس بیاید. این “ننر”، “عزیز دردانه غرب” اکنون نه تنها از فلسطینیها می خواهد که وجود خود به عنوان یک ملت رانفی کنند و سرزمینهای خود را به اسرائیل واگذارند، بلکه اعراب و غیر یهودیانی که از زمان برپایی اسرائیل (١٩۴٨) خاکشان، اسرائیل نامیده شده، بپذیرند که اگرهم آنها در انتخابات ها شرکت داده شوند اما “حکومت” همواره از آن یهودیان است و …

آقای جیمی کارتر، که در دهه هفتاد میلادی رییس جمهوری آمریکا بود، هفت سال پیش کتابی نوشت بنام “فلسطین، صلح و نه آپارتاید”. جان کری وزیر خارجه آمریکا، درماه آوریل امسال گفته است: “اگر صلح پذیرفته نشود، اسرائیل به کشوری با نظام آپارتاید تبدیل می شود”. آری پاسخ خواستهای حکومت اسرائیل مشخص است.

هر وقت شخص باراک اوباما، شخصیتهای مهم حکومت آمریکا را به عنوان نماینده ویژه خود، برای راه اندازی مذاکرات صلح، به اسرائیل، به ملاقات مقامات اسرائیل می فرستد، در حین حضوراین نماینده در پایتخت اسرائیل، دولت آن کشور، مجوز ساختن انبوهی دیگر واحد مسکونی در خاک فلسطینی ها را صادر می کند (۲الف). دلایل و شواهد آشکاری وجود دارند که حکومت اسرائیل نیازی به گفتگو برای صلح نمی بیند. برای آنان “زور آنان” برای دستیابی به اهدافشان کافی است. زوری که انگلیس و فراسه و حکومت آمریکا در اختیار اسرائیل گذاشته و می گذارند.

اما بدیهی است که اسرائیل به لحاظ دیپلماتیک ترجیح می دهد “گناه” را به گردن این و آن بیاندازد. از نظر من گروه هایی مانند حماس و جهاد اسلامی ارتجاعی اند و ممکن است که بین آنان کسانی نیز تحریکاتی علیه صلح و علیه “مذاکره” بکنند، اما حقیقت بالاتر این است که، این سرزمین انهاست، که نزدیک به پنجاه سال است که اشغال شده، حقیقت این است که غزه در محاصره قرار دارد. ارتجاعی بودن فلان گروه، حق (و وظیفه) دفاع از میهن را ازاو سلب نمی کند. اسرائیل از حضور هر ناظر بین المللی و بطور مشخص ناظران سازمان ملل، و حتی روزنامه نگران مستقل در منطقه جلوگیری می کند. در این چنین وضعیتی این تنها اسرائیل است که “سخن” می گوید. رسانه های کشورهای پشتیبان اصلی اسرائیل (رسانه های “جامعه جهانی”) از جهانیان می خواهند که گفته ها و ادعاهای اسرائیل را “حقیقت” بدانند. پس کشف حقیقت دشوار می شود؛ باید “آن” را از خلال گفته های این “رسانه ها” بیرون کشید. من اخبار و منابع پایه سخنانم را در زیر آورده ام، دراینجا خلاصه آنچه رادر این روزها گذشته، شرح می دهم:

در ماه آوریل امسال سازمان آزادیبخش فلسطین و حماس مذاکرات تشکیل دولت وحدت ملی را آغاز می کنند، اسرائیل که تاکنون دوپارچگی فلسطینیان را “بهانه” عدم مذاکره می کرد، بهانه جدیدی سازکرد. اسرائیل اعلام کرد “حماس تروریست است، موجودیت اسرائیل را قبول ندارد، با دولتی که حماس عضو آن است مذاکره نمی کنیم” (۲ و۳). سازمان آزادیبخش اعلام نمود که توافق با حماس برپایه پذیرش موجودیت اسرائیل و نفی خشونت است و در دولت جدد هم هیچ عضو حماس شرکت ندارد (۱ و ۴). اسرائیل قبول نکرد. دولت اسرائیل اعلام کرد که تا این ائتلاف است، مذاکره را تحریم می کند (۲و۳) (گرچه اسرائیل عملا مذاکره را قطع کرده بود). دولت ائتلافی در روزهای اول ژوئن تشکیل شد. سازمان ملل، آمریکا و فرانسه، دولت ائتلاف فلسطین را تایید کردند. اسرائیل آمریکا را “خائن” نامید و گفت به “تلافی جویی صهیونستی علیه جامعه جهانی دست می زند و آن این که ٣٣٠٠ واحد مسکونی در سرزمین های اشغالی می سازد” (۴). نزدیک به پس از یک هفته، در میانه ژوئن، اسرائیل اعلام کرد سه نوجوان اسراییلی ربوده شده اند. در جستجوی این سه اسراییلی طی پانزده روز اسرائیل ۴١٨ فلسطینی را به اتهام “تروریسم” دستگیر کرد (۷). در اول ژوئیه اسرائیل اعلام کرد که جسد سه جوان راپیدا کرده و می داند که این حماس است که آنها را ربوده و کشته است. حماس بلافاصله این اتهام را تکذیب کرد. تا کنون هم اسرائیل گزارش کالبد شکافی این سه جوان کشته شده را منتشر نکرده است. با پیدا شدن این اجساد، کابینه اسرائیل هر روز یک یا دوجلسه گذاشت و قول داد که انتقام “کشته” شدن آنها را از حماس بگیرد. ارتش اسرائیل بلافاصه به ٣٠ نقطه از غزه حمله کرد و گفت که همه آن نقاط مراکز نظامی حماس بوده اند (۸ و۹). در فردای این روز، دوم ژوئیه، جسد یک نوجوان فلسطینی، بنام محمد ابوخضیر در بیت المقدس غربی پیدا شد. پلیس اسرائیل گفت انگیزه قتل را نمی داند، نزدیکان محمد ابوخضیر گفته اند که در نیمروز، به چشم خود دیده اند که سرنشینان یک اتومبیل اورا به زور به درون اتوموبیل خود بردند. حکومت اسرائیل جسد را به خانواده نمی دهد. نتانیاهو به اسرائیلی ها پیام داد که انتقام گیری را به دولت واگذار کنند (۱۰). دراین روز و روز بعد بمباران غزه ادامه داده شد و ده ها نقطه آن بمباران گردید. دستکم ده فلسطینی کشته شدند. روزهای بعد، تا امروز، بمبارانهای غزه شدیدتر و شدیدتر می شوند. ٣-۴ روز پس از آغاز بمبارانهای شدید غزه، اسرائیل اعلام می کند که علت این عملیات “موشک پرانی حماس” است و می خواهد به بمباران و لشکرکشی ادامه دهد تا حماس را داغان کند. در حدود هشتم ژوئیه “لیبرمن ” وزیر خارجه نتانیاهو و رهبر حزب “اسرائیل خانه ما”، اعلام می کند به دلیل عدم قاطعیت نتانیاهو در حمله به غزه، اتحاد خود با حزب او (لیکود) را می گسلد.

ملاحظات: نخست اینکه اسرائیل از وحدت فلسطینی ها ناراحت است، آن را سبب نیرومند شدنشان می داند، دوم این که بمبارانها به بهانه کشته شدن سه اسراییلی شروع شدند و تا چند روز حرفی از موشکهای حماس نبود. سوم این که اینجانب نیز مانند بسیاری دیگر، کشته شدن سه “نوجوان” اسراییلی را محکوم می کنم. اما یاد آوری می کنم اقلا یکی از آنها ١٩سال داشت، این سه اسرائیلی هرسه “طلبه” بودند، در کرانه غربی کشته شدند، اینجا سرزمین اشغال شده است، در هیچ خبری هم ندیدم که گفته شده باشد که آنها در “شهر خود” دچاراین حادثه شده اند. کرانه باختری نزدیک به پنجاه سال است که دراشغال حکومت اسرائیل است و امنیت آن مانند تل آویو، کاملاً بدست اسرائیل است. این که حماس در آنجا کسانی را برباید بعد در همانجا بکشد، پذیرشش دشوار است، بویژه وقتی اسرائیل بلافاصله ۴١٨ فلسطینی را به اتهام تروریسم دستگیر می کند، یعنی این که اسرائیل “تروریستهای” فلسطینی را خوب می شناسد، پس برای “تروریست های” حماس بسیار سخت خواهد بود که از غزه به کرانه باختری بیایند و سه اسراییلی راربوده و بکشند و برگردند (این چه هدفی است که باید برای آن چنین نقشه سخت و پر خطری کشید؟) وانگهی تابحال از بین این همه دستگیرشدگان هیچ یک به این کار اقرار نکرده است. نه من ونه هیچ کس از مردم دیگر نقاط جهان، این سه “طلبه” را نمی شناسیم، آنها بنا به اصل برائت، انسانهای بی آزاری بوده اند. اما وقتی همه ساکنین غزه (۶۵٧/١ ملیون آدم) مظنون به تروریسم می شوند، نمی توان یادآوری نکرد که از قضا طلبه های اسرائیل، “راست”ترین گرایش های “پان یهودیسم” را نمایندگی می کنند. روزنامه راستگرا و کاملاً طرفدار اسرائیل، فیگارو در فرانسه، به تاریخ ٠٨/٠٧/٢٠١۴، چنین نوشت: “گروه های نژادپرست و ضد عرب، و راستگرای افراطی اسرائیل، از چند ماه پیش، در کرانه غربی و شهرک نشین ها مشغول فعالیتهای شدید ضد عربی اند”.

محمد حسین ابوخضیر ۱۶ ساله را ربودند، شکنجه کردند و زنده زنده آتش زدند. 

در مورد جوان فلسطینی، محمد حسین ابوخضیر، باید گفت که اولا او واقعاً “نوجوان” بوده است، یعنی تنها ١۶سال داشت. او در سرزمین مادری خود، در سرزمین آباء اجدادی خود، در میهنی که هیچ کس در مورد تعلق آن به او تردید ندارد (جز شاید نژادپرستان اسرائیل) زندگی می کرد. او در کنار خانه خود ربوده شد (درقسمت شرقی بیت المقدس). شاهدان عینی می گویند به چشم خود دیده اند که او را ربوده و بزور سوار اتومبیل سفید رنگی کردند (۱۱). در این مورد، هیچ کس نمی تواند هیچ ظنی در پاکی و بیگناهی این واقعا “نوجوان”، داشته باشد واما آنچه قتل او را قطعا “جنایت علیه بشریت” می کند، و رسانه های “جامعه جهانی” بسیار می کوشند که آن را سا نسور کنند، این است که این نوجوان را (در منطفه غربی بیت المقدس، منطقه اسرائیلی) اول شکنجه کرده سپس زنده زنده آتش زده اند. فاشیست ها خون اورا نریختند، او را زنده زنده آتش زدند! ایستادند و خندان سوختن او را نگریستند. این مساله را دادستان کل دولت خودمختار فلسطین (دولت محمود عباس) اعلام کرده است. اما روزنامه فیگارو (٠٨/٠٧/٢٠١۴) نیز دقیقا نوشته است که “محمد حسین ابوخضیر … را زنده زنده آتش زده اند”. حکومت اسرائیل می گوید شش اسرائیلی را دستگیر کرده که سه نفرشان به کشتن محمد ابوخضیر اعترف کرده اند.

آری این فقط جیمی کارتر و یا جان کری نیستند که در باره “آپارتاید” در اسرائیل هشدار می دهند. سالهاست که نیروهای پیشرو در جهان “نژاد پرستی اسرائیل” را محکوم می کنند. فاشیسم در اسرائیل حقیقت دارد. برای اینجانب بین عمل فاشیست هایی که با نقشه قبلی، محمد ابوخضیر ١۶ساله را صرفا به دلیل فلسطینی بودنش شکنجه کرده و سپس زنده زنده آتش می زنند و عمل حکومت اسرائیل، که رسما اعلام می کند برای انتقام گیری از کشته شدن سه طلبه اسراییلی، به فلسطینیان حمله می کند (۹ و ۱۰)، صدها زن و کودک فلسطینی را با بیرحمی و سفاکی تمام به خاک و خون می کشد، و تازه وزیر خارجه اش رسما اعلام می کند که در اعتراض به عدم کفایت شدت بمباران فلسطینیها، انشعاب می کند، تفاوت چندانی نیست. یادآوری می کنم که نتانیاهو خود شخصا از محکوم کردن جنایت صورت گرفته علیه محمد ابوخضیر خودداری کرده است. باید فریاد زد که حکومت اسرائیل فاشیستی است. روشنفکران و تحصیلکردگان اسراییلی در برخاستن علیه این فاشیسم مسئولیت درجه اول دارند. جهان اغماض احتمالی آنان را نخواهد بخشید.

آ

یا آنچه علیه فلسطینیان می گذرد متهم دیگری هم دارد؟

آری! دوتای دیگر، جمهوری اسلامی و اتحادیه عرب

جمهوری اسلامی

خلاصه: همه به یاد دارند طی این سالها “فلسطین خواهی” رژیم جمهوری اسلامی و تحریکات آن علیه اسرائیل را. اما امروز در این حمله اسرائیل، به هنگام افطارو سحور، به مردم غزه، همه شان، از امام (سیدعلی) تا امامان جمعه، از سردار تا شریعتمدار (کیهان) و اصلاح طلبها، همه در کش و قوس “کرشمه های قهرمانانه” آقا دم فروبسته اند. سکوت در مورد کشتار زنان و کودکان فلسطینی ها در ماه رمضان شاید تنها نکته ای باشد که همه جناح ها از “اصولگرا” تا “اصلاح طلب” روی آن “وحدت” دارند (بدیهی است که سکوت اینها بهتر از حرف زدنشان است). خلاصه این که جمهوری اسلامی اولا تفرقه را بین فلسطینیان دامن زد (و می زند) دوم این که همه سرکردگان آن رسما و بارها اعلام کرده بودند که رژیم اسلامی رسما در جنگهای غزه شرکت داشته وبه گروه های فلسطینی موشکهایی می دهد، که از سپر دفاعی اسرائیل، می گذرند و شهرهای یهودی نشین را درهم می کوبد. وزیر دفاع این رژیم همین ۴ماه پیش رسما اعلام کرد که جنگ افزارهای حماس ١٠٠٠ برابر آنچه که تا بحال دیده شده، می باشند (۱۴ و۱۵ و۱۶). یا جمهوری اسلامی ادعاهایش درست است، دراین صورت تا بحال چه کسی، در حال جنگ، میزان و توان سلاح های خود را فاش کرده است؟ ویا نه این ادعاهای جمهوری اسلامی دروغ اند، که در هر صورت یک هدف دارند: توجیه بمبارانهای اسرائیل و تجویز بمبارانهای بیشتر علیه فلسطینیان بیدفاع. رسانه های “جامعه جهانی” می گویند تا بحال حماس ۶٠٠ موشک فرستاده. وزیر دفاع جمهوری اسلامی می گوید ١٠٠٠ برابر این درنزد حماس است. اسرائیل به استناد سخنان “دشمن” خود (رژیم اسلامی) در مجامع جهانی اعلام می کند که حماس اقلا ١٠٠٠ ضربدر ۶٠٠= ششصد هزار موشک در غزه پنهان کرده ! این یعنی مجوز بمباران همه خانه های غزه.

برای دفاع از جان مردم غزه ما می کوشیم به جهانیان بگوییم: “جمهوری اسلامی از روی حماقت و نفهمی این مزخرفات را گفته”، اما چه کسی قبول می کند؟ حقیقت این است که با روی کار آمدن جمهوری اسلامی، یک میلیون مسلمان در جنگ با عراق کشته شدند، شیعیان در پاکستان و عراق مورد کشتار بسیار قرار گرفتند. مسلمانان دچار جنگهای داخلی شدند. فلسطینیان در درون دچار تفرقه و از سوی اسرائیل مورد کشتارقرار گرفند.

اتحادیه عرب در بیشتر دوران حیات خود، مجمعی از شیوخ وسران ارتجاعی بود که اصولا بر ضد منافع ملل عرب اقدام کرده و می کنند. ضمن این که همواره در آن حکومت های مستقل و ملی نیز بوده اند که اقلیت داشته اند. در راس این اتحادیه اکنون عربستان و قطر و… قرار گرفته اند. این اتحادیه در رویدادهای سوریه، آشکارا با هر امکان صلح و مذاکره در آن کشور به طرز فتنه انگیزانه ای مخالفت کرد. این اتحادیه، دراین سه سال، بدتر از هر”دشمن مردم سوریه”، آگاهانه و تعمدانه علیه هستی و بودونبود مردم سوریه اقدام کرد. این اتحادیه بطرز هیستریکی جنگ را در سوریه برافروخت و بر آن دامن زد و می زند. این اتحادیه فاسد در این کشتارمردم فلسطین به دست اسرائیل تا کنون سکوت کرده. حقیقت آن است که سران این اتحادیه برجا ماندن پایه های حکومت خود را در اتحاد با اسرائیل میسر می دانند.

زیرنوشت :

http://www. un. org/apps/newsFr/storyF. asp?NewsID=32965#. U8e0I0AdQis الف

١-  آوریل ٢٠١۴ سازمان آزادیبخش فلسطین و حماس، بر پایه به رسمیت شناختن اسرائیل و تعهد به عدم خشونت، ائتلاف می کنند (رسانه دولتی صدای بین المللی فرانسه).

٢- الف ٠٩/٠۴/٢٠١۴، اسرائیل دستور ساختن ٧٠٠ واحد مسکونی در بیت المقدس شرقی را صدر کرد درحالی که جان کری، برای پیشبرد مذاکرات صلح به بیت المقدس رفته بود. (٢- بنگاه خبرپراکنی انگلیس، دولتی)

٢- (٢۵/٠۴/٢٠١۴ :نتانیاهو می گوید: “همپیمانی سازمان آزادیبخش با حماس، صلح با اسرائیل را ناممکن می کند. اسرائیل اعلام کرد که گفتگوهای صلح را متوقف می کند” (٢- – بنگاه… ).)

٣- (٠۶/٠۶/٢٠١۴ : “مدیر کل وزارت خارجه اسرائیل گفت “تا زمانی که دولت وحدت ملی فلسطین برقرار است، بهیچ وجه با فلسطینی ها مذاکره نخواهیم کرد، این امری واضح است (٣- رادیوی اروپای آزاد، وابسته به کنگره آمریکا )…)

۴- )٠۵/٠۶/٢٠١۴ :روزنامه لیبراسیون چاپ فرانسه (هوادار اسرائیل): پنجشنبه، ٧٢ ساعت پس از سوگند دولت وحدت ملی فلسطین، وزیر مسکن دولت اسرائیل که از حزب “خانه یهود ” است، یکبار اعلام کرد که ١۵٠٠ واحد مسکونی، در کرانه غربی و بیت المقدس شرقی میسازیم و ساعتی بعد اعلام کرد که افزون براین ١٨٠٠ واحد مسکونی دیگر نیز می سازیم، وزیر مزبور گفت “این عمل نوعی تلافی جویی صهیونیستی علیه جامعه بین المللی است” این درحالی است که دولت وحدت ملی فلسطین هیچ عضو حماس ندارد. امریکا، سازمان ملل و فرانسه اعلام کرده اند که با نخست وزیر جدید فلسطین همکاری می کنند.

 اسرائیل گفت : “آمریکا خیانت می کند

۵- )٠۶/٠۶/٢٠١۴ : سازمان ملل، از این خانه سازی های اسرائیل در سرزمین اشغالی ابراز نگرانی عمیق کرد. دولت باراک اوباما این شهرک سازی ها را نامشروع نامید (٣- رادیوی اروپای… ))

۶-) ٢٣/٠۶/٢٠١۴: وزارت خارجه سوریه طی نامه رسم به شورای امنیت به تجاوز نظامی اسرائیل به خاک آن کشور، با پیج هواپیمای بمب افکن و توپخانه، کشتن ۴ سرباز سوری و زخمی کردن ٩ نفر دیگر، اعتراض کرد(٢- – بنگاه… ). )

٧- )٢٩/٠۶/٢٠١۴:در پی جستجوی سه نوجوان اسراییلی گم شده، اسرائیل تا کنون ۴١٨ فلسطینی را (چهار صد و هجده) به اتهام “تروریسم”! دستگیر کرده است(٢- بنگاه…)

٨- )٠١/٠٧/٢٠١۴جسد سه “نوجوان” اسراییلی گم شده در کرانه غربی پیداشد. گزارش پزشکی قانونی در باره مرگ این سه “نوجوان” منتشر نشد. اسرائیل حماس را مسئول کشته شدن آنان اعلام کرد. حماس این اتهام را رد کرد. ارتش اسرائیل به ٣٠ (سی) نقطه درغزه حمله کرده، این سی نقطه مراکز نظامی حماس بوده اند(٢- – بنگاه… ))

٩-) ٠٢/٠٧/٢٠١۴ از هنگام پیداشدن جنازه سه اسراییلی، کابینه اسرائیل دو بار تشکیل جلسه داد، ناتان یاهو قول داده که به حماس حمله کند. ارتش اسرائیل دیشب ده ها نقطه از غزه را بمباران کرد. (٢… ))

١٠- (٠٢/٠٧/٢٠١۴ جسد سوخته شده یک جوان فلسطینی، بنام محمد حسین ابو خضیردر بیت المقدس پیدا شده، پلیس اسرائیل می گوید انگیزه قتل را نمی دانیم. ناتان یاهودر پیام خود به اسراییلی ها گفته : “انتقام جویی را به دولت واگذار کنید. (٢… ))

١١- (شاهدان ربوده شدن محمد ابو خضیر گفته اند که سه نفر او را در بیت المقدس شرقی به زور به داخل یک خودرو سفید رنگ کردند. > چند ساعت بعد، پلیس بدن نیم سوخته او را در یک منطقه جنگلی در حاشیه بیت المقدس غربی، که منطقه یهودی نشین شهر است، پیدا کرد. آثار خشونت و بدرفتاری فیزیکی بر بخش‌هایی از بدن او که نسوخته بود، کاملا مشخص بود. (بنگاه سخن پراکنی انگلیس. (

١٢- (٠٣/٠٧/٢١٠۴در حملات هوایی اسرائیل به غزه دستکم ١٠(ده) فلسطینی کشته شدند. (بنگاه سخن پراکنی انگلیس. (

١٣- (٣/٠٧/٢٠١۴نزدیکان محمد ابو خضیر، نوجوان مقتول فلسطینی می گویند که خو د دیده اند که اورا بزورربوده به درون یک خودرو کشیدند. تشییع جنازه این نوجوان به تعویق افتاده است. پدر او می گوید که به مدت ٨ ساعت توسط پلیس بازداشت بوده تا تحت فشار ‘اقرار کند’ که به عقیده او فرزندش توسط یهودیانی که به دنبال انتقام‌گیری بودند، کشته نشده است… (بنگاه سخن پراکنی انگلیس. (

١۴- (سه شنبه ۷ آذر ۱۳۹۱ :بازی در تیم گرگ ها ! (یادداشت روز) حسین شریعتمداری: چندماه قبل رهبر معظم انقلاب طی سخنانی به صراحت و برای اولین بار اعلام کردند که جمهوری اسلامی ایران در جنگ ۳۳ روزه و ۲۲روزه حزب الله و حماس با اسرائیل دخالت داشته است… رهبران جهاد اسلامی فلسطین، حماس و حزب الله لبنان با صراحت اعلام کرده اند که تسلیحات مورد نیاز خود در رویارویی با رژیم صهیونیستی را جمهوری اسلامی ایران در اختیار نیروهای مقاومت قرار داده است… از جمله اخبار رسما اعلام شده در این ماجرا، آن که؛ کمک ها و حمایت های تسلیحاتی و آموزشی جمهوری اسلامی ایران به نیروهای مقاومت از چند سال قبل آغاز شده بود… اما نکته مورد نظر در این یادداشت شعار «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران»! است که فتنه گران در روز قدس سال ۸۸ سر داده بودند… نه غزه، نه لبنان»! یعنی دقیقا همان نقطه ایده آل اسرائیل… حمایت از جنبش های مقاومت در لبنان و فلسطین، دفاع از جمهوری اسلامی ایران نیز هست… و بالاخره، اکنون که ماجرای حمایت تسلیحاتی و آموزشی و سیاسی جمهوری اسلامی ایران از جنبش های مقاومت لبنان و فلسطین آشکار شده است به آسانی می توان فهمید که شعار «نه غزه نه لبنان» و سکوت سران و عوامل فتنه در مقابل اظهارات نتانیاهو و شیمون پرز و… از کجا آب می خورده است!

١۵- ( ۹۲/۱۲/۲۴سردار دهقان در پاسخ به سؤال دیگر خبرنگار فارس درباره توان موشکی مقاومت فلسطین در برابر تجاوزات اخیر رژیم صهیونیستی گفت: توان عملیاتی مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی هزار برابر چیزی است که تاکنون انجام شده و با این محاسبه می‌توان قدرت پاسخگویی موشکی مقاومت را فهمید.

١۶-) کیهان ٠٧/٠٩/١٣٩١ سردارسید، جزایری معاون ستادکل نیروهای مسلح رژیم ” گنبد آهنین که پس از نفوذ پهپاد حزب الله به عمق سرزمین های اشغالی ترک برداشته بود، با ناکارآمدی برابر موشک های مقاومت اسلامی فرو ریخت او جنگ ۸ روزه غزه و شکست ذلت بار رژیم صهیونیستی و حامیان غربی و عربی آن در این جنگ را مورد تحلیل قرار داد و گفت موازنه قدرت به نفع مقاومت تغییر کرد… (شرایط) اجازه تغییر موازنه قدرت در منطقه را به نفع غرب و صهیونیست ها نخواهد داد… وی اظهارداشت: زنگ مرگ رژیم صهیونیستی به صدا در آمده است”.