جمیله علم الهدا همسر رییس جمهور ایران در سفر رییسی به آمریکای لاتین همراه اوست و در مصاحبه با تلویزیون ونزوئلا سخنانی گفته که مورد توجه نشریات فارسی زبان در داخل و خارج کشور شده است. وی در سخنانی در مورد زنان در ایران مدعی شده که درس خواندن زنان و نیاز آنها به کار کردن مصداق خشونت علیه زنان است. او در این مصاحبه که روز چهارشنبه، ۲۴ خردادماه، از تلویزیون تله سور پخش شد در دفاع از مقام زن در جامعه گفت: «ما می‌خواهیم زن‌ها زن بمانند. چرا ما باید مثل مردها درس بخوانیم و کار کنیم و زندگی کنیم؟ این مصداق خشونت است.» وی در بخشی از این مصاحبه از واژه «قتل» برای توصیف مرگ مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد استفاده میکند.
خانم علم الهدا که مدرس دانشگاه است در جریان مصاحبه مدعی شده است که عمر درختان محوطه دانشگاهش از عمر ایالات متحده بیشتر است. در ادامه مصاحبه نیز وی به کرات درباره ارزش خانواده و اهمیت حضور زنان در محیط منزل سخن میراند. همسر ابراهیم رئیسی گفته برای برگزاری کنگره «زنان تاثیرگذار» با همسر مادورو مشورت کرده و او بوده که همسر رئیس جمهور ایران را تشویق کرده که این کنگره را برگزار کند. وی سپس درباره این کنفرانس میگوید که: ” چند بازدید هم برای خانم‌ها داشتیم. اولین بازدید از حرم حضرت معصومه بود. ایشان یک بانونی ۲۵ ساله هستند که بیش از ۱۰۰۰ سال پیش مهمان ایرانی‌ها بودند و همانجا فوت کردند. ایشان نوه پیامبر هستند ما «هرچه در ایران داریم، مربوط به ایشان است.»” در ادامه نیز ایشان از نقش زنان در نفی ذهنیت گرایی(سوبژکتیویسم) و مخالفت خمینی رهبر انقلاب اسلامی به آثار ناشی از آن می پردازد. وی سپس مدعی میشود که نظام خانواده و نقش زن در آن و فلسفه تعاون و همبستگی اجتماعی، «معراج مرد از دامان زن» و همگی نمونه هایی از طرد سوبژکتیویسم است.
سفر رییسی به آمریکای لاتین که شامل سفر به ونزوئلا، نیکاراگوئه و کوبا نیز میشود، در میان اپوزیسیون چپ جمهوری اسلامی با واکنش های ویژه منفی همراه بوده است. در گذشته نیز سفرهای مکرر احمدی‌نژاد به ونزوئلا و کوبا با مشابه همین برخوردها روبرو شده است. اپوزیسیون چپ ایرانی باید به این اصل توجه کنند که در هرحال کشورهای ونزوئلا، نیکاراگوئه و کوبا هم بر اساس منافع ملی خود با جمهوری اسلامی برخورد میکنند و در محاسبات‌شان لزوما مواضع چپ های ایرانی در مقابل حاکمیت ولایی نقش چندانی بازی نمیکند، بویژه که اصولا چپ های ایرانی خودشان هم در محیط انترناسیونال سوسیالیستی غایبند.
توجه به این سفر از سویی نتیجه چپ ستیزی حاضر در جامعه ایرانی نیز است، اما واقعیت آنست که ایران و ونزوئلا تا همین اواخر در بسیاری موارد هم سو با هم در مقابله با ایالات متحده قرار داشتند و ایران همیشه از ونزوئلا حمایت های مالی و استراتژیک نموده است. در زمان تحریم های دو سال گذشته که آمریکا و اروپا از “گوایدو” رهبر اپوزیسیون پرزیدنت مادورو حمایت میکردند، ایران با ارسال کشتی های حامل نفت به آن کشور به کمک دولت ونزوئلا رفت. در جریان این نقل و انتقالات دو کشتی تانکر ایرانی نیز به بازداشت آمریکا در آمدند. در آنزمان شایعاتی هم بر سر زبانها بود که ونزوئلا در قبال نفت دریافتی مقادیری شمش طلا در اختیار ایران گذاشته است. مع الذالک اکنون که ونزوئلا از تحریم های ایالات متحده آزاد شده و خود به فروشنده نفت به آمریکا پرداخته است، سفر رییس جمهور ایران به آن کشور در جهت مقابل باعث خارج شدن رییس جمهور ایران از لیست سیاه است که در صورت سفر او به غرب با توجه به نامی که در پرونده کشتار زندانیان سیاسی سال ۱۳۶۷ دارد، وی را تهدید میکند.
