گردانندگان رژیم حاکم بر کشور و رسانههای وابسته به آن بعد از ۲۲ بهمن، جنگ تبلیغاتی راه انداخته و مدعی “پایان کار فتنه”، “خفه شدن جنبش سبز”، “ترکیدن حباب جنبش سبز”، “رفراندوم ۵۰ میلیونی” و “تمام کردن حجت توسط مردم” شدهاند. آنها برپایه ادعای خود میخواهند که “فریب خوردگان به خود آیند” و به دامن حکومت برگردند. آنها با تبلیغات گسترده این دروغ را القا میکنند که حکومت از حمایت دهها میلیونی مردم برخوردار بوده و کار جنبش سبز با تظاهرات ۲۲ بهمن به پایان خود رسیده است. این ادعاها ممکن است برای حامیان رژیم قابل پذیرش باشند، ولی برای افکار عمومی جهان و میلیونها ایرانی که بعد از انتخابات علیه کودتاگران به پاخاستهاند و از تدارک آنها در طی یک ماه برای برگزاری تظاهرات حکومتی در ۲۲ بهمن آگاهی دارند، جنگ تبلیغاتی بیش به حساب نمی آید. بعد از ضربه خوردن کودتاگران در روزهای قدس، ۱۳ آبان، ۱۶ آذر و به ویژه عاشورا، ارگانهای امنیتی و نظامی برای برگزاری تظاهرات مهندسی شده در روز ۲۲ بهمن در دو جهت به اقدامات وسیعی دست یازیدند. از یکسو به دستگیری وسیع روزنامهنگاران، فعالین سیاسی، دانشجوئی، کارگری، زنان، فرهنگی و اجتماعی روی آوردند، برای ایجاد جو ارعاب دو تن از زندانیان را به جوخه اعدام سپردند، تعداد زیادی از فعالین را به وزارت اطلاعات فراخواندند و آنها را تهدید کردند که در روز ۲۲ بهمن در تظاهرات شرکت نکنند، هزینه شرکت در تظاهرات را بالا بردند، روی کانالها تلویزیونی پارازیت انداختند، سایتها را فیلتر کردند و اینترنت را قطع نمودند. ازسوی دیگر برای پرکردن میدان آزادی و خیابانها، امکانات دولتی را به صورت گستردهای به کار گرفتند، با اتوبوسهای شهری و بینشهری روستائیان و ساکنین شهرهای کوچک را به تهران آوردند، نیروهای امنیتی، نظامی و لباس شخصی را در میدان آزادی و خیابانها چیدند، به هرکسی که علائمی از سبز داشت، یورش بردند و اجازه برآمد وسیع به جنبش سبز ندادند. با این وجود سبزها به خیابانها آمدند و در مناطقی از تهران و در برخی شهرها با شعارهای خود برآمد کردند. تظاهرات معماری شده دولتی با مختصات گفته شده، نه نشانه پیروزی کودتاگران، بلکه نشانه ورشکستگی رژیمی است که در ترس از مردم، جشن خود را با حاکم کردن فضای رعب و وحشت برگزار میکند. فعالین جنبش سبز! جنبش سبز برای رسیدن به اهداف خود راه پرفراز و نشیبی را در پیش دارد. پیروزی در یک قدمی نیست و در کوتاه مدت هم بدست نخواهد آمد. تصور اینکه جنبش سبز همیشه در خیابانها با موفقیت روبرو شود با واقعیت توازن قوای موجود همخوانی ندارد. بعد از ۲۲ بهمن فرصت مناسبی به وجود آمده است که جنبش سبز به نقد خود به نشیند، نقاط قوت و ضعف خود را به شناسد و از نیرو و امکانات خود و حکومت ارزیابی واقعی به دست آورد. کم بها دادن به توان و بسیج حکومت و پربها دادن به توان نیروهای خود، پیآمدهای زیانباری برای جنبش سبز خواهد داشت. تظاهرات دولتی ۲۲ بهمن نه به معنی پیروزی کودتاگران است و نه شکست جنبش سبز. چالش جنبش اعتراضی با کودتاگران ادامه دارد و یاس و نامیدی برای جنبش سبز، سم مهلک به حساب میآید. آنچه امروز حائز اهمیت است پایداری در مقابل سرکوبگران و تداوم و گسترش جنبش اعتراضی در اشکال گوناگون است. هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) ۲۹ بهمن ۱۳۸۸ (۱۸ فوریه ۲۰۱۰)
