جنبش کارگری ایران پُرجوش وپُرتوان اما پراکنده وپراکنده

ارزیابی عمومی:

روزشمارجنبش کارگری سال ۱۳۸۸، به پایان برده شد. اکنون جداول آماری مستخرج ازروزشمارکارگری دربرابرما است وبراین پایه ما دقیق ترمی توانیم با داده های آماری با شما خوانند گان عزیزبه گفتگو بنشینیم .

لازم به یاد آوری است ؛ ازمجموع اخبارمطرح شده درروزشمارکارگری سال گذشته،با توجه به لیست کردن چند هزار”خبر”، “گزارش”،” تحلیل”، ” پیام” و” اطلاعیه کارگری” از داخل کشور،ما ازاین میان، تعداد ۱۱۳۶مورد که مستقیما با مسائل کارگری ارتباط داشتند را درجدول استنتاج های خود جا دادیم. درمیان این خبرها ۳۰۰ حرکت اعتراضی با خواست مشخص گزارش شده و۱۴۷مورد طرح خواسته های کارگران بدون حرکت اعتراضی مشخص بوده است. ما درفرصت دیگری به مقایسه آماری و جداول روزشمارکارگری سال های پیش با جداول موجود سال ۱۳۸۸و ۱۳۸۹درفواصل زمانی معین خواهیم پرداحت .

دررابطه با جداول آماری، ذکردو نکته زیرضروری است:

۱- لازم به توضیح است که خبرهای خبرگزاری های رسمی بویژه؛ ایلنا و ایسنا،مهروفارس و … دربازتاب خبر،آنگونه که خبرهای برشمرده در– روزشمارکارگری سال گذشته- آمده است .خبرهاعمدتا مربوط به حرکات بزرگ کارگری بویژه صنایع کلیدی نظیر؛(نفت – پتروشیمی- ذوب آهن- ایران خودرو- ماشین سازی و غیره )وخدماتی بزرگ نظیر؛ سندیکای شرکت واحد تهران و حومه وشهرداری ها و …می باشد که بدلیل اهمیت وانعکاس آنها به ناگزیردرمطبوعات ویا دیگررسانه ها،بازتاب یافته است. بدین ترتیب بسیاری ازاخبارکارگری تنها به تحرکات کارگری درصنایع و یا واحد های خدماتی بزرگ محدود می گردند. ازاینرواخبارکارگری جمع آوری شده،دربرگیرنده همه اعتراضات واعتصابات واجتماعات مطالباتی کارگران وسطوح وسیع تعطیلی کارخانه ها و واحد های تولیدی، کارگاهی بویژه کارگاهها ی قالی بافی، کارخانگی زنان،کارگاههای ۱۰ نفره و۵نفره وکمتر،مشاغل کاذب آن سطح ازکارگرانی که ازروستا کنده شده ودرحاشیه کلان شهرتهران، ترمینال ها، راه آهن،بازارتهران،سطح خیابان ها ومراکزاستان ها وشهرهای نزدیک خود به کارمشغولند ویاکودکان خیابانی کاروغیره به جزواحد های سازمان یافته ای ازکارگاهها وواحد های کوچک مثل خبازان شهرسقزدرکردستان ایران، گزارشی درمیان نیست وخبری ازاین مجموعه را بازتاب نمی دهند. لذا می توان گفت: تحرکات کارگران به مراتب وسیع تروگسترده ترازاین مجموعه ایست که درروزشمارکارگری سال ۸۸هرسه ماه یکبارجا گرفته وتوسط ما انتشار*یافته است .

۲- کارگران درسال ۱۳۸۸ به مانند دیگراقشارو گروهبندیهای اجتماعی درمتن جنبش اعتراضی عمومی پس ازخیزش انتخاباتی خردادماه ۸۸ حضورداشتند. کارگران نیزازیکسو درگیردرمبارزه ضد دیکتاتوری عمومی بوده وازسوی دیگرخواسته ها ومطالبات خود را دنبال نموده است.

می توان گفت : تمامی سال ۸۸ میدان رویاروئی کارگران درتحرکات واعتراضات آنها، به مانند میدان عمل سال های پیش اش نبودبلکه تا حدی متفاوت می نمود. چراکه طبقه کارگرطی سال ۸۸ درمیدان درگیری اش با کل حاکمیت تنها نبود. همه ما شاهد بودیم؛آنگاه که کارگران لوله سازی اهوازبه خیابان آمدند، صف عظیمی ازجوانان، دانش آموزان و دانشجویان وزنان ازدرب حیاط خانه هایشان کنده شدند وبا کارگران درطول مسیربه راه افتادند .کارگران نیزدرپیکاربی امان مردمان سراسرکشوردرسال گذشته؛ ضمن پیگیری خواست ها ومطالبات خود بخشابانظام نیزدرگیربودند. امروزاسامی کشته شده گان کارگردربرابرمااست . “کانون حمایت ازخانواده شهداودستگیرشده گان درایران” ، درحال حاضراسامی ده تن ازآنان را به شرح زیرانتشارداده است :

۱- محمود رئیسى نجفى

۲- بهمن جنابى خوش، ۱۹ساله، کارگر لوله کش و تأسیسات لوازم برقى

۳- احمد نجاتى، ۲۲ساله که با ضربات باتون به شهادت رسید

۴- سجاد قائد رحمتى، اهل درود لرستان

۵- حسین اختر زند، اهل اصفهان

۶- فرزاد جشنى ۱۹ساله، اهل ایلام

۷- ابوالفضل عبدللهى، برقکار که بر اثر اصابت گلوله به سرش به شهادت رسید

۸- سعید عباسى، ۲۸ساله که در اثر شلیک گوله پاسداران به شهادت رسید

۹- میثم عبادى، ۱۷ساله، کارگرفرش فروش، درفلکه صادقیه با اصابت گلوله به شکمش به شهادت رسید

۱۰- عباس دیسناد، کارگر بازارى، ۴۸ساله در اثر ضربات باتون بر سرش به شهادت رسید

بخش وسیع مبارزات، اعتراضات واعتصابات کارگران ایران درسال۸۸، همچون سال های گذشته،خصلت دفاعی داشته وبیش تراین تحرکات برای حفظ حداقل های موجود صورت گرفته است. کارگران درراه دست یابی به مطالبات خود، درحوزه های موفق و جاهایی ناموفق بوده و سرکوب شده وهزینه هایی بس سنگین نظیردستگیری ، زندان ، پرداخت وثیقه های سنگین ، اخراج ازکار،مرگ و خودکشی نیزروبرو گشته اند.

می توان گفت : دردل جنبش آزادیخواهی وضد استبدادی یکسال اخیر،اعتراضات خیابانی کارگران لوله سازی اهواز،همراهی مردم ودانشجویان با آنان درهم آوایی با خواسته هایشان،ازجمله شاخص ترین تحرکات بازتاب یافته درسطح شبکه اینترنت ویوتوپ است که خبرگزاری های رسمی مطلقا به بازتاب آن برنیامدند . دیگرآنکه علیرغم اعتراضات واعتصابات ،تحرکات صنفی و مطالباتی، به دلیل فضای سیاسی حاکم درکشور،اعتراضات وسیع کارگران هیچ گاه به طورمستقل وجدی درسطح رسانه های حکومتی مطرح نشده است .

دراین مدت خبرگزاری حکومتی ایلنا درتاریخ۱۴شهریور۱۳۸۸باعنوان:درطی یکماه ونیم گذشته، هرپنج (۵) روزیک تجمع کارگری رادرایران شاهد بودیم ،مجبوربه انعکاس وبازتاب واقعیت های کارگری ایران شده و گزارش داده است :

” ما شاهد تجمعهای فراوان صنفی بوده که درآن، تجمعکنندگان خواهان رسیدگی به مشکلات معیشتی خود شدهاند. این تجمعات مسالمتآمیز بهدلیل مسائل پس ازانتخابات ودرادامه، فضای سیاسی کشورهیچگاه به طورجدی دیده نشد،حال آنکه آینهای ازوضعیت اقتصادی ایران درسال ٨٨ بود،سالی که به تعبیردبیرکل خانه کارگر،سال مرگ واحدهای کارگری است وبه گفته رئیس اتاق بازرگانی اصفهان، سال بحرانهای کارگری. ازیک سو وضعیت معیشتی و اقتصادی کارگران آنان را به سمت اعتصابات پیاپی درمراکزتولیدی وصنعتی کوچک وبزرگ کشانده است وازسوی دیگر،حضور کارگران دراعتراضات اخیر،اگرچه غیرسازمان یافته وبدون تشکل های طبقاتی شان، آنان را به مبارزات عمومی و ضد دیکتاتوری پیوند داده است وافق مبارزاتی جدیدی را به روی آنان گشوده است. به همین جهت اعتراضات و مبارزات کارگران دردوره نوینی که درآن به سرمیبریم روبه افزایش است.وماهمچنان با تشکل یافتگی ونضج گرفتن سطح مبارزات کارگران روبروهستیم .”

http://www.ilna.ir/newsText.aspx?ID=75308

پرسش این است؛چه دست عواملی جنبش کارگری سال ۸۸ را ازسال های پیش، متفاوت ترنشان می دهد ویا عمده ترین مشکلات کارگران کدام ها بودند وموقعیت مبارزاتی این نیروی عظیم طبقاتی درچه سطحی جای داشت، که می شود درباره جزء به جزء اش صحبت داشت؟

مهمترین مشکلات کارگران :

ازمهمترین مولفه های اساسی زندگی کارگران درسال ۸۸ ، می توان از؛ ۱- رشد فزاینده فقروگرسنگی۲ – نادیده گرفتن امنیت شغلی کارگران۳ – عدم وصول به موقع دستمزد ها ی معوقه۴ – عدم پرداخت مزایا ( عیدی – پاداش- بن کارگری- آکورد- اضافه کاری و… ) ۵ – افزایش بیکاری و اخراج ها ۶- توقف اخراج ها و بازگشت همه کارگران اخراجی برسرکار ۷- اعتراض به قراردادهای موقت و پیمانی وسفید امضاء، رسمی نکردن کارگران چه توسط دولت وچه بخش خصوصی ۸ – ممانعت ازتعطیلی کارخانه۹ – افزایش حقوق وپرداخت به موقع آن۱۰- حق ایجاد تشکل های مستقل کارگری ۱۱- مشکلات زنان کارگروکارخانگی زنان ۱۲- گرانی وتورم ۱۳- عدم ایمنی و بهداشت محیط کاروسوانح کارگری درحین کار۱۴- بی توجهی به سطح تامین اجتماعی کارگران ومسئله بیمه کارگران ،بیمه بیکاری ۱۵- تخریب وسیع وگسترده اکولوژیکی زیست محیطی وخشک سالی۱۶- مشکلات معلمان ۱۷- پرستاران۱۸- بازنشستگان ومشکلات تامین اجتماعی آنان ۱۹- مسئله یارانه ها وتاثیرمخرب آن درزندگی کارگران۲۰ – بردگی کارکودکان را می توان ازعمومی ترین مشکلات کارگران درتمامی سال ۸۸ ایران شمرد.

رشد فقر درزندگی کارگران :

می بینیم درحالی که گرسنگی، یکی ازمعضلات جامعه ایران شده است بطوریکه کارگران هفت تپه شعارمی دادند: “کارگرهفت تپه ایم/ گرسنه ایم گرسنه ایم.” درزمانی که اکثریت مردم ایران برای خرید مایحتاج اولیه خود با مشکلات عدیده ای مواجه هستند ونیم بیشترآنان درزیرخط فقر مطلق بسر می برند، روز سوم مهر۸۸ تمامی خبرگزاریها اعلام می دارند: “شرکت های وابسته به سپاه پاسداران دربزرگترین معامله تاریخ بورس ایران، پنجاه درصد بعلاوه یک، سهم شرکت مخابرات ایران را به ارزش حدود هشت میلیارد دلارخریدند.”

بخش فارسی رادیوبی بی سی گزارش می دهد : “شرکت خریدار مخابرات ایران درپایان مهلت قانونی یک میلیارد و پانصد میلیون دلار، به حساب دولت واریز کرد و با این کار، معامله مخابرات قانونی شد.چهل و پنج روز پیش، چند شرکت وابسته به سپاه پاسداران ایران به همراه ستاد اجرایی فرمان امام، موسسه زیر نظر آیت الله خامنه ای رهبر ایران، سهام هشت میلیارد دلاری شرکت مخابرات را در غیاب رقیب بخش خصوصی خریداری کرد. پرداخت نقدی چنین پول هنگفتی از کمتر خریداری ساخته است و صدورچک با این مبلغ توانایی مالی خریداران سهام شرکت مخابرات را نشان می دهد”

(سایت بی بی سی ، تاریخ ۱۸ آبان ۸۸ برابر دوشنبه ۹ نوامبر۲۰۰۹)

درحوزه رشد فقردرجامعه ما،خبرگزاری دولتی کارایران – ایلنا، درگزارشی که صبح سه شنبه، پنجم خرداد، با تیتر” بیش ازیک میلیون تومان برای رهایی ازفقر”منتشر کرد،اعلان داشت؛ “با توجه به میزان تورم درسالهای اخیر، خط فقررا رقمی بسیاربالاترازآنچه تا کنون فرض شده محاسبه کرده است.” دراین گزارش مبنای محاسبه، اطلاعات اداره آمارهای اقتصادی بانک مرکزی ازمتوسط هزینهی یک خانوادهی شهری درسال ۱۳۸۵ ذکرشده است. به نوشته ی همان منبع، “این رقم برای سال یاد شده ۶۶۴ هزارتومان بوده که با توجه به میزان تورم، درسال ۸۷ به ۹۰۰ هزارتومان می رسد.” بانک مرکزی میزان تورم دردوازده ماه منتهی به فروردین ۸۸ را، به نسبت مدت مشابه درسال قبل آنرا ۲۵.۴ درصد اعلام کرد. ایضا خبرگزاری دولتی کارایران – ایلنا با استناد به این ارقام پیش بینی می کند که “درسال جاری هرخانوادهی پنج نفره درتهران برای رهایی ازفقرباید ماهی یک میلیون و ۱۲۵ هزارتومان دراختیار داشته باشد.” نگرانی ازمشخص شدن تعداد فقیران، جمعیت کارگران شاغل درایران حدود ۶ میلیون نفر است که با حساب متوسط تعداد هر خانواده، نانآوردرجای جای کشور، بیش از ۲۵ میلیون نفر محسوب می شوند.

باید گفت؛درطی این سال ها، تلاش نظام اسلامی این بوده است که فعالان کارگری را تنهادرراستای سیاست های خود نگهدارند وتشکل های احیاء شده آنان را ازمحتوی تهی ویاتعطیل گردانند. فعالان آنان را که سخنگویان وزبان گویای آن تشکل ها و کارگران متشکل شده بودند، درگلو خفه کنند ، هرچند تا به امروزموفق نشده اند . در این میان کارگران با پرداخت هزینه دستگیری ها، احضارها، بازداشت وزندان ودادگاهی شدن و پرداخت وثیقه های چند ده و چند صد میلیونی آزاد شدند . ازخاطره کمترکارگروفعال کارگری تهاجم به تجمع کارگران درپارک لاله به مناسبت گرامی داشت روزجهانی کارگر۱۱اردیبهشت۸۸ ( اول ماه مه سال ۲۰۰۹) ودرهمانروزبه کارگران تعاونی مسکن فلزکارومکانیک ،خاصه حادثه تجاوزبه تجمع کارگران وخانواده ها ی آنان درپارک لاله تهران بزرگ، گِرد فراموش بخودگیرد . هنوزتیپ های شناخته شده سندیکای مستقل کارگران اتوبوسرانی تهران وحومه منصوراسالو وابراهیم مددی وعلی نجاتی ودیگرچهره های شناخته شده وسازمانگرسندیکای نیشکرهفت تپه شوش که طی سال ۸۸ درزندان ماندند ازاذهان مان بیرون نرفته است . آنچه دراستمراراین مبارزات طی سال(۸۸) قابل توجه بوده، جلب پشتیبانی های وسیع جهانی وبرانگیختن همبستگی بین المللی ازمبارزات کارگران ایران بوده است که دردوسطح همراهی فعالان تشکل های “نهادهای همبستگی با جنبش کارگری درایران- خارج کشور” یعنی درسطح( اروپا- کانادا- فعالان اتحاد چپ واشنگتن – استرالیا) وهمرایی سندیکاها- اتحادیه ها ومجامع کارگری جهانی(کنفدراسیون ها وفدراسیون ها) صورت گرفته است.

همچنین طی سال گذشته استقامت وپایداری وهزینه های زندان بودن ودستگیری فعالانی چند همچون : منصوراسالو- ابراهیم مددی – علی نجاتی ودیگران درکناراحضارمحمود صالحی- رضا دهقان- بهزاد سهرابی – محسن حکیمی – وهمچنین به دادگاه فراخواندن علیرضا ثقفی و پسرش و مریم ضیاء ازفعالین حقوق کودک ، تهاجم به منزل فعالان شناخته شده ای همچون مریم محسنی و بهروزخباز،بازداشت وزندان بودن لیست فعالان دستگیرشده تعاونی مسکن فلزکارومیکانیک وهمین طورزندان ماندن محمد اشرفی – مهدی فرحی شاندیز- محمد حیدری مهرو وکیل مدافع جسورکارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران وحومه وسندیکای کارگران نیشکرهفت تپه شوش،آقای محمداولیایی فر،معلمان دربند فرزادکمانگر- رسول بداقی- محمد داوری – هاشم خواستارهمه وهمه درزمره اخباراردیبهشت ماه سال ۸۸ به اینسوجا گرفته وگزارشات روزانه آن ها فهرست شده وجنایتبارتراینکه معلم پُرآوازه کودکان خطه خونین کردستان” فرزاد کمانگر” درماه مه سال ۸۹ با وجود همه فشارهای مجامع جهانی به رژیم ایران به همراه چهارتن دیگر، توسط رژیم به چوبه اعدام سپرده شد وتاثرهمگان را برانگیخت .

مطالبات معوقه کارگران:

طبقه کارگرایران درچهارچوب نظام سرمایه داری زندگی می کند که زیرسلطه حکومت دیکتاتوری اسلامی اداره می شود. دراین نظام نداری وفقر، بیکاری و گرسنگی،گرانی وتورم،ترس ووحشت، بزهکاری واعتیاد، بی خانمانی وفحشاء ، بازداشت وزندان، شکنجه و اعدام، کماکان بردوش مردمان محروم وبی چیزایران سنگینی می کند . درچنین شرایطی است که طبقه کارگربرای آینده خود واعضاء خانواده اش ازهرلحاظ ، مشغول مبارزه مستمروبی امان صنفی واقتصادی، اجتماعی وسیاسی است .

مطالبات کارگران دراین مبارزه بسیاروسیع ومتنوع است وسطوح گوناگونی را پوشش می دهد که درزیر به موارد معین آن اشاره داشته ایم .

لازم به تاکید است؛ همانگونه که پیشتر آوردیم؛درسالی که گذشت،حرکات ومبارزات کارگران درهمه جا تدافعی بوده وحتی درحوزه تدافع نیزدستاوردهای بسیارکمی داشته اند .

عمومی ترین مطالبات بربستردرخواست ها ی از قبل پاسخ نگرفته کارگران سراسرایران اعم ازواحد های بزرگ صنعتی، کارخانه های تولیدی،کارگاهی وکارخانگی زنان، مشاغل کاذب کودکان خیابانی کار، اعتراضات معلمان وپرستاران، شبکه وسیع بخش خدمات، سطوح وسیع کارمندان وبازنشستگان کشورکه اینجا وآنجا باموج تعطیلی کارخانه هاواخراج وبیکاری وسیع کارگران همراه بود، تعریف می گردد.

نمودارمطالبات معوقه را می توان به شکل زیرفهرست بندی نمود:

الف) پرداخت حقوق ودستمزدهای عقب افتاده وافزایش سطح دستمزدها .

ب) امنیت شغلی برای همه کارگران وجلوگیری ازاخراج وبیکاری و توقف اخراج ها و بازگشت همه کارگران اخراجی برسرکار.

پ) حذف قراردادهای موقت وسفید امضاء وغیرقانونی شناختن قراردادهای جدید کاروموقت درکارهایی که ماهیت دایم ومستمردارند وبرچیدن بنگاههای کاریابی قراردادی.

ت) اجرای قراردادهای دسته جمعی ولغوفرم های جدید قرارداد کاروتعطیلی بنگاههای کاریابی .

ث) وصول پاداش- عیدی و بُن کارگری.

ج) حق بیمه درمانی و تامین اجتماعی – بیمه های اجتماعی برای کلیه کارگران و بیمه بیکاری.

چ) لغوبردگی کارکودکان درسراسر کشور. کودکان و نوجوانان باید ازامکانات رفاهی، آموزشی وبهداشتی یکسان برخوردارباشند.

ح)پایان بخشیدن به نابرابری جنسیتی درمحیط کاروتوجه به برابری حقوق بین کارزنان ومردان

خ) برخورداری تمامی بازنشستگان از یک زندگی مرفه و بدون دغدغه اقتصادی .

د) برخورداری ازحق تشکل مستقل در تمامی سطوح کارگری و کارمندی.

ذ) دست یافتن کارگران فصلی و ساختمانی از حقوق انسانی برابر.

ر) حق اعتصاب و برپایی اجتماعات .

ز) جلوگیری ازاخراج کارگران خارجی خاصه افغانی ها و پایان بخشیدن به بی حقوقی آنان

ژ)به رسمیت شناسی حقوق تمام اقلیت های ملی وقومی ساکن ایران با هدف زمینه سازی برای رفع محرومیت آن ها درهمه زمینه های اقتصادی،اجتماعی وفرهنگی ،سیاسی

س)برخورداری همه مردم و خاصه کارگران ومحرومان کشورازمسکن مناسب با تمام امکانات رفاهی و ارتباطی و وسائل خانگی. تحقق این امر درگرو آن است که: ۱- ازساختمان های تحت مالکیت دولت که اینک در اختیار نهادهای دولتی ، امنیتی و سپاهی ، بسیج قراردارند برای تأمین مسکن مردم استفاده شود. ۲- دولت هرسال درصد معینی ازبودجه را به احداث واحدهای مسکونی جدید برای مردم اختصاص دهد.

ش)تعطیلی رسمی اول ماه مه ورفع هرگونه ممنوعیت ازبرگزاری مراسم مستقل کارگری در این روز .

ص) آزادی کارگران زندانی و پایان بخشیدن به احکام ضد کارگری رژیم و…می باشد.

جدول زیرازروزشمارکارگری ایران درسال ۸۸،مضمون پیگیری مطالبات معوقه کارگران را نشان می دهد.

جدول شماره ۱

پیرامون خواسته های مطرح شده و تعداد حرکت های مربوط به آنها:

خواسته ها

تعداد به مورد

۱- دستمزد هاوحقوق های معوقه

۲- عدم پرداخت مزایا وامنیت شغلی

۳- اخراج ها

۴- اعتراض به قراردادهای موقت

۵- ممانعت از تعطیلی کارحانه

۶- افزایش حقوق

۱۴۴ مورد

۹۶ //

۹۴ //

۳۵ //

۱۴ //

۶ //

جدول بالا، گواه این است که مسئله دریافت دستمزدها وحقوق های معوقه وعدم پرداخت مزایای کارگری که شامل (عیدی – پاداش- بن کارگری-آکورد- اضافه کاری و …)، اخراج ها، اعتراض به قرارداد های موقت ، تعطیلی کارخانه ها وممانعت ازآن ، افزایش حقوق کارگران وامنیت شغلی بمثابه بزرگترین معضل جنبش کارگری عمدتادر تمامی طول سال۱۳۸۸، نتیجه وادامه سیاست های نئولیبرالی بوده که اززمان هاشمی رفسنجانی شروع شده وتا امروزدوره احمدی نژاد بدلیل سیاست های بیماراقتصادی او ادامه یافته است .

کارگری به درستی دررابطه با نبودامنیت شغلی کارمی گوید: “امنیت شغلی واژه ای بیگانه برای ماست و هرروزنگران فردای خود هستیم” ازدیگرمشخصات دولت احمدی نژاد طی سال گذشته؛ پیشبرد بیش ازپیش تصریح و تسریع سیاست ” خصوصی سازی ” یا همان ” خودمانی سازی ” رایج بود و ادعای دولت درواگذاری ” سهام عدالت” نیز راه بجایی نبرد.

سالی که گذشت، سال سختی برای کارگران سراسرایران به لحاظ گذران اقتصادی وحل مشکلات سیاسی پیشروی کارگران تامین مسکن وگذاران روزمره زندگی بوده است. به دنبال فتوای خامنه ای و صحه گذاشتن محمع تشخیص مصلحت نظام، پیشبرد واگذاری اصل۴۴درکشور،دولت با واگذاری معادن ،صنایع کارخانه ای وتولیدی واموال عمومی به بخش خصوصی و خودشانی بویژه نیروی سپاه پاسداران وبخشا بسیج دخیل کردن آنان در پروژه های عظیم کشوروخارج کردن آنها اززیرکنترل خویش، دهها وصد ها هزارکارگررا ازکاراخراج کردند و یا درآستانه اخراج قرارگرفتند. دراین رابطه طی سال گذشته دولت، مجلس، شورای نگهبان ومجمع تشخیص مصلحت نظام وشورای عالی قضایی ونیزشخص خامنه ای با” قاطعیت” ازتامین منافع شرکت های خصوصی غیرمولد سخن گفته وآنها را همواره زیرپوشش حمایت های به اصطلاح ” قانونی” خودقرارداده اند.

نکته مهم و گفتنی اینکه؛امروزبیش ازهرموقعی پرسش های زیرمطرح است : چرا مسئله پرداخت به موقع حقوق کارگران به معضل اساسی کارگران بدل شده است یا دراساس عمومیت یافتن عدم پرداخت به موقع حقوق کارگران هم توسط دولت به مثابه بزرگترین ارکان بخش خصوصی وهم خود بخش خودمانی شده صنایع، محصول چه چیزی است ؟ یا باید پرسید:چرا آنرابدین وسعت عمومیت می دهند ؟ آیا خود این امرمقدمه ای برای تسویه حساب های بعدی کارگران و تعطیلی عمده صنایع نیست؟ ویااینکه اساسا چرا دولت – بعنوان حافظ منافع عمومی – اجازه می دهند تا مسئله عدم پرداخت به موقع حقوق کارگران تا این حدعمومیت پیدا کند ؟ چرا تابه امروز به اعتراضات بی شمار کارگران کشورحتی کمترین توجه ای نشده است؟ چرا و به چه دلیل همیشه کارگران نادیده گرفته می شوند؟ آیا نمی شود استمراراین عمل را مقدمه ای برای تسویه حساب های بعدی کارگران وتعطیلی کارخانه ها دانست؟ اینها و دهها پرسش دیگردراین محور،جای بحث و بررسی دارد.

تعطیلی کارخانه هاوواحدهای کارگری،اخراج ها ی بیرویه وبیکارسازی های گسترده کارگران :

چنانچه بخواهیم تعطیلی واحد های کارگری طی سال های اخیرراپی گیریم .باید به سال ۸۷ اشاره کنیم.طبق بررسى هاى مجلس تقریباً ۴۰۰ واحد تعطیل شده اند. طبق این آمارتعداد بیکاران این واحدهاى تعطیل شده حدود ۲۰۰هزارنفراست. همچنین دردوسال اخیر۲۰واحد صنعتى دیگردرقزوین تعطیل وکارگران آن بیکارشدهاند. دراین رابطه علی کریمی دبیراجرایی خانه کارگراستان قزوین گفت :”متاسفانه مشکلات کارگرى شرکتهاى فرنخ، مهنخ، نازنخ، پوشینه بافت ولامپ الوند حل نشده است”. اواعلام داشت :”ازسال ۱۳۷۶ تاکنون ۱۰۰ واحد صنعتى دراستان قزوین تعطیل شده است” وی افزود:”درحال حاضر ۶۰هزارکارگر استان بلاتکلیف هستند، زیرا سوابق کارى آنها بین ۱۸تا ۲۹سال است و هنوز نمیتوانند بازنشسته شوند”

بدنبال این وضعیت درسال گذشته چرخه اخراج ها وبیکارسازی کارگران هیچگاه ازگردش بازنمانده است . بطوری که طی سالهای اخیربا جدی گرفتن خودمانی سازی درعرصه واحد های صنعتی، تولیدی برپایه اصل۴۴ و حکم فقهی خامنه ای همانطور که پیشتریاد آورشدیم، ما با گسترش تعدیل نیروی انسانی، اصلاح ساختاری صنایع یا تعطیلی کارخانه هاواخراج های گسترده روبروبوده ایم . با توجه به محدودیت وکنترل آماردرکشور، تنها با ورق زدن روزشمارکارگری درلای مطبوعات و نوشته های آن، می توان جدولی از تعطیلی و ورشکستگی کارخانه ها واخراج ها را ردیف کرد.

جدول شماره۲

پیرامون رکُود وتعطیلی کارخانه ها و تعداد کارگران بیکارشده درواحد های نامبرده :

رکُود تولید و تعطیلی کارخانه ها

_____________________________

ایران صدرا

نخ البرز

“تاژ”و تول پرس

کارکنان فنی حرفه ای

لوله سازی اهواز

پارس جنوبی

فیبر بابلسر

گوشت زیاران

سیمان تهران

کشت و صنعت شمال

بیمارسان امید

کاغذ پارس

تراکتور سازی بوکان

شمع نور

روکش چوبی

صنایع مخابرات راه دور

هتل آزادی

فنر سازی

چینی البرز

صنعت برق

واگن سازی

نوشابه ساسان

نوشابه آرم

آتی ساز

علاالدین

فرانوش

آرد آذری

هواپمایی ساها

کُرم کمیکال

سد بنیر

جمع ۳۰ مورد

تعداد کارگران به نفر

____________________________

۲۰۵

۱۶۰

۵۰۰

۳۰۰۰

۱۸۰۰

۶۰۰۰

۴۵

۲۴۰

۳۰۰

۲۰۰

۸۰

۱۷۰

۱۳۰

۱۴۰

۵۰۰

۵۰۰

۱۳۰

۳۰

۳۰۰

۱۵۰۰

۴۰۰

۸۰۰

۷۵

۴۰

۵۰

۲۰

۲۰

۲۲۰

۸۰

۶۵

تعداد۷۲۰/ ۱۷

مرکزآمارایران میزان بیکارى جوانان را۸/۲۱ درصد اعلام کرده که تقریباً دو برابر نرخ متوسط بیکارى درایران است. ضمن اینکه نرخ بیکارى دراستانهاى مختلف ایران نیزمتفاوت است به طورى که نرخ بیکارى دراستانهاى مرزنشین ازدیگر نقاط ایران بالاتراست که میتوان به نرخ بیکارى در استان کردستان به میزان ۲۵درصد، نرخ بیکارى در استان سیستان و بلوچستان به میزان۳۵ درصد، خراسان جنوبى به میزان۱۸درصد، کرمانشاه ۲۶ درصد، لرستان۳۴ درصد، آذربایجان شرقى۶/۵ درصد، اصفهان ۴ درصد و کهکیلویه و بویراحمد ۱۵/۱ درصد اشاره کرد. به گزارش خبرگزاری حکومتی ایلنا، کارشناسان اقتصادى براین باورند که ایران براى غلبه برمشکل بیکاری، نیازمند رشد اقتصادى بالاى ۸ درصد است. این درحالى است که درطول سه سال گذشته، متوسط رشد اقتصادى حدود ۵ درصد گزارش شده است.به طور کلی هنگامی که نرخ بیکاری بالا است وبه ویژه هنگامی که رکود و کسادی بازارها شدت میگیرد، نرخ فعالیت، کاهش مییابد زیرا عده زیادتری ازیافتن کارمایوس میشوند وفعالانه به دنبال کار نمیروند ودرنتیجه از شمول،جمعیت فعال، خارج میشوند.

شخص “احمدینژاد” وزیرکارش ” شیخ الااسلامی” به بهانه “ایجاد شغل و رفع موانع تولید” به همراه نمایندگان ولی فقیه درمجلس ونمایندگان کارفرمایی نظیر”اتاق بازرگانی ایران” باقیماندهی قانون کارراموردتعرض نهایی قرارمیدهندوتعیین سطح دستمزد کارگران رابه دست نامرئی بازاروسخاوتمندی صاحبان سرمایه وکارفرمایان میسپارندواخراج فلهای کارگران رابه دست صاحبان کارمیدهند. امنیت شغلی یکسره نابود میشود و نپرداختن به موقع دستمزدها به امری عادی و طبیعی در میآید. رقم واردات به بالاترین سطح خود به رقمی معادل۸۰میلیارد دلاردرسال میرسد.ازکالاهای استراتژیک گرفته تاسنگ قبرازپیش ساخته شده وتسبیحهای خوشدست ولوحههای رنگی آیتالکرسی یا چادرسیاه برای پوشاندن زنان ازچین ودیگر کشورها ازمرزهای قانونی واسکلههای غیرقانونی وارد میشود (سرمایه ۲۱اسفند).به همین ترتیب شاهد ورشکستگی پی درپی کارخانهها وکارگاههای کوچک ونزدیک به۵میلیون بیکارهستیم وقریب۵۰درصدجمعیت کشوردرفقرزندگی میکنند (سرمایه ۱۷ اردیبهشت)

قراردادهای موقت وغیرقانونی شناختن آن درکارهایی که ماهیت دایم ومستمردارند :

درسال ۱۳۸۸ نیزهمانند سال¬های قبل، قراردادهای موقت، که ازسال¬های اول دهه ۷۰ که با تفسیر جدید وزارت کارازماده ۷ قانون کارقراردادهای بدون تاریخ ازشمارقراردادهای دائمی ودسته جمعی کارگران خارج شده بودند، درعوض قراردادهای سفید امضاء رسمیت وعمومیت پیدا کرد. امروز مرکزی ترین شعارکارگران ؛ تامین امنیت شغلی برای همه کارگران ولغو قراردادهای موقت وسفید امضاء وبرچیده شدن فرم های جدید قرارداد های کاروجایگزین کردن قراردادهای دسته جمعی با کارگران است .

طی سال گذشته عمده ترین اخراج ها ی صورت گرفته همچون سال قبل،ازجانب کارگران قراردادی بوده اند .درگزارشات روزشمارکارگری سال به موارد معینی ازاین اخراج ها اشاره شده است. بطوری که می توان گفت : خبرگزاری حکومتی ایسنا درتاریخ ۲۸ اردیبهشت۸۸ ازقول اصغر برشان ـ نماینده سابق کارگران درشورایعالى کاردرمورد کارگران قراردادى کشوراعلام داشت : “طبق آمارهاى موجود تعداد کارگران قراردادى کشوربه۸۰ درصد رشد کرده است” اوگفت: “عمدهترین دلیل این رشد، نبود تعادل عرضه وتقاضا دربازارکاراست و علاوه بر این، سمت وسوق قوانین متاسفانه سمت وسوق تجارى و وارداتى شده است نه اعتلاى فرهنگ کار.”

نکته گفتنی اینکه ؛پس ازآغازدوره اول ریاست جمهوری محمود احمدی¬¬نژاد، وسیاست های اعمال شده وزیر کاردوره اول ” محمد جهرمی” و وزیربعدی”شیخ الااسلامی” قراردادهای زیریکسال،کوتاه ¬تراز۶ماهه و۳ ماهه و بخشا۲۹روزه وگاها۱۰روزه وتماما سفید امضاء وجدیدا نیزشکل کتبی وشفاهی آنرابه مرحله اجرا گذاشتند. شرکت¬های دولتی نیزدراین مورد با شرکت¬های خصوصی درحال رقابت بوده وهستند. آماربنگاههای شرکت های قراردادی همچنان روبه افزایش است. روزنامه” اعتماد” ازقول “علیرضا محجوب” که خود ازکارگزاران این نظام بوده وهمیشه دربرابرمنافع کارگران عمل کرده است”ازشفاهى بودن ۶۰ درصد قراردادهاى کارکارگران” سخن می گوید.

براساس آمارهای رسمی،اکنون بیش از۸۰ درصد کارگران شاغل تحت قراردادهای موقت کارمی¬کنند. بیشترین بیکارسازی هاازقبل همین سیاست درسراسرسال ودرسطوح مختلف واحد های صنعتی وتولیدی اعمال گردید. دربین نیروهای اخراجی، وضعیت زنان کارگربغایت دشوارتروتاسف برانگیز است .

درمجموع قرارداد های موقت ،به مثابه اهرمی است که ازجانب کارفرما ها ی رژیم و بخش خصوصی، بشکل توامان،با بکارگیری وجنبه اجرایی وقانونی بخشیدن آن، کارگران را آنقدرسرمی دواند تا ازاین دوندگی خسته شده وتن به اخراجهای دسته جمعی با کمترین مزایا بدهند . این سیاست سالها است که توسط رژیم وسرمایه دارانی که می خواهند صاحب این کارخانه ها < آن قطعه زمینش ومراکزصنعتی بزرگ شوند و یا هم اکنون صاحب آنها هستند، بمورد اجرا گذاشته می شود . ازجمله :مجتمع صنعتی ماموت یکی ازقدرتمندترین سرمایه داران بخش خصوصی است که درچند سال اخیربا اقدام به خرید شرکت های مارال- مایان- ایران بلغار- اف.ام و وزنه، دست به اخراج گسترده پرسنل قدیمی این شرکت ها زده است. مجتمع صنعتی ماموت بیش از۵۰هزارنفرکارگر قراردادی درداخل ایران دارد که اکثراین کارگران ساکن منطقه ساوجبلاغ بزرگ وهشتگرد وآن مناطق می باشند.

درباره مسئله گسترده اخراج ها، سیاست دولت دردروه های مختلف درامراخراج ها با این هدف اجرا می شد ومی شود که اخراج کارگران ازکارخانه ها ی نامبرده ودیگرکارخانه ها، بعد ازاخراج بخش وسیعی ازنیروی کارآن واحد ها، کارخانه ها را به سرمایه داران جدید که همان وابستگان به مافیای قدرت هستند، واگذارمی نمایند وسرمایه داران نیزکه متکی به سرنیزه ارگانهای دولتی هستند . می خواهند تا قبل ازتحویل گرفتن این کارخانه ها، کارگران رسمی آنها توسط دولت اخراج شده باشند تا مدیران کارخانه ها اگرهم قصد راه اندازی آن واحد ها را داشته باشند، با مشکل کارگران رسمی وپرداخت حق بیمه وسایرمزایای کارگری به آنان روبرونشوند. هرچند که دیده می شود، اغلب اینطورنیست وسرمایه داران با خرید ارزان قیمت کارخانه ها وگرفتن وام های کلان دولتی ازبانکها، زمینهای آنها رابه قیمت گزاف فروخته وسرمایه هنگفت حاصل ازآن را درتجارت و دلالی پرسود که عمدتا برج سازی ها وشهرک سازی ها وآپارتمان سازهای سود آوراست به کارمی گیرند، تا با پس زدن کارگران استخدامی وبیرون کردن وبازخرید کردن آنان، موج جدید کارگران قراردادی، که آن هم گزین شده توسط ارگانهای سرکوب تفتیش عقاید واسلامی صورت می گیرد تا خیال خود را ازبروزمسائل کارگری معوقه و پیشروی کارگران راحت کنند ودرعین حال با دادن دستمزد کمتروحذف مزایائی که به کارگررسمی ودایمی تعلق می گرد، شدت فشارواستثماررا بیشروهزینه تولید را کم کنند تا به سود بیشتری دست یابند .

تحرکات کارگران طی سال۸۸

این تحرکات مجموعه گسترده ای ازاشکال سازماندهی تجمعات،اعتراضات، اعتصابات، راه بندان ها، راه پیمایی ها، آتش زدن لاستیک هادربرابر کارخانجات ویا خرطومی جاده هاو اتوبان های پُرآمد وشد،تجمع دربرابرمجلس اسلامی،تجمع دراستادیوم ورزشی ورزشگاه شیراز، اجتماعات دربرابروزارت کار، اداره تامین اجتماعی، استانداری ها، فرمانداری ها ویاتعرض به کارفرماهاو در مواردی گروگان گیری آنان صورت گرفت.جدا ازاین،کارگران مواردی معدود دخالت گری خویش دراداره امورکارخانه هاهم تجربه کرده اند که به عینه درروزشمارکارگری آمده است.

جدول شماره۳

پیرامون اشکال حرکت درمحورهای زیردسته بندی شده است :

اشکال عام

_________________________

تجمع اعتراضی در برابر نهاد های دولتی

تجمع اعتراضی در کارخانه ها یا مقابل دفاتر شرکت ها

اعتصاب

راه پیمایی ها، بستن جاده ، تحصن

سایر اشکال ، نامه نویسی ها ،طومار نویسی ها،شکایات، مراجعه به مراکز دولتی

تعداد

_______________________

۸۹ مورد

۸۸ //

۵۶ //

۲۳//

۴۳ //

حرکت های خاص :

– واگن پارس: منهدم کردن شیشه های سالن ناهار خوری کارخانه

– صنایع فلزی: صنایع فلزی شماره۱، اخراج مدیران میانی و بدست گرفتن فروش محصولات

– بازار: که بازاریان تهران دراعتراض به طرح قانون مالیات بردرآمد،وبا بسته چند راسته بازار ومخالفت با این طرح، دولت را به عقب نشینی واداشتند.

– کشاورزان منطقه ای درشیراز: نافرمانی مدنی، وشعاربرعلیه صدا وسیما نیزداده شده وخودداری ازپرداخت بدهی به بانکها بوضوح طرح گردید.

– لوله سازی اهواز: پیوند تظاهرات کارگران با تظاهرات ضد استبدادی مردم.

– اونگان اراک و شغار های طرح شده درآنجا

– لاستیک سازی دنا: برکناری مدیریت بی لیاقت میانی و به عهده گرفتن مدیریت کارخانه .

براین پایه می توان وسعت تحرکات کارگران را دربخش های مختلف کارگری (تولیدی و خدماتی) را درکنارتاسیس “شورای موقت کارگران منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی ماهشهر” تعریف کرد که در سلسله خواست های خوداعلام داشتند :”ما خواهان تعیین حداقل دستمزد کارگران برای سال۱۳۸۹، توسط شورائی متشکل ازنمایندگان کارگران ودولت وبراساس میزان تورم اقتصادی روز، وبه میزان حد اقل یک میلیون تومان وبا توجه به اعلام خط فقر ازطرف مسئولین وارگانهای دولتی هستیم . درروزهای پایانی سال۱۳۸۸این خواست را باید به نیروی متحد کارگران به کارفرمایان تحمیل کرد”

مجموعه این تحرکات خاص وعام که بشکل جدول و زیرمجموعه آن دربالا آمده را می توان درروزشمارکارگری سال پیش به تفصیل مشاهده کرد.

جدول شماره۴

پیرامون واحد های کارگری که درآنها حرکت های اعتراضی تکرارشده است :

واحد تولیدی و خدماتی

لوله سازی خوزستان

لوله سازی اهواز

واگن پارس اراک

لاستیک دنا

مخابرات راه دور

آلومینیوم اراک

خبازان سنندج

پالایشگاه قدیک بندر عباس

کنف کار

آونگان

لاستیک سازی البرز

نساجی مازندران

رانندگان کامیون احیاء گستر و ذوب آهن

کل واحد های تولیدی و خدماتی گزارش شده

تعداد تکرار حرکات کارگری

۳ مورد

۴ //

۱۰ //

۴ //

۹ //

۴ //

۴ //

۴ //

۲ //

۲ //

۲ //

۴ //

۲ //

جمع ۵۴ مورد

تحرکات فوق در جدول شماره ۴ ونیزتنوع تحرکات درجدول شماره ۳درتمامی موارد ذکرشده برای کارگران همواره موفقیتی به دنبال نداشته و گاها کارگران ناموفق وهزینه های گزافی را نیزمتحمل می شدند. ولی آنچه با موفقیت نسبی همراه شده و بخشا حمایت های داخلی و جهانی از کارگران و مبارزات آنان را درسال گذشته پوشش می داد، کم نبوده است .

جدول شماره ۵

پیرامون حرکت های موفق و حمایتهای داخلی و خارجی :

این حمایت هاازاطلاعیه ها ی کانون نویسندگان ایران،موضعگیری فعالین زن ودانشجویان ، معلمان، جمعی ازفعالین کارگری ایران خودرو وغیره ، سایت ها و وبلاگهای متعددی دردرون کشورگرفته تاحمایت های اتحادیه ها و فدراسیون ها و کنفدراسیون متعدد درسطح جهان در کنارنهادهای همبستگی با جنبش کارگری درایران- خارج کشوردرسطح اروپا – کانادا – استرالیا – آسیا وتا حدی آمریکا به نسبت سالهای گذشته به مراتب وسیع تروعمیق ترازگذشته صورت گرفت که عینادرروزشمار کارگری آمده است.

حرکات

_____________________________

حرکت های موفق

حمایت های داخلی از حرکت های کارگری

حمایت های خارجی تعداد آن ها به مورد

_______________________

۲۰ مورد

۴۶ //

۳۵ //

استمرارو پایداری کارگران درمبارزات آنان ، حجم گسترده دستگیری ها، احضارها و بازداشت و زندان را برای کارگران داشته است .همچنین کارگران دربرابرمقاومت خود سرکوب شده ومجبوربه عقب نشینی نیز کرده اند . آمارزیرازروزشمارکارگری سال پیش موئد این سطح ازسرکوب و دستگیری های کارگران می باشد .

جدول شماره ۶

پیرامون سرکوب ها ودستگیری ها و غیره … :

سرکوب حرکتهای کارگری،دستگیری ها

واحضار به مراکز پلیس و قضایی

محکومیت ها ، احضار ها،دستگیری ها

حرکت های سرکوب شده کارگری موارد صورت گرفته

۲۰۹ مورد

۱۵ //

دامنه حرکات کارگری :

توضیح ضرور؛ دامنه حرکت ها ازنظر تعداد نیروی درگیردراعتراضات مطالباتی با دقت گزارش نشده است، دربعضی ازخبرها عمدتا تعداد نیروی شاغل درواحد ها،دارای حرکت ذکرشده است ودربرخی موارد دیگر، نیروی درگیرمبارزه ازتعداد شاغلین تفکیک شده و دربرخی موارد نماینده گان مجموعه نیروهای یک واحد تولیدی یا خدماتی درحرکت اعتراضی شرکت داشته اند.

لازم به ذکر است ؛ دامنه حرکت ازنظرنیروی انسانی مستقیما درگیر۴۷۷/۱۸ گزارش شده است .

جدول شماره ۷

مراکزتولیدی و خدماتی که درروزشمارکارگری سال پیش، خبرهاواعتراضاتی درآنجا به دفعات مطرح شده است:

رشته های تولیدی و خدماتی بر پایه تقسیم

بندی زیر،اخبار کارگری درآن جا ها مطرح

شده است

_________________________________

۱- صنایع ریسندگی و بافندگی

۲- رشته های خدماتی

۳- صنایع غذایی

۴- صنایع فلزی

۵- ماشین سازی (خودرو)

۶- ساختمانی

۷- نفت و گاز

۸ – صنایع کشاورزی

تعداد مراکز

__________________________

۱۹ مرکز

۶۱ //

۲۵ //

۳۰ //

۱۲ //

۱۳ //

۶ //

۱۳ //

هدفمند سازی یارانه ها :

هدفمند سازی یا حذف سوبسید ها درتمامی سال ۸۸ یکی ازبحث برانگیزترین مباحث درون دولت، مجلس وشورای نگهبان ومطبوعات بوده است. پیشبرد پروژه مزبورتاثیرمستقیمی برزندگی وکار، همه گروههای اجتماعی خواهد داشت . کارگران ایران نخستین قربانیان این طرح هستند. بعد از کارگران بخش کشاورزی ایران یکی ازعرصه هایی است که آزاد سازی اقتصادی ضربات سنگین و جبران ناپذیری برآن وارد می سازد. درواقع اجرای قانونی هدفمند سازی یارانه ها، باعث سقوط وحشتناک سطح زندگی کارگران وزحمتکشان روستا خصوصا دهقانان زحمتکش می گردد. مطابق یک برآورد کارشناسی، با اجرای طرح یارانه ها ۱۵هزارمیلیارد تومان افزایش هزینه به بخش کشاورزی تحمیل می شود که نتیجه آن رشد بازهم بیشترفقردرروستاهای کشوراست. ازدیگرپیامد های این طرح، ضربه سنگین به زندگی بخش وسیع مزد وحقوق بگیران دوایروادارات دولتی و خصوصی شامل کارمندان رده پایین و متوسط کشوری ولشگری، فرهنگیان وکسبه جزء وخرده پا وتولید کنندگان کوچک شهری وروستایی می گردد. می توان گفت: ازیکسو؛اجرای قانون هدفمند سازی یارانه ها ازسری مواردی است که به شدت منافع حال و آینده طبقه محروم واقشارمیانه حال، کسبه جزء و تولید کنندگان خردوکوچک را تهدید می کند. ازدیگرپی آمدهای لایحه هدفمند کردن یارانه ها، بحران اجتماعی و بیکاری و رشد فزاینده قیمت هااست . ازسوی دیگر؛ با اجرای قانون هدفمندسازی اغلب کارخانجات به ورشکستگی رسیده وخطرتعطیل کامل آنها وجود دارد. با این طرح کارخانجات ما ورشکسته و توان رقابت با محصولات خارجی ازمیان می رود. ورشکستگی تولید و رکود صنعت مترادف و مساوی با بیکاری و نابودی امنیت شغلی میلیون ها کارگر است. بعبارت دیگر مردم ما با آینده بدی روبه روخواهند شد. برپایه آمارمرکزآمارایران، نرخ بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله نشان می دهد که ۷/۲۴ درصد این گروه سنی بیکار هستند و با اجرای طرح این میزان به ۲ برابرافزایش پیدا خواهد کرد. بعبارت دیگرجهش قیمت ها و افزایش نرخ بیکاری دو پی آمد فوری و اجتناب ناپذیر اجرای طرح هدفمند سازی یارانه ها در ایران است. طی سال گذشته مطابق آمار، هزینه زندگی دراستان تهران متناسب با درآمد کارمندان، معلمان و گروه بزرگی ازمهندسان و پزشکان شاغل نیست. کمیسیون اجتماعی مجلس دراسفند سال ۸۸ اعلام داشت” درآمد کارمندان فقط کفاف خوراک و هزینه های اولیه زندگی آنها را می دهد. بیش از ۴۵ درصد از کل کارمندان کشورکمتر از ۵۰۰ هزارتومان حقوق دریافت می کنند، با تعیین خط فقر(بین ۸۰۰ تا ۹۰۰ هزار تومان) می توان با صراحت گفت که اکثریت معلمان، کارمندان ومزدبگیران زیرخط فقر بسرمی برنند” (روزشمار کارگری اسفند ماه۸۸) خصوصی سازی، جهش قیمت ها و نابودی امنیت شغلی حاصل اجرای هدفمند سازی یارانه هاست که زندگی را برهمگان دشوارمی نماید.

بحث زنان و مشکلات آنان در ایران :

نابرابری درعرصه کارزنان کارگرودشواری کارخانگی زنان؛حضورکارگران زن را امروز در ایران تقریباً درهمه حوزه های کاروتولید می توان مشاهده نمود. اما با ایجاد موانع گسترده برسرراه اشتغال کارگران زن در یک سری ازکارخانه ها و موسسات بزرگ تولیدی که توسط رژیم حاکم صورت می گیرد، بیشترین تمرکز آنها درکارگاه های تولیدی کوچک، دارقالیبافی ها، درصنعت خانگی (انجام کارتولیدی با ابزاری ساده درخانه) وهمچنین انجام کار خدماتی دربعضی اماکن وبه خصوص درخانه های ثروتمندان ودرعرصه کشاورزی ( چایکاری – نشاء برنج – سبزی کاری و غیره …) می باشد.

زنان کارگردرایران نه امروزبلکه ازدیربازبا وسیع ترین فشارها روبرو بودند. محدودیت کاربا نیمه وقت ساختن زنان درمحیط اداری، فشاربرزنان بارداردرمحیط کارخانه وخاصه دشواری محیط کار بعد اززایمان برای مادران کارگر، محدودیت تراشی ها برای زنان معلم درسطوح مدارس همه وهمه بازتاباندن این دشواری ها برای زنان کارگردرهمه عرصه ها است. می توان گفت: وقتی مسئله اخراج ها ازمحیط کارخانه ها مطرح می گردد، زنان درنوبت اول صف اخراج ها هستند . درمقابل کارگران قراردادی زن نیزبالاترین رقم آماررا با خود داشته ودارد واین وضعیت ازسویی همواره کمترین تضمینی رابرای استمرارزندگی زنان کارگردرمحیط کارخانه و واحد های تولیدی تا به امروزباقی نگذاشته است. ازسوی دیگرزنان کارگردرواحد های تولید خانگی که به آن کارخانگی زنان اطلاق می گردد، طی سالهای اخیروسیع ترین شبکه کارزنان را پوشش می دهد. زنان دردرون خانه های خود، بدون کمترین حق وحقوقی ازجمله بیمه کارگری و درمانی ، به کارتولیدی برای واحد های مختلف دوخت ودوزلباس زنانه وبچگانه، قطعه کاری و مونتاژ کاری به کارمشغولند. این زنان همواره کمترین حقوق ممکن را دریافت می دارند، بیمه نبوده و نیستند. هستی زندگی آنها جدا ازکارتولیدی برای کارگاهها ومغازه های لوکس شهری، با گذران زندگی خصوصی آنان گره خورده وازحقوق و مزایای قانونی همان قانون کارکذایی هم بی بهره اند. به این حد ازفشاربرزنان کارگر، می باید کارزنان و دختران جوان زیرپای دارقالی بافی هارا نیزاضافه کرد. دراین رابطه آمارروشن و دقیقی ازمیزان این کارگاهها دردست نیست. جدا ازاین، باید زنان ودختران و کودکان کاردرکوره پزخانه ها اطراف تهران – تبریز- کردستان و جاهای دیگررا هم اضافه کرد که درروزشمار کارگری سال پیش، نمونه های اجبارکارآنان گزارش شده است .

آمارگزارش شده درسطح خبرگزاری های رسمی نشان میدهد که درایران طی سالهای اخیربیکاری های فزاینده و حقوق نا برابرزنان درمقابل کارمساوی با مردان آنچنان دشواری و فشاررا متوجه زنان ساخته است که می توان از گسترده ترین سطح اخراج ها در بین زنان صحبت کرد.

دررابطه با صدمات حاصل شده زیرپای دارقالی، نگاهی به آمارواعداد زیر،این حقیقت را تا حدی آشکارمی سازد که ابعاد بجا مانده از چنین جنایتی کمترپخش می گردد وهیچ کس نیزمسئول این آسیب ها وجنایات نیزشناخته نمی شود. در گزارش آمده است : “بخش بیماریهای پوستی دانشگاه شهید صدوقی دریزد، گزارشی را منتشرکرده که نشان می دهد که ۹۲درصد گلیم بافان وقالی بافان زن هستند. نیمی ازاین کارگران زن، دختران جوان ونوجوان زیر۱۶سال هستند که بین ۱۲تا ۱۶ساعت کارمی کنند. دراین مرکزپزشکی پس ازتحقیقات آسیب شناسی بیش از۱۰نوع بیماری های پوستی، عضلانی واستخوانی درمیان زنان کارگرشناسائی شده است. عکسبرداری های داخلی ازاستخوان انگشت ها نشان می دهند که دربرخی موارد استخوان انگشت بافندگان تغییرشکل داده اند.” آری، این ازمعدود گزارشاتی است که یک گوشه ازواقعیت دردناک زندگی کارگران قالی باف درآن منعکس شده است. با توجه به این که کارگران زن بخش اصلی قالی و گلیم بافان ایران را تشکیل می دهند، از ورای این گزارش شدت استثمار و شرایط کار و زندگی طاقت فرسای کارگران زن را می توان مشاهده نمود. درادامه گزارش فوق چنین آمده است: “در پژوهش دیگر که از ۲۸۳ کارگاه قالی بافی دراصفهان انجام شده است، موارد زیرشناسایی شدهاند، بیماریهای تنفسی، سردرد شدید، ناراحتیهای چشمی، امراض پوستی و به خصوص ناراحتیهای عصبی و روانی درمیان زنان کارگر همهگیر است.

( محمد صفوی،زنان کارگر، قربانیان خاموش حوادث شغلی …)

برای زدودن همه این بسامانی ها وتنها نگاهی همه جانبه به خواست ها و مطالبات معوقه زنان درون کشورمان بیش ازپیش ما را نسبت به حقوق توده زنان وخاصه زنان زحمتکش کشورمان جلب می نماید

الغای هرگونه تبعیض جنسیتی درمورد زنان به شکل عام و زنان کارگر بشکل خاص اهمیت اساسی دارد. برای تحقق این خواست باید:

– زنان درتمام قوانین ازجمله قانون کار، قوانین مربوط به خانواده وقوانین کیفری با مردان حقوق برابرداشته باشند.

– هر نوع دخالت دولت در تعیین نوع زندگی، پوشش و روابط زن و مرد یا دختر و پسر ممنوع شود.

– حق زن بربدن خویش شامل حق تصمیم گیری در مورد رابطه جنسی، بارداری، سقط جنین یا عقیم سازی به رسمیت شناخته شود.

– کارخانگی زنان ازمیان برود، اما تا آن زمان به زنان خانه دار،دستمزدی معادل دستمزد کارگران شاغل پرداخت شود.

– با ایجاد فرصت های شغلی برابربرای زنان و امکانات رایگان چون شیرخوارگاه، مهدکودک، سالن غذاخوری و رخت شوی خانه در محل های کار و سکونت، زمینه اجتماعی شدن کارخانگی فراهم شود.

– با ایجاد خانه های امن دارای امکانات مناسب همراه با آموزش و درمان و پرداخت مستمری کافی تا فراهم شدن امکان اشتغال مناسب و زندگی مستقل، زنان خشونت دیده یا درمعرض خشونت و دختران فراری ازخانه پدری و شوهر،مورد حمایت مادی، معنوی و قانونی قرار گیرند.

– ازدواج یا جدایی همسران از یکدیگر با توافق آزادانه و حق برابری کامل میان آنان صورت گیرد.

– هرگونه ازدواج قبل از سن ۱٨ سالگی ممنوع شود.

نکته مهم در بررسی وضعیت زنان برشماری چگونگی عدم امکان استخدام زنان کارگربه عنوان یک حق باید به آن نگریست واین خود یکی ازمطالبات مهم زنان کارگردرشرایط کنونی والزام حق اشتغال دانستن زنان است .چراکه کارفرمایان همواره ازاستحدام زنان خودداری می کنند. همچنین باید ازوضعیت زنان خود فروش که خود قربانی جامعه سرمایه داری هستندبا توجه به آمارو گزارشات گوناگون دراین مورد معین که امروزبیش ازگذشته درجامعه ایران، بشکل یک آسیب عمیق با زندگی طبقه متوسط ونیروی نادارجامعه گره خورده است، صحبت کرد.

معلمان سراسرکشورواعتراضات آنان :

اعتصابات واعتراضات معلمان کشوروخاصه معلمان حق التدریسی سراسر کشور،با شکل گیری تشکل های صنفی معلمان وتقویت ارتباطات آنان با یکدیگر،ازدوره خاتمی یعنی سال ۷۸ حالت جدی به خود گرفت. امروز به جهت اطلاع رسانی و حوزه ارتباطات معلمان ازپیگیرترین بازوی شبکه ای هستند که ازطرق سایت هاو وبلاگ های معلمان درسطح استانهاوشهرستان ها با یکدیگرارتباط برقرارمی سازند. برپایه وسعت گیری تحرکات شبکه معلمان سراسرایران، ما شاهد اتفاقات گوناگونی ازسالهای ۷۹به اینطرف درسطح معلمان آموزش و پرورش سراسرکشوربوده ایم؛ ازجمله حضوروسیع معلمان دربرابروزارت آموزش و پرورش، مراکز آموزشی و بخشا مجلس وبرخوردهای خشن خیابانی لباس شخصی ها وعوامل اطلاعاتی ونیروی ضد شورش با معلمان صورت گرفت که طی آن، چند صدنفرازآموزگاران درتهران،اصفهان وشیرازودراجتماع جلوی وزارت آموزش و پرورش تهران وبعضا مجلس مجروح شدند.

آنچه به مضمون این اعتراضات برمی گردد ؛ در مرحله اول خواست تغییر دروضعیت معیشتی معلمان و تثبیت اشل حقوقی آنان و بازگشت به کارمعلمان انفصال از خدمت و روشن شدن وضعیت معلمان حق التدریسی بوده است . تغییرساختار آموزشی کشورو گذرازفاز ایدئولوژیک بودن امر آموزش و دیگر ی توجه به موقعیت و مقام معلم و دانش آموز است . بعد از حوادث سالهای ۸۵ و ۸۶ ، دولت پیوسته زمان میخرید و تاکید داشت که خواستههای معلمان را میپذیرد. در فاصلهی یک سال و نیم، دوساله بسیاری ازمعلمان وسخنگویان آنان بازداشت، تعدادی تبعید و برای عدهای دیگرانفصال ازخدمت درنظرگرفته شد وتعدادی هم توبیخ و به عناوین مختلف تنبیه شدند. در سال ۸۷ بار دیگر اعتراضات آغازشد. کانون معلمان ایران احساس کرد قولی که دولت داده، علیرغم اینکه هزینهی زیادی را بر دوش معلمان گذاشته، همچنان به وعده های خود عمل نکرده است. دربهمن ماه سال ۸۷، نمایندگان معلمان چند جلسهای با نمایندگان مجلس بر پا داشتند ونمایندگان اعلام کردند که ما بودجهی لازم را برای اجرای قانون نظام هماهنگ ساختن حقوق کارکنان دولت تامین کردیم و از این لحاظ مشکلی نیست.

آژانس ایران خبردر تاریخ ۱۷ فروردین ۸۸ به ازاء صدور چنین اطلاعیه ای فشارهای زیادی روی معلمان، کانون معلمان ایران ونمایندگان و مسئولین شناخته شده آنان وارد ساختند تا اعتراضات اعلام شده را معلق سازند . متاسفانه باید گفت که موفق هم شدند. بدین صورت که روزبیست و نهم بهمن ماه، ریئس جمهور( محمود احمدینژاد) درتلویزیون ودرمقابل چشمان ۷۰ میلیون ایرانی اعلام کرد: “ما قانون راکاملا اجرا میکنیم وقانون هم ازاول فروردین ۸۸ اجرامیشود وکارکنان دولت درفیشهای حقوقی فروردینماه ۸۸شاهد تغییروتحول عظیمی دروضعیت معیشتی خودشان خواهند بود”. اگربخواهیم با شروطی که وزارت آموزش و پرورش دولت سرمایه درمورد استخدام کارگران معلم تنظیم کرده، نگاه کنیم. در متن این تعهد بر نکات زیر تأکید شده است :

– پذیرش بدون هیچ قید و شرط کلیه دستورات اداره متبوع

– محرومیت کامل از هر نوع تقاضای انتقال یا مأموریت

– سلب کامل و بدون چون و چرای هر نوع حق اعتراض به هر نوع تصمیم مسؤلان آموزش و پرورش

– ممنوعیت تقاضای انتقال به تبعیت از انتقال احتمالی همسر

– پرداخت کلیه خسارت های مطالبه شده ازسوی اداره متبوع درصورت تخلف درموارد فوق

به این ترتیب دولت با کشاکش بیمانند خود موفق گردید، باردیگرصف یکپارچه معلمان را به چند دسته تقسیم کند وتوانست اعتراضات اسفند ماه معلمان سراسرکشور را به تعویق بیاندازد. معلمان طی چندین نشست و برخاست تصمیم گرفتند تابیانیه را به حالت تعلیق درآورند و آن را کنسل نکنند. اما ما شاهد این هستیم که کوچکترین تغییری تا پایان فروردین امسال درفیش حقوق معلمان ایجاد نگردید.

بدین ترتیب درطی سال گذشته کانون صنفی معلمان که ازمهمترین تشکلهای سراسری معلمان و نقش تعیین کننده این دعوت ها به اعتراض واعتصاب بوده ودراکثراستانها نیزنمایندگان فعالی دارد،طی خبرهای خود همواره ازدریافت گزارشات اجرای اعتراضات مذکوردرمناطق گوناگون تهران ودرشهرهای استان تهران،اسلامشهر،کرج،پاکدشت،دیواندره،کوهدشت،خمینیشهرو میاندوآب، استانهای کرمانشاه، یزد،اصفهان،گیلان، فارس،خراسان،کردستان،لرستان،بوشهر،اردبیل، آذربایجان شرقی،همدان وهمچنین بخشهایی ازاستان هرمزگان نیزخبرداد. برپایه گزارشات روزشمار کارگری این تحرکات به ماه فروردین۸۸ نیزکشیده شده است .

بطوری که کانون معلمان ایران طی بیانیه ای تصمیمات خود راعلنی کرد وبه همهی معلمان کشوراعلام نمود:درروزهای ششم،هفتم وهشتم اردیبهشت ماه۱۳۸۸اعتصاباتی صورت میگیرد. یاد آورمی گردیم؛تااین تاریخ ، فرزاد کمانگرمعلم کودکان کرد همچنان درزندان بسرمی برد واعتراضات وسیع وگسترده درون کشورواتحادیه های معلمان جهان نسبت به بازداشت و زندانی بودن ایشان نیزتا کنون بدون کمترین توجه ای ازجانب مقامات قضایی روبرو شده است .

متاسفانه همانگونه که پیشتریادکردیم ” فرزاد کمانگر ” به همراه چهارتن دیگردرماه اردیبهشت ماه سال ۸۹علیرغم همه اعتراضات درزندان اوین توسط دژخیمان نظام ننگ وتاریک اندیش جمهوری اسلامی ایران اعدام شدند. این اعتراضات همچنان ادامه خواهد داشت.

خشکسالی و عوارض آن در زندگی کارگران فصلی وکشاورز ودامپرور :

می گویند: کشوری که آب ندارد ، نان هم ندارد!

سالی که گذشت (۱۳۸۸) برپایه گزارش های ارائه شده درروزشمار کارگری برگرفته ازمطبوعات دولتی،ما با تخریب وسیع و گسترده اکُولوژی زیست محیطی روبروبودیم.آلودگی هوای تهران، قطع درختان در مناطق مختلف، خاصه در جنگل های شمال و مازندران، خشک شدن دریاچه ها، تالاب ها، سد سیوند، آلودگی دریای خزر، رودخانه های مسیرآن،مرگ میلیون ها ماهی، هزاران فک دریایی،ورود فاضلاب پتروشیمی به آب های خلیج فارس وجود نوزادان ناقص الخلقه، همه و همه آسیب های بجامانده از تخریب محیط طبیعی زندگی مردمان ماست.

زایش پدیده خشکسالی درسراسر کشور به روزمره ترین خبر بدل شده و همچنان ادامه دارد. کمتر روزی است که ما ازخشک شدن دریاچه ای، رودخانه ای، عقب نشینی آب سدی درسطح خبرگزاری های داخل کشورخبر نداشته باشیم . تالاب های شورگل- یادرگارلو- درگه سنگی- مجموعه تالاب انزلی- شادگان- خودالامیمه وخورموسی- نیریز و کمیجان- هامون صابری و هامون هیرمند- انتهای جنوبی هامون پور- آلاگل- آلماگل و آجی گل ، همه و همه تالاب هایی هستندکه در معرض تغییرات اکولوژیکی هستند. از جمله گفته می شود؛در مجموعه تالاب انزلی به دلیل رسوبات ناشی از تخریب جنگل و مراتع بالادست که موجب کاهش عمق تالاب ازشش متر به دو متر درسی سال گذشته شده و نیز ورود پساب های شهری ،صنعتی،کشاورزی که در مسیر تالاب قرار دارند،منجر به تهدیداین تالاب شناخته شده دارند.

درزمینه خشکسالی دراصفهان خبرگزاری مهردرتاریخ ۲شهریور۸۸ گزارش کرد : جانشین ستاد سفر شهرداری اصفهان با اشاره به اینکه خشکسالی خسارات زیادی به اصفهان وارد کرده است، گفت: “دراین راستا به درختان سطح شهراصفهان نیزآسیب فراوانی وارد شده چنانچه ۴۸ هزاراصله درخت دراصفهان خشکیده ودرحال مرگ است.”خشکسالی جدا ازبی آبی رودخانه ها، تالاب های زیست محیطی را نیز با خطرمواجه ساخته است. دریاچه ارومیه و دریاچه آب شیرین پریشان، زاینده رود اصفهان، اغلب رودخانه های شمال کشور(گیلان – مازندران ) با مشکل بی آبی روبرو هستند واین حد خشکی ضرروزیان بی مانندی را درسراسر کشوربه تولید کشاورزی( چای – برنج – مرکبات – ابریشم – میوه های فصلی ) وبه قیمت خانه خرابی میلیون ها روستایی و دامدار وعشایر وارد ساخته ومی سازد. پدیده خشکسالی بیش از همه کارگران کشاورزرا از پای در می آورد . دیمی بودن محصول در شمال ایران در کنارکم آبی وخشکی رودخانه ها بیشتر ضرروزیان را متوجه محصولات کشاورزی بویژه برنج وچای می نماید. درسراسرشمال ایران تعطیلی خیل وسیع کارخانجات چای طی سال های اخیر،ازیک سوبیکاری کارگران ساده وفنی چایسازی را در سطحی وسیع به نمایش گذاشته وازسوی دیگر کشاورزان چایکارو کارگران باغات چای را نیز با بیکاری وسیع روبرو ساخته است.

بخشی از ویرانی موجود خود محصول قطع بیرویه اشجاروسوخت وسازجنگل ها درایران است . جدا از این از اولیه ترین چرایی رشد تخریب وضعیت موجود،واگذاری میراث طبیعی کشور به بخش خصوصی است که آثارمخرب خود را در بهره وری بیرویه و سودآوری هر چه بیشتر نشان می دهد. این در حالی است که حفاظت ازمحیط زیست و تامین هزینه های آن ، جزواساسی ترین وظایف دولت ها محسوب می گردد. در سال های اخیرناکارآمدی سیاست های دولت ها و سازمان محیط زیست در اجرای تعهدات و مسئولیت های خویش، برای حفاظت و نگهداری از زیست بوم ها و دفاع از سرمایه های طبیعی کشور هیچ قاعده، روش و راهکار مطلوبی نداشته است.

این وضعیت با توجه به بی نقشه گی و بی برنامه گی دولت دراین باب، خشکسالی راگسترش داده است . درسراسرایران کشاورزان وعشایردام پروررابا مشکل زراعت و تهیه علوفه روبروساخته وباردیگر کوچ های جمعی کشاورزان به درون شهرهای بزرگ ورها ساختن روستا ها بی شباهت به دوره بعد ازاصلاحات ارضی شاهانه نیست .

چنانچه اوضاع به همین روال پیش رود ما شاهد این خواهیم بود که در سال پیشروی فقر فزاینده همه ابعاد جامعه ایران را در برمی گیرد.

پایان سخن :

با فرارسیدن سال جدید، ما ازموجودیت یک اول ماه مه دیگری گذرکردیم . مطالبات کارگران، آنگونه که خود برمی شمارند ودراطلاعیه مشترک گروهبندی های مختلف فعالان کارگری درون کشور در برابر چشمان ما و تمامی هم طبقه ای هایشان قرار گرفت .

دریک ارزیابی عمومی در سال۱۳۸۸می توان گفت :سالی که گذشت، درمقابل خصلت دفاعی مبارزات کارگری درایران ،خصلت پشتیبانی بخش های مختلف جنبش کارگری ازیکدیگر وهمینطوردیگرنیروها ازجنبش کارگری درداخل ایران برپایه جدول شماره ۵ نسبت به سال های گذشته گسترده تر بوده است .همینطورمراجعه به احزاب وسازمان ها، اتحادیه های کارگری ، فدراسیون ها و کنفدراسیون ها درسطح جهان ، برای برانگیختن پشتیبانی و همبستگی با مبارزات کارگران ایران ، توسط نهادهای مدافع حقوق کارگران و زحمتکشان ایران در خارج از کشور در سطح اروپا – کانادا – استرالیا – آمریکا به نسبت سالهای گذشته به مراتب وسیع تروعمیق تراز گذشته صورت گرفت . درطی سال افشاء و طرد نهادهای دست ساخت امپریالیستی همچون مرکز همبستگی آمریکا ( سولیدارتی سنتر) با توجه به تلاشهای جاری اش در به انحراف کشاندن مبارزات کارگران ایران به نفع سیاستهای دولت امپریالیستی ایالات متحده آمریکا بر ملا گردید و مطالب گوناگونی پیرامون ماهیت این نهاد امپریالیستی انتشار یافت.

سالی که گذشت ؛واحدها ی تولیدی و کارخانه های سراسر کشور بیش از گذشته تحت نظارت و کنترل نهادهای امنیتی وبسیج قرارگرفته اند. این امردرکنارواردات بیرویه ازچین وماچین،رکود تولید ، بیکارسازی های دسته جمعی، بیش از هر موقع به گسترش فقر در بین خانوار های کارگری دامن زده ووضعیتی اسفبارپدید آورده ومحیط های کارگری را با دشواری روبرو شاخته اند.

سالی که گذشت ؛ توجه به تشکل صنفی وطبقاتی مستقل دربرخی واحدهای بزرگ وکلیدی شکل گرفته است که درکنارسندیکای مستقل کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه و سندیکای مستقل کارگران نیشکرهفت تپه شوش ، نشانه بالندگی وحرکت روبه جلوی جنبش مستقل طبقاتی درون کشور ما است . از آن جمله : تشکیل “شورای موقت کارگران کارخانه ذوب آهن اصفهان” و “شورای موقت کارگری مجتمع های پتروشیمی بندر ماه شهر” دراستان خوزستان ازشماراین تشکل های مستقل می باشند. شکل گیری این نهادهای مستقل کارگری ،به رغم اعمال فشاروتشدید جو پلیسی و فضای امنیتی درکارخانه ها و کارگاه ها، دراوضاع سیاسی پرکشاکش درون ایران ، در بین کارگران بیش ازهر وقت اهمیت و ضرورت وجود سندیکاها و تشکل های مستقل آنان را نشان می دهد. درمقابل پر واضح است که ماهیت جریانات ضد کارگری و دست ساز رژیم مانند “جامعه اسلامی کارگران” که به هیأت های موتلفه ودیگرباندهای ارتجاع حاکم وابسته اند،نمی تواند موجب فریب کارگران شود و این خودواقعیتی مسلم وناشی ازرشد سطح آگاهی طبقاتی کارگران کشورمان می باشد. که این نهادهای شبه کارگری نظیر ( خانه کارگر- شوراهای اسلامی کار- جامعه اسلامی کارگران – حزب اسلامی کار- بسیج کارگران – انجمن اسلامی کارگران و…)هرروزبی چهره ترازپیش درنزد گروههای وسیع کارگران می گردند.

سالی که گذشت؛با توجه به بحرانی که گریبانگیرنظام سرمایه داری جهانی شده است .طبقه کارگرایران نیزمصون ازاین وضعیت نمی توانست باشد.اوضاع امروزجهان بویژه آنچه دربین کشورهای معظم سرمایه داری می گذرد.نشاندهنده این است که کارگران ایالات متحده آمریکا ،کانادا ،فرانسه،آلمان،ایتالیا وغیره… برای کارگران ایران ودنیای پیرامونی،نشان ازسرآغازسالی سیاه ترو فلاکتبارترازسالهای گذشته خواهد بود.دراین زمینه خبرگزاری دولتی کارایران – ایلنا دراواخر فروردین ۱۳۸۸می نویسد :” وضعیت کارگران بدترخواهد شد، روند افزایش مزد کارگران درقیاس باروند افزایش هزینه های زندگی آنقدرمحدود است که کارگران حتی درنقاط ارزان قیمت بعید است بتوانند با اضافه کاری یا کاردوم وسوم ازعهده مخارج زندگی برآیند. با تشدید بحران اقتصادی وضعیت کارگران درسال جاری نسبت به سال های گذشته بدتر خواهد شد.” همین هشداررسانه دولتی ما را وا می دارد که دربرابررشد تورم و گرانی هرروزه درون کشور، ضوابط اجرایی شدن یارانه ها ها هستند که در ماه های آینده اجرا می گردد. همانگونه که پیشتر یاد کردیم؛قربانی اصلی افزایش دائمی تورم و گرانی، طرح برچیدن یارانه ها، مزد و حقوق بگیران کشور هستند که در شرایط کاهش دائمی ارزش پول و افزایش دائمی قیمت ها با دستمزدهایی زیر خط فقر با خطر اخراج، بازخرید و پرتاپ شدن به لشکر میلیونی بیکاران روبرو هستند. نارضایتی در میان کارگران و مزدبگیران کشور بسیارگسترده تر از پیش است .سرکوب های شدید؛ مداوم و گسترده و عدم امکان برگزاری تجمعات و راهپیمایی ها باردیگر اهمیت حضورموثروسازمان یافته کارگران درجنبش اعتراضی یک ساله اخیر را در کانون توجه بسیاری از نیروهای موجود درآن قرارداده است. این خطر را رژیم هم به خوبی حس کرده است امید آنکه سال پیشرو یعنی سال ۱۳۸۹ (۲۰۱۰) ، سال رهایی وآزادی توده مردم محروم مان از چنگال این نظام باشد .