بخاطر اهمیت خاص تعداد شرکت کنندگان در اعتصاب دیروز پاریس بر سیر رویداها وبویژه اثراتی که این اعتصاب و کمیت شرکت کنندگان در آن میتواند بر طرح بازنشستگی پیشنهادی دولت سرکوزی داشته باشد جنگ کلامی سختی بر سر ارقام واقعی شرکت کنندگان در این اعتصاب بین سنگر نشینان فرانسوی در هر دو طرف درگیر در این مسایل در گرفته است و بر سر تعداد شرکت کنندگان در تظاهرات بین مقامات وزارت کشور و پلیس با رهبران اتحادیه های کارگری اختلاف وجود دارد بطوری که رهبران اعتصاب تعداد شرکت کنندگان در اعتصاب پاریس را ۲,۵ ملیون و مقامات دولتی آنرا ۱,۱ میلیون اعلام کردهاند.
یاکوب دورین یکی از اعضا، «ث ژ ت» معتقد است که مسئولین دولتی به مامورین خود دستور دادهاند تا ارقام شرکت کنندگان را کمتر از میزان واقعی آن اعلام نمایند. اما او با حضور کارفرمایان در شمارش تعداد شرکت کننگان مخالفت کرده و می گوید: ما نمی توانیم از پیش با اعلام مراکز اعتصاب و تجمعاتمان کارفرمایان را هوشیار و فعال کنیم و از این راه مشاغلمان را در معرض خطر قرار دهیم.
اتحادیه های کارگری برا ی سازماندهی یک اعتصاب بزرگ از مدتی پیش در تلاش بودند. آنها برای رسیدن به مقصود خود فعالین اتحادیه ها را بسیج کردند و برای جلب مشارکت هرچه بیشتر کارگران در طول تعطیلات عمومی تابستانی فعا لین اتحادیه را به سواحلی که مردم تعطیلات خویش را آنها میگذراندند اعزام کرده بودند، زیرا کثرت شرکت کنندگان دراین مبارزه را مهم و برگزاری موفقعیت آمیز آنرا گامی اثر بخش دررابطه با سرنوشت طرح بازنشستگی ارایه شده توسط دولت میدانند.
وقتی که تعداد مقدس میشوند
یاکوب دورین یکی از سازمان دهندگان این اعتصاب و از اعضا ی «ث ژ ت» در مورد میزان مشارکت کارگران در اعتصاب روز سه شنبه پاریس می گوید: «ما برای دست یافتن به آمار شرکت کنندگان، نیم ساعت و چندین بارعرض و طول تظا هرات و خروج و دخول مردم ازآنرا که بوسیله گروه های موزیک از هم تفکیک میشدند با دقت کنترل کردیم.» بهر حال کثرت تظاهر کنندگان آنچنان بود که درتیترصفحه اول همه رسانه ها به عنوان تظا هرات بزرگ از آن نام برده شد.
پاسگال پییرنو مدیر یکی از انستیتوهای تحقیقاتی در مورد تظاهرات دیروز معتقد است که تعداد شرکت کنندگان در این تظاهرات واهمیت هشدار، کشاندن ۲ ملیون نفر به خیابان و اصرار بر سر ارقام حالت نوعی جنگ مقدس بخود گرفته است، زیرا تعداد بصورت عامل تاثیر گذار دراین رویداد عمل می کند. به گفته وی مهمترین دلیل موفقعیت اتحادیه های کارگری جلب مشارکت کارکنان بخش خصوصی در اعتصاب دیروز و بهترین کارت اتحادیه ها در این رویارویی است. به گفته این محقق بر پایه نظرپرسی های انجام شده دوسوم رای دهندگان فرانسوی از اعتصاب دیروزکارگران حمایت کردهاند، اما همین تعداد نیز گفتهاند تصور نمی کنند که این اعتصاب بتواند به مقصود خود برسد. با این حال این محقق فرانسوی معتقد است که قدرت این اعتصاب باعث ادامه مذاکرات دولت با اتحادیه ها خواهد شد.
تظاهرات از میدان جمهوری آغاز شد. تظاهر کنند گان حرکت خود را از میدان جمهوری پاریس در حالیکه ساندویج های سوسیس بدست داشتند آغاز کردند. دانیل برتو، سوسیس فروش میدان جمهوری با خوشحالی زیاد از فروش سوسیس هایش میگوید: من تمام مخارج زندگیم را از این راه بدست می آورم. دلیل فروش زیاد امروز من، بخاطر خوشحالی و رضایت شرکت کنندگان از تظاهرات امروز است. رهبران بلند پایه احزاب چپ و اتحادیه ها نیز که در همین محل حاضر بودند نخستین مصاحبه های خود با خبرنگاران را انجام دادند. مارتینه اوب ری رهبر حزب سوسیالیست فرانسه که در این تظاهرات حضور یافته است می گوید: ما می خواهیم همه کسانی که به ۶۰ سالگی می رسند چه آنهایی که ۴۱ سال خدمت کردهاند و چه این مدت خدمت نکرده باشند بتوانند در صورت تمایل باز نششته شده و یا به کار خود ادامه دهند. رهبران اتحادیه ها موضع مردد حزب سوسیالیست را نمی پسندند و آنرا مانع اجماع عمومی احزاب جپ و اتحادیه ها حول حفظ ۶۰ سال کنونی می خوانند، با این وجود این اختلاف نظر مانع هماهنگی و ملاقات (اتفاقی) بین رهبر حزب سوسیالیست و والکیهتالکی رهبر و هماهنگ کننده اعتصاب که عضو کنفدراسیون « ث ژ ت» نیز هست، نگردید و این دو لحظاتی پیش از آغاز اعتصاب در میدان جمهوری با هم ملاقات و گفتگو کردند. تظاهرات از میدان جمهوری به سوی میدان باستیل و از آنجا به سوی کاخ ملی با آرامش ادامه یافت و در ساعت ۸ شب پس از دخالت پلیس خاتمه یافت. در ساعت ۸ شب به روال مرسوم کانالهای تلوزیون فرانسه در اخبار شامگاهی گزارشات خود در مورد اعتصاب را بانمایش درگیری پلیس با گروههای تندرویی که به سبک ونزولا هایی ها در بازیهای جام جهانی، لباس پوشیده و خود را آرایش کرده بودند، آغاز کردند. یکی از فروشندگان این گونه لباس و وسایل خود آرایی به نام وین سنت رینولدس ، می گوید: «این نخستین بار است که ما اینگونه لباس و وسایل را در اینجا می فروشیم. قصد ما از اینکار آوردن روحیه و نشاط بازیهای جام جهانی آفریقای جنوبی به میان تظاهرات امروز بود.» استفاده از لباس و وسایل خود آرایی و ماسک های مختلف، تظاهرات را شبیه به یک کارناوال فرانسوی کرده بود. رایمۆند سارتی در این باره می گویید، مردم با زدن ماسک سارکوزی و دیگران به چهره های خود حالت کارناوالی به تظاهرات پاریس دادند. او نمایش کارناوالی را وسیلهای برای ریختن ترس مردم از قدرت و پشت کردن آنها به قدرتمندان و نشانهای برای عروج دوباره جامعه ای که نزول کرده است می داند.
مشاهدات دانشجویان نروژی از تظاهرات کارگری پاریس
پاسگال پیریناو، استاد علوم می گوید: «در سنگر خود ماندن بخشی از فرهنگ فرانسویان و تظاهرات یک وسیله سمبولیک مهم برای بیان منظور و پیشبرد خواسته های فرانسویان است. اگر مایلید بدانید در فرانسه چقدر تظاهرات صورت می گیرد کافی است شما هر روز روزنامه « له پاریس» را بخوانید تا هم بدانید در کدام مناطق پاریس قرار است در روز جاده ها را ترمیم کنند و هم در کدام مناطق قرار است تظاهرات انجام شود. شرستی رکدال اسکوره یکی از دانشجو یانی که در پاریس تحصیل می کند، می گوید تظاهرات در فرانسه معمول تر و متفاوت تراز تظاهرات در نروژ است. طاهیر هایل معلم فرانسوی کالجی که دانشجویان نروژی در آنجا درس می خوانند ، ۲۰ نفر از دانشجویان خود را برای مشاهده و آموزش فرهنگ و جامعه فرانسه به آنها این دانشجویان را به محل تظاهرات آورده است. تروده استوک یکی از این دانشجویان، این تظاهرات را جالب و بزرگ وآموزنده می خواند.
اتحادیه های فرانسوی عده کمی از کارگران را بصورت عضو تحت پوشش دارند. تنها ۸% از کارگران فرانسوی عضو اتحادیه ها هستند.فرانسه از این نظر در بین کشورهای اروپایی جایگاه پایینی دارد. در نروژ بیش از ۵۰% از کارگران و مزدبگیران عضو اتحادیه ها هستند. ایدار هله از فروم تاریخ معاصر در دانشگاه اسلو، که در باره اتحادیه های کارگری فرانسه کار تحقیقاتی انجام داده است، در این باره می گوید: « وجود یک عضو فعال اتحادیهای در یک موسسه که پوشش اتحادیهای کافی ندارد، برای کسب موقعیت در میان کارگران و تبدیل شدن به سخنگوی مطالبات کارگران وبه حرکت در آوردن آنها در جایی که اتحادیه و اعتصاب بخشی از فرهنگ جامعه را تشکیل می دهند، بخصوص در شرایطی که انسان مجبور است دست به انتخاب سیاسی بزند برای بسیج کارگران و به صحنه آوردن آنها کافیست. اما با وجود این شرایط و آمادگی ها قدرت رسمی اتحادیه ها در فرانسه بسیار محدود است. همین کمبود سبب تظاهرات مکرر مزدبگیران فرانسوی و تبدیل شدن خیابان به مرکز تنازعات سیاسی و صنفی کارگران می گردد.»
چه کسی در این منازعات برنده خواهد شد؟
احتمالا طرح رفرم دولت بدون آنکه تغییرات اساسی قابل توجهی در آن بعمل آورده شود در نهایت تصویب خواهد شد. در عین حال این تظاهرات و تظاهرات بزرگتری که ممکن است با خواستهای وسیعتر شکل بگیرند باعث ترس و نگرانی دولت از به خطرافتادان بنیاد طرح رفرم شده است. اگر تظاهرات تداوم یابند می توانند بخش عمومی را مختل و زمان رفرم را به عقب بیندازند و منجر به تکرار نتایج اعتصابات سال ۱۹۹۵، که برنامه تغیر در قوانین باز نشستگی و بیمه های اجتماعی را متوقف نمود گردند.
برنارد تایبولت، رهبر« ث ژ ت»، بزرگترین اتحادیه کارگری فرانسه، در مصاحبهای که بدنبال این تظاهرات انجام داد با بزرگ خواندن این روز، تظاهرات پاریس را مهمترین رویداد اجتماعی فرانسه در سالهای اخیر اعلام نمود و گفت اگر به خواست ما پاسخ داده نشود ما مبادرت به تظاهرات دیگری خواهیم کرد و از استفاده از هیچ ابزاری در این راه دریغ نخواهیم کرد.
واکنش سارکوزی
سارکوزی رئیس جمهور فرانسه پس از تظاهرات پاریس طی مصاحبهای که انجام داد همچنان بر اجرای طرح خود که قرار است سن بازنشستگی را از ۶۰ سالگی به ۶۲ سال افزایش دهد تاکید کرد. فران سویس رهبر گروه پارلمانی حزب حاکم نیز در واکنش به تظاهرات پاریس در مصاحبه با فیگارو گفت: «اگر ما این رفرم را انجام ندهیم، امسال با یک کسر بودجه ۲۰ ملییارد یوری، ۴۵ ملیارد در سال ۲۰۲۰ و ۷۰ ملیارد در سال، ۲۰۳۰ مواجهه خواهیم بود.»
