خانم شیرین عبادی طی حضوری در آمریکا و سخنرانی در مجامع دانشگاهی، غرب را شدیدا مورد انتقاد قرار داد، و از نگرانی هایی که در کنفرانس استانبول بدنبال توافقهای ضمنی میان کشورهای ۱+۵ با ایران بر سر مسائل هستە ای موجب نادیده انگاشتن نقض حقوق بشر در ایران شده است، سخن گفت. ایشان گفتند:”من در مورد درخواست هایم از مقامات ایرانی ناامید شده ام. الان این درخواست ها را از افکار عمومی دنیا طلب می کنم.” این در حالیست که علیرغم تلاشهای پنهان و آشکار مقامات سیاسی دو طرف، با ابراز رضایتی ضمنی از نتیجه مذاکرات استانبول یاد می شود، و کنفرانس آتی در بغداد، ادامه راهبردی این نشست خواهد بود. اگر چه پروسه “گام بە گام” اعتماد سازی طی سالها گسست روابط سیاسی میان ایران و امریکا مستلزم یک فاصله زمانی خواهد بود. اگرچه تضمینهایی که مورد نظر ایران است در جهت تعدیل یا تعلیق تحریمها باز چیزی از نگرانیهایی که ویل سوندال وزیر خارجه دانمارک و رییس دوره ای پارلمان اروپا و همزمان مارک تونر سخنگو وزارت خارجه اند، کم نکرده است، اما عدم انتشار شفاف و روشن از مذاکرات آنچه را که اذهان نیروهای دمکرات و حقوق بشری ایران را دستخوش نوعی نگرانی از سیاستهای گروه مقابل با محوریت امریکا کرده است، معامله پنهان و پشت کردن به خواستهای حقوق بشریست که جنبش دمکراتیک مدنی ایران بهای بغایت گزافی برای آن پرداخته است. شفاف سازی و امکان مذاکرات دو جانبه میان ایران و امریکا,با توجه به بافت سیاسی رژیم ایران و نقش سناتورهای طرفدار اسراییل و همینطورحکومت اسراییل، از عدم رضایت در هر گونه توافقی در امور مسایل غنی سازی و انرژی هسته ای و تحریمهای غرب نیازمند زمان است، یک توافق ضمنی حتی کوتاه مدت, می تواند فرصتی برای نفس گیری های بعدی جمهوری اسلامی از زیر فشارهای اقتصادی سیاسی کنونی باشد. فرصتی طلایی در تجدید قوای نیروهای داخلی برای یورشی دیگر و سرکوب جنبش دمکراتیک داخل ایران.
جمهوری اسلامی طی این سه دهه نشان داده است که هیچگاه متفق خوبی برای تمکین به مقاولات سیاسی و بین المللی نبوده است. و هر گاه شرایط را مناسب دیده, یورش جدیدی را بر سرکوب جنبش توده ای مردم و نقض حقوق بشر و نیز زیر پا گذاشتن کلیه اصول و توافقات تدارک دیده است. به نظر می رسد که اتحادیه اروپا, هنوز دلواپس نقض حقوق بشر و حمایت بین المللی ایران از تروریسم است. و پذیرش اصول حقوق بشر و همکاری با نماینده ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر یکی از نکات مهم در کنفرانس اجلاس کشورهای ۱+۵ با ایران قرار داده است، گرچه محدود ساختن و مجبور ساختن جمهوری اسلامی به رعایت کلیه موازین پروتکل هسته ای گوشه ای از نگرانی های جهانیان است، اما هر گونه انفعال و کم توجهی غرب و دستگاههای حقق بشری به هر آنچه که در ایران اتفاق افتاده است و هنوز هم در بدترین شکل آن ادامه دارد, کمتر از معامله سیاسی اقتصادی، با حکومت در سرکوب و مبارزه علیه جنبش نیست. این امری بدیهی است که امروزه “مسایل حقوق بشری و دمکراسی را نمی توان یک مقوله محدود داخلی مربوط به حقوق سیاسی هر حکومتی خواند.” تمام انسانها و تمام بشریت الزاما به حفظ این موازین و ارزشها مکلفند و باید در راستای حفظ و تحکیم و استقرار آن در هر جایی با انسانی ترین اهرمها در صف دمکراسی بین المللی قرار گیرند.”من به سکوت دنیا درمورد نقض حقوق بشر اعتراض دارم.”
پاتریک کلاوسن، مدیر واحد تحقیقات در “انستیتو واشنگتن”، تصریح می کند که “غرب در تلاش معامله هسته ای با جمهوری اسلامی و پشت کردن به اپوزیسیون است”. او همچنین هشدار می دهد “جنبش دمکراتیک ایران، هرگز نمی پذیرد که بار دیگر از جانب غرب و امریکا تجربه کودتای سال ۳۲ علیه دکتر مصدق را بر کمر خود احساس کند.”
