قتل جرج فلوید شهروندسیاهپوست آمریکا در حین بازداشت، بار دیگر اعتراضات وسیعی را علیه تبعیض و نژادپرستی در این کشور برانگیختهاست. انتشار فیلمی از این قتل طوفانی از خشم و انزجار را موجب شده‌است. در این فیلم، جرج فلوید به مدت ۸ دقیقه و ۴۶ ثانیه، به پلیس سفید پوستی که زانویش را روی گردن او گذاشته، می‌گوید: «نمی‌توانم نفس بکشم». انتشار این فیلم، نه تنها موجب خشم و عصیان و شورش بسیاری از مردم آمریکا شده است، خشم و تاثر و حیرت همگان را از این همه خشونت علیه شهروندان رنگین‌پوست آمریکا در سراسر جهان برانگیختهاست. پزشکی قانونی رسما علت مرگ جورج فلوید را در اثر فشار به گردن او تایید کرده است.
از ۲۵ مه (۵خرداد۱۳۹۹(تاکنون، هر روزه میلیون‌ها تن در سراسر آمریکا و در بیش از ۷۵ شهر به خیابان‌ها آمده‌اند و با محکوم کردن نژادپرستی و تبعیض، خواهان اجرای عدالت و مجازات ماموران خاطی شده‌اند. مردمی که فریاد خود را علیه راسیسم بلند کرده‌اند، از ادامه‌ی کشتار شهروندان توسط افرادی که مسئولیت مراقبت و تامین امنیت آنان را دارند، خشمگین هستند و سرخوردگی خود از شکست تلاش‌ها برای اصلاح عملکرد پلیس، دستگاه قضایی و تحمل‌ناپذیری شرایط حاکم را فریاد می‌زنند. دامنه‌ی اعتراضات بسیار گسترده است. ابعاد اعتراضات و حضور وسیع سفید پوستان و دیگر اهالی آمریکا به‌خصوص نسل جوان در آن، نشاندهندهی آن است که بخش‌های بزرگی از جامعه‌ی مدنی آمریکا علیه خشونت و بی‌عدالتی متحد عمل می‌کنند.
دولت ترامپ سیاست مقابله با تظاهرات مردم و بازگرداندن آن‌ها به خانه‌های خود حتی با استفاده از ارتش را در پیش گرفته‌است. حضور ترامپ در کاخ سفید پشتیبانان دست راستی و نژادپرست او را به اعمال خشونت تشویق کرده‌است. طی این روزها نیز خود ترامپ لحظه‌ای از تشدید خشونت علیه معترضان غافل نشده‌است. او آشکارا نشان داده است که سیاست او برای پایان دادن به اعتراضات با توسل به قهر و خشونت است. در این میان، تظاهرات و تجمعات در برخی نقاط گاه با خشونت میان پلیس و بخشی از تظاهرکنندگان همراه بوده است. اما تلاش مسلط تظاهرکنندگان، هدایت اعتراضات در مجرای مسالمت است. تاکنون هزاران تن بازداشت شده‌اند و صدها تن دیگر زخمی و چند تن نیز کشته شده‌اند. همین درگیری‌های محدود نیز مورد سوءاستفاده‌ی دولت ترامپ و تهدید به اعمال حکومت نظامی قرار گرفته‌است. در برخی مناطق پلیس برای جلوگیری از تظاهرات اقدام به جلوگیری از تجمع جمعیت کرده‌است. در واشنگتن، پلیس و گارد ملی با استفاده از گاز اشک آور، گلوله‌ی پلاستیکی و نارنجک صوتی سعی کرده‌اند، تظاهرات مسالمت آمیز در برابر پارک کاخ سفید را متفرق نمایند. در مقابل اما، در برخی از شهرها و مناطق دیگر آمریکا، پلیس در همدلی با مردم در برابر شهروندان معترض زانو زده و ادای احترام نموده‌است. بسیاری از فرمانداران، دستورات کاخ سفید و رئیس جمهور را نادیده گرفته‌اند و تن به تهدیدات راسیستی و تبلیغات پوپولیستی ترامپ نداده‌اند و وزیر دفاع با اعزام ارتش برای فرونشاندن اعتراضات مخالفت کرده‌است.
خیزش برحق و عمومی مردم آمریکا علیه تبعیض و بی‌عدالتی با جرقه‌ی اعتراض به قتل جرج فلوید آغاز شده‌است، اما یادآور خیزش‌های مدنی بزرگ در تاریخ آمریکا از مخالفت با جنگ ویتنام تا جنبش مدنی دهه‌ی ۶۰ و دوران مارتین لوترکینگ است. همه‌ی شواهد حاکی از آن است که بعد از دهه‌ها، سیاست در آمریکا هر چه بیشتر به خیابان نیز کشیده می‌شود. طلیعه‌های آن با جنبش اشغال وال استریت و ده‌ها نمونه‌ی دیگر از جمله حضور قدرتمند کسانی مثل سندرز در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و نیز افرادی در میان نمایندگان منتخب کنگره که رسما خود را سوسیالیست و چپ می دانند، آغاز شده‌است. خیزش اخیر تکان دیگری بر دنیای سیاست در آمریکای کنسرن‌ها و میلیادرها و در جهت تغییر وضعیت به نفع اکثریت عظیم مردم است. به چالش کشیدن «اول آمریکا»ی ترامپ در ستیز با نهادهای بین المللی و تمامی دستاوردهای بشری از تلاش برای مقابله با تخریب محیط زیست تا آزادی و امنیت عمومی مردم است، که طی نزدیک به چهار سال گذشته در دگرستیزی، تشدید تضادهای بین المللی، رقابت‌های امپریالیستی و سلطه‌گرانه دولت آمریکا نمود بارز یافته‌است. با این حال، اگر مخالفت با جنگ ویتنام، مضمون یکپارچۀ مخالفت با این جنگ را داشت، اگر جنبش لوترکینگ مبارزه برای حقوق مدنی سیاهان بود، اگر «اشغال وال استریت» جهت گیری مشخص علیه نابرابری را داشت، هنوز نمی توان مضمون یک‌پارچه ای برای خیزش اخیر قائل شد. این خیزش همۀ این‌ها و بیشتر از این‌ها و در عین حال، هیچ کدام از آن‌ها نیست، در عین حال مجموعه‌ای از اهداف را درون خود حمل می‌کند.
ادامه‌ی اعتراضات سراسری مردم آمریکا از ۲۵ مه تاکنون نشاندهندهی عمق نفرت و انزجار از راسیسم و تبعیض ساختاری موجود در جامعه‌ی آمریکا و نگاه و اعتقادات جان سخت نژادپرستانه در دستگاه پلیس این کشور است که با روی کار آمدن دولت دست راستی و پوپولیست دونالد ترامپ بال و پر بیشتری یافته‌است. آمریکا به عنوان بزرگ‌ترین قدرت نظامی و اقتصادی جهان در کنار وجود آزادی‌ها و امکانات علمی و فنی، از تبعیضات و نابرابری هائی رنج می برد که به دلیل حاکمیت سرمایه داری نئولیبرال عمق و شدت کم نظیری یافته، همواره آبستن چنین فجایعی است. گسترش اعتراضات و سازمان‌یابی آن در تداوم خود می تواند با گذر از یک خیزش موضعی به یک جنبش پایدارِ مدافع حقوق شهروندی، جامعه‌ی آمریکا را یک گام بیشتر به پیش برده و عرصه را برای گرایش نژادپرست در صحنه‌ی سیاسی این کشور تنگ‌تر نماید.
اتحادیه‌ی اروپا انزجار خود را از قتل جرج فلوید اعلام کرده‌است و با محکوم‌کردن «هر نوع از خشونت و نژادپرستی»، ضمن حمایت از حق تظاهرات و اعتراض‌های مسالمت‌آمیز مردم، ضرورت لحظه را کاستن از دامنه‌ی تنش‌ها در جامعه‌ی آمریکا دانسته‌است. مردم در تعدادی از شهرهای اروپا به خیابان آمده، همراهی خود را با معترضان در آمریکا اعلام کرده اند.
جمهوری اسلامی دم را غنیمت شمرده، در حالی که بر دریای خون مردم ایران نشسته‌است، به دنبال بهره‌برداری ریاکارانه از خشونت پلیس آمریکا علیه مردم خود، به ریختن «اشک تمساح» برای مردم آمریکا دست زده‌است و خامنه‌ای طالب عذرخواهی هیئت حاکمه‌ی آمریکاست، اما خود حاضر نیست حداقل نام و تعداد قربانیان آخرین کشتاری را که در آبان‌ماه به دستور شخص او انجام شده‌است، اعلام کند یا دادخواهی خانواده‌های داغداری که عزیزانشان با شلیک پاسداران تحت فرمان او به هواپیمای مسافربری به قتل رسیده‌اند، پاسخگو باشد.
حزب چپ ایران (فدائیان خلق) با اعلام انزجار از تبعیض و جنایت علیه سیاه‌پوستان و دیگر رنگین پوستان در جامعه‌ی آمریکا، از خواست اجرای عدالت در مورد جرج فلوید و قتل‌های نژادپرستانه‌ی مشابه آن پشتیبانی می کند. خیزش علیه نژادپرستی و تبعیض، حق و نیاز مردم آمریکاست، ما از مبارزات مدنی مردم آمریکا حمایت می کنیم و آن را گامی در جهت رسیدن به یک جامعه‌ی انسانی و عادلانه می‌دانیم و با جنبش برابری‌طلبانه و ضد تبعیض در آمریکا همدل و همراه هستیم.
هیئت سیاسی اجرائی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
۱۴ خرداد ۱۳۹۹ – ۳ ژوئن ۲۰۲۰
