روز ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان است. سازمان ملل متحد در اجلاس خود در ۲۰ دسامبر ۱۹۹۳ بعد از تصویب بیانیه جهانی “رفع هرگونه خشونت علیه زنان”، روز ۲۵ نوامبر را روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان اعلام نمود. بیانیه خشونت علیه زنان را این گونه تعریف کرده است: “هرعمل خشونت آمیز علیه زنان که بر مبنای جنسیت آنان صورت گرفته باشد و زنان در پی آن آسیب جسمی، جنسی و یا روانی ببینند و یا رنجی را تحمل کنند. هم چنین تهدید به چنین عملی که به سلب آزادی زن بینجامد چه در حوزه اجتماعی و چه در حوزه خصوصی.”
تعیین روزی جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، این امکان را برای فعالین مدنی و زنان در کشورهای مختلف فراهم کرد که به شکل گسترده تری حساسیت اجتماعی را نسبت به این مسئله جلب کرده و آگاهی عمومی نسبت به این امر را بالا ببرند. در کشورهای پیشرفته همه ساله بودجه ای را به این موضوع اختصاص می دهند که از جمله در راه یاری رساندن به زنان مورد خشونت واقع شده و کمک به توانمند سازی آنان و مقابله با خشونت صرف می شود.
خشونت به اشکال مختلف بر زنان اعمال می شود. خشونت در عرصه خانواده، خشونت در عرصه اجتماعی و خشونت دولتی از جمله اشکال بروز آن هستند.
در کشور ما قوانین تبعیض آمیز از نمودهای بارز خشونت دولتی هستند. از این رو کمپین یک میلیون امضا با نیروی زنان فعال در چارسوی کشور در پی آن است که توجه زنان و مردان را به قوانین نابرابر جلب کرده و مبارزه مدنی و مسالمت آمیزی را برای تغییر قوانین پیش ببرد. این فعالین علیه خشونت، در هر جمع کوچک و یا در کوچه و خیابان با زنان رو در رو شده و با توضیح قوانین در پی جلب حمایت آنان هستند و هم اینان خود قربانی خشونت شده، دستگیر و به زندان افکنده می شوند. در همین یکسال گذشته بسیاری از این فعالین به این سرنوشت دچار شدند.
هم اکنون در تهران مریم حسین خواه از فعالین کمپین در زندان است و در سنندج روناک صفارزاده. دلارام علی که به ۲ سال حبس محکوم شده است و حکمش فعلا متوقف شده نمی داند تا کی آزاد است. بیش از ۳۰ تن از فعالین در طی سال گذشته دستگیر شدند و پس از آزادی نیز به طور پی در پی فراخوانده می شوند . کارگاه های آموزشی کمپین یک میلیون امضا، که با شرکت علاقمندان و با کمترین امکانات در شهرها برگزار می شود، مورد هجوم ماموران قرار می گیرد. تا کنون در شهرهای مختلف از جمله در سنندج، خرم آباد و رشت به این کلاس ها حمله شده و فعالین دستگیر شده اند.
حکومت می خواهد هنجارهای خود تعیین کرده را به همه زنان تحمیل کند و آنگاه که زنان از آن تن می زنند مورد خشونت در کوچه و خیابان قرار می گیرند. در بهار و تابستان گذشته ده ها هزار زن به بهانه مبارزه با مفاسد اجتماعی به جرم نوع پوشش و ظاهر مورد تعرض و خشونت مامورین قرار گرفتند. در ماه پیش ماموران زهرا بنی یعقوب پزشک جوان را در همدان در خیابان دستگیر کردند و دو روز بعد جنازه اش را به خانواده اش تحویل دادند و هیچ جوابگوی این خشونت آشکار و جنایت نیستند. حکومت ظاهر زنان را مصداق مفاسد اجتماعی می داند و زنان از این نظر خشونت روانی سنگینی را تحمل می کنند. مبارزه زنان با این تحمیلات همچنان ادامه دارد.
خشونت دولتی چنان سایه سنگین خود را بر زندگی زنان افکنده که در زیر آن، خشونت در عرصه خصوصی و خشونتی که به سبب سنت و فرهنگ به زنان روا داشته می شود کمتر پژواک می یابد. زنان زیادی در عرصه خصوصی عمدتا توسط مردان خانواده، پدر و برادر و همسر مورد اذیت و آزار قرار می گیرند. آزادی های اجتماعی از آنان سلب می شود و روابط شخصی آنها مورد کنترل قرار می گیرد. در این موارد مردان خانواده برای استمرار قدرت خود در خانواده به ضرب و شتم زنان می پردازند. هیچ نهاد اجتماعی وجود ندارد که امدادگر زنان در این موارد باشد. معدود مراکزی که مدافعین حقوق زنان برای مشاوره دادن دائر کرده بودند، به بهانه های واهی از جمله تحت عنوان رابطه با سازمان های خارجی و تلاش برای راه انداختن انقلاب مخملی، مهر و موم شده اند.
خشونت در عرصه خصوصی امری خصوصی نیست و زنان در محیط خانواده گروگان مردان خشونت جو نیستند. افزون بر آن، قربانیان خشونت های عرصه خصوصی، نیاز به یاری دارند. آن ها باید بتوانند آسیب های جسمانی را رایگان درمان کنند، برای غلبه بر آسیب های روانی امکان مشاوره داشته باشند و برای کسب استقلال اقتصادی یاری شوند. باید به کودکانی که در چنان محیطی پرورش می یابند کمک شود تا از عوارض آن در امان بمانند و به این طریق چرخه خشونت را متوقف کرد. مبارزه با خشونت در عرصه خصوصی خود امری اجتماعی است و نهادهای مدد رسانی به خشونت دیده ها، باید از کمک های دولتی بهره مند شوند.
در سال گذشته جنبش زنان خیزش چشمگیری برای مبارزه در راه حقوق زنان داشته، مبارزه با خشونت علیه زنان را پیش برده و دستاوردهای ارزنده ای داشته است. باید کوشید خشونت علیه زنان را به یک مسئله اجتماعی تیدیل کرد که هیچ نهاد سیاسی و مدنی قادر نباشد از کنار اآن بی تفاوت بگذرد. باید روز ۲۵ نوامبر را بعنوان روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان گرامی داشت و از مبارزه مبارزه فعالین جنبش زنان در این زمینه پشتیبانی کرد.
گروه کار زنان سازمان فدائیان خلق ایران(اکثریت)
۲۵ نوامبر ۲۰۰۷
