شاعر بانەای، اسماعیل کریمی، در عمر پنجاە سالگی زندگی را بدرود گفت. او با پرتاب خود از پنجرە منزلش بە عمر پر از رنج و مشقت خود پایان داد. اسماعیل با نام متخلص “کام ژین” (کدام زندگی)، شعر می سرود و در محافل ادبی و شعرخوانی آنان را برای دوستداران شعر و ادب قرائت می کرد. او انسانی بود با اعتماد بنفس بالا کە زندگی خود را از راە سیگارفروشی در خیابانها می گذراند. انسانی شریف، مهربان و مردمدار از تبار زحمتکشان میهن کە فقر را تا اعماق وجودش تجربە کرد. شاعری کە پناهش تنها شعر بود.
یادش گرامی
ساز ناساز
ای میهن
هنوز هم
در قلبم آتشی بپاست
همان فرزند سابق توام.
اگرچە اسیر
خاکستر ناکامی
نوروزانە کردستانم
اما اخگری ام
کە با نسیمی دوبارە شعلەور می شوم.
و این نوروز را
برای جنگل تاریخم بازگو خواهم کرد.
(کام ژین)
زیرنویس:
شعر از زبان کردی بە فارسی ترجمە شدەاست
