طرح پیشنهادی به کنگره دوازدهم، اساسنامه سازمان فداییان خلق ایران(اکثریت)

توضیح: بالاخره کنگره یازدهم سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) در بهار سال ۱٣٨٨ با تصویب اساسنامه پیشنهادی به چهار دهه فقدان ضوابط تشکیلاتی در سازمان خاتمه داد. هرچند در سال ۱٣۶۱ هم طرح اساسنامه سازمانی که از روی اساسنامه حزب توده ایران رونویسی شده بود، تقدیم اعضاء سازمانی شد. متأسفانه با یورش رژیم و سرکوب حزب توده ایران و متعاقب آن سازمان ما، اساسنامه مزبور موضوعیت خود را از دست داد و با شکست اردوگاه سوسیالیستی بکلی کنار گذاشته شد. ما برآن بودیم که با ارائه هم زمان طرح پیشنهادی “برنامه” و “اساسنامه” سازمان فدائیان خلق ایران- اکثریت، به کنگره یازدهم سازمان در بهار گذشته، به نیاز چندین ساله سازمان و اعضاء و هواداران آن پاسخی در خور و البته متناسب با توان خویش داده باشیم. هرچند که موفق شدیم برنامه پیشنهادی خود را به کنگره ارائه دهیم. متأسفانه تلاش ما برای تدوین طرح اساسنامه ای، جهت ارائه به کنگره ی یازدهم سازمان، بعلت برگزاری زودتر از موعد آن کنگره ناموفق ماند. با کمال تأسف کنگره که اصلی ترین دستور جلسه آن تصویب برنامه سازمان بود. در چند ماه آخر به تصویب اساسنامه تغییر یافت. با تصویب کلیت اساسنامه پیشنهادی، فضا برای طیف های رادیکال ها و کمونیست ها در سازمان تنگ تر و امکان ادامه فعالیت آنها نیز محدودتر گردید. این اساسنامه به ادامه سیاست رهبری سازمان در گذشته، مبنی بر حذف عامدانه نیروهای داخل کشور از حیات سیاسی و تصمیم گیری های کلان سازمان صحه گذاشت. ما طی بیانیه ای تحت نام “بحران در سازمان ما، به بهانه استعفای رفیق احمد فرهادی” به این موضوع پرداختیم، هرچند با بایکوت سایت سازمان و سایت های همسو مواجه گردید. چنین روند ناخوشایندی ما را بر آن داشت تا مجدداً تدوین طرح پیشنهادی اساسنامه را در دستور کار خود قرار دهیم. با فراخوان کمیسیون اسناد پایه ای سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) برای نقد دو سند “سیما و ارزش های پایه ایی سازمان” و “اساسنامه سازمان”، بر آن شدیم که بجای نقد طرح اساسنامه ارائه شده، که کلیت آن قبلاً به تصویب کنگرۀ یازدهم رسیده بود، اساسنامه پیشنهادی خود را بعنوان آلترناتیو آن و برای طرح در کنگرۀ دوازدهم سازمان منتشر و در معرض قضاوت عموم قرار دهیم. رفقا و نمایندگان محترم کنگرۀ؛ متن زیر حاصل دو سال تلاش تعدادی از یاران شما در داخل کشور است، امیدواریم با حمایت و نقد پویای شما فدائیان خلق، بعنوان سند پایه به تصویب کنگره دوازدهم سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) برسد. مقدمه: سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)، از دل جنبش فدائیان خلق که در دهه ۴۰ در پیکار علیه دیکتاتوری شاه با آرمان آزادی و سوسیالیسم و تحت تأثیر جنبش های آزادیخواهانه و انقلابی دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۴۰ در کشورهای مختلف به ویژه در کوبا، ویتنام و فلسطین شکل گرفت، برخاسته است. جنبشی که هدف پایدار آن خدمت به کارگران و زحمتکشان، تأمین استقلال، صلح، آزادی، و عدالت اجتماعی برای مردم و کسب استقلال و پیشرفت اقتصادی ایران بوده است. با توجه به اوضاع سیاسی- اقتصادی کشور، خفقان و سرکوب حاکم، ضعف جنبش کارگری و با توجه به صف بندی های جهانی و تجربه جنبش های آزادیبخش منطقه و جهان، بدون شک جنبش فدائی مولود طبیعی و منطقی شرایط آن روز جامعه ما بود. سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)، بعنوان سازمانی کمونیستی و مدافع حقوق طبقه کارگر و زحمتکشان شهر و روستا، تشکل داوطلبانه و آگاهانه عناصر پیشرو طبقه کارگر، زحمتکشان شهر و ده و روشنفکران انقلابی ایران است، که اساسنامه سازمان را پذیرفته و در راه تحقق برنامه آن پیکار می کنند. سازمان ما یکی از گردان های سیاسی طبقه کارگر ایران و بخشی از جنبش جهانی کمونیستی- کارگری می باشد. سازمان ما مدافع پیگیر منافع و خواست های ترقی خواهانه همه مردم ایران و رزمنده راه آزادی و بهروزی توده هاست. سازمان ما برای متحد و متشکل کردن مردم ایران علیه امپریالیسم جهانی و جمهوری اسلامی مبارزه می کند. ما سازمان و پیکار آن را بخشی از جنبش چپ ایران و پیکار تاریخی آن در طول بیش از ۱۰۰سال مبارزه در راه صلح، آزادی، عدالت اجتماعی و سوسیالیسم می دانیم. سازمان به جهت ماهیت طبقاتی و جهان بینی خود، سازمان پیگیرترین میهن پرستان ایران و معتقد به انترناسیونالیسم پرولتری است. و برای تأسیس انترناسیونال کارگری جدید بر محور اتحادیه های کارگری و مستقل از دولت با مشارکت احزاب کارگری، کمونیست ها، سوسیالیست های چپ، و چپ های کارگری آزاداندیش و باورمند به مبارزه طبقاتی و سوسیالیسم بعنوان نظامی اجتماعی و قابل دسترس، تلاش می ورزد. به نظر سازمان ما انترناسیونالیسم کارگری تنها آلترناتیو مناسب جهانی سازی سرمایه است، و شعار” کارگران جهان متحد شوید” هنوز هم یگانه شعاری است که می تواند کارگران و زحمتکشان جهان را به مقابله با سرمایه داری و پروژه جهانی سازی آن و انباشت سرمایه و تشدید استثمار برانگیزاند. میهن پرستی و انترناسیونالیسم دو خصلت بهم پیوست و مکمل یکدیگر سازمان ما است. سازمان از رزم تاریخی، از حقانیت انقلابی و از آماج های انسانی، میهن پرستانه و انترناسیونالیستی جنبش کمونیستی ایران پیگیرانه و تا به آخر پاسداری می کند، میراث آن را میراث خود می شناسد. سازمان با تمام نیرو در راه نزدیکی، بسط همکاری و اتحاد عمل و تأمین وحدت همه پیروان سوسیالیسم علمی در حزب واحد طبقه کارگر ایران پیکار می کند. سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)، سازمانی سیاسی است که برای تأمین صلح، استقلال، آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی مبارزه می کند. هدف نهائی سازمان، استقرار سوسیالیسم در ایران است، و نخستین گام برای تحقق این هدف، را برقراری جمهوری دمکراتیک فدرال با سمت گیری سوسیالیستی و تلاش برای توسعه سیاسی و اقتصادی کشور می داند. در این راستا دفاع از حقوق بشر، مبارزه برای حفظ محیط زیست، پیکار برای تأمین برابر حقوقی شهروندان صرفنظر از جنسیت، مذهب، ایدئولوژی و تعلقات ملی- قومی و همبستگی بین المللی، ارزش ها و باورهای سازمان را تشکیل می دهند. آرمان سازمان ما سوسیالیسم است، و سازمان ما در راه برانداختن بهره کشی انسان از انسان و برای دست یابی به نظام سوسیالیستی مبارزه می کند. ابزار دستیابی به سوسیالیسم دستآوردهای علمی و دانش بشری است. از اینرو سوسیالیسم علمی، تئوری راهنمای عمل سازمان می باشد. سازمان ما نظریه های مارکس، انگلس، لنین و دیگر تئوریسین های کمونیست را ارج نهاده و از کاربست پویای این نظریات و تلاش برای تکوین و تکامل آن مدافعه می نماید. در عین حال سازمان ما در تدوین و تنظیم برنامه، خط مشی سیاسی و امور تشکیلاتی خود، از مجموعه اندیشه و دانش پیشرو و معاصر بهره می برد. سازمان ما در طی چهار دهه پیکار خود فراز و نشیب هایی بسیار را پشت سر گذاشته، و تجارب بسیار اندوخته و برای تصحیح و تکامل دیدگاه ها، برنامه و سیاست خود کوشیده است. سازمان ما اکنون با درس آموزی از تجارب “انقلاب ۵۷” و مرزبندی با اشتباهات و دیدگاه هایی که منجر به حمایت سازمان از رژیم ضددمکراتیک و ارتجاعی جمهوری اسلامی گردید و نیز با بهره گیری از تجارب ناشی از فروپاشی “اردوگاه سوسیالیسم”، دریوزگی “سوسیال دموکراسی” به درگاه سرمایه داری و تحولات چپ در عرصه بین المللی، می کوشد برنامه سیاست و عمل خود را منطبق با واقعیات جامعه و جهان امروز تنظیم نماید. سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) در راستای باور به ارزش های انسانی و عموم بشری، خواهان تأمین منافع ملی و استقلال کشور، صلح و برقراری سوسیالیسم می باشد. به نظر ما دموکراسی و عدالت اجتماعی در پیوند تنگاتنگ با هم قرار دارند. ما به پیوند عدالت اجتماعی با رشد اقتصادی، معتقد هستیم. سازمان ما خواهان صلح پایدار جهانی، زدایش جنگ از حیات بشریت و خلع سلاح همگانی است. ما دفاع پیگیر از استقلال کشور و منافع ملی را با دفاع از مناسبات برابرانه و برادرانه میان همه ی ملل جهان پیوند می دهیم. سازمان ما مدافع حقوق بشر بوده و برهمین پایه علیه هرگونه ستم ملی، طبقاتی، جنسی، نژادی، مذهبی و عقیدتی مبارزه می کند. در شرایط جهان امروز حفظ محیط زیست و ممانعت از مداخلات زیان بار در طبیعت زیست یکی از هدف های بزرگ بشریت است. این هدف یکی از آماج های اصلی برنامه های سازمان است. از اینرو مدافع همبستگی بین المللی در دفاع از صلح، محیط زیست، مبارزه علیه نظام اقتصادی غیرعادلانه جهان کنونی و سلطه گری کشورهای پیشرفته سرمایه داری و تلاش عمومی برای رعایت حقوق بشر و تحقق دموکراسی و عدالت اجتماعی هستیم و از مبارزات آزادی خواهانه و عدالت خواهانه مردم سایر کشورها حمایت می کنیم ما در راه تحقق ارزش هایی که برشمرده شد پیکار می کنیم و سوسیالیسم را به عنوان آرمان والای خود که تجسم چنین ارزش ها و تمایلات انسانی است، می دانیم. به نظر ما سرمایه داری سرمنشاء ستم طبقاتی، بی عدالتی، بهره وری غارتگرانه از طبیعت، جنگ و بیکاری توده ای و منشا بسیاری از نابسامانی ها و ناهنجارهای اجتماعی است. سرمایه داری در آستانه ی قرن بیست و یکم آشکارا ناتوانی خود را در پاسخ گویی به معضلات بشر که خود موجد بسیاری از آنها بوده است، نشان می دهد. ما سوسیالیسم را که در آن انسان در مرکز توجه قرار دارد، به عنوان یک ضرورت برای حل این معضلات میدانیم. ما هم زمان با مبارزه برای سوسیالیسم، برای اشاعه و نهادینه شدن اندیشه دموکراسی، عدالت خواهی، برابری حقوق زن و مرد، و تنظیم رابطه ی انسان با طبیعت در جامعه نیز مبارزه می کنیم. فداییان خلق به عنوان اعضای بزرگترین سازمان سکولار ایران می خواهند یک جمهوری دمکراتیک- فدرال با سمت گیری سوسیالیستی را جایگزین نظام تئوکراسی فعلی نمایند. آنها برای برقراری حکومتی که آزادانه و به صورت مسالمت آمیز انتخاب شده باشد تلاش می کنند. این هدف وسیعاً مورد پشتیبانی مردم ایران است. و برای دستیابی به این اهداف، ما فدائیان بر ارزش های دموکراتیک و سوسیالیستی تکیه می کنیم. ما ضد برتری طلبی جنسی بوده و خواستار دنیایی که بر پایه ی همکاری بین المللی و همزیستی مسالمت آمیز میان ملت ها و میان فرهنگ های مختلف بنا شود، هستیم. ما نیز نگران آینده ی این سیاره ایم. فصل اول: سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) ماده ۱- نام سازمان: سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) که در این اساسنامه به اختصار سازمان نامیده می شود. ماده ۲- آرم سازمان: گل سرخ پنج برگ، میانه زرد و با ساقه و برگ سبز، خمیده به چپ ماده ٣- حوزه فعالیت: کل کشور ایران در حوزه فعالیتی سازمان قرار دارد و دفتر مرکزی سازمان در شهر تهران مستقر خواهد بود. تبصره یک: در شرایط سرکوب فعلی که فعالیت سازمان در داخل کشور غیرعلنی می باشد و اکثر رهبران و کادرهای سازمانی در مهاجرت اجباری بسر می برند، بخشی از فعالیت سیاسی و تشکیلاتی سازمان در خارج از کشور متمرکز بوده و به تبع آن مرکزیت سازمان نیز در خارج از ایران استقرار یافته است. فصل دوم: عضویت ماده ۴- شرایط عضویت در سازمان: ۱- داشتن تابعیت ایرانی ۲- داشتن حداقل ۱٨ سال تمام ٣- پذیرش برنامه و اساسنامه سازمان ۴- عدم عضویت در دیگر احزاب، سازمان ها و اتحادیه های سیاسی ماده ۵- شرایط پذیرش: ۱- پذیرش عضو در سازمان انفرادی است، که به پیشنهاد سازمان پایه و یا کارگروه تشکیلاتی، توسط “کمیسیون پذیرش عضو” انجام می پذیرد. ۲- تقاضای عضویت به صورت کتبی و با پرکردن فرم ویژه عضویت صورت می گیرد. ٣- متقاضی عضویت باید از جانب دو عضو سازمانی که دارای حداقل سه سال سابقه عضویت در سازمان هستند، معرفی شوند. ۴- پذیرش عضویت در سازمان برای شش ماه بصورت آزمایشی می باشد. پس از شش ماه در صورت تأیید سازمان پایه و ارگان بالاتر و یا کارگروه تشکیلاتی عضویت وی رسمی گردیده و از تمامی حقوق یک عضو برخوردار می گردد. اعضای آزمایشی سازمان، از تمامی حقوق اعضای رسمی بجز حق انتخاب کردن و انتخاب شدن برخوردار می باشند. ۵- تصمیم به لغو عضویت به پیشنهاد واحد پایه و پس از تصویب در شورای مرکزی رسمیت می یابد. حق شکایت به نهاد رسیدگی به شکایات و داوری (رشد) و کنگره برای کسی که عضویت اش لغو شده محفوظ است. ۶- در داخل کشور پذیرش اعضای هسته های مستقل تشکیلاتی و اخراج آنها، صرفاً توسط خود هسته های مستقل انجام می پذیرد. تبصره دو: اعضای سابق سازمان که تاکنون رسماً استعفاء نداده و یا عضویت آنها لغو نگردیده، در صورت تمایل به همکاری می توانند با تأیید یک عضو سازمان که حداقل دارای سه سال سابقه عضویت باشد، به فعالیت مشترک بازگردند. تبصره سه: پیوستن و یا ادغام گروه، سازمان و یا تشکل های کارگری که بطور دسته جمعی خواهان عضویت در سازمان می باشند، با تأیید شورای مرکزی سازمان خواهد بود. ماده ۶- وظایف اعضاء: ۱- فعالیت در راستای پیش برد وظایف سازمانی و تلاش برای تحقق اهداف برنامه ای و سیاست های سازمان ۲- پرداخت حق عضویت و جمع آوری کمک مالی برای سازمان ٣- رعایت اساسنامه و التزام به مصوبات کنگره و شورای مرکزی ۴- شرکت در یکی از ارگان های سازمانی و قبول مسئولیت ۵- رعایت انضباط و حفظ اسرار سازمانی ماده ۷- حقوق اعضاء: ۱- حق انتخاب کردن و انتخاب شدن در ارگانهای سازمانی ۲- مشارکت در تدوین سیاست ها و اراده سیاسی سازمان، اطلاع از مسائل و تصمیمات سازمان ٣- شرکت در بحث های نظری، برنامه ای و سیاسی سازمان، بیان آزادانه نظرات خود در اجلاس ها، رسانه های سازمانی و غیر سازمانی به شکل فردی و یا جمعی ۴- حق تشکیل جلسه و همکاری با دیگر اعضای سازمان برای مشاوره، تدوین و تنظیم نظرات، اسناد، قرارها و پیشنهادها برای ارائه به ارگان های سازمانی ۵- مشارکت در نظرسنجی ها و هم پرسی ها، ارائه درخواست ها، پیشنهادها و طرح های خود، و داوطلب شدن برای پذیرش مسئولیت در ارگان های سازمانی ۶- شرکت در تشکل های صنفی، دمکراتیک و سازمان های غیر دولتی ۷- شرکت در تمامی جلساتی که برای بررسی رفتار، فعالیت ها و خطاهای وی برگزار می گردد. ٨- حق شکایت از دیگر اعضای سازمان و ارگان ها به نهاد رسیدگی به شکایات و داوری (رشد) تبصره چهار: اعضای سازمان در صورت مخالفت با سیاست های سازمانی در امور غیر برنامه ای و اساسنامه، می توانند از تبلیغ آن خودداری نمایند. ماده ٨- ضوابط انضباطی: برای تخلف از اساسنامه و تبلیغ علیه برنامه سازمانی، سوء استفاده از موقعیت تشکیلاتی و عدم پرداخت حق عضویت برای سه ماه متوالی بدون داشتن عذر موجه، متناسب با تخلف انجام گرفته مجازات های زیر درنظر گرفته می شود: ۱- تذکر رسمی ۲- توبیخ کتبی ٣- سلب مسئولیت سازمانی ۴- تنزل موقعیت سازمانی ۵- تعلیق عضویت (حداکثر برای ۶ ماه) ۶- اخراج از سازمان تمامی مجازات های ذکر شده بایستی به تأیید ارگان بالاتر رسیده باشد. سلب مسئولیت سازمانی، تنزل موقعیت سازمانی، تعلیق عضویت و اخراج از سازمان بایستی به تأیید شورای مرکزی سازمان برسد. برای اخراج هر عضو حداقل آرای موافق دو سوم اعضای شورای مرکزی ضروری است. بازگشت عضو اخراج شده تنها با تأیید شورای مرکزی میسر می باشد. برای عضو اخراج شده حق اعتراض به نهاد رسیدگی به شکایات و داوری (رشد) و کنگره سازمان محفوظ می باشد. ماده ۹- ارزش گذاری: فعالیت در راستای تحقق وظایف سازمان، یک ارزش است. فعالیت اعضاء در سطوح مختلف سازمان، ارج گذاشته می شود. ارگان های بالاتر حق دارند در مورد ارگان ها و اعضای تحت مسئولیت خود تصمیمات تشویقی اتخاذ نمایند. فصل سوم: اصول تشکیلاتی ماده ۱۰- سانترالیسم دمکراتیک ساختار تشکیلاتی سازمان تلفیقی است، آگاهانه و داوطلبانه از دمکراسی و سانترالیسم، با اولویت دمکراسی. یکی از اصول مهم سازمانی، دمکراسی درون سازمانی است. “روابط “دمکراتیک” درون سازمانی یعنی کوشش برای مهیا کردن شرایط مداخله ی یک سازمان سیاسی در نبرد طبقاتی، اگر قرار باشد که تقابل این برداشت های مبارزه های مشترک نباشد، این تجربه های مهم، جمع بندی نخواهد شد و فراموش خواهند گردید. “سانترالیسم” چیزی نیست مگر کوشش “داوطلبانه” یکایک کمونیست ها برای درک مشترک از برنامه ای که در مبارزه و تجربه کسب می گردد. سانترالیسم بدون دمکراسی و بالعکس، دمکراسی بدون سانترالیسم ، بی معناست. این دو لازم و ملزوم یکدیگرند. در تشکیلات داخل کشور و در شرایط حاضر محدودیت هایی برای دمکراسی تحمیل گردیده، که این محدودیت ها تحت هیچ شرایطی نمی تواند مانع از بیان نظرات اعضاء و انتشار بیرونی آن گردد. بر همین اساس ما معتقد به: ۱- انتخابی بودن همه ارگان ها با رأی مخفی و پاسخگو بودن به انتخاب کنندگان ۲- تصمیم گیری، نظارت و کنترل جمعی، همراه با مسئولیت فردی یا جمعی ٣- گزارش دهی و اطلاع رسانی منظم ارگان های بالایی به ارگان های پایینی و بالعکس ۴- تنوع در نظر و وحدت در عمل ۵- علنیت و آزادی بیان و انتقاد، زیربنای تشکیلاتی بشمار می رود ۶- حقوق برابر برای تمامی اعضای سازمانی ۷- همه اعضای سازمانی بایستی در تصمیم گیری های مشارکت داشته و تصمیمات با اکثریت آراء اخذ گردد. ٨- اعضاء می توانند با اطلاع به سازمان از تبلیغ مواردی که تصمیمات شورای مرکزی مغایر دیدگاه های آنهاست، امتناع نمایند. تبلیغ برنامه ی سازمان و رعایت اساسنامه شامل این مورد نخواهد بود. ۹- پایه و اساس فعالیت های سازمانی را مصوبات کنگره های سازمانی تعیین خواهد نمود. ۱۰- مسائل مورد اختلاف را می توان در سازمان به همه پرسی گذاشت. ماده ۱۱- فراکسیون: شکل گیری فراکسیون های نظری در یک حزب سیاسی از اصول مهم و شروط ضروری تکوین یک حزب کارگری است. اگر بحث های مربوط به اختلاف های درونی به شکلی خردمندانه از طریق “فراکسیون های نظری” سازمان دهی شوند. قابل حل خواهند بود. “سانترالیسم دمکراتیک” بدون حق تشکیل فراکسیون، و فراکسیون بدون سانترالیسم دمکراتیک بی معناست. از این رو حق تشکیل فراکسیون ها با گرایش نظری در سازمان برسمیت شناخته می شود. اعضاء سازمانی که حداقل در یکی از عرصه های مسائل دیدگاهی، برنامه ای و یا سیاسی دارای اشتراک نظر می باشند، می توانند برطبق ضوابط زیر مبادرت به تشکیل فراکسیون نمایند. ۱- فراکسیون دارای پلاتفرم، نام و هویت جمعی می باشد. که یک از نفر را بعنوان رابط به شورای مرکزی معرفی می نماید. ۲- فراکسیون صرفاً در زمینه های نظری و فکری تشکیل می شود و تبدیل و یا استفاده تشکیلاتی از آن ممنوع است. ٣- فراکسیون ها می توانند مبادرت به برگزاری جلساتی برای تدوین نقطه نظرات خود بنمایند. ۴- فعالیت فراکسیون ها شفاف و علنی است. و اقدامات آن نبایستی موجب نقض اساسنامه سازمان گردد. ۵- هر عضو فراکسیون، در چارچوب اساسنامه موظف به تبعیت از اکثریت و اجرای کلیه تصمیمات سازمانی است. ۶- فراکسیون ها می توانند در انتخاب ارگان های مرکزی لیست بلوکی ارائه نمایند. ۷- در کنفرانس ها و کنگره های حزبی نمایندگان منتخب گرایش ها براساس میزان آرای نسبی که به دست می آورند، حضور خواهند داشت. و در صورت کسب حداقل ۱۰درصد آراء توسط لیست فراکسیون در انتخابات اعضای شورای مرکزی، فردی که بیشترین آراء را از بین لیست مزبور کسب نموده، به عنوان نماینده فراکسیون، به عضویت شورای مرکزی درخواهد آمد. ٨- هزینه فعالیت های فراکسیون ها از محل کمک مالی اعضاء فراکسیون تأمین می گردد، و هیچ یک از فراکسیون ها مجاز به اخذ حق عضویت مضاعف و یا جمع آوری کمک مالی از افراد غیر عضو فراکسیون نمی باشد. ۹- هیچ یک از فراکسیون ها نمی توانند بطور مستقل در نهادهای توده ای فعالیت نموده و یا با احزاب و نیروهای سیاسی همکاری و اتحاد سیاسی برقرار نمایند. ۱۰- فراکسیون ها از حقوق برابر برخوردار بوده، و در هر حال حقوق فراکسیون ها نمی توان موجب تحدید حقوق اعضاء شود. ۱۱- بخشی از نشریات و سایت های سازمانی برای انعکاس نظرات اعضاء اختصاص داده می شود. در عین حال اعضای فراکسیون می توانند دیدگاه های و نظراتشان در سایت ها و نشریات غیر سازمانی منتشر نموده یا خود مبادرت به ایجاد سایت بنمایند. ایجاد سایت مزبور و انعکاس نظرات فراکسیون در سایت های غیر سازمانی نبایست در تضاد با برنامه و ناقض اساسنامه سازمان باشد. ۱۲- هر فراکسیونی حق دارد برای انعکاس نظرات و دیدگاههای خود سایتی را راه اندازی نموده و یا در رسانه های خارج از سازمان انتشار دهد. ماده ۱۲- همه پرسی: شورای مرکزی سازمان در مواردی که نمی تواند به جمع بندی واحدی دست یابد، و یا اتخاذ تصمیمی که تأئید و همدلی اکثریت قاطع اعضای سازمان را مطالبه می کند، مجاز به برگزاری همه پرسی از اعضای سازمان می باشد. ۱- همه پرسی، رأی گیری از همه اعضای سازمان در خصوص موضوع معین و مشخصی است. ۲- تنها مضامین تک موضوعی می تواند به همه پرسی گذاشته شود. ٣- انتخاب مسئولین سازمانی و تصویب اسناد دیدگاهی، برنامه ای و اساسنامه مشمول همه پرسی نمی شوند. ۴- درخواست یک پنجم اعضای سازمان برای برگزاری همه پرسی در مورد موضوعی خاص یا یکی از تصمیمات و مصوبات ارگان های مرکزی کافی است. ۵- همه پرسی زمانی از اعتبار برخوردار بوده و نتیجه آن الزام آور می باشد، که حداقل دو سوم اعضای سازمان در همه پرسی شرکت داشته و بیش از ۶۰ درصد به آن رأی موافق داده باشند. فصل چهارم: ساختار تشکیلاتی ماده ۱٣- تقسیم بندی تشکیلاتی: ساختار تشکیلاتی سازمان از دو بخش خارج از کشور و داخل کشور تشکیل می گردد، و تا زمانی که امکان فعالیت علنی بوجود نیآمده هر دو بخش با ساختارهای متفاوتی سازماندهی خواهد گردید. در سازماندهی تشکیلاتی و بخصوص در سازماندهی هواداران سازمان و اعضائی که ارتباطشان با سازمان قطع گردیده، شورای مرکزی می تواند از فضای مجازی استفاده نماید. ولی در هر حال سازماندهی اعضاء تشکیلات هرمی و به شکل واقعی صورت خواهد گرفت. الف- خارج از کشور: واحد پایه ۱- سازماندهی اعضای تشکیلات خارج از کشور سازمان در واحدهای پایه، و براساس تقسیم بندی های شهری، کشوری و منطقه ای خواهد بود. ۲- واحد پایه اساس تشکیلات سازمانی است و در مناطقی که حداقل سه عضو سازمان حضور داشته باشند تشکیل می شود. ٣- واحدهای پایه در محدوده زندگی و محیط کار اعضای سازمان در یک شهر تشکیل می گردد. و در صورت نرسیدن به حدنصاب شورای مرکزی سازمان می تواند، اعضای سازمانی در شهرهای مجاور، یک کشور و یا یک منطقه را در واحد پایه مشترکی سازماندهی کند. ۴- واحد پایه رابط اصلی ارگان های رهبری سازمان با اعضای سازمان و توده های مردم می باشد. ۵- مسئول واحد پایه مؤظف است گزارش حوزه را به شورای مرکزی و تصمیات رهبری سازمان را به اعضاء منتقل نماید. ۶- تمامی واحدهای پایه در تصمیمات محلی خود در چارچوب برنامه و سیاست های سازمانی خود مختارند. ۷- در صورتی که تعداد واحدهای پایه در یک شهر و یا یک کشور بیش از دو واحد باشد، کمیته شهری و کشوری تشکیل خواهد گردید. ٨- جلسات واحدها و کمیته های شهری و کشوری با حضور نصف بعلاوۀ یک اعضاء رسمیت می یابد. ب- داخل کشور: هسته های مستقل ۱- اعضای داخل کشور سازمان، در هسته های مستقل و بر اساس روابط شخصی و اعتماد متقابل، و در محل زندگی و تولیدی اعضاء سازماندهی می گردد. ۲- هسته های مستقل داخل کشور با حضور یک عضو می تواند تشکیل گردد. حداکثر اعضاء نیز با تشخیص اعضای هسته مستقل در داخل کشور تعیین خواهد شد. ولی توصیه می شود از گسترش بیشتر اعضاء خودداری گردد. ٣- ارتباط هسته مستقل داخل کشور با سازمان، از طریق شخص سومی از اعضای سازمان برقرار می شود، که در خارج از کشور ساکن بوده و مورد اطمینان و اعتماد اعضای هسته مستقل است. در صورت درخواست هسته های مستقل و تأیید شورای مرکزی سازمان، شعبه تشکیلات داخل کشور می تواند رابط هسته های مستقل را خود تعیین نماید. ۴- تمامی هسته های مستقل در تصمیمات خود از در چارچوب برنامه و سیاست های سازمان از استقلال کامل برخوردار می باشند. ۵- رهبری سازمان و اعضای مقیم خارج از کشور به هیچ وجه مجاز نیستند، در تصمیم گیری های هسته های مستقل در خصوص چگونگی فعالیت های آنان مداخله نمایند. اما می تواند نظرات مشورتی خود را برای اتخاذ تصمیم به هسته های مستقل منتقل سازند. ۶- شعبه تشکیلات داخل کشور مسئول برقراری ارتباط با هسته های مستقل از طریق رابط هسته ها می باشد. اعضای این شعبه به لحاظ سلامت امنیتی بایستی از افراد مورد وثوق شورای مرکزی و با سابقه بیش از بیست سال باشند. ۷- هسته های مستقل رابط اصلی سازمان با اعضا و دوستداران سازمان و توده های مردم می باشد. ٨- جلسات هسته های مستقل داخل کشور با حضور نصف بعلاوۀ یک اعضاء رسمیت می یابد. ماده ۱۴- کنگره: الف- وظایف کنگره: ۱- کنگره عالی ترین ارگان تصمیم گیری سازمان است که از نمایندگان منتخب واحدهای سازمانی تشکیل می گردد. ۲- کنگره خط مشی، برنامه، اساسنامه، و جهات عمومی سیاست ها و فعالیت های سازمان را بررسی و تصویب می کند، و در صورت لزوم آنها را مورد تجدید نظر قرار می دهد. ٣- کنگره اعضای شورای مرکزی، کمیسیون مالی، کمیسیون تدارک انتخاب ارگان های مرکزی و نهاد رسیدگی به شکایات و داوری “رشد” را با رأی مخفی برمی گزیند. کاندیداهای عضویت در ارگان های مزبور، لازم است حداقل پنج سال سابقه عضویت در سازمان و فعالیت مستمر در ارگان های سازمان را داشته باشند. ۴- کنگره گزارش فعالیت ارگان های منتخب خود را مورد بررسی و ارزیابی قرار می دهد. ۵- تصمیمات کنگره با رأی اکثریت مطلق (نصف بعلاوۀ یک) اعضای حاضر در کنگره رسمیت می یابد. اساسنامه، برنامه و اسناد دیدگاهی با حداقل دو سوم آراء تصویب می شود. ۶- اتحاد سازمانی با احزاب و سازمان های دیگر، پذیرش عضویت دسته جمعی اعضای احزاب و سازمان های دیگر صرفاً از اختیارات کنگره سازمانی می باشد. ۷- کنگره عالیترین و بالاترین مرجع رسیدگی به شکایات است، و می تواند برای تمامی مسائل سازمان اتخاذ تصمیم نماید. ٨- تصویب آیین نامه برگزاری کنگره با دو سوم آراء از وظایف کنگره می باشد. ب- ترکیب کنگره ۱- اعضای واحدهای سازمانی با حق رأی مساوی، نمایندگان کنگره را انتخاب می کنند. ۲- اعضای شورای مرکزی، کمیسیون مالی، کمیسیون تدارک انتخاب ارگان های مرکزی و نهاد رسیدگی به شکایات و داوری “رشد” با حق رأی در کنگره شرکت می نمایند. این افراد در انتخاب نمایندگان شرکت ندارند. ٣- کمیسیون تدارک انتخاب ارگان های مرکزی شش ماه قبل از برگزاری کنگره عادی و سه ماه قبل از تشکیل کنگره فوق العاده، نسبت بین تعداد نمایندگان و اعضای تشکیلات را تعیین، و دستورکار کنگره را اعلام می کند. ۴- هسته های مستقل داخل کشور می توانند نمایندگان خود را ازبین اعضای خود و یا از بین اعضای هم سوی سازمانی در خارج از کشور انتخاب و به کمیسیون تدارک انتخاب ارگان های مرکزی معرفی نمایند. ۵- کمیسیون تدارک انتخاب ارگان های مرکزی در همآهنگی با کمیسیون تشکیلات داخل کشور چگونگی و نسبت نمایندگان داخل کشور را تعیین می کنند. و این دو مؤظف اند شرایط امنیتی را برای حضور رفقای داخل کشور فراهم سازند. ج- فراخوان کنگره ۱- کنگره عادی به فاصله دو سال از کنگره قبلی تشکیل می گردد. ۲- کنگره فوق العاده، به درخواست یک پنجم اعضای سازمان و یا یک سوم اعضای شورای مرکزی تشکیل می گردد. ٣- برگزاری کنگره عادی و دستور جلسه آن بایستی شش ماه قبل و در مورد کنگره فوق العاده سه ماه قبل از برگزاری کنگره اعلام خواهد شد. ۴- کمیسیون تدارک انتخاب ارگان های مرکزی مسئول برگزاری و اعلام دستور کار کنگره می باشد. و شش ماه قبل از برگزاری کنگره عادی و سه ماه قبل از تشکیل کنگره فوق العاده، نسبت بین تعداد نمایندگان و اعضای تشکیلات را تعیین، و دستورکار کنگره را اعلام می کند. ۵- در صورت امتناع کمیسیون و شورای مرکزی از برگزاری کنگره عادی شش ماه پس از انقضای مدت دو سال بین دو کنگره عادی و شش ماه پس از درخواست کنگره فوق العاده، یک پنجم اعضای سازمان حق دارند کمیته ای را با حقوق برابر با حقوق کمیسیون تدارک انتخاب ارگان های مرکزی، جهت برگزاری کنگره ایجاد نمایند. ۶- مکان و زمان برگزاری کنگره توسط کمیسیون تدارک انتخاب ارگان های مرکزی تعیین می شود. د- بحث های پیش از کنگره ۱- از زمانی که برگزاری کنگره و دستور کار آن مشخص و اعلام می گردد، ارگانهای سازمانی و سایت های سازمانی مؤظف اند فضای کافی برای پیشبرد مباحث کنگره، را در اختیار اعضای سازمانی قرار دهند. ۲- شورای مرکزی و نهاد درخواست کننده برگزاری کنگره مؤظف اند، حداقل سه ماه قبل از برگزاری کنگره گزارشات خود را برای بحث حول آن از طریق نشریات و سایت های سازمانی در اختیار اعضای سازمانی قرار دهند. ٣- لازم است کمیته های کشوری و منطقه ای کنفرانس هایی را برای بحث حول دستور کار کنگره برگزار نمایند. ماده ۱۵- شورای مرکزی شورای مرکزی سازمان فداییان خلق ایران(اکثریت) منتخب کنگره و عالی ترین ارگان رهبری سازمان در فاصله دو کنگره می باشد. شورای مرکزی در مورد فعالیت های سازمان در مقابل کنگره مسئول است. و وظایف آن عبارتند از: ۱- تدوین سیاست های عمومی سازمان در چارچوب مصوبات کنگره و تصمیم گیری در مورد مسائل مهم ۲- انتخاب هیئت سیاسی- اجرائی و مسئول آن و سخنگوی سازمان ٣- کنترل و نظارت بر کارکرد هیئت سیاسی- اجرائی، بحث، اظهار نظر و تصمیم گیری پیرامون گزارش آن ۴- رهبری، هدایت و هماهنگی فعالیت های تشکیلاتی ۵- انتخاب اعضای کمیسیون تشکیلات داخل کشور، از اعضای با تجربه و مورد اطمینان سازمان و با دو سوم آراء شورای مرکزی ۶- انتخاب هیئت سردبیری برای نشریات و سایت های سازمانی ۷- انتخاب کمیسیون ملیت ها از بین اعضای شورای مرکزی و اعضای با تجربه و صاحب نظر سازمان ٨- نمایندگی سازمان در رابطه با احزاب و سازمان های و نهادی دیگر ۹- جلسات حضوری شورای مرکزی هر شش ماه یکبار تشکیل می شود. یک سوم اعضای شورای مرکزی می توانند جلسه حضوری فوق العاده شورای مرکزی را فراخوانند. ۱۰- شورای مرکزی از ۱۹عضو تشکیل می گردد. ۱۱- شورای مرکزی از بین خود سه نفر را بعنوان هیئت رئیسه و از بین اعضای هیئت رئیسه یک نفر را بعنوان مسئول هیئت رئیسه با رأی مخفی انتخاب می نماید. اعضای هیئت رئیسه نمی توانند عضو هیئت سیاسی اجرائی باشند. ماده ۱۶- هیئت سیاسی – اجرایی ۱- هیئت سیاسی- اجرائی مسئول هدایت سیاسی- تشکیلاتی سازمان، در چارچوب مصوبات کنگره و شورای مرکزی در فاصله بین جلسات حضوری شورای مرکزی است. ۲- تشکیل کارگروه ها و تعیین مسئولین آنها از بین اعضای هیئت سیاسی- اجرائی ٣- همآهنگی نمودن فعالیت های تشکیلاتی در داخل و خارج از کشور ۴- اجرایی نمودن سیاست های اتخاذ شده در کنگره و شورای مرکزی ۵- هدایت، کنترل و نظارت بر کارکرد گروههای کار و مراکز نظری- پژوهشی ۶- شمار اعضای هیئت سیاسی- اجرائی ۷ نفر است و هر یک از اعضای آن یکی از مسئولیت های مرکزی را برعهده دارند. ماده ۱۷- دبیرخانه دبیرخانه تحت مسئولیت مسئول هیئت سیاسی ـ اجرائی و هیئت رئیسه شورای مرکزی تشکیل می شود. مسئول هیئت سیاسی ـ اجرائی و هیئت رئیسه شورای مرکزی مجازند، هر یک در محدوده ارگان تحت مسئولیت خود یا صاحب اختیار از آن و با اطلاعدهی به دیگری، از امضای “دبیرخانه شورای مرکزی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)” استفاده کنند. از این امضا صرفاً به منظور اطلاع رسانی به بیرون از سازمان استفاده خواهد شد. ماده ۱٨- گروه های کار و مراکز نظری – پژوهشی ۱- هیئت سیاسی- اجرائی سازمان برای پیش برد وظائفش در عرصه های مختلف فعالیت سازمان، با تأئید شورای مرکزی گروههای کار را در ارتباط با جنبش های کارگری، زنان، جوانان، روشنفکران، زندانیان، خلق ها و … تشکیل می دهد. ۲- هیئت سیاسی- اجرائی، مرکزی برای کارهای تئوریک، پژوهشی و برنامه ای دایر می کند. این مرکز کمیسیون های موضوعی را برای پیشبرد کارش تشکیل داده و از صاحب نظران در این زمینه بهره می گیرد. ٣- هیئت سیاسی- اجرائی اعضای گروه های کار و مراکز را از بین اعضای شورای مرکزی و دیگر اعضای سازمان انتخاب می نماید. مسئولیت گروه های کار با یکی از اعضای هیئت اجرایی- سیاسی است. ۴- گروه های کار بمنظور رفع نیازهای خود، و متناسب با نیازهای شان می توانند اعضای داوطلب را در اداره امور مشارکت دهند. ۵- برنامه و آیین نامه گروه های کار توسط خود آنها تنظیم و با تأئید هیئت سیاسی- اجرائی به تصویب می رسد. فصل پنجم: کمیسیون رسیدگی و داوری به شکایت ماده ۱۹- کمیسیون “رشد” نهادی مستقل و مرجع نهایی برای رسیدگی و داوری در باره شکایات اعضاء و ارگان های سازمان و تخلفات سازمانی می باشد. کمیسیون در قبال پیشبرد وظایف خود تنها در برابر کنگره پاسخگو است. ۱- کنگره سازمان از میان اعضای داوطلب سازمان و صرف نظر از حضور آنان در کنگره، سه نفر را بعنوان عضو اصلی و دو نفر را بعنوان عضو علی البدل کمیسیون رسیدگی و داوری به شکایات برمی گزیند. ۲- اعضای کمیسیون رشد نمی توانند هم زمان عضو شورای مرکزی سازمان باشند. ٣- داوری رشد تا تشکیل کنگره معتبر است و تصمیمات آن کمیسیون برای همه اعضاء و نهادهای سازمانی لازم الاجراست. تنها کنگره حق تغییر و لغو احکام کمیسیون رشد را دارد. ۴- کمیسیون رشد حق تفسیر اسناد اساسنامه ای و آیین نامه ای سازمان را دارد. ۵- هرگاه تعداد اعضای کمیسیون رشد به هر دلیلی به کمتر از سه نفر برسد، شورای مرکزی مؤظف است با رأی موافق دست کم دو سوم اعضای خود، اعضای رشد را تکمیل کند. ۶- بهتر است حداقل یکی از اعضای اصلی کمیسیون رشد بایستی دارای صلاحیت تشخیص حقوقی باشد. ۷- احکام کمیسیون رشد توسط هیئت اجرائی به اجراء درمی آید. ٨- رسیدگی و داوری کمیسیون رشد نبایستی مانع اقدامات شورای مرکزی گردد. و یا خود رأساً در کارها مداخله نموده و نقش اجرائی داشته باشد. ۹- کمیسیون رشد برای رسیدگی به امور مالی و حسابرسی مالی، می تواند هیئتی را بدین منظور از اعضای سازمانی صاحب نظر تشکیل دهد. فصل ششم: امور مالی ماده ۲۰- کمیسیون مالی تنها ارگان مسئول امور مالی سازمان است، که ناظر بر زندگی مالی سازمان می باشد. تمامی فعالیت های مالی سازمان از طریق کمیسیون مالی انجام می پذیرد. ۱- منابع مالی سازمان از محل حق عضویت و کمک های مالی اعضاء و دوستداران سازمان، درآمدهای حاصل از دارائی های سازمان، فروش کتب و نشریات سازمانی، و فعالیت های انتفاعی تأمین می گردد. ۲- میزان حق عضویت اعضاء و مقرارت مربوط به چگونگی هزینه های مالی را شورای مرکزی تعیین و توسط کمیسیون مالی انجام می گیرد. ٣- درآمدها و هزینه های سازمان توسط کمیسیون مالی به نشست های سراسری شورای مرکزی و کنگره های سازمانی گزارش می شود. ۴- دریافت کمک های مالی، هدایای نقدی و غیر نقدی، و جوایز غیر متعارف از کشورهای خارجی، توسط اعضاء و ارگان های سازمانی ممنوع و تخلف محسوب می شود. ۵- اگر عضوی طی شش ماه متوالی از پرداخت حق عضویت بدون عذر موجه ای خودداری کند، از سازمان اخراج خواهد شد. ۶- سازمان به هیچ عنوان و تحت هیچ شرایطی مجاز به پذیرش هدایا و کمک های مالی دیگر کشورها نمی باشد. فصل هفتم: جوانان ماده ۲۱- رابطه سازمان با جوانان با توجه به بافت جوان جامعه، و ظرفیت مبارزاتی و انقلابی جوانان، سازمان توجه به مسائل و علایق جوانان را از اولویت های برنامه ای خود می داند. و بر تشکیل سازمان جوانان پیشگام برای ایجاد ارتباط بین سازمان و جوانان کشورمان تأکید می نماید. بدین منظور: ۱- سازمان جوانان پیشگام، یار و یاور سازمان، مرکزی برای آموزش و تجربه اندوزی نیروهای جوان و پیشرو جامعه برای حضور در صفوف سازمان و در عرصۀ مبارزات سیاسی کشورمان می باشد. ۲- سازمان جوانان دارای ساختار تشکیلاتی و اساسنامه خاص خود می باشد، که به تأیید کنگرۀ سازمان رسیده است. ٣- سازمان جوانان پیشگام برای موضع گیری و اقدام در خصوص مسائل جوانان در چارچوب برنامه و اساسنامۀ سازمانی از استقلال عمل برخوردار است. ۴- تا تشکیل سازمان جوانان پیشگام، کار گروه جوانان وظایف این سازمان را بر عهده خواهد گرفت. ۵- شورای مرکزی سازمان جوانان پیشگام و در غیاب ان اعضای کار گروه جوانان با حقوق کامل در کنگره های سازمانی حضور خواهند یافت. فصل هشتم: سازمان های توده ای و صنفی ماده ۲۲- سازمان اعضای خود را تشویق می نماید، برای ایجاد ارتباط با توده های مردم، با انگیزه متشکل ساختن و تأثیرگذاری بر آنها، در سازمان های صنفی و سندیکایی، سازمان های غیردولتی و توده ای، کانون های فرهنگی و ورزشی شرکت نمایند. در این راستا: ۱- اعضای سازمان از استقلال و پرنسیپهای دمکراتیک این تشکل ها حمایت و در پیش برد اهداف و برنامه های آن تلاش می ورزند. ۲- اعضای سازمان در این تشکل ها برنامه سازمانی را پیش برده و از اقدامات دمکراتیک و مترقی حمایت خواهند نمود. ٣- اعضای سازمان در تشکل های مردمی و دمکراتیک باید به عنوان نمونه برای دیگران عمل کنند، و فعالانه در امور این تشکل ها مشارکت نمایند. فصل نهم: هواداران سازمان ماده ۲٣- رابطه سازمان با هواداران ۱- هواداران سازمان کسانی هستند که به تحقق اهداف و برنامه سازمان علاقمند بوده و به انحای مختلف به سازمان در پیشبرد اهداف و برنامه اش یاری می رسانند. ۲- هواداران سازمان میتوانند در بحثهای نظری، برنامهای و سیاسی مشارکت کرده و به کنگره سازمان دعوت شوند. ولی از حق رای و کاندیدا شدن برای ارگانهای مرکزی سازمان برخوردار نیستند. فصل دهم: آئین نامه ها و اصلاحات ماده ۲۴- تدوین آئین نامه ها و اصلاح اساسنامه ۱- شورای مرکزی برای تعیین شیوه اداره و نحوه انجام وظایف ارگان های سازمانی آئین نامه های مورد نیاز را در چارچوب اساسنامه سازمان تدوین می نماید. ۲- تشخیص مغایرت آئین نامه ها با اساسنامه سازمان به عهده کمیسیون “رشد” است. کمیسیون رشد می تواند تا برگزاری کنگره توقف بکارگیری آئین نامه های تدوین شده را خواستار شود. ٣- تدوین آئین نامه گروه های کار به عهده خود این گروه ها است. ۴- تغییرات در اساسنامه می تواند تنها در کنگره و با اکثریت دوسوم آراء نمایندگان به تصویب برسد. ۵- پیشنهاد پیرامون اصلاح اساسنامه باید حداقل سه ماه قبل از برگزاری کنگره ارائه گردد. فصل یازدهم: نشریات و سایت ها ماده ۲۵- نشریه سراسری و سایت سازمان به منظور ارتباط با اعضاء و هواداران و توده های مردم، برای انعکاس دیدگاها و پیشبرد سیاست هایش نسبت به انتشار ارگان سراسری(نشریه مکتوب) اقدام و با گسترش سایت های اینترنتی خود، از امکانات دنیای مجازی برای پیشبرد اهداف مزبور حداکثر استفاده ممکن را خواهد برد. ۱- نشریه سراسری و سایت سازمان باید منعکس کننده نظریات سازمان و وسیله تربیت اجتماعی و ارتقاء آگاهی مردم باشد. ۲- نشریه سراسری و سایت باید در جهت انسجام فکری و وحدت فکری مجموعه سازمان پیش رود. ٣- نشریه سراسری و سایت باید نقش سازمانده و سازمانگر داشته، تا بتواند خط سیاسی خود را در درون سازمان و جامعه پیش ببرد. ۴- اعضاء و هواداران بایستی حول خط مشی نشریه سراسری و سایت، فعالیت خود را پیش برده و سازماندهی شوند. ۵- نشریه سراسری و سایت سازمان توسط شورای سردبیری اداره خواهد شد، که تحت مسئولیت شورای مرکزی و هیئت سیاسی – اجرائی سازمان می باشند. فصل دوازدهم: کمیسیون خلق ها ماده ۲۶- کمیسیون خلق ها ایران کشوری است کثیرالمله، متشکل از ملیت های فارس، ترک آذربایجانی، کرد، عرب، ترکمن و بلوچ. سازمان ما از حق تعیین سرنوشت خلق های ایرانی دفاع می نماید. در عین حال معتقد است استقلال، آزادی، توسعه و بهروزی آنها دارای سرنوشتی مشترک می باشد. از اینرو هم زمان برای وحدت و یکپارچگی ایران در قالب جمهوری دمکراتیک- فدرال پیکار می نماید. ۱- کمیسیون خلق های سازمان، ارگان مسئول تدوین سیاست های سازمان در قبال مسائل مربوط به ملیت های کشورمان است. ۲- حداقل یک نفر از ملیت های مختلف کشورمان در کمیسیون خلق ها حضور خواهد داشت. ٣- سازمان در چارچوب سیاستها و سمت گیری برنامهای خود، به بازسازی ساختار تشکیلاتی و ساماندهی واحدهای سازمانی در داخل کشور اقدام میکند. ۴- واحدهای سازمانی مناطق ملی کشور از استقلال کامل سیاسی- تشکیلاتی برخوردار میباشند. ۵- استقلال کامل سیاسی – تشکیلاتی واحدهای سازمانی در مناطق ملی کشور نافی الزامات ساختاری سازمان سراسری نیست ۶- با تشکیل واحدهای سازمانی در مناطق ملی، نماینده این واحدها با حق رای قطعی به عنوان عضو شورای مرکزی سازمان محسوب میشوند. انتخاب این نماینده توسط خود واحدهای سازمان در هر یک از مناطق ملی کشور صورت میگیرد. این اساسنامه دارای ۱۲ فصل ۲۶ ماده ١۵۷ بند و ۴ تبصره بوده و در کنگره دوازدهم سارمان به تصویب رسیده است. جمعی از هواداران سازمان فدائیان خلق ایران – اکثریت (داخل کشور) ١۷/١۲/۱٣٨۹