دولت آقای روحانی از زمانِ بر سر کار آمدنش در برآوردن وعده های انتخاباتی اش، چندان پیگیر و جدی نبوده، و اوضاع کشور کمافی السابق است، الی حول محور سیاست خارجی کشور. در اثر سیاستهای مفید دولت آقای روحانی در جریان مذاکرات هسته ای، کشورمان از ورطه هولناک مورد تهاجم نظامی همه جانبه قرار گرفتن، رَست.
و اگر سکوت قابل توجه جبهه “کیهان شریعتمداری” را پس از شروعِ مذاکراتِ هسته ای توسط دولت آقای روحانی موردِ عنایت قرار دهیم، شاید علتِ اساسی سکوتِ قابلِ توجه رقیبان آقای روحانی در دستگاه حکومتیِ جمهوری اسلامی(ج.ا.) بواسطه درک و استشمام بوی خطر بوده باشد.
و امروز که، با مشاهده جمعیتِ حاضر در سخنرانی آقای روحانی در سازمان ملل، و مقایسه آن با تصاویر سخنرانی آقای احمدی نژاد(۱) در همان مکان، احساسی از “از پل گذشتن” در ایشان ایجاد شده، کیهان آقای شریعتمداری(۲) به گونه ای جدید، در حالِ به روی صحنه آوردنِ مجددِ سیاستهای خارجی ورشکسته قدیمی ج.ا. است.
یادداشت روز کیهانِ شریعتمداری، پس از عرضِ تعارفات معمول در جامعه استبدادزده ایران، تاخت و تازش را علیه سخنرانی آقای روحانی شروع می کند، که ذیلاً به شرح برخی از قسمتهای این یادداشت می پردازم؛
یادداشت نویس کیهانِ شریعتمداری، در پاسخ به سخنِ آقای روحانی در سازمان ملل، مبنی بر اینکه؛ «…ما جنگ و تحریم را از یاد نمی بریم اما به صلح و توسعه فکر می کنیم(۳)…» می‌نویسد؛
«…آقای دکتر روحانی در نطق خویش از … جنایات فراوانی که آمریکا و متحدانش علیه ملت ایران مرتکب شده و هنوز می‌شوند و … نه فقط کمترین سخنی به میان نیاورد بلکه از یک اشاره تلویحی و کنایه‌‌آمیز گذرا به مواردی از این دست نیز دریغ ورزید…» به بیانی دیگر، آقای شریعتمداری خواستار آن است که، آقای روحانی هم، به مانندِ همتایِ پیشین خود، سخنرانیش مملو از عباراتی چون؛ “خس و خاشاک”، و “کاغذ پاره” می بود. در اندیشه عناصری چون آقای شریعتمداری، چیزی جز جنگ و خشونت، و مبارزه با سیاستمداری صلح آمیز، مطلب دیگری نمی گنجد.
آقای شریعتمداری از اینکه، آقای روحانی با گفت خودش مبنی ؛«…من به نمایندگی از ملتی سخن می‌گویم که دو سال قبل، بار دیگر به تعامل سازنده با جهان رأی داد… و خواستار تحکیم صلح و گفت‌وگوی سازنده با جهان شد…»، سهمِ ج.ا. در ایجاد آشفته گی ها را پذیرفته، و از طریقِ تریبونِ بین المللی سازمان ملل طرف مقابلش را به پذیرش سهم خود از ماجرا دعوت و ترغیب می کند را، برنتافته، و روحانی را متهم می کند به “اهانت به ملت ایران” و عوض کردنِ “جای شاکی و متهم”. آقای شریعتمداری آشکارا می کوشد، تا کشورمان را مجدانه در مسیر جنگ و تندبادها و ناامنی های ناشی از آن قرار دهد.
آنچه که “یادداشت روز” کیهان شریعتمداری را حائز اهمیت می کند، وجود درگیریِ آشکار میان دو دیدگاه برای اداره سیاست خارجی کشور است. یک دیدگاه، که خواهان حراست از منافع کشور با استفاده از اهرمهای سیاسی صلح طلبانه است. و دیدگاه دوم، دیدگاهیست با دستی بر روی ماشه تپانچه، خواهانِ بدست آوردن منافع مورد نظرش با توسل به زور، و به چیزی کمتر از نابودی کامل طرف مقابل رضایت نمی دهد.
لذا گمان می کنم، علیرغم آنکه کشورمان تحتِ قیمومیت ج.ا. فضاهای لازم برای تنفس را از دست داده، اما با اینهمه، برای گریز از جنگ و خرابیهای دهشتناکِ ناشی از آن، بسیار ضروری است، که همه اندیشمندانِ کشور در اتحادی انساندوستانه و میهن دوستانه، برای نگاهداشتن کشور در مسیر صلح، با نوشته ها و هشدارهای آگاهی بخشِ خود، به در اقلیت ماندنِ بخش جنگ طلب ج.ا. یاری رسانند. چرا که، با بر آمد مجدد جنگ طلبان در کشور، شاید کشورمان به وضعیتی به مراتب وخیم تر از آنی که سوریه دچارش شده، محکوم شود.
********
۱- گویا نیوز: دیدنیها – تصویر: مقایسه تعداد حاضرین در سخنرانی احمدی نژاد و روحانی در سازمان ملل
2- کیهان – شأن ایران بالاتر از این بود(یادداشت روز) – تاریخ: ۰۷ مهر ۱۳۹۴
3- اخبار روز: متن سخنرانی روحانی در سازمان ملل
