ولی فقیه نگران آینده نظامی است که او در رهبری آن قرار دارد. نگران “استحاله نظام” از درون. سخنان او در هفته های گذشته و به ویژه در جمع فرماندهان سپاه در روز چهارشنبه ۲۵ شهریور نشانگر این نگرانی فزاینده او است. او میگوید: “بیگانگان در زمینه سیاسی به دنبال نفوذ در مراکز تصمیم‌گیری و اگر نشد، نفوذ در مراکز تصمیم‌‌سازی هستند”. و “آنها نشسته‌اند منتظر که روزی ملت و نظام جمهوری اسلامی خواب‌شان ببرد؛ وعده می‌دهند که ۱۰ سال بعد، ایران، آن ایران نیست. نباید گذاشت این فکر، این امید شیطانی در دل دشمن پا بگیرد. باید آن‌چنان پایه‌های انقلاب و فکر انقلابی مستحکم باشد که با مردن و زنده بودن این و آن و زید و عمر تاثیری در حرکت انقلابی این کشور نگذارد”.
نگرانی خامنه ای بعد از توافق وین در مورد “نفوذ اقتصادی، امنیتی، فکری، فرهنگی و سیاسی دشمن” شدت یافته است. به همین خاطر او مرتبا هشدار میدهد. ارزیابی او این است که بعد از توافق وین، سیاست “براندازی نظام” از جانب غرب منتفی شده و غرب به سیاست “نفوذ” در نظام و “استحاله از درون” روی آورده است. او “استحاله نظام” را از یکسو در “نفوذ” غرب و از سوی دیگر در غلبه نیروئی از درون نظام میبیند که خواهان پایان دادن به سیاست ستیز با غرب و برقراری مناسبات عادی با امریکا است.
این امکان وجود داشت که بعد از توافق وین، به مناسبات خصمانه سه دهه و نیم بین دو دولت ایران و امریکا خاتمه داده شود و بین دو دولت مناسبات عادی سیاسی و اقتصادی برقرار گردد. رفسنجانی ـ روحانی راهبرونرفت کشور از انزوای بین المللی و مهار بحران اقتصادی را در عادی سازی مناسبات با امریکا و گسترش مناسبات با اروپا میدانند. اما خامنه ای و یاران نزدیک او پیشبرد این سیاست را بستر مناسبی برای نفوذ فرهنگی و سیاسی غرب در ایران که به گفته او خطرناکتر از “نفوذ اقتصادی و امنیتی” است، تلقی میکنند. خامنه‌ای میگوید: “کدام عقلی و کدام وجدانی اجازه میدهد که انسان قدرتی مثل قدرت آمریکا را به‌عنوان دوست، به‌عنوان مورد اعتماد، به‌عنوان فرشتهٔ نجات انتخاب بکند؟”
تنها خامنه ای نیست که نگران “نفوذ دشمن” است. یاران نزدیک او یعنی فرماندهان سپاه و جریان راست افراطی در نگرانی او سهیم هستند. آنها قطب رفسنجانی ـ روحانی را حامل سیاستی میدانند که بسترساز نفوذ امریکا و اتحادیه اروپا و “استحاله نظام” است. به اعتقاد آنها این قطب برای انتخابات مجلس و خبرگان برنامه دارد و میخواهد مجلس را به چنگ آورد و در خبرگان جای پای قوی پیدا کند. به همین خاطر برخی از فرماندهان سپاه و چهرههای شناخته شده راست افراطی به سخن درآمده و مرتبا علیه این قطب موضع میگیرند. احمد جنتی دبیر شورای نگهبان هشدار می دهد جریانی که “از جمله در رابطه با آمریکا” با رهبر جمهوری اسلامی “زاویه داشته، در پی نفوذ به مجلس خبرگان است” (چهارشنبه ۱۱ شهریور). علم‌الهدی ـ عضو مجلس خبرگان رهبری و امام جمعه مشهد ـ میگوید: “دشمن قصد دارد به عناوین مختلف در این نظام نفوذ کند و مسئله انتخابات همان دروازه‌ای است که دشمن میخواهد از طریق آن وارد شود”. قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه هم میگوید: “یکی از دلایل ورود، حضور و ظهور گسترده اروپائیها در کشور ما که با هماهنگی آمریکائیها صورت میگیرد ایجاد دو قطبی در درون جامعه، بالابردن مطالبات در افکار عمومی و زدودن بحث درگیری طولانی آمریکا و غرب با ایران است”. (سخنرانی در بیست و یکمین مجمع سراسری فرماندهان و مسئولین سپاه پاسداران).
خامنه ای راه جلوگیری از “نفوذ” را در تداوم خصومت با امریکا میبیند و میگوید: “ملّت بزرگ ایران این شیطان بزرگ را از کشور بیرون کرد؛ نباید بگذاریم دوباره برگردد؛ نباید بگذاریم از در رفت، از پنجره برگردد؛ نباید اجازه بدهیم نفوذ پیدا کند؛ دشمنی این‌ها تمام نمیشود.”
جریان حاکم برای بستن راههای “نفوذ” غرب و برای دوره پسا توافق، مجموعه تصامیمی را اتخاذ کرده که میتوان برخی وجوه آن را برشمرد. جریان حاکم مصمم است:
ـ مذاکرات با غرب را در برجام محدود سازد و نگذارد رویکرد آشتی‌جویانه با غرب در مورد پروژه هستهای به حوزههای دیگر کشانده شود؛
ـ عادی سازی مناسبات بین دو کشور ایران و امریکا را منتفی سازد، ستیز راهبردی و آشتی ناپذیر با دولت امریکا را تداوم بخشد و امریکا را همچنان به عنوان “شیطان بزرگ” در ذهنها بنشاند؛
ـ تغییر اساسی در مبانی سیاست خارجی نظام ایجاد نکند و به پایگاه اجتماعی ولایتفقیه، متحدین رژیم در منطقه و به جهانیان دنیا این پیام را برساند که جمهوری اسلامی ستیز با نظم بینالملل و پرچم غرب ستیزی و دشمنی با امریکا را برافراشته نگهداشته است؛
ـ سیاستهای منطقه ای را ادامه دهد؛
ـ از نظارت استصوابی و از شورای نگهبان تمام قد حمایت کرده و اجازه ندهد که رفسنجانی ـ روحانی برنامه خود را در انتخابات پیش ببرند؛
ـ به دولت روحانی و دستگاه دیپلماسی کشور پیام دهد که از خط قرمزهای نظام نگذرند و در صدد تعامل با امریکا برنیآیند؛
ـ فضای سیاسی کشور را همچنان مسدود و امنیتی نگهدارد و تسلط ارگانهای امنیتی ـ نظامی بر حیات مردم و جامعه را حفظ نماید؛
ـ سرکوب فعالین سیاسی و مدنی را تداوم بخشد و انتخابات آتی را به صورت مهندسی شده برگزار کند؛
