رفیق محمود کرد، در نوشتەای با نام بیانیه سازمان، بیان درماندگی سیاسی است” کە در سایت کار آنلاین منتشر شدە، موضع سازمان فداییان خلق ایران در قبال انتخابات مهندسی شدە، مجلس شورا و خبرگان را مورد انتقاد قرار دادەاند و افزون بر آن بە این بهانە سخت بە سیاست های پیشین سازمان در ارتباط با انتخابات مجالس خودی ها ی نظام، اتهامات ناروایی وارد کردە وعجیب تر آنکە مواضع خودش را بە مواضع همە اعضا و هواداران سازمان در داخل کشور تعمیم دادە و ادعاهای از طرف آن ها نمودە کە حقیقت ندارد.
ایشان در پارگراف اول مقالەشان سازمان را بخاطر شرکت نکردن در انتخابات مهندسی شدە بە هم دستی، با جریان اقتدارگرا متهم و اتهام سنگینی را بر سازمان وارد می کند کە صد درصد فاقد پایە و اساس است.
علاوە بر آن رفیق محمود اطلاعات نادرستی در مقالە شان راجع بە سازمان بە خوانندە می دهند کە هیچ کدامشان صحت ندارند.
آنچە محمود کرد، از آن با نام “طنز سیاسی” در این پاراگراف صحبت می کنند، در واقع نە مصداق موضع گیری های سازمان، بلکە مصداق آن سیاستی ست کە رفیق محمود کرد و عدەای دیگر از هم فکرانشان سال هاست پیشە کردەاند.و با وجود شکست های پیاپی هنوز قادر نشدەاند خود را از قید آن رها کنند.
آری طنز تلخ آن جاست، کە در هر انتخاباتی، عدەای بە نام چپ و فداێی با رفتار سازمان شکنانە موضع متضاد با موضع نهادهای رهبری بگیرند، طنز تلخ آن جاست کە پیروان این سیاست، در هر حال شرایط در هر انتخاباتی شرکت کنند و در نهایت بە عدەای از کاندیداهای یکی از جناح های قدرت رایشان را واریز کنند و استقلال و هویت مسلکی و اپوزوسیونی شان را هزینە یک سیاست بدفرجام کنند و عبرت هم نگیرند. طنز تلخ آن جاست است کە انسان ببینند این رویکرد سبب گستاخی و فزونی مداوم تعرض استبداد حاکم شود و نامە نویسی های عدەای از تئوری پردازان این سیاست بە ولی فقیە بی نتیجە بماند ولی آن ها بە جای دست کشیدن از رویکرد غلط شان گام بە گام تا حمایت از محافظە کاران موسوم بە میانە رو عقب بنشینند و تازە کسانی را کە نمی خواهند بە نام چپ تن بە این ذلت هویت کش بدهند را بە باد حملە بگیرند. طنز کە نە، در ماندگی و فاجعە آن جاست کە سازمان را بخاطر رای ندادن بە قاتلان هزاران زندانی سیاسی، قتل های سیاسی زنجیرەای و هزاران جنایت دیگر، بخاطر عدم شرکت در انتخابات مجلس حافظ استبداد فقاهتی، مورد حملە قرار داد و مدعی آزادی خواهی هم شد. درماندگی کە نە، سقوط آن جاست کە یک نیروی مدافع عدالت اجتماعی و سوسیالیستی را بخاطر رای ندادن بە نئولیبرال ها و برنامە اقتصادی ضد کارگری شان، آماج حملە قرار داد.
رفیق محمود کرد در قسمت دیگری از مقالەشان مدعی می شوند کە گویا تمام اعضا و هواداران سازمان در داخل کشور از موضع سازمان ناخرسندند و با نظر ایشان همراە هستند.و تلویحا فداییان را تشویق بە مخالفت با موضع سازمان فرا می خوانند، اما ایشان نمی گویند چگونە از نظر همە فداییان داخل اطلاع دارند کە بە نیابت از طرف آن ها سخن می گویند؟
آری واقعیت این است کە عدەای از رفقای سازمان در داخل گفتەاند قصد دارند در انتخابات شرکت کنند، اما این ها تنها بخشی از نیروهای سازمان هستند. عدە زیادی هم هستند کە با موضع سازمان در قبال انتخابات موافقند و عدەای نیز از موضع خلاف نظر رفیق محمود کرد و رفقای هم فکرشان موضع گیری سازمان را بە اندازە لازم شفاف و صریح نمی دانند. اما رفیق محمود چنان می نویسند کە گویا رهبری سازمان از این مسایل خبر ندارند و تنها ایشان هستند کە این چیزها را می دانند. متاسفانە هر گاە کە رفیق محمود و رفقای همفکرش موفق بە پذیراندن مواضعشان در سازمان نمی شوند، برای این کە نظر اکثریت و تبعاتش را نپذیرند، فوری بە آدرس دادن غلط پناە می برند. اما آنجایی کە بخشی از هواداران داخل بە رهبری سازمان نامە می نویسند و از رهبری سازمان بخاطر عدم برخورد در قبال رفتار سیاسی برخی از اعضای سازمان انتقاد می کنند بە نظرات رفقای داخل اشارتی نمی کنند و از رهبری سازمان نمی خواهند کە بە خواست رفقای داخل توجە کند.
و در قسمت دیگری مدعی می شوند کە گویا سازمان بعد از هر انتخاباتی کە تحریم یا در آن شرکت نکردە، فهمیدە کە اشتباە کردە است. این در حالی است کە اسناد کنگرە ها و اعلامیە های سازمان کە در سایت کار آنلاین در دسترس عموم قرار دارند، هیچ کدام شان چین چیزی را نشان نمی دهند.
آنکس و کسانی کە طی ٢٠ سال گذشتە در هر انتخاباتی سازمان را بخاطر عدم شرکت درآنها مورد انتقاد و حملە قرار دادە خود طرفداران خط مشی شرکت در انتخابات در هر حال و شرایطی بودەاند و نە اکثریت سازمان. ادعای آگاهی از نظر و قصد رفقای داخل در حالی توسط رفیق محمود صورت می گیرد کە در زمانی کە عدەای از رفقای داخل بە رهبری سازمان نامە می نویسند و درخواستی می کنند کە مطلوب، نظر رفیق محمود کرد نیست، ایشان اشارتی بە رفقای داخل و مواضعشان نمی کنند و رهبری سازمان را بە پیروی از آن رفقا فرا نمی خوانند.
برای رفیق محمود ظاهرا شرکت در انتخابات “مجلسین”و رای دادن بە یکی از جناح های قدرت چنان اهمیت دارد، کە سازمان را بخاطر پیگیری پروژە وحدت چپ و اختصاص زمان و انرژی بە آن مورد انتقاد قرار می دهد و می گوید چرا سازمان این انرژی را بە جای آن صرف آمادە کردن سازمان برای شرکت در انتخابات نکرد. ترجمان این سخن می شود ول کردن چپ و وحدت چپ و بە جای آن اتحاد و شاید هم وحدت با محافظە کاران بە اصطلاح میانە رو بە جای وحدت چپ.
همین گفتە بە تنهایی بە روشنی نشان می دهد کە اختلاف صاحبان این فکر با رهبری سازمان محدود بە تاکتیک های انتخاباتی نیست و شامل هویت اپزوسیونی و چپ سازمان نیز می شود. بی دلیل نیست کە حداقل بخش قابل توجەای از صاحبان این اندیشە از اکثر برنامە های جناح جریان روحانی حمایت می کنند و بە محض شنیدن کوچکترین انتقادی از هریک از آن سیاست ها روترش می کنند.
دعوت از مردم بە رای دادن بە دری نجف آبادی و ری شهری ها در لیست رفسنجانی، در واقع چیزی کمتر از تائید جنایت آن ها نیست. بە فرض محال کە جناح رفسنجانی در مجلس خبرگان دست بالا را پیدا کند، خوب مگر نە این است کە می خواهد دری نجف آبادی ها و ری شهری ها را سرکار بیاورد. خوب شما هم کە رای می دهید و بی قید و شرط هم می دهید، مگر چارە دیگری غیر از پذیرش قاتلان و دزدانی مانند این ۲ قاتل پاکترین فرزندان این خاک و بوم دارید؟ وقتی کە همە کاندیداهای اصلاح طلب و مستقل از دور رقابت خارج شدەاند، و شمار باقی مانده ها هم آنقدر کم است کە عملا پیشاپیش تکلیف مجلس هم روشن شدە، گیرم کە مردم بطور وسیع بە درخواست شما در انتخابات شرکت کنند، این چە نتیجەای برای مردم دارد؟
وقتی کە شما بە خط قرمزهای خامنەای تن می دهید و مطالبات تان را تا سطح محافظە کاران پائین می آورید، معلوم است کە آنها را گستاختر می کنید و مجبورید بازهم یک پلە دیگر کوتاە بیایید. حرف از مردم می زنیید و در همان حال از آنها می خواهید بیایند بە قاتلان مردم رای بدهند؟
