بیش از یک قرن ونیم از هشت مارس سال ۱۸۷۵ می گذارد. زنان کارگر کارخانجات نساجی نیویورک در اعتراض به شرایط نامناسب محیط کار، سطح نازل دستمزد و طولانی بودن ساعت کار دست به تظاهرات زدند. این اعتراض به درگیری قهرآمیز با پلیس و سرکوب وحشیانه تظاهرات انجامید، زنان اما به راه خود ادامه دادند تا این که پنجاه سال بعد اعتراض مشابە دیگری دوباره در هشت مارس شکل گرفت. اینبار زنان علاوه بر خواسته‌های قبلی ایمنی محیط کار را نیز به آنان افزودند، چرا که در این روز یک صد وبیست و هشت زن کارگر به دلیل عدم ایمنی محیط کار جان خود را در آتش سوزی از دست دادند. زنان معترض این بار با شعار نا‌ن و گل سرخ به خیابان آمدند (نا‌ن سمبل رفاه اقتصادی واجتماعی، گًل سرخ سمبل زندگی بهتر). در سال بعد، ممنوع کردن کار کودکان و نیز حق رای به خواسته‌های زنان اضافه شد و به مرور هشت مارس به روز مخالفت زنان کارگر علیه کارفرمایان و سرمایه داری تبدیل شد.
در کنگره بین‌المللی سوسیالیستها در سال ۱۹۱۰ (کپنهاگ) به پیشنهاد کلارا زتکین، هشت مارس به عنوان روز احقاق حقوق و روز جهانی زن به تصویب کنگره رسید. پس از سال ها تلاش زنان در کشورهای مختلف، سازمان ملل سال ۱۹۷۵ را سال زن نام نهاد و دو سال پس از آن یونسکو در سال۱۹۷۷هشت مارس را به نام روز جهانی زن به رسمیت شناخت.
در اولین سالگرد ۸ مارس پس ازانقلاب بهمن ۱۳۵۷، زنانی که در به پیروزی رساندن انقلاب نقش شگرفی داشتند به خیابان آمدند تا بر علیه حجاب اجباری که دو هفته پس از انقلاب اعلام شده بود، اعتراض کنند. زنان با شعار “آزادی، نه شرقی نه غربی، جهانی است” مخالفت خود را با ظلم و نابرابری اعلام کردند و فردای آن روز در دانشگاه تهران متینیگی برگزار کردند و روز بعد از آن به تظاهرات در روبروی ساختمان قوه قضاییه دست زدند. تظاهرات زنان تنها برای مخالفت با حجاب اجباری نبود بلکه برای حقوق برابر در مقابل کار برابر، حق کار برای زنان، آزادی بیان، آزادی مطبوعات و آزادی تجمعات بود. پلیس با شلیک تیر هوائی، تظاهرات را پراکند، اما پاسخ زنان این بود «ما نمی ترسیم».
در تظاهرات ۸ مارس سال ۲۰۰۳ (۱۳۸۱) زنان ایران خواهان اضافه کردن ۸ مارس به عنوان روز جهانی زن به تقویم جمهوری اسلامی شدند.
زنان ایران در طی سه دهه گذشته همراه با جنبش‌های اجتماعی موجود به حرکت خود در راه آزادی و رفع تبعیض جنسیتی ادامه داده و علیرغم فشارها، دستگیری ها و زندان ها استوارتر به پیش می روند.
با بالا رفتن میزان با سوادی و تحصیلات عالی و آگاهی یافتن زنان از حقوق حقه خود در طی سه دهه گذشته، آن ها پا به عرصه‌های مختلف اجتماعی گذاشتند، موقعیت خود را در خانواده و در جامعه تغییر دادند و فرهنگ مردسالاری و قوانین ضّد زن را به چالش کشیدند.
شاخصه اصلی امروز جنبش زنان ما، پویائی، مبارزه برای رفع تبعیض جنسیتی و دموکراسی خواهی است. تلاش آنان برای پیوند خوردن با سایر جنبش ها اجتماعی، همراهی با جنبش دموکراتیک در مبارزه علیه استبداد برای آزادی وعدالت اجتماعی برجسته است.
سازمان فداییان خلق ایران اکثریت روز جهانی زن (هشت مارس) روز بزرگداشت دستاوردهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی زنان و به ویژه زنان کارگر را گرامی می دارد و از جنبش زنان ایران و از جنبش های فمینیستی و مستقل زنان در مبارزه برای آزادی، برابری، رفع تبعیض جنسیتی و عدالت اجتماعی حمایت می‌کند.
گروه کار زنان سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
۶ مارس ۲۰۱۴
