کار در منزل یکی دیگر از اشکال استشمار کارگران است تعریفی که از این نوع کار هست این چنین مطرح است: کارفرما کلیه پروسه بسته بندی محصول خود را بدون سرمایه گذاری پایه ای به بیرون از کارگاه خود منتقل میکند. یعنی:
محل کار: منزل کارگر
امکانات تاسیساتی: امکانات کارگر
هزینه آب و برق: از جیب کارگر.
کارفرمایان فرصت طلب و سودجو که بسیاری از حقوق متعلق به کارگران را به آنان پرداخت نمی کنند و این دسته از کارگران را از حقوق مناسب و حتا پائین تر از حداقل حقوق پایه و اینکه این دسته از کارگران بیمه تامین اجتماعی هم ندارند محروم می کنند. کارفرمایان با آوردن کارهای خانگی مثل بسته بندی محصولات خود به چند نکته زیر امکان دسترسی پیدا می کنند:
یک – از این دسته از کارگران که معمولا از زنان و دختران خانه دار هستند، استفاده میکنند و به آنان کمترین دستمزد را پرداخت می کنند، این بدین معنی است که این دستمزد بسیار پایین تر از حداقل دستمزد یک کارگر قراردادی یا رسمی است. سنوات دستمزدی و سابقه کار به آنان تعلق نمی گیرد و بدون هیچگونه پشتوانه قانونی مشغول کار هستند. این دسته از کارگران که اجرای کار را بصورت کارمزدی انجام می دهند، بدون محدودیت ساعت کار، و با فشار روحی و استرس زیاد مجبور به انجام کار هستند. آنها برای بدست آوردن یک دستمزد مناسب که بتوانند حداقل نیاز زندگی خود را تهیه کنند باید بیشتر از توان خود مشغول بکار باشند. این گروه از کارگران با دردهای مفصلی دست و پنجه نرم می کنند همه این عوارض به دلیل نداشتن ابزار کار مناسب مثل میز کار و ابزارهای اجرای می باشند. این گروه مجبور به نشستن روی زمین هستند که باعث آزردگی کمر، زانوها و پا و دست ها میشود. آنان بی وقفه مشغول بکار هستند و در انتها کارفرما است که سود آن را می برد.
دو – انبارهای خود را به محل های مختلف منتقل می کنند. کارفرمایان بدین صورت عمل می کنند، قطعات یا محصولات خود را به صورت نیمه آماده به محل زندگی این کارگران منتقل می کنند و به طور مثال برای یک هفته محصول نیمه تمام را منتقل و هر روز برای جمع آوری محصول تمام شده و بسته بندی شده به محل زندگی این کارگران مراجعه می کنند.
سه – با این روش کارفرمایان مجبور نیستند که برای هر نفر از کارگران خود- بیمه تامین اجتماعی- سنوات خدمتی- سنوات دستمزدی، مالیات حقوق و دستمزد پرداخت کنند. آنها حتی وسایل ایمنی فردی را در اختیار کارگران خود قرار نمی دهند.
چهار – کارفرمایان با پرداخت کمترین دستمزد و نداشتن هزینه انبارداری و هزینه های تولیدی ثابت، با فروش محصولات خود بیشترین سود را بدست می آورند.
در پی این نقل و انتقالات و رفت و آمدها، کارفرمایان وعوامل آنان پیشنهادهای بی شرمانه و حتی گاه تهدیدآمیز (درخواستهای جنسی) به زنان و دختران می کنند. آنان از ضعف های اجتماعی و قوانین سوءاستفاده کامل می کنند. در جامعه ای که از عدالت اجتماعی خبری نیست، در نبود یک قانون کاری که از حقوق کارگران دفاع کند، عدم وجود یک سیستم تامین اجتماعی که زحمتکشان را از لحاظ بهداشت، درمان، بازنشستگی و حمایت از معلولین و دوران پیری تحت حمایت خود قرار دهد. مسلم است در چنین فضایی، این چنین از گرده زحمتکشان کار می کشند و سودهای آنچنانی هم به یغما میبرند.
در نبود قانون هست که آقازاده ها و نورچشمی ها به غارت سرمایه و اموال زحمتکشان دست درازی میکنند و با تائید رهبری نظام، آن پول ها را در دیگر کشورها ذخیره و سرمایه گذاری میکنند.
در نبود تشکل های مستقل کارگری (مستقل از تشکل های دولتی و کارفرمایی) که از حقوق کارگران و زحمتکشان دفاع کند کارفرمایان وقیحانه به دارایی کارگران که همان کار آنها هست حمله میکنند و آن را غارت میکنند.
پویا دولت آبادی
26/12/2013