روز ۷ سپتامبر امسال (۲۰۱۳)، شهر تورنتو در کانادا شاهد برگزاری بیست و پنجمین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ در زندانهای ایران بود. در برگزاری برنامه امسال چهار حزب و سازمان سیاسی :
حزب دمکرات کردستان ایران – کمیته شرق کانادا
حزب کومله کردستان ایران – کمیته خارج کشور – آمریکای شمالی
حزب توده ایران – واحد کانادا
سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) تورنتو – کانادا
با هم همکاری داشتند.
پس از خوشامد گویی و اعلام برنامه به زبان کردی و فارسی، به یاد جانباختگان سال ۶۷ اعلام یک دقیقه سکوت شد و سپس پیام مشترک چهار حزب و سازمان به گردهمایی قرائت شد. در بخش هایی از این پیام چنین می خوانیم:
” بیست و پنج سال پیش در چنین روزهایی رژیم جمهوری اسلامی فاجعه انسانی عظیم دیگری را به مردم ایران تحمیل کرد. در مدتی کمتر از چند هفته جنایتکاران رژیم هزاران نفر از فرزندان رشید مردم ایران را که در زندانها به سر می بردند، به چوبه های اعدام سپردند. جنایتی که در نوع خود بی نظیر و اخیرا درمجلس نمایندگان کانادا نیز به عنوان “جنایت علیه بشریت” به رسمیت شناخته شد. شرایط خطیر و پر تحول کنونی، چه در ابعاد بین المللی و منطقه ای و چه در بعد داخلی نیازمند نیرومندی و اثر گذاری نیروهای ملی، دمکرات و جمهوریخواه است. بدون نزدیکی و اتحاد این نیروها و بسیچ و سازماندهی مردم در جهت دگرگونی های بنیادی در حیات سیاسی و اجتماعی ایران و با انحصار قدرت در دست های نیروهای ارتجاعی کنونی امکان بروز فاجعه در اشکال مختلف باقیست. مردم ایران در تنوع نژادی، ملی، قومی و مذهبی شایسته زندگی بهتر و انسانی تری هستند.”
پس از قرائت پیام، جناب آقای رضا مریدی نماینده مجلس ایالتی در استان انتاریو و وزیر تحقیقات و نوآوری در این استان به ایراد سخنرانی خود در مورد چگونگی مطرح شدن “به رسمیت شناختن کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷ در ایران به مثابه کشتارعلیه بشریت” در مجلس فدرال کانادا پرداختند. ایشان در سخنان خود به توضیح پروسه و تلاش خود در این زمینه پرداختند و همکاری احزاب و سازمان های سیاسی را در برگزاری این گردهمایی ستودند.
در ادامه برنامه خانم گلاویژ و آقایان قیدرپور و صابونی از هنرمندان شناخته شده شهر تورنتو و کانادا با اجرای برنامه موسیقی و سرودهای بسیار زیبای خود، مورد تشویق شدید حضار قرار گرفتند.
بعد از برنامه هنری فیلمی در زمینه روند و چگونگی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷ به نمایش در آمد. در این فیلم ریشه های کشتار سال ۶۷ از اوائل پیروزی انقلاب در سال ۵۷ پیگیری شده و پروسه این کشتار در جزئیات آن و در مصاحبه با شاهدان زنده و عینی به تصویر کشیده شده بود. این فیلم نمایش پرقدرتی از ریشه یابی کشتارهای سال ۶۷ بود.
پس از نمایش فیلم اعلام تنفس شد.
در شروع قسمت دوم برنامه مجری خانم رزا سخنانی در محکومیت حمله رژیم به پادگان اشرف در عراق و کشتار جمع کثیری از اعضای سازمان مجاهدین خلق در این پادگان از دید احزاب و سازمانهای برگزار کننده این گردهمایی ایراد کرد “کشتار در بیست و پنجمین سالگرد فاجعه ملی صورت می گیرد و نشان می دهد نیروئی که در سال ١٣۶٧ به آن جنایت دست یازید، هم چنان زنده است و در پی فرصت برای کشتارهای دیگراست” و سپس آقای محسن جمال یکی از اشعار خود را که در رابطه با فاجعه کشتار زندانیان سیاسی سروده بودند برای حضار قرائت کردند.
در ادامه قسمت دوم برنامه پانلی متشکل از سه نفر از زندانیان سیاسی دهه شصت به بازگویی تجارب خود از زندان های جمهوری اسلامی پرداختند. در شروع مجری پانل به خصوصیت جنایت کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷ در میان جنایات دیگر رهبران و گردانندگان جمهوری اسلامی اشاره کرد و خاطر نشان ساخت که کشته شدگان سال ۶۷ سودایی جز زندگی انسانی تر و بهتر برای مردم ایران نداشتند و به واقع آنها در اسارت و مظلومانه کشته شدند. سپس آقای ابوبکر در مورد چگونگی آموختن جمهوری اسلامی از احزاب و سازمان های سیاسی و استفاده آنها از این آموزه ها در به بند کشیدن اعضا و هواداران آنها سخن گفتند. خانم مریم در مورد شرایط زندگی زنان و خانواده ها در زندانهای جمهوری اسلامی در دهه ۶۰ سخن گفتند و در پایان سخنان خود، نامه “مادر لطفی” به مردم ایران را قرائت کردند. آقای سعید نیز در مورد تاکتیک های رژیم در استفاده از خانواده های زندانیان سیاسی برای پیشبرد اهداف شوم خود صحبت کردند.
سپس گروه هنرمندان مرکب از خانم گلاویژ و آقایان قیدرپور و صابونی به اجرای قطعاتی شعر و موسیقی ایرانی پرداختند.
درپایان قطعنامه توسط دوست عزیز ارشد قرائت شد که مورد استقبال حضار واقع شد. در بخش هایی از قطعنامه امده است:
ما سازمان ها و احزاب امضا کننده، همراه با بازماندگان فاجعه ملی، خانواده های جان باختگان و گروه های مدافع حقوق بشر خواسته های مان را به صورت زیر طرح می کنیم:
– تشکیل گروه های مستقل تحقیق برای بررسی ابعاد فاجعه کشتار جمعی سال ۶۷
– اجازه برگزاری مراسم برای خانواده های بازماندگان
– اعلام اسامی و محل دفن تمامی اعدام شدگان و دادن وصیت نامه های آنان به خانواده های شان
– بررسی مصیبت ها و آسیب های وارده به خانواده های جان باختگان
– اجازه گذاشتن سنگ قبر به خانواه های بازماندگان
– پایان دادن به آزار و اذیت مادران و بستگان قربانبان این فاجعه
– گشودن درهای خاوران به روی خانواده های قربانیان
– محاکمه آمران و عاملان فاجعه کشتار فاجعه سال ۶۷
– لغو اعدام و شکنجه در ایران-
– مصطفی پورمحمدی جزو هیئت سه نفره بود که هزاران زندانی سیاسی را در سال ۶٧ به جوخه های مرگ سپرد ما نسبت به معرفی یک جنایت کار به عنوان وزیر دادگستری معترضیم و می خواهیم که حسن روحانی معرفی مصطفی پورمحمدی به عنوان وزیر دادگستری را پس بگیرد
– آزادی فوری و بدون قید و بند تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی
به واقع که مردم ایران برای رهایی از شرایط مخوف موجود راهی جز مبارزه ندارند. تنها نیروی متحد مردم ایران می تواند تغییرات بنیادی در اوضاع دهشتناک کنونی ایجاد کند و برگزاری مشترک این چنین گردهمایی قدمی است در ایجاد نیروی متحد مردم ایران.
پیروز باشید
