هشتادمین سالگرد برگزاری جشن “اومانیته” روزنامه حزب کمونیست فرانسه در روزهای ۱۱ و ۱۲ و ۱۳ سپتامبر امسال در حومه پاریس، در پارک بزرگ “کورنوف” زیر باران شدید با استقبال پر شکوه نزدیک به ۶۰۰ هزار نفر برگزار شد. در این مراسم چهار جریان چپ ایرانی: سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران، سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)، شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران، جمعی از کنشگران چپ، که در راه آزادی، دموکراسی، عدالت اجتماعی و استقرار یک جمهوری دموکراتیک مبتنی برای جدائی دین و دولت در ایران مبارزه می کنند، همچون چند سال گذشته چادر –غرفه- مشترکی بر پا نمودند تا از سوئی همبستگی خود را با اردوی کار و همه نیروهای آزادیخواه و عدالت طلب در سراسر جهان اعلام کنند و از دیگر سو، صدای حق طلبانه مردم ایران را علیه استبداد و برای دموکراسی به گوش دیگر جریانات و محافل مدافع حقوق بشر، عدالتجو و آزادیخواه خواه برسانند.
در جشن اومانیته امسال نیروهای مختلفی شرکت داشتند. هر چند که برگزارکنندگان این جشن فعالان روزنامه چپ گرای اومانیته هستند، اما مشارکت کنندگان بسیار گسترده تر از نیروهای کمونیست بودند. این مراسم سالهاست که به یک جشن بزرگ مردمی در فرانسه تبدیل شده است و در آن زن و مرد، از کودکان خردسال تا بزرگسالان کهنسال و از اقشار و طبقات مختلف مردم مشارکت می کنند. امسال به رغم ریزش باران بسیار شدید، زن و مرد، پیر و جوان، با نظرات متفاوت، در حالی که شدت باران امکان تحرک را بسیار کم کرده بود با شوق و ذوق موج وار خود را به پارک بزرگ برگزاری مراسم اومانیته می رسانند و از غرفه های مختلف بازدید می نمودند. عموم چادر ها در سه روز جشن مملو از شادی و رقص و پایکوبی بود و برگزار کنندگان می کوشیدند در برگزاری مراسم اومانیته الزامات یک جشن به نحو شایسته ای رعایت شود. امادر عین حال و در فضای جشن وسرور، هر ساله اهدافی بر جسته و موضوعات مشخص و سیاست هائی تبلیغ می شود. در جشن اومانیته امسال مهمترین مسائل سیاسی که توسط گردانندگان و برگزارکنندگان برجسته شده بود، همبستگی با موج گسترده مهاجرات، همدردی با مردم یونان و وضعیت اقتصادی بحرانی فرانسه بود. همچنین نسبت به اوضاع خاورمیانه به ویژه وضعیت مردم سوریه و فلسطین و ترکیه حساسیت وجود داشت و اوضاع بحرانی این مناطق در بحث ها جایگاه ویژه ای داشتند. موضوع توافق هسته ای کشورهای بزرگ با ایران نیز از موضوعات سیاسی مهمی بود که سایه اش روی بحث ها قابل مشاهده بود.
در جشن امانیته احزاب و سازمانهای سیاسی و نهادهای دموکراتیک غیرفرانسوی نیز حضور و مشارکت داشتند. محل استقرار این مجموعه که هرکدام به نقطه ای از این جهان تعلق دارند “دهکده ای” است که “دهکده جهانی” نام گذاری شده است. ساکنان این “دهکده” در چادرهای مختلف افکار و عقاید و فرهنگ کشور خود را به نمایش می گذارند. این واحدها هر کدام تلاش می کردند با ارائه برنامه های متنوع هنری، رنگین کمانی ازفرهنگ و آداب و رسوم خودرا به نمایش بگذارند. در عین حال متناسب با یک مراسم جشن، تلاش این بود که که سیاست ها و برنامه های احزاب و سازمانها با مراجعه کنندگان علاقمند در میان گذاشته شود. در این “دهکده جهانی” که از لحاظ مساحت از یک دهکده فراتر نمی رود، تقریبا به وسعت همه جهان، نظرات و ایده های متنوع وجود دارد. مناسبات بسیار دوستانه است و احزاب و سازمانها می کوشند بر کمبودها به یاری یکدیگر غلبه کنند. پارک بزرگ کورنوف بدون پلیس و ژاندارم و بدون جنگ و درگیری اداره می شود. روابط صمیمانه و داوطلبانه این واحدهای مستقل الگوئی است نزدیک به آرمان های دور دست ما که یاران بسیاری جان در راهش سپرده اند.
چادر ایران، که با مسئولیت چهار جریان چپ اداره می شد، مورد استقبال بسیار چشمگیری قرار گرفت و در طول سه روز جشن به رغم اینکه مساحت آن نسبتا بزرگ بود، اما لحظه ای خلوت نمی شد و بسیاری از مراجعه کنندگان نمی توانستند مکانی برای نشستن پیدا کنند. درطول سه روز جشن تعداد قابل توجه ای از مردم به ویژه بسیاری از هموطنان ایرانی ما از چادر دیدن نمودند. این غرفه محل دید و بازدید، محل بحث وگفتگو، محل رقص و پایکوبی بود. در یک قسمت دیگری از غرفه میز کتاب و مطبوعات و اعلامیه مشترک واعلامیه های جریانات ایرانی به زبان فرانسوی و فارسی در معرض دید بازدیدکنندگان قرار داشت.
کارهای دستی، فضای غرفه را بیشتر ایرانی کرده بود. دیواره چادر با شعارهائی در دفاع از حقوق زنان، دانشجویان، کارگران و تشکلهای مستقل سندیکائی، اقوام و ملیت ها، زندانیان سیاسی، آزادی مطبوعات و بیان و اندیشه تزئین شده بود. فضای مراسم امسال با موسیقی مناطق مختلف ایران شاد تر شده و رقص های متنوع ایرانی فارسی، کردی، لری، آذری…نظربینندگان به غرفه را جلب میکرد.
ما پیش از برگزاری مراسم اومانیته طی اعلامیه مشترکی در توضیح شرایط جامعه ایران و دفاع از آزادی نوشتیم که: ” توافق وین نه تنها از میزان سرکوب در کشور نکاسته، بلکه در مواردی بر ابعاد آن افزوده است. فشار، پیگرد و دستگیری فعالین سیاسی و مدنی ادامه دارد. یورش به تجمعات کارگری و سایر گروه های اجتماعی که برای کسب حقوق معوقه و دیگر مطالبات صنفی خود دست به اعتراض می زنند افزایش یافته و کوچکترین حرکت اعتراضی ولو در چهارجوب قوانین موجود با خشونت رژیم مواجه می شود. همچنین فشار بر روزنامه نگاران، فعالین حقوق زنان، فعالان حقوق بشر و فعالان سیاسی ـ مدنی به ویژه در میان اقوام و ملیت ها تشدید شده است. اعدامها همچنان ادامه دارد و در مقاطعی نیز نسبت به گذشته افزایش یافته است. تنها در سال ۲۰۱۴ بر اساس اعلامیه سازمان عفو بین الملل ۷۴۳ نفر در ایران اعدام شده اند. از آخرین نمونه های اعدام در شهریور امسال، به جوخه مرگ سپردن بهروز آلخانی به همراه ۵ تن دیگر در زندان ارومیه بود.” جشن اومانیته امسال نیز پس از سه روز تلاش وهمکاری و همدلی رفیقانه با موفقیت وشادمانی به پایان رسید. با این امید که در جشن و جشنهای آتی بتوانیم غرفه ای وسیعتر و با مشارکت دیگر آزادیخواهان بر پا نموده و بر پراکندگی وتشتت پایان دهیم. چیرگی بر جهل و برافکندن استبداد، نیازمند همیاری و اتحاد همه نیروهایی است که دل در گرو آزادی وبرابری انسانها دارند.
