دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۴ - ۰۰:۰۷
ما خوشحالیم که ارادهای مستحکم در داخل کشور شکل گرفته است که با برشمردن مشکلات معیشتی، سیاسی و اجتماعی، برخورداری از زندگیای بهتر، حقوق اولیه و اعتراض را حق شهروندی مردم ایران دانسته و در اولین گام برای پایان دادن به ستم پانزدهسالۀ حصر، با عزمی جدی به میدان آمده است
آقای خامنهای رهبر جمهوری اسلامی ایران نامهای سرگشاده به دانشجویان دانشگاههای جهان نوشته و در آن حمایت دانشجویان دانشگاههای آمریکا از زنان و کودکان غزه را ستوده است. ایرانوایر گزارش داده است که نیروهای امنیتی اصفهان دور تازهای از بازجویی و فشار بر شهروندان این شهر که در تابستان سال گذشته بازداشت شده بودند را آغاز کردهاند. درتازهترین اقدام نیروهای امنیتی، «سما (سمانه) عموشاهی» از پنجم خرداد بازداشت شده و از سرنوشت او خبری در دست نیست.
شاید کشته شدن ابراهیم رئیسی در پی سرنگونی بالگرد حامل او مهمترین خبر چند روز گذشته باشد. در پی چندگویی دستاندکاران حکومتی در آگاهیرسانی، بازار شایعات در ایران و جهان در این رابطه گرم شد. این و آن گفتن دستاندرکاران حکومتی و شایعه، و هم، پیشامد و اتفاقهایی چنین، حکومت اسلامی در ایران را از همان آغاز پیدایش، همراهی کردهاند.
همانگونه که نائومی کلاین در دکترین شُک سالها قبل نوشته بود سیاست ترامپ-ماسک و پیشوای ایشان خاویر مایلی بر شُک درمانی اجتماعی استوار است. این سیاست نیازمند انست که همه چیز بسرعت و در حالیکه هنوز مردم در شُک اولیه دست بهگریباناند کار را تمام کند. در طی یکسال از حکومت، خاویرمایلی ۲۰٪ از تمام کارمندان دولت را از کار برکنار کرد. بسیاری از ادارات دولتی از جمله آژانس مالیاتی و وزارت دارایی را تعطیل و بسیاری از خدمات دولتی از قبیل برق و آب و تلفن و خدمات شهری را به بخش خصوصی واگذار نمود.
سلطنتطلبان شاید امروز، همچون رجوی در گذشته، ادعا کنند که این انتقادها بخشی از جنگ روانی مخالفین است. اما تاریخ همیشه قضاوت خود را کرده است. در نهایت، این مردم ایراناند که با آگاهی و حافظهی تاریخیشان تصمیم خواهند گرفت چه کسی را بپذیرند و چه کسی را برای همیشه کنار بگذارند
ما از ابتدا سعی کردیم به نمایندگی از مردم عمل نکنیم، بلکه ببینیم با هم چه کاری می توانیم انجام دهیم. حتی با شکایت های کوچک و درگیریهای روزمره، مساله این بود که مردم را همراهی کنیم و در بحثها مشخص کنیم که اینجا چه مشکلاتی داریم، از چه چیزی حق شکایت داریم و کار در خطوط مونتاژ چقدر سخت است. ما به همکاران خود توضیح دادیم که چگونگی بیان روابط قدرت، نشانگر روابط طبقاتی است و کارآفرین باید این کار را در جنگ علیه رقبای خود انجام دهد.
رئیس انجمن خاطره تاریخی، امیلیو سیلوا در مصاحبهای گفته است که “نه خوان کارلوس (پادشاه سابق) و نه پسرش، فیلیپه ششم، پادشاه کنونی هرگز دیکتاتوری فرانکو و جنایات آن را محکوم نکردهاند. به همین دلیل، شرکت آنان در مراسمی که به آزادی هزاران زندانی جمهوریخواه اسپانیایی اختصاص دارد، بیاحترامی به خانوادههای قربانیان است”.
یک عضو شورای شهر تهران، در مورد بیش از ۱۲۰ نوع آسیب اجتماعی علیه زنان مثل فقر، خشونت خانگی و تبعیض جنسیتی هشدار داده است، معضلی که به باور بسیاری از فعالان حقوق زنان ناشی از سیاستهای جمهوری اسلامی ایران در چند دهه اخیر است.
ارسطویی در دوران فعالیت خود رمانهای «نسخه اول»، «بیبی شهرزاد»، «آسمان خالی نیست»، «افیون»، «خوف»، «نی نا»، «من و سیمین و مصطفی» و «ولی دیوانهوار» را منتشر کرد که از این میانه رمان «من و سیمین و مصطفی» پس از انتشار توسط اداره سانسور ممنوع و از بازار جمع شد.
کلان شهرهای ایران ده ها سال از شهرهای مشابه مانند سائو پولو امن تر بود اما با فقیر شدن مردم کلان شهرهای ایران هم ناامن شده است. آن هم در شهرهایی که پر از ماموران امنیتی که وظیفه آنها فقط آزار زنان و دختران است.
هشتاد سال پس از پیروزی بر فاشیسم در شرایطی که راستگرایی افراطی و نژادپرستی، بیگانهستیزی در بسیاری کشورها دوباره سربرآورده و جنگهای تازه یکی پس از دیگری شعلهور میشوند،گرامیداشت یاد و نام این قهرمانان که بسیاری از آنان گمنام ماندهاند، فقط ادای احترام نیست، بلکه خود نوعی مقاومت است: مبارزه علیه فراموشی و هشداری است برای بازداشتن فاشیستهای امروزی از تکرار جنایتهای دیروز، اینبار در چهرههایی دیگر.
سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) وقوع این فاجعۀ شوم را به مردم میهنمان، به شهروندان بندرعباس و خانوادههای داغدار و آسیبدیده تسلیت میگوید. ما در این لحظات سخت همراه و همدوش مردم بندرعباس سوگوارِ جانهای از دست رفته و نگران و چشمبه راه بهبود زخمیهای این حادثهایم.
هشتاد سال پس از پیروزی بر فاشیسم در شرایطی که راستگرایی افراطی و نژادپرستی، بیگانهستیزی در بسیاری کشورها دوباره سربرآورده و جنگهای تازه یکی پس از دیگری شعلهور میشوند،گرامیداشت یاد و نام این قهرمانان که بسیاری از آنان گمنام ماندهاند، فقط ادای احترام نیست، بلکه خود نوعی مقاومت است: مبارزه علیه فراموشی و هشداری است برای بازداشتن فاشیستهای امروزی از تکرار جنایتهای دیروز، اینبار در چهرههایی دیگر.