چیستی و کیستی جمعی، رو به آینده دارد و خواستار تغییر. در مقابل صاحبانِ قدرت، ترس از شکنندگی وضعیت موجود. مولانا گفته بود «مرغ بی‌وقتی؛ سرت باید بُرید.» آدم‌ها هر گونه باشند و هر چیزی که بگویند، به گمان‌شان درست اندیشیده‌اند؛ اما قضاوت با تاریخ است. تاریخ هنگامی آغاز می‌شود که درک انسان از زمان دگرگون گردد؛ یعنی آن هنگام که انسان، گذشت زمان را نه بر اندازه‌ی دگرسانی فصل‌ها یا درازای زندگانی، بلکه بر اساس سلسله‌ای از وقایع و اتفاقات دریافت کند که خود نیز در آنها کارایی داشته، از آن پس است که ستیزِ دور و دراز انسان با تاریخ آغاز می‌گردد…
هنگامی که بابک خرمدین سلحشورِ آذربایجانی به فرمان خلیفه عباسی سربه‌دارشد، دورانی که حافظ و خیام را ملحد و بی‌دین دانستند، زمانه‌ای که مولانا را دیوانه خواندند، روزگاری که حکیم طوس، فردوسی بزرگ را در گورستان مسلمانان دفن نکردند و سالیان دراز قبرش پوشیده از گندمزاری بود؛ هنگامه‌ای که برای سهروردی پنج مجلسِ الحاد برپا نمودند و در سیاهچال به گورش نهادند،و ناصر خسروقبادیانی در اواخر عمر دربدرشد، عین‌القضات همدانی را همچون منصورحلاج برسرِ دار نمودند؛ آزرم دوران با تاریخ پیوند نخورد. قلم‌ِ صادق هدایت را هم برنتافتند؛ او جلای وطن کرد و بوف کورش را تنها در پنجاه نسخه به چاپ رساند. داستایوفسکیِ روس گرچه از حکم اعدام رَست ولیکن به سیبری فرستادندش. خواهران برونته برای چاپ بلندی‌های بادگیر، که بعد‌ها یکی از برترین رمان‌های جهان شناخته شد؛ مجبورشان نمودند به عذرخواهی…، ونگوکِ نقاش را در هلند با نوای نفرین شده، بانگ زدند و او بی‌چیز از دنیا رفت؛ گواینکه اکنون برای تابلوهایش مبالغ زیادی می‌دهند!…
از سقراط که جام شوکران نوشید تا گالیله که مجبورش کردند چرخش زمین را انکار کند و از جوردانوبرونوی کشیش که به خاطر عقایدش در شهر رم سوزانده شد و تا زنانی چون رُزا لوکزامبورگ و قره‌العین که سربه‌دار شدند؛ همگی به تاریخ پیوسته‌اند. حالا دیگر هیچ‌یک از اینان نیازی به اثبات و گواهی حاکمان ندارند و برای‌شان توفیر نمی‌کند که درکدام سوی‌شان قرار دهند؛ اما بی‌تردید جایگاه‌شان در سوی درستِ کارنامه‌ی گذشتگان است وحقانیت‌شان غیرقابل انکار. نیچه زمانی گفته بود:«خدا مرده است…» اما هم او هم به تاریخ ایمان داشت… ایده‌های نهفته در تاریخ، سرانجام خودکامگان را رسوا خواهد نمود.
پای‌نوشت:
بابک خرمدین۱۸۱–۲۲۳ هجری قمری
منصور حلاج۲۴۴ –۳۰۹ هـ.ق
حکیم فردوسی۳۲۹– ۴۱۶ ه.ق
ناصر خُسرو قُبادیانی۳۹۴–۴۸۱ ه.ق
خَیّام نیشابوری۴۴۰ – ۵۱۷ ه.ق
عین‌القضات همدانی۴۹۲–۵۲۵ ه.ق
شهاب‌الدین سهروردی۵۴۹–۵۸۷ ه.ق
جلال‌الدین محمد بلخی( مولانا) ۶۰۴ –۶۷۲ ه.ق
حافظِ شیرازی ۷۲۷ – ۷۹۲ ه.ق
طاهره قُرَّهُالعَین ۱۲۳۰– ۱۲۶۸ ه.ق
صادق هدایت ۱۲۸۱ –۱۳۳۰خورشیدی
سُقراط Socrates۴۷۰ پیش از میلاد –۳۹۹ پیش از میلاد
جوردانو برونوGiordano Bruno ۱۵۴۸ –۱۶۰۰میلادی
گالیلو گالیله Galilei ۱۵۶۴– ۱۶۴۲ م
خواهران برونتهBrontë family شارلوت ۱۸۱۶–۱۸۵۵، امیلی ۱۸۱۸–۱۸۴۸ و آن برونته ۱۸۲۰–۱۸۴۹ م
داستایفسکیFyodor Mikhailovich Dostoevsky۱۸۲۱ –۱۸۸۱م
نیچه Friedrich Wilhelm Nietzsche۱۸۴۴ –۱۹۰۰ م
وَن گوگVincent Willem van Gogh ۱۸۵۳ –۱۸۹۰م
روزا لوکزامبورگRozalia Luksenburg ۱۸۷۰ –۱۹۱۹ م
اردیبهشت۱۴۰۳- پهلوان
@apahlavan
#آهنگ_مرتضی‌خان_نی‌داوود (۱۲۷۹– ۲مرداد۱۳۶۹) موسیقی‌دان، آهنگساز و نوازندهٔ تار …
#شعر_ملک‌الشعرای_بهار (۱۸آذر۱۲۶۵–۱ اردیبهشت۱۳۳۰) شاعر، ادیب، نویسنده و تاریخ‌نگار.
#پریسا ( فاطمه واعظی) زادهٔ ۲۵ اسفند ۱۳۲۸ ردیف‌دان و استاد هنر آواز ⬇️⬇️
@khosroye_shirindahanan
@jane_shifteham
