گاهی با خودم فکر می‌کنم اگر در نوجوانی و جوانی‌ام هوش مصنوعی وجود داشت، شاید بسیاری از دغدغه‌ها و مشکلاتم ساده‌تر می‌شدند، و شاید هم پیچیده‌تر. اما آنچه برایم روشن است، هیجان و شوقی است که از ورود این دستاورد به زندگی بشر حس می‌کنم. هوش مصنوعی امروزه نه تنها سرعت انجام کارها را چندین برابر کرده، بلکه مرزهای دانش و خلاقیت را گسترده‌تر و افق‌های تازه‌ای را در برابر ما گشوده است. با این وجود، همزمان با رشد و نفوذ این دستاورد در تمامی ابعاد زندگی، پرسشی مهم ذهن‌ها را درگیر می‌کند: آیا استفاده از هوش مصنوعی در تولید و پردازش محتوا، نوعی سرقت ادبی است؟ یا این دستاورد تنها به ما کمک می‌کند تا ظرفیت‌های ذهنی‌مان را به‌طور موثرتری به کار بگیریم؟
هوش مصنوعی در خدمت خلاقیت انسان‌هاست و هرگز جایگزین ایده‌های منحصربه‌فرد و الهامات انسان نمی شود. زمانی که نویسنده‌ای از این دستاورد برای ساخت یا بهبود محتوای خود بهره می‌گیرد، مالکیت اصلی همچنان به او تعلق دارد. هوش مصنوعی می‌تواند پیشنهاداتی ارائه دهد، زوایای تازه‌ای را نمایان کند یا در صیقل دادن نوشتار کمک کند، اما خاستگاه ایده و هدف، همچنان از آنِ نویسنده اصلی است.
امروزه زندگی مدرن بدون هوش مصنوعی قابل تصور نیست؛ این دستاورد از خانه‌های ما تا بیمارستان‌ها، مدارس، و کارخانه‌ها نفوذ کرده است. در پزشکی، هوش مصنوعی تشخیص بیماری‌ها را سریع‌تر و دقیق‌تر کرده است، در آموزش به دانشجویان ابزارهای شخصی‌سازی‌شده برای یادگیری ارائه می‌دهد، و در صنعت نیز وظایف تکراری و زمان‌بر را انجام می‌دهد تا انسان‌ها فرصت و انرژی بیشتری برای کارهای خلاقانه داشته باشند.
با این حال، بهره‌مندی از مزایای گسترده‌ی هوش مصنوعی نیازمند مسئولیت‌پذیری و درایت است؛ چرا که مشکلاتی چون حریم خصوصی، امنیت داده‌ها و آیندهٔ شغلی انسان‌ها نگرانی‌های بزرگی هستند که نباید نادیده گرفته شوند. با این وجود، هرگاه به هوش مصنوعی می‌اندیشم، به خود دلگرمی می‌دهم: این دستاورد نوین بشر، برخلاف بسیاری از اکتشافات و اختراعات گذشته، نه ماشه‌ی جنگی را چکانده و نه آتش جنگی را شعله‌ور ساخته است. هوش مصنوعی هرگز به انسان‌ها فرمان نداده که هم‌نوع خود را نابود کنند، هرگز روستا یا شهری را به خاکستر بدل نکرده و برخلاف بسیاری از دستاوردها، هرگز جنگی به راه نینداخته و هیچ کودکی را نکشته و آواره نکرده است.
امروز در حالی به آینده‌ی این دستاورد می‌نگرم که امیدوارم هوش مصنوعی، که نه در ویرانی شهرها دستی داشته و نه در آواره کردن مردمان، ابزاری برای صلح و آبادانی شود و دنیای بهتری را برای نسل‌های بعدی به ارمغان آورد.
اکنون با نگاهی مثبت به آینده می‌گویم: هوش مصنوعی فرصتی بی‌نظیر برای شکوفایی و رشد انسان‌هاست؛ ابزاری که اگر به‌درستی به کار گرفته شود، می‌تواند دنیا را به مکانی بهتر، آگاه‌تر و عادلانه‌تر تبدیل کند. آینده‌ای که هوش مصنوعی پیش روی ما ترسیم می‌کند، وابسته به توانایی و دقت ما در استفادهٔ هوشمندانه از این پدیدهٔ شگفت‌انگیز است. بیایید به استقبال آن برویم و با داشتن فرصت بیشتر، روابط انسانی‌مان را تقویت کنیم و پیوندهای عمیق‌تری با یکدیگر بسازیم.
