گزارش‌گر: بیژن اقدسی
نگیرد این شعله خاموشی، فروزد از هر کران ای عشق
روز شنبه ۱۹ بهمن ۱۳۹۲ برابر با ۸ فوریۀ ۲۰۱۴ میلادی و چهل و سه سال پس از رویداد سیاهکل، سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) مانند بسیاری از سال‌های دیگر میزبان جشنی به این مناسبت بود.
حدود ۱۰۰ نفر از ایرانیان مقیم برلین در این مراسم شرکت کردند.
گردانندۀ جشن امسال رفیق بیژن اقدسی بود که با خواندن سخن آغازین مراسم را آغاز کرد.
نگیرد این شعله خاموشی، فروزد از هر کران ای عشق
رفقا، دوستان، میهمانان گرامی،
از جانب همۀ رفقایم حضور شما در جشنی دیگر از جشن‌های بزرگ‌داشت سال‌گرد ۱۹ بهمن و رویداد حماسی سیاهکل را خوش‌آمد می‌گویم.
سازمان ما امسال و در چهل و سومین سال‌گرد سیاهکل ۵ جشن در نقاط مختلف جهان برگزار می‌کند. جشن امروز ما بخشی از این مجموعه است؛ مجموعه‌ای که آغازگر آن برنامۀ دیشب بزرگ‌داشت سال‌گرد روز فدایی در تالار مجازی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) بود.
جنبش فدایی جنبشی است برای زندگی. بگذارید در آغاز این جشن بزرگ‌داشت به این جوهرۀ جنبش فدایی پای‌بند بمانیم و نه تنها به یاد جانباختگان پرشمار رزم فداییان که هم‌چنین در احترام به همۀ هزاران هزار مبارزی که در دهه‌های گذشته زندگی خود را وقف این پیکار تاریخی در راه زندگی کرده‌اند، به پا خیزیم و دقیقه‌ای را به سکوت بگذرانیم.
شکل‌گیری جنبش فدایی در دهۀ نخست پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و برآمد آن در نیمۀ دوم دهۀ چهل خورشیدی در تعرض به استبداد محمدرضاشاهی، در تقابل با جهان‌گشایی آمریکا و در اعتراض به خمودگی جریان‌های پیشینه‌دار سیاسی در کشور صورت گرفت.
جنبش فدایی از آغاز شکل‌گیری خود به لحاظ اعتقادی یک جنبش چپ سوسیالیستی و به لحاظ سیاسی یک جنبش رادیکال ضد استبدادی و ضد استعماری بود.
در شرایطی درونی که شاه پهلوی و متحدان خارجی آن با تحقیر ارادۀ مردم، حکومتی کودتایی و فردمحور را در کشور برقرار کردند و در شرایطی جهانی که ایالات متحدۀ آمریکا و نیروهای استعمارگر اروپایی علیرغم فضای مثبت پیروزی بر دیکتاتوری‌های نژادپرست در جنگ دوم جهانی کشتار و سرکوب جنبش‌های آزادی‌بخش در جای جای سه قارۀ آسیا، آفریقا و آمریکای جنوبی را تشدید کرده بودند، برای مبارزان جوان فدایی بدیلی دیگر جز باور به استقلال، آزادی و سوسیالیسم وجود نداشت.
در بیش از ۵ دهه که از آغاز شکل‌گیری جنبش فدایی می‌گذرد، جنبش ما دوره‌ها و تغییرات بسیاری را از سر گذرانده است. گر چه برخی از این دوره‌ها بیراهه‌ای در فاصله‌گیری از آرمان‌ها و باورهای بنیادین جنبش‌مان بوده است، اما ما گام‌های بسیار و تعیین‌کننده‌ای نیز در تبیین باورها و تعیین راه‌های عملی نیل به باورهای‌مان برداشته‌ایم و امروز که از فراز بیش از پنجاه سال به تاریخ جنبش‌مان می‌نگریم، خود را کماکان در جایگاه باور بی‌بدیل به آرمان‌های بنیادین بنیان‌گذاران جوان و پویای جنبش فدایی می‌بینیم.
بار تجربیاتی که ما به تلخی و به بهایی گران به دست آورده‌ایم در زندگی روزمرۀ ما و در شعارهای ما منعکس است. جایگاه برجسته‌ای که سازمان ما در شعار محوری خود به آزادی و دموکراسی می‌دهد، انعکاس درس‌گیری از این تجربیات تاریخی است.
درد استبداد داخلی و درد استعمار مدرن‌شدۀ سرمایه اما هنوز هم بزرگ‌ترین معضل پیش روی میهن ماست. به ویژه در جهان به هم پیوستۀ کنونی پیکار در این دو جبهه تنها در پیوند با هم می‌تواند ثمربخش باشد.
در میهن ما ضرورت مبارزه در جبهۀ رزمی مشترک و درتقابل هم‌زمان با استبداد حاکم بر ایران و با سرمایه‌داری غارت‌گر مدرن، انکارناپذیر است. میهن ما راهی جز این به شاه‌راه آبادانی و بهروزی ندارد.
جنبش فدایی پیکاری است تاریخی در راه برقراری جامعه‌ای مبتنی بر عدالت اجتماعی و از این منظر بخشی از مبارزه‌ای تاریخی است به درازای تمدن بشری در راه آرمان آزادی و داد. به باور سازمان ما این آروزی دیرین بشریت در جامعۀ سوسیالیستی متحقق می‌شود.
از این منظر جنبش فدایی جنبشی نامیراست. باور به استمرار تاریخی جنبش فدایی به معنای تضمین تداوم این جنبش با این نام و این مشخصات نیست. جنبش عدالت‌محور در راستای تاریخ نام‌ها و اشکال بسیاری به خود گرفته است. جنبش فدایی بخشی از میراث مبارزۀ عدالت‌خواهانه و سوسیالیستی در میهن ماست و از این جایگاه در هر آن جنبش عدالت‌خواهانه‌ای استمرار خواهد یافت که این سودا را در سر داشته باشد.
استمرار پیکار در راه جامعه‌ای انسان‌محور در جهان امروز بیش از هر دوران تاریحی دیگری موضوعیت دارد. جهانی مبتنی بر آقایی سرمایه که شکاف فقر و ثروت؛ شکاف مرگ و اصراف در آن دم به دم فزونی و ابعادی فاجعه‌بارتر می‌یابد، نمی‌تواند پاسخ پایانی آزادی‌خواهان و دادپژوهان جهان به تاریخ باشد. از این رو پیکار روزمره در راه قرار دادن انسان در جایگاه تعیین‌کنندۀ سرنوشت خویش و در مرکز تعیین منش ادارۀ جهان پیکاری کاملاً به روز و پیکاری است که تضمین‌کنندۀ فردایی در آزادی و رفاه برای همۀ مردم جهان است.
فداییان خلق ایران کماکان بر این باورند که تنها با رزم مشترک جهانی می‌توان بر درد مشترک جهانی غلبه کرد. در برابر جبهۀ متحد استبداد و غارت جهانی‌شدۀ امروزین تنها می‌توان با پیکاری مشترک و جهانی مقابله کرد. سرنوشت انسان در گرو سرانجام این نبرد تاریخی است.
ما فداییان خلق ایران هم در حرف و هم در عمل از هر گونه همکاری و رزم مشترک میهنی و جهانی در راه آرمان‌ها و ارزش‌های بنیادین انسانی استقبال می‌کنیم و نیروی پای‌بندی به این شعاریم. ما از تکرار باور خود به ضرورت همکاری و هم‌راهی در راه آرمان‌های میهنی و جهانی خسته نخواهیم شد.
به جشن ما خوش آمدید
پس از سخن آغازین، رفیق محمدصادق علی‌اصغری، عضو هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) فرارهایی از پیام این هیئت به مناسبت سال‌گرد ۱۹ بهمن را برای حاضرین خواند. متن این پیام در شبکۀ جهانی رایانه‌ای موجود است.
سخنرانی رفیق بهروز خلیق و گفتگو و پرسش و پاسخ با او
در بخش بعدی برنامه رفیق بهروز خلیق، مسئول هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) به سخنرانی در بارۀ علل ادامۀ حملات به جنبش فدایی به عنوان بخشی از چپ متشکل ایران پرداخت و در این ارتباط به بررسی طیف‌های مختلف نیروهای راست و چپ در جامعه پرداخت.
از جمله نکات قابل توجه سخنان وی اشاره به شکل‌گیری راست مدرنی بود که متاسفانه هنوز با سنت‌های دموکراتیک فاصله دارد.
پس از سخنرانی رفیق بهروز، گردانندۀ جشن گفتگویی چند دقیقه‌ای با رفیق خلیق در بارۀ موضوع سخنرانی وی و سپس در بارۀ اوضاع سیاسی روز با تکیه بر علل و نشانه‌های تعامل نظام جمهوری اسلامی به هدایت و حمایت بیت رهبری با غرب و مشخصاً ایالات متحدۀ آمریکا پرداخت.
پااین بخش این بخش از برنامه پرسش و پاسخ شرکت‌کنندگان در جشن با رفیق بهروز خلیق بود.
سخنرانی رفیق علی پورنقوی و گفتگو و پرسش و پاسخ با او
پس از آن رفیق علی پورنقوی، عضو هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) به سخنرانی پرداخت. موضوع سخرانی رفیق پورنقوی پروژۀ شکل‌دهی تشکل بزرگ چپ بود. پورنقوی در آغاز به عنوان نمایندۀ سازمان در جمع پیش‌برندۀ پروژۀ نام‌برده گزارش از روند تا کنونی شکل‌گیری این پروژه و موضوعات مربوز به کار کنونی آن توضیحاتی را ارائه داد.
پس از این مرحله، گردانندۀ جشن گفتگویی چندین دقیقه‌ای با رفیق علی پورنقوی در بارۀ موضوعات مربوط به پروژۀ شکل‌دهی تشکل بزرگ چپ صورت داد و سرانجام حاضرین در پرسش و پاسخ با رفیق به بحث پیرامون زوایایی متفاوت از سخنان وی و پروژۀ موضوع بحث پرداختند.
پس از پایان بخش سیاسی، دوستان جوان حاضرین را با پخش ترانه‌های متنوع به شادی و پای‌کوبی فراخواندند.
