دولت ریاض ۴٧ نفر را در روزهای گذشته اعدام کرد. روحانی شیعه، شیخ نمر باقر النمر جزو اعدام شدگان بود. اعدام شیخ نمر و ۴۶ نفر دیگر در سطح جهانی بازتاب وسیعی پیدا کرد و با اعتراض کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، کشورهای اروپائی و دولت امریکا و برخی کشورهای منطقه روبرو شد. اتحادیه اروپا هم اعدام شیخ نمر را نگران‌کننده خوانده و آن را سبب افزایش تنش‌های مذهبی در منطقه دانست. با توجه به حمایت‌های جمهوری اسلامی از شیخ نمر، سران حکومت ایران هم واکنش‌های تندی به این اعدام نشان دادند.
اعتراض های گسترده در سطح جهان علیه دولت سعودی، چندان دوام نیآورد. نیروهای افراطی در ایران سفارت و کنسولگری عربستان در تهران و مشهد را به آتش کشیدند. دولت عربستان بلافاصله عکس العمل نشان داد و روابط خود را با تهران قطع نمود. بدنبال آن بحرین و جیبوتی هم روابط دیپلماتیک با ایران را قطع کردند و امارات متحده عربی روابط خود را به سطح کاردار کاهش داد. سودان هم اعلام کرد سفیر ایران را اخراج کرده و کویت سفیر خود را از ایران فراخوانده است. شورای امنیت سازمان ملل متحد هم در بیانیه ای حمله به سفارت و کنسولگری عربستان در تهران و مشهد را محکوم کرد. در بیانیه آمده است: “در این زمینه، ضمن ابراز نگرانی عمیق در خصوص این حمله، اعضای شورای امنیت از مقام‌های ایران می‌خواهند که از اماکن دیپلماتیک و کنسولی و دیپلمات‌ها محافظت کرده و به تعهدات بین المللی در این زمینه به طور کامل پایبند بوده و آنها را رعایت کند”.
به آتش کشیدن سفارت و کنسولگری عربستان، ورق را برگرداند و اعتراضات جهانی را متوجه ایران کرد و این ذهنیت را تقویت نمود ایران کشوری است که در آن مصونیت دپیلماتیک وجود ندارد. حمله به سفارت و کنسولگری عربستان، پنجمین مورد حمله به سفارتخانه ها در حیات جمهوری اسلامی است. چند سال قبل سفارت انگلیس مورد حمله قرار گرفت و به قطع مناسبات بین دو کشور انجامید.
حمله به سفارتخانه ها زیان های جبران ناپذیری به کشور ما وارد آورده و به اعتبار ایران لطمه زده است. با این وجود، حمله به سفارتخانه ها توسط نیروئی که حیات خود را در بحران آفرینی می داند، ادامه دارد. راست افراطی و طیف مخالف برجام، به‌نوعی از عملکرد معترضان به سفارت عربستان دفاع کرده و از قطع مناسبات ایران و عربستان خشنود است. کیهان نوشت: “ننگ رابطه با آل سعود از دامن ایران اسلامی پاک شد”. اما نماینده ایران در سازمان ملل متحد در نامه‌ای به این سازمان، با ابراز تأسف از حمله به سفارت عربستان و خسارت به این مکان، اعلام کرد که جمهوری اسلامی “از هیچ تلاشی برای بازداشت عاملان حمله فروگذار نخواهد کرد”. حسن روحانی ضمن غیرقانونی خواندن حمله به اماکن دیپلماتیک سعودی، حمله‌کنندگان را “نیروهای خودسر” نامید.
اما او مشخص نکرد که بچه دلیلی پلیس و نیروهای امنیتی نمی توانند جلو “نیروهای خودسر” را بگیرند. در حالی که تجمع نیروهای معترص در کشور با اقدام سریع و سرکوب گرانه نیروهای پلیس و امنیتی مواجه می شود. در جمهوری اسلامی ارگان های متعدد اطلاعاتی ـ امنیتی و نظامی، کوچکترین حرکت جمعی را تحت کنترل خود دارند. اگر راس حکومت بخواهد، آن ها قادرند به سهولت بساط “نیروهای خودسر” را جمع کنند.
نیروهای خودسر همان نیروهای راست افراطی و بسیج هستند که از جانب سپاه حمایت می شوند و با ارکان اصلی نظام یعنی ولی فقیه و بیت او پیوند نزدیک دارند. علی خامنه ای بر انقلابی بودن جمهوری اسلامی تاکید دارد. نیروهائی که در ولایت ذوب شده اند، به تبعیت از گفته او دست به اقدام انقلابی می زنند. آتش زدن سفارتخانه ها، نمونه اقدام انقلابی ذوب شدگان در ولایت است. خامنه ای تاکنون از موضع گیری علیه “نیروهای خودسر” خودداری کرده است. نیروهای “خودسر” پیاده نظام ولی فقیه هستند و ولی فقیه مصلحت را در آن می بیند که علیه نیروی پیاده نظام خود موضع نگیرد.
منطقه خاورمیانه در آتش جنگ های قومی ـ مذهبی و جنگ های نیابتی بین جمهوری اسلامی و دولت عربستان سعودی می سوزد. دولت عربستان می دانست که اعدام شیخ نمر، تنش را در منطقه تشدید کرده و نیروهای افراطی را در ایران تحریک خواهد نمود. نیروهای افراطی هم عامدانه به اقدامی دست زدند که به قطع مناسبات دیپلماتیک بین دو کشور منجر گردد.
ما اعدام ۴٧ نفر از جمله شیخ نمر و سیاست به تنش کشاندن منطقه توسط دولت سعودی و به آتش کشیدن سفارتخانه و کنسولگری عربستان توسط نیروهای افراطی را محکوم می کنیم و معتقدیم تا زمانی که سپاه، بسیج و راست افراطی یکه تاز صحنه سیاسی کشور باشند، سیاست خارجی و منطقه ای نه در وزارت امورخارجه، بلکه توسط سپاه قدس و در خیابان ها توسط نیروهای “خودسر” تعیین شود، حمله به سفارتخانه ها تکرار خواهد شد و کشور ما زیان های سنگینی را متحمل خواهد شد. لازم است دست سپاه از سیاست داخلی و خارجی کشور قطع گردد و راست افراطی مهار و طرد شود، عاملین و آمرین حمله دستگیر و مجازات گردند. در چنین شرایطی می توان انتظار داشت که حمله و آتش زدن سفارتخانه ها تکرار نگردد.
منطقه خاورمیانه با بحران های عدیده ای روبرو است. دشمنی بین دو کشور ایران و عربستان، بحران ها را حادتر خواهد کرد. اما همکاری و دوستی دو کشور می تواند نقش موثری در حل بحران های منطقه ای داشته باشد. سیاست تهاجمی دولت سعودی در منطقه علیه ایران و سیاست توسعه طلبانه جمهوری اسلامی، تنش آفرین و علیه صلح در منطقه است. لازم است که هر دو دولت از سیاست های کنونی خود فاصله بگیرند و به سیاست تنش زدائی، گفتگو و مذاکره روی بیآورند.
وضعیت بحرانی منطقه ایجاب نمی کند که به اختلافات بین دو کشور ایران و عربستان دامن زده شود. کاری که برخی کشورهای منطقه با قطع مناسبات با ایران انجام دادند. در حالی که شورای امنیت سازمان ملل متحد و کشورهای غربی از هر دو طرف خواسته اند تنش‌ها را کاهش دهند. به سود صلح در منطقه است که دولت های عربی هم به جای قطع رابطه با ایران، از دو کشور بخواهند که به گفتگو به نشینند و پیرامون بحران های منطقه مذاکره کنند.
هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
١۵دی ١٣٩۴ (۵ ژانویه ٢٠١۶)
