نیروهای ترکیە همچنان بە عملیات تجاوزگرانە خود علیە عفرین ادامە می دهند، و از زبان مقامات عالی دولت این کشور، از جملە اردوغان، تهدیدها همچنان علیە مناطق کردنشین سوریە ادامە دارد. اردوغان از علمیات علیە منبج و پیشروی بە سوی مرز عراق از طریق خاک سوریە می گوید.
از طرف دیگر هنوز جامعە جهانی نتوانستە بە موضعی واحد علیە عملیات دخالتگرانە ترکیە برسد و کماکان در سردرگمی بسر می برد. اینکە چرا شورای امنیت نتوانست بە موضع گیری اصولی برسد عمدتا ناشی از وضعیت دشوار سوریە و نیز موقعیت ترکیە است بعنوان عضوی از ناتو با نگرانی های امنیتی ای کە مطرح می کند، و ظاهرا بعلت پیوندهای نزدیک کردهای سوریە با ‘پ ک ک’ خریدار دارد.
اما شاید در این شرایط، بیشتر موقعیت آمریکا است کە تحت فشار قرار گرفتە است. آمریکا با تغییر نقطە ثقل همکاری های خود با اسلامی ها بە طرف نیروهای ‘ی پ گ’، عملا باعث تحریک ترکیە بعنوان یکی از متحدین خود در منطقە و ناتو شدەاست، تحریکی کە روزبروز بر دامنە آن افزودە می شود و فعلا پایانی بر آن متصور نیست. ترکیە خواهان پایان همکاری آمریکا با کردهاست.
در شرایطی کە آمریکا با انتشار خطوط استراتژیک سیاسی خود در جهان در سال ١٠١٨، بحث مقابلە با روسیە، چین و نیز کشورهائی مانند ایران و کرە شمالی را مطرح کردە است، گسترش اختلافات با کشور دارای دومین ارتش ناتو، خوشایند نیست. زیرا عملا این بە معنای راندن بیشتر ترکیە بە آغوش روسیە و همکاری های بیشتر با ایران خواهد بود، امری کە بە موضوع مقابلە با روسیە و ایران در استراتژی نوین آمریکا ضربە خواهد زد و موقعیت این کشور را در مقابل رقبایش تضعیف خواهد کرد.
اما از طرف دیگر عقب کشیدن آمریکا از سوریە کە حالا تنها نقطە اتکایش ‘ی پ گ’ است نیز ظاهرا امری محال است. زیرا این بە معنای از دست دادن تنها نقطە اتکای قابل اطمینان در این کشور در بازی خطرناک قدرت علیە رقبا می باشد. آمریکا نمی خواهد سوریە را بە ایران، روسیە و اسد دودستی تقدیم کند زیرا کە با این امر هم موقعیت بین المللی آن بشدت ضربە خواهد خورد و هم با قدرت گیری ایران، امنیت اسرائیل بعنوان مهمترین متحد آمریکا در منطقە خاورمیانە بشدت تضعیف خواهد شد.
بنابراین سئوال این است کە آمریکا در نهایت کدام را انتخاب خواهد کرد: ترکیە، و یا ادامە نفوذ خود در سوریە و حفظ اسرائیل؟ ظاهرا اصل بر انتخاب دوم خواهم بود، و آمریکا بخاطر حفظ منافع ترکیە از سیاست همکاری با کردها عقب نخواهد نشست. او در هر صورت، هر چند شاید با تغییراتی جزئی، بە سیاست کنونی خود ادامە خواهد داد.١ ترکیە کە اصرار دارد تامین منافع آمریکا بر طبق همان سیاست کلاسیکی از طریق همکاری نزدیک با این کشور بە پیش می رود، بشدت در اشتباە است.
با این حساب باید کماکان شاهد اوج گیری بحران حضور نظامی ترکیە در عفرین و گسترش مناقشات میان آمریکا و ترکیە باشیم. روسیە، ایران و همقطاران نیز با خوشحالی بە گسترش این مناقشات می نگرند زیرا کە بطورکلی نشان از تضعیف موقعیت بیشتر غرب در بسیج هماهنگ نیروهای خود دارد.
اما شاید واقعا دیگر نیازی نباشد کە غرب بصورت یکپارچە در بحرانهای خارجی ظاهر شود. این روند در واقع از دهەهای پیش آغاز شدە و روزبروز هم بیشتر تعمیق می یابد. و این عمق یابی با ظهور ترامپ بە اوج خود رسیدە است. سخنان اخیر ترامپ در داموس فاکت دیگری برای اثبات این مدعاست.
واقعیت این است کە آمریکا در زمینەهای اعمال نفوذ سیاسی و اقتصادی خود در جهان در رنج بسر می برد، و برای جبران آن بیش از پیش بە تهدید، از جملە تهدید نظامی دست می یازد. و این یکی از عواملی است کە اخیرا اکونومیست در یکی از آخرین شمارەهای خود در آن از احتمال برپائی جنگی بزرگ میان قدرتهای جهانی می گوید.
زیرنویس:
١ـ پیشنهاد ایجاد مناطق امن در مناطق کردنشین سوریە برای تامین منافع امنیتی ترکیە، از جملە پیشنهادات آمریکا برای حل غائلە کنونی است.
