قابل انتظار بود که خطبه های نماز جمعۀ این هفته در ایران، تهاجمی هماهنگ علیه امریکا باشد. روز جمعه تنها یک روز از ۱۳ آبان، سالروز اشغال سفارت امریکا، گذشته است. مرکب امضای اوباما در زیر فرمان تمدید وضعیت اضطراری ملی امریکا در ارتباط با ایران خشک نشده و مبارزۀ انتخاباتی برای ریاست جمهوری در این کشور جاری است؛ مبارزاتی که مقدمتاً روند و مضمون ارزان خود را با وسعتی بی سابقه در پیش چشم جهان پهن می کند.
این روند و مضمون ارزان دستاویز خوبی را فراهم آورده است تا اول از همه خامنه ای و سپس ائمۀ جمعه زیر نگاه سخره آمیز به آن، هم تخلیۀ بغض کنند، هم بر ناکامیهای خود سرپوش بگذارند، هم دست به یورش به حریفان داخلی بزنند و هم از جامعه “زهرچشم” بگیرند و…
از این قرار است که به دنبال سخنان خامنه ای به مناسب ۱۳ آبان – سخنانی با همۀ مشخصه های پیشگفته و بیشتر – موحدی کرمانی، امام جمعه تهران، از لزوم حل “همۀ معضلات و چالشها” و از جمله از حل معضل گرایش بعضی ها به امریکا سخن می گوید؛ حسینی بوشهری، امام جمعۀ قم بار دیگر به شبکه های اجتماعی و آنتنهای ماهواره ای به عنوان دسیسۀ امریکا علیه جمهوری اسلامی حمله ور می شود و علم الهدی، امام جمعۀ مشهد، زمینه را برای تاخت و تاز به علی مطهری و اتصال گرایشهائی در مجلس به فتنه و امریکا مغتنم می شمرد.
“هر کس دو میهن دارد، اولی زادگاهش و دومی فرانسه”! این گفته به کسان مختلفی نسبت داده شده است. روشن است که گفته ای است عظمت طلبانه. با این حال در زمانی که فرانسه واقعاً هم عظمتی نسبی داشت، می توانست از یک زاویۀ معین و به معنای خاص بارتابی از واقعیت نیز باشد. اما گویا حکام جمهوری اسلامی مصر اند در اذهان بنشانند که “هرکس دو میهن دارد، اولی زادگاهش و دومی امریکا”! لازم نیست میهن حتماً محبوب باشد. میهن، برای میهن بودن باید همیشه در حیات یک جامعه حضور داشته باشد، و این درست شیوۀ حکام جمهوری اسلامی در ارتباط با امریکاست.
