پنجشنبه ۱۴ تیر ۱۴۰۳ - ۰۴:۰۱
در شرایطی که میهن ما در پیآمد استیلای حکومتی مستبد، غیرمردمی و نالایق از یک سوی و فشارهای غیرانسانی و غیرقانونی امپریالیسم جهانی از سوی دیگر، در محاق بغرنج ظالمانه و مهلکی روزگار میگذراند، در شرایطی که مردمان جان به لب رسیدهٔ میهن عزیز ما برای برداشتن هر گام هرچند کوچک و رسیدن به هر دستاورد هرچند ناچیز در راه تحقق حقوق حقّهٔ خود با دشواریهای صعبالعبوری مواجهاند، اهمیت بازگشت به تلاش برای همگرایی در صفوف نیروهای باورمند به سوسیالیسم بیشازپیش برجستگی مییابد.
نزدیکی ایران و عربستان به همدیگر، ثبات بیشتر میان حکومت اقلیم کردستان با دولت فدرال و منافعی که ایران میتواند از کانال این تفاهمات کسب کند، وضعیت نیروهای سیاسی کرد ایرانی را در اقلیم دشوارتر خواهد کرد. … به نظر میرسد دورانی از فعالیت این احزاب که در آن حضور مسلحانه از تضمین بیشتری برخوردار بود، به پایان رسیده و آنها با دشواریهای بیشتری مواجه خواهند شد.
یکی از واژگانی که سران و مسئولین ریز و درشت جمهوری اسلامی از آن تقریباً استفادهٔ روزانه میکنند، اصطلاح «جهان اسلام» است. در فرهنگ آنها گویا
در یک سالی که گذشت شرایط سخت زندگی کارگران و مزدبگیران ایران سختتر شد. علاوه بر پیامدهای موقتی کردن هر چه بیشتر مشاغل که منجر به فقر هر چه بیشتر طبقۀ کارگر شده، بالا رفتن نرخ تورم ارزش دستمزد کارگران و قدرت خرید آنان را بسیار ناچیز کرده است. در این شرایط، امنیت شغلی و ایمنی کارگران در محلهای کارشان نیز در معرض خطر دائمی است. بر بستر چنین شرایطی نیروهای کار در سراسر کشور مرتب دست به تظاهرات و تجمعهای اعتراضی میزنند. در چنین شرایطی اتحاد و همبستگی نیروهای کار با جامعۀ مدنی و دیگر زحمتکشان و تقویت تشکل های مستقل کارگری تنها راه رهایی مزدبگیران است …
در ارتباط با چرایی عدم استقبال تودهها در مشارکت انتخاباتی دلایل متعددی را میتوان شمرد ولی بدون شک تمامیتطلبی، اقتدارگرایی و قشریت دخیل در هستۀ مرکزی قدرت سیاسی نقش مهمی را در این رابطه ایفا کرده است
عدم شرکت در این دوره میتواند تاکید مجددی باشد بر یک اقدام ثابت شده. اما اگر بپذیریم که چینش و مهندسی اینچنینی انتخابات با همهٔ اهدافی که به دنبال داشته یکی از اصلیترین پیامدهای جنبش «زن، زندگی، آزادی» بر حاکمیت بوده است، در چنین شرایطی، دوستان و عزیزانی که با عدم شرکت موافقند باید توضیح دهند برای بعد از تحریم و عدم مشارکت چه برنامهای دارند.
تا نظام جمهوری اسلامی پابرجا است وضع را نمیشود از این بهتر کرد اما میشود بسا بدتر کرد. براندازی نه فعلا ممکن است نه فعلا مطلوب. آیا انتخاب میان بد و بدتر معقول است؟ بد اندر بدتر در وضع کنونی ریاست جمهوری جلیلی است و بهترین بد همانا دفع جلیلی است.
هستهٔ سخت قدرت، بر اساس منافع خود و بر پایهٔ یک خطای محاسباتی رضایت داده است که انتخابات را حداقل نیمهرقابتی کند. جامعه زخمهای عمیقی از سیاستهای حاکمیت بر روح و جسم خود دارد که حدیث غمانگیز یک ملت است. و اما قابل پیشبینیست که در دور دوم انتخابات به احتمال زیاد فضای مشارکت گستردهتر شود.
«ث ژ ت» هرگز خود را در پناهگاه مخفی نکرده است و همواره حتی به قیمت تحمل ضربات شدید مواضع شجاعانهای که لازم بوده را اتخاذ کرده است؛ به عنوان مثال در دورهٔ استعمارزدایی. اجماع ملی کیست که قادر باشد صدای «ث ژ ت» را خاموش کند؟
مردم از «روزنهگشایی» و اصلاحات معنادار در درون ساختار عملاً موجود عبور کردهاند و به آن امیدی ندارند. جامعه در مرحلۀ تحولطلبی و ایجاد تغییرات اساسی در ساختار موجود قراردارد…
سعید جلیلی، نامزد مورد حمایت جبههٔ پایداری، با پیشینۀ وابستگی فکری و تشکیلاتی به انجمن حجتیه، از چهرههای متحجر و تاریکاندیش جمهوری اسلامی و نماد ایستایی در برابر مطالبات بر حق مردم برای تغییر و تحول اساسی است. او با دشمنتراشی کورکورانهٔ خود از عوامل مهم عدم حصول توافق بینالمللی در راستای تأمین منافع مردم و مصالح میهن ما بود. جلیلی فردی از هستهٔ سخت قدرت و ادامهدهندۀ حتی افراطیتر دولت رئیسی است. راهبرد او در انتخابات تکیه بر تشکیلات پایداری و سوءاستفادۀ آشکار از امکانات دولتی است.
رفیق البرز شخصیتی آرام، فروتن و کمتوقع داشت. بیادعایی، رفتار اعتمادآفرین و لبخند ملایماش آرامبخش جمع رفقایاش بود. فقدان این انسان نازنین، این رفیق باورمند، این رفیق بهمعنای واقعی رفیق، دردناک است و خسران بزرگی است برای سازمانمان، سازمان البرز و ما!
سعید جلیلی، نامزد مورد حمایت جبههٔ پایداری، با پیشینۀ وابستگی فکری و تشکیلاتی به انجمن حجتیه، از چهرههای متحجر و تاریکاندیش جمهوری اسلامی و نماد ایستایی در برابر مطالبات بر حق مردم برای تغییر و تحول اساسی است. او با دشمنتراشی کورکورانهٔ خود از عوامل مهم عدم حصول توافق بینالمللی در راستای تأمین منافع مردم و مصالح میهن ما بود. جلیلی فردی از هستهٔ سخت قدرت و ادامهدهندۀ حتی افراطیتر دولت رئیسی است. راهبرد او در انتخابات تکیه بر تشکیلات پایداری و سوءاستفادۀ آشکار از امکانات دولتی است.