منو
یکشنبه ۳۱ تیر ۱۴۰۳ - ۱۵:۰۲
منو
یکشنبه ۳۱ تیر ۱۴۰۳ - ۱۵:۰۲
انوشیروان لطفی در ۶ خرداد ماه سال ۱٣۶۷ در روزهای آغازین کشتارهای دسته‌جمعی زندانیان سیاسی اعدام شد. مادر لطفی از شنیدن خبر اعدام پسرش چنین گفت: «راهی خاوران شدم، با دست خاک‌ها را کنار زدم، خاک را شکافتم پیراهن چهارخانه تن پسرم بود، دیگر نمی‌خواستم بیشتر از این ببینم.»
روزنامە شرق در شمارە امروز خود در مطلبی تحت عنوان “ضرورت رفع ابهام از مذاکرە با اروپا” از جملە نوشتە است اتحادیە اروپا در اعلامیەای رسما اعلام کردە کە “ما با طرف ایرانی، در بارە موضوعات موشکی و ترتیبات امنیتی، در حال مذاکرە هستیم و بە نتایج خوبی رسیدەایم.” نویسندە مقالە گلایە از این دارد کە موضع طرف ایرانی در رابطە با این مذاکرات شفاف نیست، و علیرغم شفافیت طرف اروپائی، اما طرف ایرانی طوری رفتار می کند کە شاید طرف اروپائی دارد دروغ می گوید!
دوپهلوگوئی یا عدم شفافیت لازم در اعلام مواضع همیشە بنوعی در سیاست وجود داشتە داشت. این پدیدە بویژە در آن سیستمها و کشورهائی رایج است کە فردی قدرقدرت در آن بالا نشستە است و برای راضی نگەداشتن هوادارانش کە از لایەهای مختلفی هستند و با گرایشات گوناگون، زبان را طوری بکار می برد کە نتوان از آن یک حقیقت یگانە بیرون کشید. چنین فردی همیشە راە را برای تفاسیر مختلف از سخنانش باز می گذارد، و این چنین بر امکان قدرت مانور خود و حفظ موقعیت بهرەمند می شود.
در یک سالی که گذشت شرایط سخت زندگی کارگران و مزدبگیران ایران سخت‌تر شد. علاوه بر پیامدهای موقتی کردن هر چه بیشتر مشاغل که منجر به فقر هر چه بیشتر طبقۀ کارگر شده، بالا رفتن نرخ تورم ارزش دستمزد کارگران و قدرت خرید آنان را بسیار ناچیز کرده است. در این شرایط، امنیت شغلی و ایمنی کارگران در محل‌های کارشان نیز در معرض خطر دائمی است. بر بستر چنین شرایطی نیروهای کار در سراسر کشور مرتب دست به تظاهرات و تجمع‌های اعتراضی می‌زنند. در چنین شرایطی اتحاد و همبستگی نیروهای کار با جامعۀ مدنی و دیگر زحمتکشان و تقویت تشکل های مستقل کارگری تنها راه رهایی مزدبگیران است …
کاش میشد چهره ها رنگ پریشانی نداشت،
برق تیز خنجر و کینه نداشت.
مثل دریا بود شفاف و زلال،
مثل ابریشم نرم لطیف
ایجاد، تقویت و توسعه و حفظ نهادهای مدنی و تشکل‌های صنفی و سیاسی باید در کانون برنامه های افراد، شخصیت ها و احزاب و سازمان ها قرار داشته باشد، چه این نهادها و تشکل‌ها، عامل اصلی و تعیین کننده در تحولات کشور برغم همه موانعی هستندکه بر سر راه توسعه و تکامل جامعه قرار داده می شود.
بر اساس بیانیۀ دادگاه بین‌المللی دادگستری، سیاست‌های شهرک‌سازی و بهره‌برداری اسرائیل از منابع طبیعی در سرزمین‌های فلسطینی نقض قوانین بین‌المللی است. دادگاه، گسترش قوانین اسرائیل به کرانۀ باختری و بیت‌المقدس شرقی را ناموجه می‌داند. دادگاه اخراج اجباری ساکنان سرزمین‌های اشغالی را از سرزمین‌های‌شان ناقض تعهدات اسرائیل دانسته است.
قوانین نابرابر، عدم حمایت‌های لازم و محیط‌های مردسالارانه، زنان را از مشارکت فعال در سیاست بازمی‌دارد. حضور کم‌رنگ زنان در سیاست به معنای نبود صدای نیمی از جمعیت در تصمیم‌گیری‌های مهم است. از زنان، از نیمی از نیروی جامعه نگریزید!
نسل‌ها می‌آیند ومی‌روند؛ گاه مبارزه می‌کنند برای زندگی. گروهی کوچ می‌کنند با دل در گرو خاک آبا و اجدادی … و شاید اندکی تاریخ و سرنوشت بسازند. حاکمان هم گاه با نسل‌ها دم‌ساز میشوند؛ گرچه نتیجه را واگذار نمی‌کنند!
میزان توانایی کارگران برای برگزاری اقدامات مشترک، از جمله اعتصابات و عدم شرکت در امر تولید، مرتبط است با میزان دسترسی آنها به تشکل های صنفی مستقل و امکان ایجاد تشکل های جدید در مراکز کار. ولی در جمهوری اسلامی نه تنها حقوق پایه ای کارگران برای سازمان دهی و داشتن تشکل های مستقل رعایت نمیشود، بلکه فعالان کارگری، از جمله شریفه محمدی، مرتبا سرکوب و محکوم به حبس های طولانی مدت، ضربات شلاق و حتی اعدام میشوند.
ما بر این باوریم که با مبارزهٔ هم‌سوی همهٔ نیروهای مترقّی باورمند به آزادی، برابری، مردم‌سالاری (دموکراسی) و عدالت اجتماعی در زمینهٔ حکم منفور اعدام نیز می‌توان ارادهٔ حقوق بشری قاطبهٔ مردم را به این نظام جنایت‌کار تحمیل کرد. ما هم‌صدا با همهٔ این مبارزان لغو حکم اعدام شریفهٔ محمدی را خواهانیم و هم‌نوا با همهٔ نیروهای مترقّی ایران اعلام می‌کنیم جای مبارزان راه بهروزی مردم زندان نیست.
رفیق البرز شخصیتی آرام، فروتن و کم‌توقع داشت. بی‌ادعایی، رفتار اعتمادآفرین و لبخند ملایم‌اش آرام‌بخش جمع رفقای‌اش بود. فقدان این انسان نازنین، این رفیق باورمند، این رفیق به‌معنای واقعی رفیق، دردناک است و خسران بزرگی است برای سازمان‌مان، سازمان البرز و ما!
ما بر این باوریم که با مبارزهٔ هم‌سوی همهٔ نیروهای مترقّی باورمند به آزادی، برابری، مردم‌سالاری (دموکراسی) و عدالت اجتماعی در زمینهٔ حکم منفور اعدام نیز می‌توان ارادهٔ حقوق بشری قاطبهٔ مردم را به این نظام جنایت‌کار تحمیل کرد. ما هم‌صدا با همهٔ این مبارزان لغو حکم اعدام شریفهٔ محمدی را خواهانیم و هم‌نوا با همهٔ نیروهای مترقّی ایران اعلام می‌کنیم جای مبارزان راه بهروزی مردم زندان نیست.
