منو
چهارشنبه ۳ مرداد ۱۴۰۳ - ۱۰:۵۵
منو
چهارشنبه ۳ مرداد ۱۴۰۳ - ۱۰:۵۵
رفیق علی ( رحیم) در سال ۶۷، پشت میله‌های زندان اهواز به مادر گفت که حاضر به مصاحبه تلویزیونی در ازاء قول آزادی از سوی زندانبانان نیست. زن عمی، در آخرین دیدار با رفیق رحیم در زندان اهواز، خود قانع شد که فرزند شجاع و مقاوم اش به عهد خود با رفقایش و زحمتکشان وفادار مانده و با لبی خاموش، از میان “مصاحبه یا مرگ؟”، مرگ را برگزیده بود. زن عمی با حسی مادرانه از اینکه فرزندش به باورهای سیاسی خود پایبند مانده بود، همواره احساس غرور می کرد.”زن عمی” در حالی بعد این گفتگو اتاق ملاقات را ترک می‌کرد که نمی‌دانست این آخرین دیدارش با فرزند است. او پیراهن گلگونی از علی به یادگار با خود داشت که تا پایان عمرش آن را بو می‌کشید.
امروز آغاز سومین سال توافق هسته ای ایران با کشورهای ۵+۱ است؛ توافقی که به برجام مشهور شده است. این توافق برای مردم ایران ساده و ارزان حاصل نشد: برجام پایانی بر هزینه های گزاف اما بیحاصلی بود که جمهوری اسلامی صرف پروژۀ هسته ای اش کرد. برجام همچنین پایانی بر هراس فلج کننده ای بود که از عواقب تنش فزایندۀ بین جمهوری اسلامی و امریکا بر جان جامعۀ ایران افتاده بود. سرانجام این که برجام پایانی نسبی بر انزوای ایران در عرصه ای جهانی بود. هم از این رو برجام آغاز امیدی نسبی برای “گذر از رنجها” و سامان زندگی، خاصه سامان اقتصاد ایران و از این رهگذر، مگر بهبودی در معیشت مردم بود.
پیشتر از این مطبوعات ایران از مخالفت نیروهای راست در حاکمیت جمهوری اسلامی با امضای قرارداد نفتی بین دولت ایران و شرکت توتال فرانسه خبر داده بودند. مخالفت علم الهدی با این قرارداد در نمازجمعۀ گذشته در مشهد، و تکلیف او به قوۀ قضائیه که “باید درباره فعالیت شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران خارجی در ایران حساس باشد” نشانۀ بارزی از این بود که قال مخالفت دارد بالا می گیرد.
در یک سالی که گذشت شرایط سخت زندگی کارگران و مزدبگیران ایران سخت‌تر شد. علاوه بر پیامدهای موقتی کردن هر چه بیشتر مشاغل که منجر به فقر هر چه بیشتر طبقۀ کارگر شده، بالا رفتن نرخ تورم ارزش دستمزد کارگران و قدرت خرید آنان را بسیار ناچیز کرده است. در این شرایط، امنیت شغلی و ایمنی کارگران در محل‌های کارشان نیز در معرض خطر دائمی است. بر بستر چنین شرایطی نیروهای کار در سراسر کشور مرتب دست به تظاهرات و تجمع‌های اعتراضی می‌زنند. در چنین شرایطی اتحاد و همبستگی نیروهای کار با جامعۀ مدنی و دیگر زحمتکشان و تقویت تشکل های مستقل کارگری تنها راه رهایی مزدبگیران است …
چیستی و سرشت فلسفی قصه‌ی تایتانیک امری فراتر از عاشقانه‌های آن است. جوهره‌ی فلسفی فیلم‌نامه، داستانِ شکستِ پنداره‌ی لگام زدن بر انگاره‌های فردی‌ست …
آقای رئیس جمهور به رای ۲۷ در صدی‌تان غره نشوید. مردم در این ۴ دهه آموخته‌اند که نباید به وعده‌های حکمرانان اعتماد کرد. همان ۲۷ درصد رای‌دهنده، دیده‌بان حرف و عمل شما هستند و با دقت و پیگیری، بر مواضع تان نظارت دارند.
بیست و چهار سال از خاموشی شاعر بزرگ آزادی و انسان، احمد شاملو، می‌گذرد اما جان خروشان او در تار و پود شعرهای پُرشور و امیدآفرین و اندیشه‌ی ارجمند و انسان‌مدارش جاری‌ست و تاهنوز به بانگ بلند غریو غرّای آزادی را به لبان برآماسیده گل سرخی پرتاب می‌کند. او که روزگار بی‌قرارش را در کشاکش با دو استبداد زیسته بود، به پشت‌داریِ مردم هرگز سرِ تمکین و طاعت در برابر هیچ قدرتی فرود نیاورد چه ازآن‌گونه که خود سروده بود: عدو نه! که انکار خودکامگان دوران بود.
نتانیاهو کاخ سفید را نادیده می‌گیرد، زیرا انجام این کار هیچ هزینه‌ای ندارد. در سال ۱۹۸۲ رونالد ریگان، مناخیم بگین، نخست‌وزیر اسرائیل را پس و کشتار فسطینیان در پی تهاجم توپخانه‌ای هولناک به لبنان فراخواند و به جای درخواست برای توقف عملیات به او دستور داد. بایدن تمایلی به عمل به شیوه‌هایی که به سخنانش نیرو می‌بخشد، ندارد.
شنیدستم غمم را میخوری، این هم غم دیگر،
دلت بر ماتمم می‌سوزد، این هم ماتم دیگر
میزان توانایی کارگران برای برگزاری اقدامات مشترک، از جمله اعتصابات و عدم شرکت در امر تولید، مرتبط است با میزان دسترسی آنها به تشکل های صنفی مستقل و امکان ایجاد تشکل های جدید در مراکز کار. ولی در جمهوری اسلامی نه تنها حقوق پایه ای کارگران برای سازمان دهی و داشتن تشکل های مستقل رعایت نمیشود، بلکه فعالان کارگری، از جمله شریفه محمدی، مرتبا سرکوب و محکوم به حبس های طولانی مدت، ضربات شلاق و حتی اعدام میشوند.
ما بر این باوریم که با مبارزهٔ هم‌سوی همهٔ نیروهای مترقّی باورمند به آزادی، برابری، مردم‌سالاری (دموکراسی) و عدالت اجتماعی در زمینهٔ حکم منفور اعدام نیز می‌توان ارادهٔ حقوق بشری قاطبهٔ مردم را به این نظام جنایت‌کار تحمیل کرد. ما هم‌صدا با همهٔ این مبارزان لغو حکم اعدام شریفهٔ محمدی را خواهانیم و هم‌نوا با همهٔ نیروهای مترقّی ایران اعلام می‌کنیم جای مبارزان راه بهروزی مردم زندان نیست.
رفیق البرز شخصیتی آرام، فروتن و کم‌توقع داشت. بی‌ادعایی، رفتار اعتمادآفرین و لبخند ملایم‌اش آرام‌بخش جمع رفقای‌اش بود. فقدان این انسان نازنین، این رفیق باورمند، این رفیق به‌معنای واقعی رفیق، دردناک است و خسران بزرگی است برای سازمان‌مان، سازمان البرز و ما!
ما بر این باوریم که با مبارزهٔ هم‌سوی همهٔ نیروهای مترقّی باورمند به آزادی، برابری، مردم‌سالاری (دموکراسی) و عدالت اجتماعی در زمینهٔ حکم منفور اعدام نیز می‌توان ارادهٔ حقوق بشری قاطبهٔ مردم را به این نظام جنایت‌کار تحمیل کرد. ما هم‌صدا با همهٔ این مبارزان لغو حکم اعدام شریفهٔ محمدی را خواهانیم و هم‌نوا با همهٔ نیروهای مترقّی ایران اعلام می‌کنیم جای مبارزان راه بهروزی مردم زندان نیست.
