با فرارسیدن ۲۹ فروردین امسال، نیم قرن از ترور سازمان یافتۀ حکومتی و کشتار رذیلانهٔ فداییان خلق؛ رفقا بیژن جزنی، حسن ضیاظریفی، عباس سورکی، عزیز سرمدی، محمد چوپانزاده، احمد جلیل افشار و سعید (مشعوف) کلانتری و مجاهدان خلق؛ مصطفی جوان خوشدل و کاظم ذوالانوار به طراحی مستقیم پرویز ثابتی و به دست شکنجه‌گران زیردست او می‌گذرد. ما در این روز تلخ یاد یکایک این ۹ فرزند صادق خلق را بزرگ می‌داریم و به نام جاوید آنان که لحظه‌ای از مبارزه در راه آزادی و بهروزی ایران و ایرانی دست و قدم واپس نکشیدند، درود می‌فرستیم. در آن دوره جنبش چپ آزادی‌خواه و عدالت‌طلب در حال تثبیت جایگاه خود به عنوان نیرویی موثر در برابر دیکتاتوری و ارتجاع بود. حذف رهبران برجستۀ این جنبش تلاشی اگاهانه برای جلوگیری از هم‌بستگی و رشد جریان‌های مترقی و باز کردن راه برای نیروهای واپس‌گرا بود.
کشتار ۲۹ فروردین با صحنه‌سازی و صحنه‌پردازی ساواک آریامهری گامی دیگر در راستای توهم تثبیت قدرت محمدرضا شاه پهلوی بود. شاه در ۱۱ اسفند ۱۳۵۳ با فرمان انحلال دو حزب وابسته به دربار «ایران نوین» و «مردم»، تشکیل حزب حکومتی رستاخیز را اعلام و در عمل صراحتاً مسیر تک‌صدایی و حذف دگراندیشی را ترسیم کرد. او با بیانی آشکار اعلام کرد: «کسی که وارد این تشکیلات سیاسی نشود … دو راه برایش وجود دارد: یا یک فردی‌ست متعلق به یک تشکیلات غیرقانونی یعنی به اصطلاح خودمان: «توده‌ای»، یعنی باز به اصطلاح خودمان و با قدرت اثبات: بی وطن. او جایش یا در زندان ایران است یا اگر بخواهد فردا با کمال میل بدون اخذ حق عوارض، گذرنامه در دستش می‌خواهد برود چون که ایرانی نیست، غیرقانونی است و قانون هم مجازاتش را معین کرده است. یک کسی که توده‌ای نباشد و بی‌وطن هم نباشد ولی به این جریان هم عقیده‌ای نداشته باشد، او آزاد است، به شرطی که بگوید – به شرطی که علناً و رسماً و بدون پرده بگوید که آقا من با این جریان موافق نیستم، ولی ضد وطن هم نیستم. ما به او کاری نداریم.» این جملات اعلام مخالفت صریح محمدرضاشاه با آزادی اندیشه و دموکراسی بود.
تنها چند روز پس از این اعلام شناخته‌ترین زندانیان فدایی خلق از همهٔ زندان‌ها به زندان اوین منتقل شدند. همهٔ ۷ فدایی خلق نیز که یک ماه پس از آن به هم‌راه دومجاهد خلق بر فراز تپه‌های اوین با شلیک رگبار گزمگان محمدرضاشاه، شارع تمدن بزرگ، جان باختند، در میان چندین ده‌نفری بودند که به اوین انتقال داده شدند.
۲۹ فروردین که یک نقشهٔ جنایت‌کارانهٔ طراحی شده از سوی نظام پهلوی با هدف حذف تأثیرگذارترین رهبران دربند دو جنبش تأثیرگذار و مردمی فداییان خلق و مجاهدان خلق بود. جنایتی هولناک و نقض آشکار منشور جهانی حقوق بشر بود؛ منشوری که ایران از نخستین امضاکنندگان آن بود. این کشتار نه‌تنها برخلاف اصول حقوقی و قضایی و جزایی ادعایی نظام پهلوی که خود را امروزین و پیش‌رفته می‌خواند و جلوه می‌داد، بود، بلکه نشانگر عمق وحشت حکومت از جریان‌های آگاه، عدالت‌خواه و آزادی‌طلب جامعه ایران بود.
رژیم شاه با سرکوب و کشتار بی‌امان نیروهای مترقی چون فداییان و مجاهدین خلق و اعمال فشار بر نیروهای ملی، چپ، و ملی-مذهبی، در عین حال میدان را برای رشد و نفوذ نیروهای مذهبی ارتجاعی هموار کرد. چنین سیاستی، در عمل زمینه‌ساز قدرت‌گیری همان نیروهایی شد که بعدها با استبداد دینی جای استبداد سلطنتی را گرفتند. کشتار تپه‌های اوین گامی دیگر در این راه بود. کشتار تپه‌های اوین جنایتی بی‌نظیر از سوی نظامی بود که داعیهٔ رهنمون کردن ایران به سوی آینده‌های درخشان داشت. امّا این کشتار نه در تثبیت نظام شاه موّفّق بود و نه در مقابله با ارادهٔ روشن‌فکران ایران در مخالفت با خود توفیقی داشت.
پیروان و میراث‌داران شاه، نیم قرن پس از آن فاجعه، بر خلاف چهره‌ای که به عنوان مدافعین آزادی، حقوق بشر و دموکراسی از خود ارائه می‌دهند، همچنان به روایت جعلی ساواک دربارهٔ کشته شدن ۹ فدایی و مجاهد در ۲۹ فروردین پافشاری می‌کنند؛ روایتی که ادعا می‌کرد این مبارزان در حال فرار از زندان جان باختند. آنان با بازسازی چهرهٔ جنایت‌کاری چون پرویز ثابتی و ترویج نمادهای سازمان مخوف ساواک، و سر دادن شعارهایی چون «مرگ بر سه فاسد: ملا، چپی، مجاهد»، آشکارا نشان می‌دهند که ذهن و زبانشان همچنان در همان مدار باورهای استبدادی شاه مرحومشان می‌چرخند.
در پنجاهمبن سالگرد کشتار رذیلانهٔ فرزندان میهن و مبارزان راه آزادی و بهروزی ایران و ایرانیان اعلام می‌کنیم که پروندهٔ آن جنایت نیز هنوز بسته نشده است. روزی در میهن آزاد مان، در دادگاهی مردمی، و مستقلّ، و مبتنی بر منشور حقوق بشر و قوانین دادبنیاد، به همهٔ پروندهٔ کشتارهای نظام‌های بیدادگر غالب و مغلوب رسیدگی خواهد شد
در پنجاهمین سالگرد کشتار تپه‌های اوین به نام و یاد آن فرزندان سرفراز خلق درود می‌فرستیم.
جمعه، ۲۹ فروردین ۱۴۰۴ (۱۸ آوریل ۲۰۲۵ میلادی)
هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
