برآمد و اعتراضات مطالباتی چندهفته‌ای کشاورزان در شهر زیبای اصفهان که با شیوه‌های مسالمت‌آمیز و با مدیریت هوش‌مندانه، موفق به کسب حمایت گستردهٔ مردمی و دستاوردهایی ارزشمند و چشم‌گیر شده بود، در ادامهٔ خود با یورش ماموران جمهوری اسلامی به مردم این بار نیز به خشونت کشیده شد. گزمگان نظام اسلامی چادرهای معترضان را آتش زدند، با سلاح سرد به مردم هجوم آوردند، گاز اشک‌آور به سویشان شلیک کردند، آنها را با تفنگ ساچمه‌ای هدف قرار دادند و شمار کثیری از مردم را زخمی نمودند. در درگیر‌هایی که به خیابان‌های اطراف زاینده رود و برخی خیابان‌های اصلی اصفهان نیز کشیده شد، ماموران انتظامی، امنیتی و لباس شخصی‌های نظام به روال شناختهٔ شدهٔ همیشگی به مردم یورش آوردند و به تعقیب، آزار و ضرب و شتم آنان پرداختند.
معترضان در مواجهه و تقابل با این یورش شعارهای سیاسی علیه نیروهای سرکوبگر و نیز رهبر جمهوری اسلامی سر دادند. «مرگ بر دیکتاتور» یکی از این شعارها بود. بنا بر گزارش‌های رسیده ده‌ها نفر از مردم معترض دست‌گیر و به مکان‌های نامعلوم منتقل شده‌اند.
مضمون مطالباتی اعتراضات اصفهان توانست ده‌ها هزار نفر را حول خود سازمان‌دهی و هدایت کند. خشکی زاینده رود، مسئلۀ حق‌آبه کشاورزان، نشست زمین به دلیل خشکیدن سفره‌های آب زیرزمینی و همچنین حیاتی بودن مسئلهٔ آب برای صنعت ذوب آهن و فولاد توانست اجماع و اجتماع وسیع کشاورزان، کنشگران نهاد‌های مدنی زیست‌محیطی، کارگران نگران امنیت شغلی صنایع آب‌بر اصفهان و همچنین جمع کثیری از دیگر شهروندان اصفهان را که شهرشان را با زاینده رود پر آب زیبا می‌خواهند، شکل دهد.
بحران بی‌آبی به عنوان یکی از نتایج چشم‌گیر تغییرات اقلیمی سال‌هاست برای منطقه و میهن ما مشکلات عدیده‌ای فراهم آورده است. همگان آگاه‌اند که مقابله با تغییرات اقلیمی و عوارض ویرانگر آن عزمی میهنی، منطقه‌ای و حتی جهانی می‌طلبد. اما معضل بی‌آبی و کم‌آبی در میهن ما به تنهایی پی‌آمد تغییرات اقلیمی نیست. اقدامات غیرکارشناسانه و مدیریت نابخردانهٔ آب به شمول سدسازی‌های بی‌رویه در تمامی دهه‌های گذشته از اصلی‌ترین عوامل مشکلات مرتبط با آب در سراسر کشور به ویژه در مناطق کم آب مرکز و جنوب ایران‌اند. گرچه مسئولیت این مدیریت نابخردانه در چهار دههٔ گذشته بر گردن جمهوری اسلامی است، اما این معضل بزرگ هم چنین ریشه در برنامه‌ریزی‌های اقتصادی کلان در دهه‌های چهل و پنجاه خورشیدی و استقرار صنعت مادر و آب‌بر ذوب‌آهن در اصفهان و متعاقباً احداث صنایع وابسته به تولید فولاد در این منطقه دارد؛ صنایعی که نیاز آبی آنان حتی بدون نظرداشت تغییرات اقلیمی بیش از آبی است که در مناطق نسبتاً کم‌باران فلات مرکزی ایران و به طریق اولی در شریان زندهٔ اصفهان، در زاینده‌روز زیبا موجود است. انتقال آب مورد نیاز این صنایع علاوه بر اصفهان موجب ایجاد و تشدید مشکلات آبی در استان‌های چهار محال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد و خوزستان نیز شده است.
اتکای جنبش اعتراضی و مطالباتی اخیر مردم اصفهان بر مطالبات خود و عدم پرداختن به طرح خواست‌های سیاسی و انتخاب هوش‌مندانهٔ بستر زاینده رود به عنوان میدان اعتراض، که از جمله از بروز حرکات حاشیه‌ای و غیرقابل کنترل و تا حدودی ادعایی حکومت، مثل بستن خیابان‌ها و آسیب رساندن به مغازه‌ها و «اموال عمومی» جلوگیری می‌کرد، توانست مسئولان و بخشی از رسانه‌های حکومتی از جمله صدا و سیمای جمهوری اسلامی را حتی اگر از سر تظاهر هم شده به هم‌دلی و هم‌دردی با مردم وادارد و امکان انعکاس آن را در مطبوعات فراهم کند. هر چند این تدابیر نیز در تحلیل نهایی نتوانست مانع از ورود نیروهای نظامی و امنیتی به صحنه شود و نظام در رویارویی با مردم معترض بار دیگر به گلوله و دست‌گیری و سرکوب متوسل شد و انتقال دستگیرشدگان به بازداشت‌گاه‌های نامعلوم.
این نخستین بار نیست که اعتراضات مسالمت‌آمیر و مطالباتی مردم مورد هجوم نظام اسلامی قرار می‌گیرد. تنها حکومتی که بر شکاف میان خود و مردم اشراف دارد و مردم را و هر حضور مستقل آنان را خطری برای خود و موردی امنیتی برای ادامهٔ حیات خود می‌شمارد، هر اعتراض مسالمت‌آمیز مردمی را نیز با یورش و سرکوب و فشار و دست‌گیری و شکنجه پاسخ می‌دهد.
مردم ما در تمامی این سال‌ها نشان داده‌اند که علیرغم سیاست‌های سرکوبگرانهٔ حکومت از پی‌گیری خواست‌های مطالباتی صنفی، اجتماعی و سیاسی خود چشم‌پوشی نمی‌کنند و با سازمان‌دهی هوش‌مندانهٔ اعتراضات‌شان، با تدبیر و درایت و درس‌آموزی از هر حرکت و برآمدشان با گام‌هایی استوارتر از پیش به سوی برآمد و کنش‌گری بعدی خود ره می‌پیمایند. بعد از جنبش‌های اعتراضی دی ماه ۹۶ و آبان ماه ۹۸ آن چه در اعتراضات اصفهان روی داد و آن چه پیش از آن در جنبش‌های اعتراضی و مطالباتی اخیر کارگری نیز اتفاق افتاده بود، خودویژگی نوینی است به لحاظ دامنهٔ پایهٔ اجتماعی، مضمون مطالبه محوری، ادامه‌کاری، کنترل دقیق بسیاری از جوانب و آسیب‌ها، و در یک کلام انتخاب بستر عمومی مناسب در راه نیل به اهداف مشخص مورد نظر. تجربهٔ اعتراضات مردمی اصفهان بار دیگر نشان داد که هم‌کاری، هم‌پوشانی و در هم‌تنیدگی جنبش‌ها و خواست‌های اقشار، گروه‌های شغلی و اجتماعی و طبقات گوناگون امکان گستردگی و ژرفابخشی به این اعتراضات، برآمدها و جنبش‌ها را تأمین و تضمین می‌کند.
سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) جنبش‌ها و برآمدهای مستقل مردمی را ارج می‌گذارد و ضمن استقبال و پشتیبانی از آنها، بر هم‌کاری، هم‌پوشانی و درهم تنیدگی مذکور تأکید دارد. ما بر این باوریم که در سایهٔ این روند رو به رشد است که ما مردم ایران امکان گسترش اعتراضات و به کرسی نشاندن خواست‌های خود را به دست خواهیم آورد.
ما فداییان خلق ایران یورش به هممیهنانمان را محکوم می‌کنیم و خواهان متوقف کردن سرکوب مردم‌ایم. همهٔ دستگیرشدگان روزهای اخیر باید بلافاصله و بدون قید و شرط آزاد شوند و همهٔ محدودیت‌های امنتیی موجود در شهر اصفهان برچیده گردد.
گسترده باد جنبش‌های مطالباتی مستقل مردمی!
سه‌شنبه، ۹ آذر ۱۴۰۰ (۳۰ نوامبر ۲۰۲۱ میلادی)
