به آگاهی دوستداران سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) و همه علاقمندان به تحولات و رویدادهای این سازمان می رسانیم که رفیق امیر ممبینی با شرکت در آخرین اجلاس شورای مرکزی سازمان بعنوان مهمان حاضر در این نشست ، تصمیمی را که از مدتی پیش قصد اعلام آنرا داشت با شورای مرکزی در میان گذاشت.
ایشان با اعلام انصراف از ادامه عضویت اش در سازمان ما از شورای مرکزی سازمان خواست که از تاریخ نوزدهم بهمن ۱۳۸۱ به بعد، وی را متحد غیر عضو سازمان تلقی کنند.
ما با درنظرداشت اینکه آقای امیر ممبینی پیش و بیش از هر کس و هر سازمانی از جمله سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) که میدان عملکرد تاریخی ایشان بوده است ، صلاحیت و حق تقدم آنرا دارد که محتوی دلایل این تصمیم را به آگاهی همگان برساند، لذا توضیح پیرامون این تصمیم را به خود ایشان واگذار می کنیم و صرفا واکنش شورای مرکزی سازمان در قبال این امر را به اطلاع عموم می رسانیم. ما این تصمیم را با تاسف عمیق ، از آنرو پذیرفته ایم که اراده جدید رفیق امیر را اساسا تجلی یک انتخاب جدید فکری تلقی کرده و این را یک حق دموکراتیک وی و خود را موظف به محترم شمردن آن انتخاب و پاس داشت این حق می شناسیم.
ما برآنیم که بودن در یک حزب سیاسی و یا هر حد از فاصله گذاری با آن ، مقدمتا و اساسا با امر انتخاب فکری تعیین می پذیرد و این پرنسیپی است که می باید در هر شرایطی تجلی آن رعایت شود، ولو آنجا که در رابطه با رفیقی از ما مصداق به عینیت یابد که از قدیمی ترین رهبران فکری ، سیاسی و از تاثیرگذارترین نظریه پردازان سازمان ما باشد.
رفیق امیر ممبینی عضو دیرینه جنبش فدائیان خلق از همان ابتدای شکل گیری آن بوده و همه جوانی ، خلاقیت و توانایی خود را در مسیر سی و دوسال حیات آن در شکنجه گاهها، زندان ها، خانه تیمی ، تبعید و مهاجرت ، به پای ماندگاری و اعتلای سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) گذاشته است. نام امیر بویژه با سرنوشت و فراز و فرودهای دوره بیست و چهار سال پس از انقلاب سازمان عجین است. در طول این سالهای طولانی رفیق امیر گاه در موقعیت سردبیر نشریه کار، مدتی بس در از با حضور در جایگاه ارگانهای حساسی چون کمیته مرکزی ، هیات سیاسی ، هیات دبیران و شورای مرکزی فعالیت سخت کوشانه و سمت دهنده داشته و بعنوان کادری مجرب ، نواندیش و جسور در روندهای فکری و سیاسی سازمان تاثیرگذار بوده است. همه ما بر این ارزش های امیر آگاه بوده و هستیم. امروز هم که با دریغ فراوان او را در همین حد از فاصله گیری فکری از سازمان می یابیم ، باز همچنان وی را متحد صمیمی و موثر خود تلقی می کنیم.
از نظر ما حتی نحوه ای که امیر ممبینی در فاصله گذاری معین خود با سازمان ما اتخاذ کرد، نشان از منش مسئولانه او در قبال جنبش دموکراتیک و عدالت خواهانه مردم ایران و روحیه پاسداری از امکانات و ظرفیت های بالفعل این جنبش است. این نحوه برخورد نشان داد که برای وی ، سازمان ما بعنوان موئلفه ای از جنبش فکری ، سیاسی برای ایران فردا شناخته شده است. ایرانی که همه نیروهای دموکرات ، البته از راه های مختلف و با برنامه ها و چشم اندازهای گوناگون ، در ساختن آن شریکند.
ما با آرزوی کامیابی برای یار ماندگارمان رفیق امیر ممبینی در مسیر تازه ای که در پیش گرفته اند، دگر بار به تاکید اعلام می داریم که خود را موظف می دانیم تا از اتحاد بسیار نزدیک و تنگاتنگی که بین ما و ایشان وجود دارد پاسداری نموده و بهره این رابطه سازنده را در خدمت جنبش دمکراتیک ، صلح جویانه ، عدالت طلبانه ، ترقیخواهانه و حفاظت از محیط زیست قرار دهیم.
هیات رئیسه شورای مرکزی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
۲۸ اسفند ۸۱ – ۱۹ مارچ ۲۰۰۳
