فعالین جنش سبز! جنبش سبز دوره بازنگری خود را میگذراند. بعد از ۲۲ بهمن فرصت مناسب برای بازنگری نسبت به حرکت جنبش فراهم آمده است. در دوره بازنگری لازم است که جنبش سبز به تامل و تعمق بنشیند، بر نقاط قوت و ضعف خود وقوف یابد و راههای تداوم، تقویت و پیشروی جنبش را جستجو کند. تجربه نشان داد که تنها با تظاهرات خیابانی و با تکیه بر نیروی فعلی جنبش نمیتوان بر استبداد غلبه کرد و به اهداف جنبش دست یافت. برای تداوم حیات جنبش و گسترش آن، لازم است که جنبش وارد میدانهای جدید چالش با حکومت گردد و نیروهای وسعیتری را جلب و وارد کارزار با استبداد کند. نیروی اصلی جنبش سبز را طبقه متوسط جدید تشکیل میدهد. گرچه در روز عاشورا، گروههائی از زحمتکشان به تظاهرات پیوستند، اما هنوز جنبش سبز به طور وسیع به طبقات و لایههای پائین جامعه رسوخ نکرده و کارگران و زحمتکشان جامعه در آن حضور چشمگیری ندارند. حضور محدود فعالین جنبش کارگری در جنبش سبز را نمیتوان مشارکت وسیع کارگران و زحمتکشان به حساب آورد. جنبش سبز در بین کارگران و زحمتکشان و در واحدهای تولیدی و کارگاهها جا باز نکرده است. طبقه متوسط جدید در کشور ما، یکی از نیروهای محرکه اصلی تحول در گذر جامعه ما از استبداد به دمکراسی است. اما طبقه متوسط جدید به تنهائی قادر نیست سد استبداد را بشکند و آزادیهای سیاسی و اجتماعی را در جامعه مستقر سازد. بلوک قدرت علیرغم ضربات کاری که جنبش اعتراضی بر آن وارد آورده است، هنوز از توان بالای سرکوب و از منابع سرشار مالی برخوردار است. بخش قابل توجهی از بودجه کشور توسط دولت کودتا به ارگانهای اطلاعاتی، امنیتی و نظامی اختصاص داده میشود و این ارگانها معترضین را سرکوب میکنند. فعالین جنش سبز! اقتصاد کشور با بحران روبرو است و بحران اقتصادی روزبروز تعمیق مییابد و تاثیرات مخرب خود را بر زندگی اکثریت مردم و به ویژه کارگران و مزدبگیران کشور میگذارد. اقتصاد کشور با رکود، تورم و بیکاری فزاینده روبرو است. واحدهای تولیدی با مشکلات فراوانی مواجهند. صدها واحد تولیدی ورشکسته و تعطیل شدهاند. میانگین ظرفیت تولید در واحدهای تولیدی به کمتر از ۵۰ درصد رسیده است. زندگی کارگران و زحمتکشان به دلیل رشد تورم، عدم پرداخت به موقع دستمزدها و موج اخراجها رو به وخامت نهاده است. با ورشکستگی واحدهای تولیدی و کاهش ظرفیت تولیدی آنها و رکود بخش ساختمان، کارگران دسته دسته از واحدهای تولیدی اخراج میشوند و به صف طویل بیکاران میپیوندند. اجرای طرح “هدفمند کردن یارانهها” توسط دولت کودتا، زندگی کارگران و زحمتکشان را وخیمتر خواهد کرد. این وضعیت زمینهساز اعتراضات کارگران و مزدبگیران کشور است. شواهد حاکی از آن است که با گسترش بحران اقتصادی، امسال ما شاهد گسترش اعتراضات کارگران و مزدبگیران اجتماعی خواهیم بود. کارگران و زحمتکشان کشور در مقابل بحران اقتصادی و موج اخراجها، فاقد تشکل برای دفاع از منافع خود هستند. فعالین کارگری مدتها است که این ضرورت را دریافته و برای تشکیل سندیکای مستقل کارگری قدم جلو گذاشتهاند. اما به سد استبداد برخوردهاند. دولت بزرگترین کارفرما است و همانند کارفرمایان، کارگران و زحمتکشان را استثمار میکند. دولت به ارگانهای سرکوب مجهز است و کارفرمایان هم برای دفاع از منافع خود از تشکلهای قدرتمند برخوردارند. اما کارگران و زحمتکشان در مقابل قدرت دولت و کارفرمایان، فاقد سلاح برای دفاع از منافع خود هستند. قدرت کارگران و زحمتکشان، در سازمانیابی آن ها است و سلاح آن ها، سندیکا و اتحادیه است. کارگران و زحمتکشان برای دفاع از منافع خود و برای طرح مطالباتشان باید سازمان یابند و سندیکاها و اتحادیههای خود را تشکیل دهند. اقدام فعالین کارگری برای تشکیل سندیکاهای مستقل کارگری با سرکوب حکومت روبرو شده است. هم اکنون تعدادی از آنها به خاطر فعالیتهای سندیکائی در اسارتگاههای رژیم به سر میبرند. کارگران و زحمتکشان کشور در مبارزه برای تامین حقوق خود، به تجربه ضرورت استقرار آزادیهای سیاسی در کشور را در مییابند. این امر حلقه پیوند جنبش کارگری با جنبش سبز است. جنبش سبز نمیتواند و نباید تنها در محدوده شعارها و مطالبات عمومی باقی بماند. گروههای مختلف اجتماعی مطالبات خاص خود را دارند. لازم است که حقوق و مطالبات آنها از جمله حقوق و مطالبات کارگران و زحمتکشان از جانب جنبش سبز مطرح و از آنها دفاع شود. فعالین جنبش سبز! وجود حلقه پیوند بین جنبش کارگری و جنبش سبز، بستری است مساعد برای حرکت فعالین این دو جنبش. این حلقه خودبخودی بین دو جنبش بسته نمیشود. لازم است از دو سو برای بستن این حلقه حرکت کرد. تا کنون از جانب فعالین جنبش کارگری گامهائی در این جهت برداشته شده است. ولی هنوز حرکت مشهودی از طرف اکثر فعالین جنبش سبز دیده نمیشود. اخیرا آقای موسوی به این مسئله توجه کرده و در بیانیهها و مصاحبههای خود به آن پرداخته است. اما لازم است گام ها جدیتر و موثرتری را برداشت. فعالین جنبش سبز! اول ماه فرصتی است مناسب برای فعالین جنبش سبز که برای ایجاد پیوند بین این جنبش با جنبش کارگری قدم بردارند. نارضایتی و اعتراضات در بین کارگران و مزدبگیران بالا است. ما هر روز شاهد درج اخبار حرکات اعتراضی کارگران و مزدبگیران در رسانهها هستیم. وجود حرکات اعتراضی، بستر مساعدی را برای نزدیکی بین دو جنبش به وجود آورده است. میتوان از هماکنون به استقبال اول ماه مه شتافت، این روز را به عنوان یکی از روزهای جنبش سبز اعلام کرد، در مراسم اول ماه که توسط کارگران برگزار میشود، مشارکت نمود، به رسمیت شناخته شدن حق فعالیت تشکلهای مستقل کارگری، حق اعتصاب و تجمع کارگران، پرداخت فوری دستمزدهای معوقه کارگران، افزایش حداقل دستمزدها، رفع هر نوع تبعیض جنسیتی بین کارگران زن و مرد، لغو کار کودکان، تأمین امنیت شغلی کارگران و مزد بگیران، لغو قراردادهای موقت و سفید امضا، متوقف شدن اخراج و بیکار سازی کارگران و برخورداری بیکاران از بیمه بیکاری را خواستار شد، اعتراضات کارگری را در رسانهها بازتاب داد ، وضعیت زندگی فلاکتبار کارگران و زحمتکشان را منعکس کرد و در حمایت از کارگران و مزدبگیران موضع گرفت. لازم است جنبش سبز با اقدامات و موضعگیریهای خود پیرامون مسائل کارگری، نظر مساعد کارگران و مزدبگیران را جلب کند. زمانی که کارگران و مزدبگیران دریافتند که جنبش سبز پشتیبان آنها است و از مطالباتشان دفاع میکند، با جنبش سبز همبستگی نشان خواهند داد و برای تداوم و گسترش آن هزینه پرداخت خواهند کرد. فعالین جنبش سبز! طبقه کارگر و طبقه متوسط جدید، نیروهای محرکه اصلی تحول در جامعه ما هستند. لازمه تحول سیاسی و اجتماعی در کشور و غلبه بر هیولای استبداد و تامین آزادی و عدالت اجتماعی، پیوند یافتن این دو نیروی اجتماعی است. در کشور ما عدالت اجتماعی با ازادی درهم آمیخته است. یعنی مردم هم نان میخواهند و هم آزادی. با درک این ضرورت، بکوشیم با کاربست ابتکارات مختلف، زمینه های نزدیکی این دو نیرو را فراهم سازیم. تداوم، تقویت و پیشروی جنبش سبز در گرو گسترش پایههای اجتماعی آن است. هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) ۲۷ فروردین ۱۳۸۹ (۱۶ آوریل ۲۰۱۰)
