شامگاه ٨ مرداد ١٣٨۵، اکبر محمدى، زندانى سیاسى و فعال جنبش دانشجویى ایران در زندان اوین جان باخت. این خبر هولناک تنها ساعاتى پس از آن اعلام شد که پدر اکبر محمدى در مصاحبهاى با رادیو فردا گفته بود:
«صداى ما را به گوش جهانیان برسانید. به سازمان ملل بگوئید که در این زندان اوین دارد چه میگذرد. چرا این کارها را میکنند؟ این رژیم چى میخواهد از جان بچههاى ما؟ بچههاى ما را به عناوین مختلف دارند ضرب و شتم میکنند… بچههاى ما را دارند زیر شکنجه از بین میبرند. چرا؟ این رژیم چى میخواهد از ما؟ و به جان ما؟ همه ما را متوارى کرده. بچههاى ما را متوارى کرده. بچههاى ما را دارند زیر لگد میکشند. کجاى دنیا این است؟ خانه ما را آتش کشیدند. به جان ما دارند چیکار میکنند؟ این به خاطر ابراز عقیده دارند چیکار میکنند؟ عقیده آزاد است. اکبر من نمیدانم در چه حالى است. این زیر شکنجه قرار دارد. صداى نحیف ما را به گوش جهانیان برسانید. شما به خدا کوتاهى و تعلل نورزید. کوتاهى نکنید، تا بچههاى ما در آنجا پر پر بشوند.»
اکبر محمدى در زندان دست به اعتصاب غذا زده بود. به گزارش کمیته دانشجویى گزارشگران حقوق بشر، اکبرمحمدى یکشنبه شب در نهمین روز اعتصاب غذاى خود در زندان اوین در حالى درگذشت که از دو روز پیش دست به اعتصاب غذاى خشک زده بود. بگزارش کمیته دانشجویى گزارشگران حقوق بشر، اکبر محمدى در حمام زندان اوین دچار ایست قلبى شد و تلاش پزشکان زندان براى احیاى وى بى نتیجه ماند. بنا بر این گزارش، روز ٨ مرداد همزمان با بازدید هیئتى ازمجلس از زندان اوین، اکبر محمدى را در اتاقش با غل و زنجیر به تخت بسته و دهان وى را نیز بستند و در حالیکه او را کتک زده بودند به بند ٣۵٠ بازگرداندند. این گزارش بنقل از زندانیان افزوده است که آثار ضرب و شتم بر بدن اکبر محمدى کاملا مشهود بوده است.
بدین ترتیب دژخیمان رژیم جمهورى اسلامى که زهرا کاظمى را در زندان اوین به قتل رسانده بودند، در همین زندان اکبر محمدى را کشتند. به گزارش خبرگزارى ایسنا، خلیل بهرامیان وکیل مدافع اکبر محمدى اعلام کرد: «هفتهى گذشته با توجه به اعتصاب غذاى اکبر محمدى درخواست ملاقات با او را کردم که او را از این کار منصرف کنم اما متأسفانه این کار انجام نشد.»
اکبر محمدى را در حالى دستگیر کرده بودند که کمیسیون پزشکى قانونى طى نامهاى اعلام کرده بود اکبر محمدى به علت وضعیت جسمانى اش نباید در زندان بماند و به او طول درمان نامحدود داده بود.
اکبر محمدى از دستگیرشدگان پس از تظاهرات دانشجویى ١٨ تیر ١٣۷٨ در تهران بود. وى سالها در زندان جمهورى اسلامى به سر برد و چند هفته پیش مجدداً دستگیر شد. علت دستگیرى مجدد او معلوم نشد.
جنایت هولناک قتل اکبر محمدى در زندان اوین تنها چند روز پس از حرکت گسترده متحد در داخل و خارج از کشور براى آزادى زندانیان سیاسى صورت گرفته است. رژیم جمهورى اسلامى با این جنایت نشان داده است که براى افکار عمومى و خواستهاى حقوق بشرى جامعه مدنى ایران تا چه اندازه گوش شنوا دارد. این بیاعتنایى و دهنکجى جمهورى اسلامى به خواست گسترده ایرانیان براى آزادى زندانیان سیاسى باید پاسخ درخور خود را بیابد. باید حرکتى سراسرى و متحد در محکوم کردن کشتن اکبر محمدى در زندان اوین شکل گیرد. باید خواستهاى زیر محور این حرکت باشد:
١ – بررسى شرایط مرگ اکبر محمدى توسط یک هیأت مستقل متشکل از حقوقدانان ایرانى و خارجى.
٢ – صدور مجوز بازرسى و مصاحبه هیأت تحقیق با همه مأموران زندان و زندانیانى که اطلاعى درباره وضعیت اکبر محمدى در آخرین روزهاى حیات دارند.
٣ – طرح موضوع جنایت اخیر در نهادهاى بینالمللى از جمله شوراى حقوق بشر سازمان ملل متحد.
۴ – فراخوانى جمهورى اسلامى به پاسخگویى درباره این جنایت از سوى شخصیتهاى خارجى دولتى و غیردولتى که با جمهورى اسلامى تماس دارند. در همین ساعات که این متن نگاشته میشود، یوشکا فیشر وزیر خارجه سابق آلمان در تهران است. جا دارد که در اسرع وقت از فیشر خواسته شود موضوع قتل اکبر محمدى را دنبال کند.
به سادگى از کنار جنایت هولناک قتل اکبر محمدى در زندان اوین نگذریم.
سهراب مبشرى
۹ مرداد ١٣٨۵
