صدای بیصدای ما باشید!
اتحادیه های کارگری، سازمانهای انسادوست، تشکهای مدافع حقوق انسان و عفو بین الملل، سازمانهای مدافع حقوق کودک و مدافع حقوق زنان!
جان بهنام ابراهیم زاده پدر فرزند بیمارم در خطر است!
این نامه را من و فرزند مریضم نیما، که مبتلا به سرطان خون است، خطاب به شما همه وجدانهای بیدار می نویسیم.
دوستان!
امروز طی تماسی تلفنی از وضعیت خطیر بهنام به ما گزارش دادند. در اوج نگرانی و مردد از اینکه چه باید بکنیم. امروز از زندان رجائی شهر به ما خبر دادند که بهنام را به زندان رجائی شهر کرج بند ۱ سالن ۲ منتقل کرده اند. بهنام بخاطر وضعیت جسمی و بی توجهی های فراوان که در زندان نسبت به وضعیت وی شده است، از روز ۱۸ مرداد ١٣٩٣ در اعتصاب غذا بسر می برد. امروز باز به ما خبر ناگوار دیگری دادند که ماموارن زندان به بند ریخته و همه زندانیان را مورد ضرب و شتم قرار داده اند. بهنام هم بدلیل وضعیت وخیم جسمی و هم اعتصاب غذا، حتی نتوانسته روی پا بایستد. خبرهای ناگوار یکی بعد از دیگری در مورد وضعیت بهنام را دریافت می کنیم. بهنام را تنبیه کرده و به بند “تبهکاران” فرستاده اند. این بند نه تنها پر از مواد مخدر است بلکه حتی امنیت جانی در این بند نیست. چرا که تعدادی از زندانیان چاقو و اسلحه سرد در بند با خود حمل می کنند.
دوستان! اینها گزارش هایی اند که دریافت می کنیم و قلب ما هر لحظه از جا کنده می شود و مدام به خود می گوییم: چه باید کرد؟ چندین سال است که من و فرزند بیمارم در وضعیتی سخت و طاقت فرسا بسرمی بریم. اگر چه کمکها و محبتهای شما برای ما دلگرم کننده بوده و این شرایط کاملا غیر انسانی را برای ما قابل تحمل کرده است، اما امروز می بینم نیما، فرزندم، جلوی چشمم ذره ذره آب می شود و کاری از دست من برنمی آید. در این سالها چه شبهایی با فریادهای نیما از خواب پریدم، نوازشش داده و آرامش کردم و به او قول دادم این روزهای سخت پایانی دارند. اما انگار این روزهای سیاه و سخت برای ما پایانی ندارند.
ما از وضعیتی که بهنام در آن بسر می برد بشدت نگران هستیم. از شما تقاضای کمک می کنیم. از شما می خواهیم هر کجا و به هر شکلی شده است، تلاش کنید تا شاید اعتراضات جهانی پاسخی باشد برای آزادی بهنام. باور کنید دیگر طاقتمان از این وضعیت بسر آمده است. بهنام نه قاتل است، نه دزدی کرده است و نه مثل میلیاردرها پول بیت المال را بالا کشیده و نه از دیوار کسی بالا رفته است. بهنام تنها خواهان حق انسانهای مثل خودش که هر روزه حقشان پایمال می شود بوده است. بهنام از کودکانی دفاع کرده است که در گوشه خیابانها شب را به روز و روز را به شب می رسانند. چرا باید پاسخ انسانهایی که نوعدوست اند و وجدان بیدار دارند در این مملکت زندان باشد؟
نامه های بی پایان ما به مسئولان دولتی و بی پاسخی از جانب آنها دیگر نیرویی برایمان باقی نگذاشته است. ما از شما زنان و مردان، از شما نوعدوستان و از شما وجدانهای بیدار می خواهیم همچون گذشته ما را تنها نگذارید. از شما می خواهیم بیش از همیشه صدای ما باشید. از شما می خواهیم با اقداماتی سراسری فشار بیشتری بر دستگاه قضائی بیاورید؛ تا بهنام، همسرم و پدر فرزند بیمارم آزاد شود. ما پیشاپیش از هرگونه اقدام شما در سراسر دنیا قدردانی می کنیم.
با احترام و به امید آزادی بهنام ابراهیم زاده
زبیده حاجی زاده و نیما ابراهیم زاده
