طبق خبری کە توسط ‘دویچە ولە’ بە نقل از خبرگزاری رویترز پخش شدە است، وزیر خارجە ترکیە از آغاز عملیات جدید علیە ‘پ ک ک’ در کوهستانهای قندیل گفتە است. ‘مولود چاوش اوغلو’ مدعی شدە کە در این ارتباط کشورش با ایران در تماس است و عراق هم موافق عملیات ارتش ترکیە در قندیل است.
خبر مذکور تاکنون توسط ایران رد نشدە است و در دولت عراق هم واکنشهای متفاوتی دیدە می شود. برخی از احزاب کرد عراقی هم علیرغم واکنش اعتراضی در فرم اعلامیە بدان، اما عملا در مقابل حملە نیروهای ترکیە بە این منطقە واکنشی نداشتەاند و بدین ترتیب راە برای ارتش ترکیە برای شروع و ادامە عملیات در این منطقە کاملا باز است. حتی طبق گزارش برخی از منابع کردی، ارتش ترکیە تا منطقە سیدکان هم رسیدە است.
اما شاید در این میان چراغ سبز حاکمیت ایران بە این حملە از واکنش همە طرف های دیگر مهمتر باشد. با توجە بە هم مرز بودن کوهستان قندیل بە ایران، و اهمیت استراتژیک آن، بدون همکاری و چراغ سبز جمهوری اسلامی کە بعنوان متحد ضـمنی ‘پ ک ک’ در تمامی این سالها عمل کردە است، چنین علمیاتی توسط ترکیە غیرممکن می بود.
اگر فرض را بر صحت سخنان وزیر خارجە ترکیە در این خصوص بگیریم، باید پرسیدە شود کە علت همکاری ایران در این مورد چیست؟
در این مورد می توان فرضهای متنابهی را برشمرد. از جملە:
ـ نزدیکی و همکاری نیروهای ‘ی پ گ’ بعنوان نیروی نزدیک بە ‘پ ک ک’ در سوریە با دولت آمریکا. اگر دولت ترکیە قادر بە کنترل قندیل شود، ‘پ ک ک’ و نیروهای اقمار آن با توجە بە شکستهائی کە در سوریە از دست ارتش ترکیە خوردەاند و نیز با توجە بە توافق میان آمریکا و ترکیە در خصوص خروج نیروهای کرد از منبج، ‘پ ک ک’ در موقعیت دشوارتری قرار خواهد گرفت. و با توجە بە اهمیت استراتژیک و فوق العادە مهم قندیل برای ‘پ ک ک’ از دست دادن آن بمثابە ضربە سنگینی خواهد بود. ایران از این طریق می خواهد بنوعی از ‘پ ک ک’ انتقام بگیرد،
ـ در پشت پردە همکاری ایران، باید معاملەای در خصوص سوریە با دولت ترک وجود داشتە باشد کە با توجە بە تجارب اخیر می توان از کسب احتمالی توافق ضمـنی ترکیە با ماندگاری اسد در قدرت گفت، و یا خروج نیروهای بیشتری از معارضین سوری از مناطق تحت کنترل خود و سپردن آن بە دست دولت اسد،
ـ با توجە بە فشارهای آمریکا بە دولت ایران و خروج از برجام، و امکان تردد بیشتر نیروهای شبە نظامی احزاب کرد ایرانی در این منطقە و ورود بە ایران برای حضور نظامی، جمهوری اسلامی حضور نیروهای ترک در این منطقە را در شرایط کنونی بە نفع خود ارزیابی می کند،
نتیجتا اینکە می توان گفت کە توافق ایران در این خصوص، بمثابە پایان حمایت ایران از ‘پ ک ک’ خواهد بود کە این در خود پایان یک دورە مهم همکاری ایران با این نیرو را بە همراە دارد. اما از طرف دیگر حضور ترکیە در منطقە قندیل می تواند با خود دشواری هائی در آیندە برای امنیت ایران بە همراە بیاورد. اینکە دولت ترکیە در رقابت منطقەای خود با جمهوری اسلامی، در صورت تسلط بر کوهستانهای قندیل، از این امکان بهرەمند شود کە بتواند در آیندە نیروهای کرد ضد جمهوری اسلامی را حمایت کند.
بنابراین همکاری ایران با ترکیە، از لحاظ استراتژیک یک حمایت خطرناک است با درجە بالائی از ریسک. و با این حساب باید گفت کە منطقا در حسابرسی های جمهوری اسلامی باید جائی برای گریز باشد و این حمایت از جنس موقت تلقی شود.
عملیات نیروهای ترکیە در قندیل، بار دیگر نشان می دهد کە عنصر کردی در سیاست ترکیە کماکان از جایگاە اول برخوردار است و دولت این کشور بە هر کاری دست خواهد زد تا این رقیب تاریخی و خطرناک خود را از صحنە خارج کند. سیاستی کە بجز پیچیدتر کردن اوضاع ترکیە و منطقە، هیچ چیز دیگری بە همراە نخواهد داشت. دولت اردوغان همراە با امنیتی کردن بیشتر وضعیت داخلی در ترکیە، برخورد سخت افزاری را در خارج از مرزهایش شدت بخشیدە است.
